Narkomania PDF

Preview

Summary

Download Narkomania PDF

Description

1. Rozróżnienie toksykomanii, lekomanii, narkomanii. Toksykomania - Światowa Organizacja Zdrowia uważa za toksykomanię "stan uzależnienia fizycznego, psychicznego lub obydwu na raz, od jakiejś substancji i pojawiającego się na skutek używania jej okazjonalnej czy stałego" Toksykomania jest rodzajem obłędu, ograniczeniem wolności, gdyż toksykoman jest bardzo zależny od "swojego" narkotyku. Toksykomania jest rodzajem strategii adaptacyjnej, pozwalającej na "osobiste samoznieczulenie" przy użyciu narkotyków. Prowadzą do tego : uczucia niemocy, porażki, niekompetencji, stanu depresyjnego, który doprowadza do rozpaczy. Niekiedy ten ból istnienia głęboko zakorzeniony istnieje od wczesnego dzieciństwa. Uważa się również, że toksykomania jest w modzie i jest rodzajem hedonistycznej postawy życiowej. Postawy egocentrycznej i antysocjalnej, która charakteryzuje się też przez inicjację spożycia narkotyków w celu poszukiwań przyjemności, bez wysiłków i która stanowi jedyny sens życia. Toksykomania przejawia się w trzech różnych postaciach : Uzależnienie : Toksykoman nie może się obejść bez substancji toksycznej. Tolerancja : Organizm toksykomana przyzwyczaja się do stanów wywoływanych przez dany narkotyk i musi on zwiększyć swoje spożycie by osiągnąć coraz większe sensacje. Nawyk : Stan wywołany przez kilkatrotne użycie narkotyku, który powoduje chęć przedłużenia używania tej substancji.

Lekomania (farmakomania) jest to nadużywanie leku lub leków polegające na stosowaniu danej substancji chemicznej (lub kilku) przez dłuższy czas dla korzyści płynących z ich właściwego działania lub dla działań nieadekwatnych do potrzeby. Lekomania jako nałóg jest związana ze zwiększoną potrzebą zażywania leku, bardzo silnym uzależnieniem psychicznym i fizycznym, ciężkimi objawami abstynencji po nagłym zaprzestaniu zażywania, dużą szkodliwością dla jednostki i społeczeństwa. W stanie silnego, nie leczonego stanu chorobowego może stać się przyczyną zejścia śmiertelnego.

NARKOMANIA - słowo to pochodzi z języka greckiego i oznacza "narke" - odurzenie oraz "mania" - szaleństwo. Najbardziej powszechną definicją narkomanii jest ta, którą opracował w 1957 roku Komitet Światowej Organizacji Zdrowia ONZ. W świetle tej definicji narkomania to stan zatrucia okresowego lub chronicznego spowodowany powtarzającym się przyjmowaniem narkotyków w postaci naturalnej lub syntetycznej.

2. Typy narkotyków: Objawy abstynenckie i zespół abstynencki Objawy abstynencyjne to zjawiska fizyczne i psychiczne wiążące się odstawieniem środków psychoaktywnych. Całość takich zjawisk charakterystycznych dla danego środka, nazywamy zespołem abstynencyjnym. Jego występowanie po odstawieniu narkotyku jest jednym z czynników potwierdzających uzależnienie. W sytuacji, gdy najbardziej nasilone są objawy somatyczne** (w przypadku opiatów m.in. biegunka, wymioty, bóle mięśni, wyciek z nosa, nadmierna potliwość) - mówi się o zależności fizycznej. Jeśli większe znaczenie mają dolegliwości psychiczne - mówi się o zależności psychicznej. W praktyce objawy są często ze sobą silnie powiązane, a ich wyraźne rozgraniczenie wydaje się być sztuczne. Najczęściej o zależności psychicznej mówimy w odniesieniu do środków, których odstawienie nie wywołuje wyraźnych zaburzeń somatycznych (np. marihuana).

