Organizacje-międzynarodowe-ćwiczenia PDF

Preview

Summary

Organizacje Międzynarodowe - ćwiczenia - Exercises...

Description

Prawa człowieka: Amnesty International Amnesty International (znana też jako Amnesty bądź AI) to międzynarodowa organizacja pozarządowa. Organizacja założona została w 1961 roku w Londynie przez brytyjskiego adwokata Petera Benesona. Oddział w Polsce powstał w 1989 roku, zaś w 1990 roku został oficjalnie zarejestrowany przez sąd. Amnesty International liczy obecnie ponad 7 mln członków w 150 krajach świata. Symbolem organizacji jest świeca otoczona drutem kolczastym. Odnosi się on do staro-chińskiego przysłowia „lepiej zapalić świece niż przeklinać ciemność” Amnesty International finansuje swoją działalność głównie ze składek członkowskich i datków od indywidualnych osób. Amnesty nie przyjmuje jakiejkolwiek pomocy rządowej, a przyjmowanie datków od przedsiębiorstw i innych organizacji podlega licznym obostrzeniom. Zasadami działania Amnesty International jest pełna niezależność polityczna i finansowa oraz maksymalny obiektywizm. Mimo to, jest ona często w wielu krajach (głównie tych, które często represjonują swoich obywateli) oskarżana o wspieranie Zachodu i propagowanie jego idei. Przeczą temu jednak akcje wymierzone w obronę przed rządami wielu krajów zachodnich, takie jak protesty przeciwko torturom i pozasądowemu przetrzymywaniu ludzi przez USA w Guantanamo. W 1977 roku Amnesty International została uhonorowana Pokojową Nagrodą Nobla za swoją kampanię przeciwko torturom. Sekretarz Generalny od 2010: Salil Shetty (Indie)

Cel: Wizją Amnesty International jest świat, w którym wszystkie prawa spisane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i innych międzynarodowych standardach były przestrzegane w stosunku do jednostki ludzkiej. Aby zrealizować tę wizję, misją Amnesty International jest prowadzenie badań i działań na rzecz zapobiegania i zaprzestania naruszeń prawa do fizycznej i psychicznej integralności, wolności sumienia i wyrażania się oraz wolności od dyskryminacji, w kontekście promocji wszystkich praw człowieka. Obecne Amnesty International stawia sobie następujące podstawowe cele: • natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie wszystkich więźniów sumienia - osób więzionych z powodu przekonań, koloru skóry, płci, pochodzenia, języka czy religii, nie stosujących przemocy ani nie opowiadających się za jej użyciem, • zapewnienie wszystkim więźniom politycznym uczciwych i szybkich procesów sądowych, • zaprzestanie stosowania kary śmierci, • zaprzestanie stosowania tortur i innych form okrutnego traktowania więźniów, • położenie kresu "zaginięciom" i pozasądowym egzekucjom. Cele te są realizowane przez następujące działania: 

  

Wysyłanie kilkuosobowych grup badaczy dla oceny sytuacji poszczególnych represjonowanych osób i ew. pomocy tym osobom na miejscu. Zasadą jest tutaj wysyłanie osób z innego kraju niż kraj, w którym dochodzi do represji. Amnesty International nie przyjmuje i nie wymaga od swoich członków informacji na temat własnego kraju, aby nie być posądzonym o szpiegostwo. Organizowanie dużych ogólnoświatowych akcji i kampanii medialnych nakierowanych na jeden konkretny problem, który wydaje się mieć szczególne znaczenie w danym momencie, np. niepokojąca sytuacja w jednym z państw, ochrona praw uchodźców bądź sprzeciw wobec stosowania tortur. Tworzenie i publikowanie dorocznych raportów ze stanu przestrzegania praw człowieka na całym świecie (zwykle ukazują się one pod koniec maja). Prowadzenie tzw. pilnych akcji

Zajęcia: „Pilne akcje” to ogólnoświatowe akcje ogłaszane przez Amnesty International, polegające na wysyłaniu listów – apeli w sprawie osób, których podstawowe prawa są zagrożone lub łamane. Dotyczą one m.in. osób zagrożonych egzekucją lub torturami, aresztantów pozbawionych kontaktu z prawnikiem, rodziną albo opieki medycznej oraz więźniów sumienia. Podstawą każdej „pilnej akcji” jest krótki tekst składający się z opisu przypadku, wskazówek dotyczących treści apelu oraz adresów, na które należy go wysłać. Język listu może być dowolny, przy czym jeżeli nie jest to angielski ani język urzędowy danego kraju, sugerowane jest podkreślenie nazwiska osoby, w sprawie której się pisze.