Narkotyki możemy podzielić na grupy: _ Opiaty _ Psychostymulujące _ Konopie indyjskie i ich pochodne _ Halucynogenne _ Wziewne _ Leki uspakajające i psychotropowe Opiaty wywołują uzależnienie fizyczne i psychiczne. Skutki działania opiatów zależą od rodzaju używanej substancji. Możemy je dzielić na pięć grup: • Opium jest pochodzenia naturalnego, pochodzącego z maku, a dokładnie z makówki, z której uzyskuje się gęsty sok. Z uzyskanego surowca robi się tabletki koloru ciemnobrązowego. Opium zażywa się przez palenie lub połykanie. • Morfina jest składnikiem leków przeciwbólowych, lub jest używana jako środek przeciwbólowy. Zażywa się ją dożylnie lub doustnie. • Kodeina stosowana jest u osób chorych na ciężkie choroby płuc. Przyjmuje się ją doustnie. Występuje w ampułkach i tabletkach. • Heroina pochodna morfiny. Przyjmuje się ja dożylnie, wciągając ją przez nos, paląc. Występuje jako biały proszek lub brązowe bryłki. • Kompot –„polska heroina”, otrzymywany jest ze słomy makowej z dodatkiem odczynów chemicznych. Ma kolor brunatny, przypominający kompot. Zażywany dożylnie i doustnie. Ludzie zażywający opiaty narażeni są na bardzo szybkie uzależnienie. Na początku zażywanie jest przyjemne, później narkotyk zażywa się tylko po to, aby móc „prawidłowo” funkcjonować. Potrzeby społeczne, bliskość i wszelkie inne zaczynają zanikać. Najważniejszy staje się narkotyk. Psychostymulujące –ta grupa narkotyków powoduje uczucie pobudzenia, usuwa zmęczenie, chwilowo polepsza i wyostrza zmysły. Należą do nich takie narkotyki jak: • Amfetamina jest syntetykiem w postaci białego proszku lub tabletki.

Ostatnio bardzo „modny” narkotyk. Zażywana jest dożylnie, doustnie lub przez nos. Czas działania narkotyku to około 11-12 godzin. • Kokaina pochodzi z krzewów koki w postaci białego proszku. Zażywana jest jak amfetamina, jednak jej działanie jest o wiele krótsze (20-30 min.) • Krak otrzymywany jest z sody oczyszczonej i pasty z liści koki. Występuje w postaci małych kryształków. Palony jest w fajkach; często mieszany z marihuaną lub tytoniem Konopie indyjskie i ich pochodne – substancje psychoaktywne zawarte w konopiach to kannabinole, z których najistotniejszy to tetrahydrokannabinol. Substancja ta w różnym stężeniu występuje w szczytach żeńskich roślin oraz żywicy. W czasie palenia dochodzi do zaburzeń w ośrodkach percepcyjnych mózgu: zmniejsza się sprawność intelektualna, refleks oraz koncentracja. Do tej grupy zaliczamy: • Marihuana to zielone lub zielono- brązowe kwiatostany marihuany. • Haszysz to brązowe i czarne kostki lub kulki. Staje się plastyczny po lekkim podgrzaniu. • Olej haszyszowy zielono- brązowy płyn o konsystencji oleju. Wszystkie pochodne konopi działają podobnie. Człowiek pod ich wpływem staje się wesoły, rozluźniony, szczęśliwy, a świat postrzega bardziej przyjaźnie. Pod wpływem tych narkotyków łatwiej prowadzi się rozmowę i obniża poziom stresu. Zmysły stają się bardziej wyostrzone, a kolory bardziej wyraźne. Halucynogenne - narkotyki z tej grupy powodują inny sposób postrzegania rzeczywistości. Do tej grupy zalicza się: • LSD jest narkotykiem pochodzenia syntetycznego. Występuje w postaci kwadratowych papierków nasączonych kwasem, ale również w postaci kapsułek, tabletek oraz w postaci krystalicznego proszku. • Grzyby halucynogenne są pochodzenia naturalnego. „Grzybki” zbiera się i zjada np. z jajecznicą lub suszy. Różnego rodzaju suszone grzybki o zabarwieniu żółtawym do czarnego z prześwitem brązu. Z suchych grzybów można zrobić herbatę. Działanie narkotyku określa się na około 6 godzin. • Ekstasy pochodzenia syntetycznego występuje w tabletkach (białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorkami), potoczna nazwa „tableta” Narkotyki zaliczane do grupy halucynogennych wywołują silne uzależnienie psychiczne. Pod wpływem tego narkotyku mogą ujawnić się u zażywającego ukryte zaburzenia psychiczne (psychozy). Zupełnie inaczej odbiera się czas i przestrzeń. Doznania po tych narkotykach nie zawsze są przyjemne. Mogą zdarzać się koszmarne wizje. Ciśnienie krwi podnosi się i spada. Źrenice rozszerzają się, akcja serca przyśpiesza się wraz z oddechem. Człowiek może mieć mdłości, kłopoty ze snem, koordynacją ruchową, a także drżenie mięśni i zawroty głowy. Środki wziewne terminem tym określa się grupę substancji wykorzystywanych niezgodnie z ich przeznaczeniem. Toksykomanii odurzają się oparami takich substancji jak: eter, benzen, aceton, tri i inne. Większość z nich wchodzi w skład popularnych i łatwo dostępnych produktów używanych w gospodarstwie domowym i przemyśle. Środki wziewne powodują silne stany odurzenia, euforii, halucynacje. Pojawiające się halucynacje są wynikiem niedotlenienia mózgu. Wdychane opary działają bezpośrednio na tkankę mózgową,

doprowadzając jednocześnie do zniszczenia kilkuset tysięcy komórek. Wdychanie może skończyć się śmiercią wskutek uduszenia lub niewydolności serca. Leki uspakajające i psychotropowe stanowią coraz bardziej popularną grupę narkotyków stosowanych przez narkomanów. Przemysł farmaceutyczny produkuje te środki pod postacią kapsułek, pigułek, kropli, czopków lub ampułek. Środki te przyjmowane są doustnie, doodbytniczo lub w formie zastrzyków dożylnych lub domięśniowych.

3. Etapy wchodzenia w uzależnienie: I FAZA - eksperymentowania

Na tym etapie młody człowiek zwykle zażywa narkotyki, gdy ma okazję: na imprezie, kiedy ktoś go poczęstuje. Nie planuje następnego brania. Drobne kłamstwa najczęściej dotyczące:  spóźnień  towarzystwa w którym przebywa nasze dziecko  miejsc gdzie wychodzi Zmiany w wyglądzie i zachowaniu:  dziwny zapach włosów i ubrań  nadmierne używanie środków zapachowych  zaczerwienione oczy  rozszerzone źrenice  utrzymujący się katar  wyraźna nadpobudliwość lub ospałość  po powrotach do domu przemykanie niezauważonym do swojego pokoju Postawa: NIE ROBIĘ TEGO

II FAZA - przyjemność ze stanu odurzenia

Młody człowiek stwierdził, że po narkotykach mógł się rozluźnić, zapragnął powtórzyć eksperyment. Już nie czeka, aż go ktoś poczęstuje. Sam kupuje narkotyki. Zaczyna mieć problemy w szkole. Zmienia się jego "wiara", muzyka.     

znaczna zmiana środowiska - nowi koledzy złe nastroje dziecka - dziwne smutki, zamykanie się w sobie izolowanie się od rodzinnych spotkań, zamykanie się w pokoju zaniedbanie podstawowych czynności początki: agresywności oraz częste wyszukane kłamstwa

        

porzucanie hobby i dotychczasowych zainteresowań podejmowanie pracy zarobkowej z jednoczesnym brakiem pieniędzy pogarszanie się ocen w szkole - wagary posługiwanie się slangiem - szczególnie przez telefon agresja słowna pożyczanie pieniędzy, pierwsze kradzieże dziwny strój lub inne młodzieżowe symbole buntu częstsze przebywanie w łazience - zamykanie łazienki, zaniedbanie nawyków higienicznych