Z danych Amnesty International wynika, że dzięki „pilnym akcjom” udało się w ciągu ostatnich 30 lat uratować 16 600 osób. Szczególną formą „pilnej akcji” jest „maraton pisania listów”, który odbywa się corocznie w najbliższy weekend „Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka”, obchodzonego 10 grudnia. W ciągu dwóch dni listy w obronie prześladowanych pisane są bez przerwy. Akcja zapoczątkowana została przez polską sekcję Amnesty International w 2001 roku. Liczba listów pisanych w trakcie kolejnych maratonów systematycznie wzrasta. W 2006 roku w Polsce napisano ich 21 897, w 2007 – 41864, zaś w 2008 roku – 78 639 (z 323 105 na całym świecie). Ostatnie kampanie: 



 

 

„Prawa Człowieka Pod Murem Chińskim” – postulaty przestrzegania praw człowieka w Chinach w związku z organizowanymi tam w 2008 letnimi Igrzyskami Olimpijskimi. Kampania dotyczyła czterech zasadniczych kwestii: kary śmierci, przetrzymywania bez prawa do procesu sądowego, sytuacji obrońców praw człowieka oraz cenzury Internetu. „Darfur Nie Może Już Czekać” – kampania nakierowana na kryzys humanitarny w Darfurze. W latach 20032008 w wyniku konfliktu zbrojnego zginęło tam ponad 90 tys. ludzi, 200 000 zmarło z przyczyn związanych z konfliktem, a ponad 2 mln musiało opuścić swoje domy. Działania społeczności międzynarodowej (ONZ i UA) nie przyniosły dotychczas wymiernych rezultatów w zaprowadzeniu pokoju i ochronie ludności cywilnej. „Stop Przemocy Wobec Kobiet” – przemoc wobec kobiet została określona przez AI mianem „katastrofy praw człowieka o zasięgu światowym”, stąd inspiracja do działań w ich obronie[8]. „Stop Torturom w Wojnie z Terroryzmem” – akcja wymierzona przeciwko więzieniu Guantanamo, symbolowi znacznych naruszeń praw człowieka przez Stany Zjednoczone. Od 2002 roku przetrzymywano tam setki osób – często bez dostępu do sądu, opieki medycznej i możliwości odwiedzin rodziny. Prawdopodobnie wielu z nich było torturowanych oraz traktowanych w okrutny i poniżający sposób. „Broń pod Kontrolą” – kampania we współpracy z Oxfam i IANSA (The International Action Network on Small Arms) na rzecz kontroli przepływu broni oraz ograniczenia jej rozpowszechniania i nadużywania. „Świat Wolny od Kary Śmierci” – nadrzędnymi celami kampanii są: przedłużenie o rok moratorium na wykonywanie kary śmierci oraz zmiana konkretnych wyroków śmierci na inne wyroki.

Ocena:

Globalna organizacja Amnesty International zawsze pomaga ofiarom przemocy, gwałtu, niesprawiedliwości, na całym świecie. Gdyby nie tysiące wolontariuszy na każdym kontynencie szerzyłoby się bezprawie, a wszystkie moralne prawdy zostałyby zatracone. Dobrze, że na świecie są ludzie zdolni i chętni do bezinteresownej pomocy potrzebującym. Ze względu na swoje kampanie Amnesty International jest często krytykowana, szczególnie przez przywódców państw totalitarnych. Organizacji zarzuca się wtrącanie w sprawy państw, celem obalenia rządzących nimi systemów oraz wspieranie zachodu m.in. poprzez głoszenie i forsowanie jego idei.