Postawa: NIE ROBIĘ NIC ZŁEGO

III FAZA - najważniejsze to być na haju za wszelką cenę

Młody człowiek nauczył się, że narkotyk może zmienić jego samopoczucie. Coraz większe ilości kupowanego "szczęścia" kosztują. Zaczynają się kradzieże, długi lub handel narkotykami. Pojawiają się też pierwsze konsekwencje, których nastolatek nie chce zauważyć: gorsze oceny, kłopoty z koncentracją i pamięcią, problemy zdrowotne. Coraz większe są długi lub kradzieże, zwiększa się liczba nieobecności w szkole.               

coraz gorsze zachowanie codzienne lub bardzo częste odurzanie się odurzanie się z kolegami lub samemu pojawienie się pierwszych przedawkowań zerwanie kontaktów z nie biorącymi kolegami jawne identyfikowanie się z narkomanami kłamstwo staje się patologiczne kradzieże lub handel narkotykami dla zdobycia pieniędzy porzucenie szkoły utrata stałej pracy - prace dorywcze konflikty z prawem kłótnie, bijatyki z domownikami początki przewlekłego kaszlu ogólne pogorszenie zdrowia objawy po odstawieniu narkotyku

Postawa:  NIE ROBIĘ NIC, CO BY MI SZKODZIŁO  MOGĘ PRZESTAĆ KIEDY ZECHCĘ  NIE HANDLUJE NARKOTYKAMI, KUPUJĘ TYLKO DLA SIEBIE  KRADNĘ PIENIĄDZE TYLKO RODZICOM

IV FAZA - biorę narkotyki żeby czuć się normalnie

Nastolatek bierze, bo bardzo tego chce, mimo że narkotyk wyrządza szkody w jego życiu. Kiedy bierze, przez chwilę jest dobrze, ale gdy mija działanie narkotyku, pojawia się koszmar codziennego życia i problemy, które się do tej pory nagromadziły. Bierze, aby zapomnieć, aby nie czuć. Bierze codziennie i coraz większe ilości. Bierze też coraz mocniejsze narkotyki. Często nie jest to już marihuana, lecz heroina. Do uzależnienia psychicznego dołącza się fizyczne. Nastolatek w tej fazie zwykle już nie chodzi do szkoły, nie jest w stanie sprostać swoim obowiązkom. Kłamie, kradnie, oszukuje- wszystko po to, aby chronić swój nałóg.

Uzależniony nastolatek sprawia jednak, że cały system zaczyna działać w zupełnie inny sposób. Taki uczeń podważa klasowe normy i autorytety. Jego chore emocje, brak motywacji do nauki zaczynają po pewnym czasie wpływać na innych. Wahania nastrojów i wybuchowości sprawiają, że lekcje coraz częściej są przerywane, a uwaga innych uczniów odrywa się od głównego tematu.          

całkowite wyniszczenie organizmu (psychozy narkotyczne) chroniczny kaszel częste kłopoty z policją utrata pracy wybuchy wściekłości, agresja wobec najbliższych chroniczne depresje, wymuszające przyjmowanie narkotyku normalne samopoczucie tylko po wzięciu narkotyku paranoje narkotyczne zerowe poczucie własnej wartości myśli samobójcze

4. Pojęcie uzależnienia: Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), uzależnienie to psychiczny i fizyczny stan wynikający z interakcji między żywym organizmem, a substancją chemiczną (do których należą: alkohol, narkotyki, nikotyna, leki), charakteryzujący się zmianami i innymi reakcjami takimi jak: konieczność przyjmowania danej substancji w sposób ciągły lub okresowy, w celu doświadczania jej wpływu na psychikę lub by uniknąć objawów towarzyszących brakowi substancji. W języku potocznym termin "uzależnienie" jest stosowany głównie do osób, które nadużywają narkotyków, leków, alkoholu, czy papierosów. W szerszym kontekście może odnosić się do wielu innych zachowań np.: gier hazardowych, oglądania telewizji, Internetu, czy seksu.