Human Rights Watch W ramach pozarządowego systemu ochrony praw człowieka funkcjonuje również Human Rights Watch (HRW), będąca następczynią założonej w 1978 roku przez Roberta Bersteina, Jeri Laberę i Aryeha Neiera organizacji Helsinki Watch. Human Rights Watch działa od 1988 roku, jej siedziba mieści się w Nowym Jorku a od 1993 roku funkcję dyrektora pełni Kenneth Roth. HRW składa się z pięciu wydziałów, które tworzą Bliski Wschód, Azja, obie Ameryki, Afryka oraz obszar OBWE (Dla zwiększenia skuteczności monitoringu przestrzegania praw człowieka, wprowadzono podział na departamenty, zajmujące się konkretnymi rejonami świata. Jest ich pięć, po jednym dla Afryki, Azji, Bliskiego Wschodu, obu Ameryk oraz terytoriów OBWE.) W przeciwieństwie do wielu organizacji (tj. AI), działających w zakresie ochrony praw człowieka, HRW zrezygnował z gromadzenia ogromnych ilości członków, którzy następnie manifestują swoje poglądy(ograniczenie liczby członków). Podjął za to bardzo ciekawe działania, mające znacznie mocniejszą siłę przebicia niż pikiety. Głównym zajęciem instytucji jest prowadzenie śledztw na własną rękę (misje śledcze) i współpraca z mediami oraz stosowanie lobbingu, , który ma wpłynąć na opinię publiczną. Dyrektorem HRW jest od 1993 roku Kenneth Roth Cel: Głównym celem działalności jest bieżące monitorowanie poszczególnych rejonów świata, w których istnieje podejrzenie o łamanie praw człowieka (inaczej ochrona praw człowieka na świecie). Skupia się przede wszystkim na obronie wolności słowa i przekonań, zwalczaniu cenzury, zapewnieniu oskarżonym prawa do uczciwego procesu i ewentualnego azylu, przeciwdziała zabójstwom politycznym, zapobiega torturom i arbitralnemu pozbawianiu wolności,

handlu ludzmi, ochronie praw kobiet (w tym prawa do aborcji) i praw dziecka, zwalczaniu przekazywania broni reżimom i partyzantom naruszającym prawa człowieka. Zajęcia: Głównym zajęciem instytucji jest prowadzenie śledztw na własną rękę (misje śledcze) i współpraca z mediami oraz stosowanie lobbingu, , który ma wpłynąć na opinię publiczną.Zajmuje się również monitorowaniem poszczególnych regionów świata, gdzie istnieje podejrzenie łamania praw człowieka. Bada również kwestie nadużyć w zakresie torturowania. W latach 90. XX wieku dużą rolę odgrywało również sporządzanie raportów dotyczących stanu ochrony praw człowieka oraz prowadzenie różnego typu misji śledczych. (W 1992) HWR wraz z 6 innymi org.pozarzdowoymi utworzyła koalicję mającą na celu wprowadzenie międzynarodowego prawnego zakazu wcielania osób nieletnich do wojska i wykorzystywania ich w działaniach wojennych. HWR wspólnie z innymi org prowadzi także Międzynarodową Kampanię na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych. Sukcesem kampanii było sformułowanie tzw. Traktatu Ottawskiego, zakazującego stosowanie tej niebezpiecznej broni. Jak dotąd traktat został sygnowany przez 156 państw. Z wyjątkiem USA, Rosji, Chin. Ocena: Działalność Human Rights Watch budzi wiele kontrowersji. Jednym z największych krytyków działań tej organizacji jest Robert Bernstein – wieloletni dyrektor – który uważa, że HRW zbyt mocno angażuje się w politykę opowiadając się za jedną ze stron konfliktu, nie zawsze za tą, która bardziej dba o prawa człowieka.

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC) Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, MKCK – organizacja humanitarna z siedzibą w Genewie, której głównym celem działania jest pomoc poszkodowanym w wyniku konfliktów zbrojnych. MKCK jest czterokrotnym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. Utworzenie 17.02.1863 r Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża jest niezależną, neutralną organizacją zapewniającą ochronę i pomoc humanitarną ofiarom wojny i przemocy. Nie jest organizacją rządową, mimo iż współpracują z nią rządy państw. Nie jest również organizacją pozarządową, ponieważ oprócz działalności społecznej i indywidualnej obejmuje także zakres działalności państwowej. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża otrzymał obecną nazwę w 1880 po przyjęciu jako znaku rozpoznawczego dla sanitariuszy i szpitali polowych odwrotnych barw flagi Szwajcarii (biały krzyż na czerwonym tle). Jest to centrum informacji o jeńcach, osobach internowanych i zaginionych. Interweniuje również w tych sprawach u właściwych władz, zajmuje się poszukiwaniem zaginionych oraz wymianą jeńców podczas wojny Komitet spieszył z pomocą humanitarną ofiarom konfliktów w Wietnamie, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Środkowej i Afryce. Uczestniczy w przygotowaniu projektów konwencji dotyczących humanitarnego prawa konfliktów zbrojnych. Może z upoważnienia stron walczących występować w roli mediatora i pośredniczyć w wymianie jeńców wojennych, rannych i chorych osób cywilnych. Stanowi część składową Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Półksiężyca (z działalności MKCK wywodzi się Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Półksiężyca, a także normy międzynarodowego prawa humanitarnego – w szczególności Konwencje genewskie i haskie – i jako jego najstarsza część jest naczelnym organem obradującym i kontrolującym pozostałe).

Cel: Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, który stoi na straży prawa humanitarnego, współtworzy je i dba o jego przestrzeganie podczas konfliktów zbrojnych, zapewnia pomoc humanitarną w czasie walk i klęsk żywiołowych; ochrona i pomoc humanitarna ofiarom wojny i przemocy, poszukiwanie zaginionych, udziela pomocy jeńcom i rannym; chroni życie i godność ofiar wojny; jest źródłem informacji o jeńcach; wizytuje obozy dla uchodźców i internowanych; Zajęcia:

Działalność MKCK Promocja i wprowadzanie w życie prawa humanitarnego i uniwersalnych zasad humanitaryzmu, biorąc jednocześnie pod uwagę standardy prawne, kulturalne, etyczne i religijne w dziedzinach, w których działa. Wyłącznie humanitarna misja powstała po to, by chronić życie i godność ofiar wojny i wewnętrznej przemocy oraz zapobiegać cierpieniom towarzyszącym takim sytuacjom przez:

 

wizytowanie uwięzionych – zapewnienie fizycznej i psychicznej wspólnoty z więzionym, zapobieżenie maltretowaniu ochrona ludności cywilnej – MKCK zbiera informacje o miejscach konfliktu, a następnie wysyła tam swoich przedstawicieli, którzy sporządzają dokładne raporty; w chwili, gdy wszystkie możliwości zapobieżenia tragedii wyczerpują się, MKCK może podjąć inicjatywę ewakuacji ludności z zagrożonych obszarów, o pomocy w scalaniu rozdzielonych rodzin oraz udzielaniu pomocy medycznej pomoc (wydział pomocy) – rozpoznawanie potrzeb i organizowanie, kierowanie programów pomocy; czyni przygotowania, aby dostarczana pomoc trafiała do potrzebujących. Dotyczy:



zabezpieczenia ekonomicznego wody i środowiska zdrowia 

opieka medyczna (wydział medyczny) – zaspokajanie pilnych potrzeb w dziedzinie leków i środków medycznych, potrzebnych do leczenia rannych, problemy zdrowia ofiar konfliktów, jak epidemie, niewystarczająca higiena czy złe odżywianie miny – „Miny mogą być określane mianem nigdy nie chybiających bojowników, uderzających na ślepo, noszących broń w ukryciu i mordujących na długo po wygaśnięciu konfliktu. W istocie są największym pogwałceniem międzynarodowego prawa humanitarnego, będąc ślepym terroryzmem” – delegat MKCK; Traktat ottawski o zakazie stosowania min przeciwpiechotnych jest konwencją zakazującą używania, składowania, produkcji, rozwoju, pozyskiwania i przekazywania min przeciwpiechotnych, zobowiązującą do zniszczenia zarówno tych zmagazynowanych, jak i tych, znajdujących się już w ziemi.



Centralna agencja poszukiwawcza (od 1960) Działalność MKCK, którą prowadzi często we współpracy ze stowarzyszeniami narodowymi, z których wiele ma swoje własne biura poszukiwań: 

zbieranie i rejestrowanie wszelkich informacji, które mogą być pomocne przy identyfikacji zmarłych, rannych i zaginionych i przekazywanie wiadomości najbliższym krewnym; ułatwianie korespondencji pomiędzy członkami rodzin rozdzielonych w wyniku wydarzeń, gdy przerwana zostaje wszelka inna łączność próby poszukiwania osób zaginionych oraz tych, o których krewni nie mają wiadomości wydawanie różnego rodzaju dokumentów, takich jak zaświadczenia o pobycie w niewoli, o śmierci lub dokumenty podróży.

  

Dyplomacja humanitarna Od 1990 MKCK może uczestniczyć w sesjach i pracach Zgromadzenia Ogólnego ONZ w charakterze obserwatora. Celem było promowanie współpracy pomiędzy obiema organizacjami. Ten status został przyznany w wyniku specjalnej roli i mandatów przewidywanych dla MKCK przez Konwencje Genewskie z 12 sierpnia 1949 (rozważający specjalną rolę spełnianą przez MKCK w międzynarodowych stosunkach humanitarnych). MKCK utrzymuje również stosunki i dyskutuje o sprawach humanitarnych z głównymi organizacjami regionalnymi. Jego zadaniem jest zapewnienie, żeby swoje czynności i sprawy humanitarne zostały dobrze zrozumiane przez te ciała, które często są wzywane do interwencji ze względów politycznych albo wykonują specjalne zadania podczas konfliktów i związanych z tym kryzysów.