5. Krótka historia i narkotyki na świecie: Historia narkotyków sięga około 4 tys. lat przed naszą erą. Starożytne kroniki medyczne wspominają, że opium było znane lekarzom przed przyjściem Chrystusa na świat. Powszechnie mniema się, że człowiek odkrył opium, zawarte w maku. Medycy stosowali różne formy opium przez trzy lub cztery tysiące lat, mimo że dopiero w 1805 roku lekarz – naukowiec po raz pierwszy uzyskał czystą morfinę z makówek i łodyg maku. Narkotyki są to związki chemiczne, psychoaktywne, pochodzenia przede wszystkim roślinnego (naturalnego), choć mogą też być syntetyczne.

Termin narkotyki syntetyczne dotyczy przede wszystkim licznych substancji, występujących na rynku po 1939 roku, stwarzających różnego rodzaju uzależnienia. Ich głównymi reprezentantami są petydyna, metadon, produkty uboczne smoły i nafty. Od lat siedemdziesiątych XX wieku obserwuje się wzrost narkomanii i zjawiska młodnienia populacji używającej środków odurzających. Początki narkomanii wśród młodzieży przypadają na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku i mają ścisły związek z młodzieżowymi ruchami kontestacyjnymi. Powstała subkultura wchłonęła narkomanię, przypisując jej nowe znaczenie kulturowe, a zarazem doprowadziła do istotnych przemian w strukturze zażywanych środków. Zażywanie środków odurzających stało się wśród członków grup hippisowskich czynnikiem integrującym. Wspólne zażywanie tych środków w celu doznania niezwykłych przeżyć stało się elementem identyfikacji danej podkultury. Z badań wynika, że do najczęściej stosowanych środków w latach siedemdziesiątych XX wieku należały: fenmetrazyna, morfina, dolargan, glimid, psychedryna i haszysz. Zaczęto również wykorzystywać różne detergenty (proszki do prania, pasty do zębów), rozpuszczalniki benzynowe, naftę i eter. Dominujący model konsumpcji środków odurzających charakteryzował się zjawiskiem politoksykomanii, tj. równoczesnym zażywaniem środków o odmiennych efektach działania czy różnym składzie chemicznym. Z upływem czasu coraz większą popularność uzyskiwało zażywanie mleczka makowego, czyli soku ściągniętego z niedojrzałych makówek, używanego do odurzających infekcji. Innym sposobem było przyrządzanie „makiwary”, zwanej „zupą” otrzymanej przez gotowanie słomy makowej zawierającej alkaloidy opium. Zarówno mleczko makowe, jak i „makiwary” charakteryzowała sezonowa dostępność i dopiero opracowana w połowie lat siedemdziesiątych XX wieku przez gdańskich studentów chemii prosta technologia uzyskiwania „polskiej heroiny”, zwanej też „kompotem”, wpłynęła na radykalną zmianę narkomanii. Dominacja konsumpcji „kompotu”, „zupy”, a więc środków z grupy opiatów, które wywołują najsilniejsze uzależnienie fizyczne i psychiczne, nadała charakterystyczne cechy narkomanii w Polsce. W celu wzmocnienia działania tych substancji stosowano również odmiany środków uspokajających, nasennych neuroleptyków, uzyskiwanych na podstawie recept zdobywanych w sposób mniej lub bardziej legalny.

NARKOTYKI – PODSTAWOWE RODZAJE I OPIS KONOPIE INDYJSKIE (KANABINOLE, TNC) Marihuana, haszysz, skun, olej haszyszowy to występujące w różnej postaci przetwory konopii indyjskich Marihuana- to potoczna nazwa substancji psychoaktywnej wytwarzanej z konopi siewnych. Marihuana należy do grupy środków halucynogennych, zwanych również środkami psychodysleptycznymi, psychomimetycznymi lub psychodelicznymi. W tej grupie środków znajdują się substancje zarówno pochodzenia naturalnego jak i syntetycznego.

Marihuana jest naturalnym halucynogenem stanowiącym mieszaninę liści i kwiatostanów głównie roślin żeńskich. Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokanabinol (kannabinole). Substancja ta znajduje się również w innej pochodnej konopii haszyszu. Ma ona działanie psychotropowe, jak również uspokajające i przeciwbólowe, pobudzające apetyt. Jest też wykorzystywana w leczeniu niektórych chorób. (Potoczne nazwy marihuany: dżoint, skręt, blant, ziele, zielsko, zioło, grass, marycha, trawa, huana, marycha, maryśka, skun, gandzia, samosieja, afgan, kolumbijka)  

wygląd: brązowo zielone liście i nasionka, mieszanina suchych liści i kwiatostanów przypominająca trochę natkę pietruszki albo majeranek sposób przyjmowania: najczęściej do palenia w postaci własnoręcznie zrobionych skrętów

Stosowanie marihuany w celach odurzających 

Konopie należą do najpopularniejszych substancji psychoaktywnych. Główną substancją psychoaktywną jest delta-9-tetrahydrokannabinol (THC), jednak działanie wpływające na percepcję mają też inne zawarte w nich związki chemiczne.

Skun:. - to rodzaj marihuany z dodatkiem haszyszu. Uważa się, że skun jest bardzo silny w działaniu, lecz prawdziwe odmiany skunka wcale nie należą do najsilniejszych i najcharakterystyczniejszą ich cechą - wbrew ogólnopolskiej opinii - jest jedynie sam zapach, a nie siła działania. Odmiany typu skun zostały po raz pierwszy wyselekcjonowane w latach 70. w Kalifornii, w latach 80. sprowadzono je do Holandii. Mianem "skuna" określa się również często w slangu palaczy marihuany modyfikowane chemicznie pędy konopi indyjskich, celem wzmocnienia zawartości THC w otrzymanym produkcie. Najpopularniejszym sposobem jest podlewanie rośliny eterem dietylowym, w skutek czego otrzymuje się wiecej THC w roślinie. Nazwa ta występuje praktycznie wyłącznie w Polsce. Skutki jednorazowego przyjęcia: 1. faza dobrego samopoczucia i euforii z wielomównością 2. faza nadwrażliwości zmysłowej, zwłaszcza słuchu i wzroku z zaburzeniami poczucia czasu i przestrzeni, niekiedy napadami ostrego lęku 3. faza ekstatyczna 4. faza snu i przebudzenia Efekty działania: 1. obniżenie się progu percepcji 2. odprężenie i poczucie spokoju 3. zmiana poczucia mijającego czasu: jest on określany jako rozciągnięty i mijający wolniej

4. optymizm i podniesiona samoocena 5. skłonność do ulegania sugestiom 6. zagubienie 7. nieracjonalne myśli 8. pogorszenie pamięci 9. przyspieszone tętno 10. apatia 11. lęki i urojenia 11. niemożność skupienia uwagi na wielu rzeczach jednocześnie

Używanie preparatów konopii uważa się często za furtkę do zażywania innych narkotyków! "O przyszłości myślę niewiele, lub wcale. Żyję całkowicie tu i teraz". Takie zdanie najczęściej wypowiadają osoby po wypaleniu marihuany.

Haszysz (hasz, grudka, gruda, czekoladka, afgan, kloc, plastelina, kostka)  wygląd: brązowe i czarne kulki lub kostki, cienkie paski  sposób przyjmowania: najczęściej palony, może być także dodawany do potraw. Olej haszyszowy  wygląd: zielonobrązowy olej, sprzedawany w małych fiolkach lub poduszeczkach  sposób przyjmowania: najczęściej jako dodatek do papierosów lub skrętów z marihuaną  objawy użycia:...