Dyskretna dyplomacja (quiet diplomacy) MKCK nie nagłaśnia problemu przed jego zbadaniem, nie udostępnia sprawozdań i raportów komisji pokontrolnych. Jest organizacją, której obca jest taktyka publicznego ujawniania naruszeń. Wizytacje są dokładnie zaplanowane i poufne, a badania wysoko sformalizowane. Wszystkie te zabiegi mają na celu zapewnienie rzetelnej, sprawiedliwej i neutralnej oceny państwa, podejrzanego o łamanie praw człowieka.

Ocena:

Anti- Slavery International Anti-Slavery International jest najstarszą międzynarodową organizacją praw człowieka na świecie, założona w 1839 roku przez brytyjskich abolicjonistów takich jak William Wilberforce i Thomas Clarkson. Dzisiaj, Anti-Slavery International to jedyna brytyjska organizacja dobroczynna wyłącznie do eliminowania wszelkich form niewolnictwa i zniewolenia podobne praktyki na całym świecie, w tym:

    

praca przymusowa i niewolnicza handel ludźmi niewolnictwo na pochodzenie najgorszych form pracy dzieci Niewolnictwo w łańcuchach dostaw

 

przymusowej i wczesne małżeństwo wyzysk pracowników migrujących w warunkach, w wysokości do niewolnictwa

Celem tej organizacji jest świat wolny od niewoli i korzysta z następujących metod, aby go osiągnąć:   

  



Umożliwienie ludziom opuścić niewolnictwa poprzez frontowych projektów z partnerami lokalnymi Pomaganie ofiarom niewolnictwa - z linii frontu pracy zapewniając dostęp oni psychologiczne i prawne wsparcie, którego potrzebują, aby odzyskać i uzyskać sprawiedliwość i odszkodowanie Wspieranie umocowanie osób, które będą lepiej chronione przed niewolnictwem, aby pomóc społeczności żądać szacunku dla praw człowieka i zająć się przyczynami niewoli poprzez dostęp do edukacji i eliminacji kastowego i nierówności płci Rozpoznawanie sposobów, w jakie nadużycia może być doprowadzony do końca, pokazujące, jak społeczności mogą trwale wyjść, lub uzyskać ochronę przed niewolnictwem, Opowiadając i lobbing w poszczególnych krajach w zakresie ustawodawstwa, polityki i praktyk, które zapobiegają i likwiduje niewolnictwo Międzynarodowa praca polityki i kampanii - lobbing i pociągnięcia do odpowiedzialności instytucji międzynarodowych, takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Unii Afrykańskiej oraz Międzynarodowej Organizacji Pracy i przedsiębiorstw Zbieranie informacji i publikowania raportów o niewolnictwie związanych z nadużyciami i promowanie działań publicznych, aby je zakończyć.

Obecne projekty Anti-Slavery International pracuje obecnie nad Kampanią ochrony ofiar lepszej identyfikacji, ochrony i wsparcia ofiarom niewolnictwa w Wielkiej Brytanii, w kampanii Zbrodnie bawełniane, aby zakończyć pracę przymusową w przemyśle bawełnianym Uzbekistanu, a Kevin sam w kampanii do końca niewoli domowej w Wielkiej Brytanii i na całym świecie. Organizacja prowadzi obecnie cztery programy: South Asia Program koncentruje się przede wszystkim na niewolniczej pracy w murowanych piecach Indii, a składami praktyk pracy w rolnictwie Nepalu. Prowadzi także projekt koncentrujący się na pracowników budowlanych migrujących do Kataru. Kobiety i dziewczęta Program skupia się na aspekcie płci podatności do niewolnictwa i działa głównie na projekty koncentrujące się na migrujących pracowników domowych migrujących z Nepalu i Bangladeszu do Libanu oraz w Indiach. Prowadzi również projekt wspierający podrzędnych pracowników domowych w Peru. Program koncentruje się na Afryce działają przeciwko zniżania na podstawie niewolnictwa w Mauretanii i Nigru, a także przymusowej dzieckiem prosząc w Senegalu. Program koncentruje się na Europie promując lepszej polityki ochrony ofiar niewolnictwa w Wielkiej Brytanii i reszty Europy. Coraz organizacja koncentruje się na niewolnictwo w globalnych łańcuchach dostaw, zachęcanie przedsiębiorstw do identyfikacji ryzyka niewolnictwa i realizacja polityki minimalizując występowanie praktyk niewolniczych w ich łańcuchach dostaw.

Mamy status doradczy przy Radzie Gospodarczej i Społecznej ONZ, statusu uczestniczącej z Radą Europy...