Title | Óxidos y peróxidos 2020 |
---|---|
Author | Sergio Spartan |
Course | Química Inorgánica |
Institution | Universidad Complutense de Madrid |
Pages | 4 |
File Size | 185.6 KB |
File Type | |
Total Downloads | 1 |
Total Views | 128 |
Aquí dejo unos apuntes del profesor sobre la formulación inorgánica. Espero que sea de aporte....
FÍSICA Y QUÍMICA 4º DE ESO
Formulación inorgánica (óxidos y peróxidos) Un óxido es la combinación que resulta de la unión de un elemento metálico o no metálico con oxígeno. Un peróxido es la combinación que resulta de la unión de un elemento metálico con oxígeno. El oxígeno actúa con la carga (-2). Esto es debido a su configuración electrónica (1s2 2s2 2p2 2p1 2p1). Le faltan dos electrones para completar su última capa de valencia. Su forma iónica para formar óxidos es el anión O2-. Las moléculas deben tener carga eléctrica neta neutra. Esto significa que los elementos que se combinan con el oxígeno deben compensar las cargas negativas que aporta cada oxígeno en la molécula. Ejemplos (Análisis de cargas): -En casos como el óxido de silicio (SiO) sabemos que el oxígeno aporta dos cargas negativas. Para que la molécula tenga carga neta neutra, el silicio deberá aportar dos cargas positivas, por lo que estará usando su estado de oxidación (+2). -En casos como el Trióxido de dihierro (Fe2O3), sabemos que cada oxígeno aporta dos cargas negativas. Hay un total de tres oxígenos, por lo que la molécula tendrá un total de 6 cargas negativas. El hierro debe compensar estas seis cargas negativas. Puesto que hay dos hierros, y ambos deben aportar la misma carga, para compensar 6 cargas negativas, cada hierro deberá aportar 3 cargas positivas, por lo que el hierro estará usando su estado de oxidación (+3). En el caso de los peróxidos, éstos poseen el grupo “peroxo” (-O-O-)2-. Se expresa como O22-. Los peróxidos, como todas las moléculas, deben cumplir el principio de electroneutralidad, es decir, que la carga neta sea cero al combinarse con otros elementos. Para formular peróxidos NO se simplifica su fórmula molecular. Por ejemplo, el peróxido de hidrógeno tiene fórmula de H2O2.
NOMENCLATURA DE COMPOSICIÓN. PREFIJOS MULTIPLICADORES.
Prefijo multiplicador del oxígeno
1 2 3 4
Mono* Di Tri Tetra
óxido de
Prefijo multiplicador del elemento
NO ES NECESARIO INDICARLO
Nombre del Elemento
5 6 7 8
Penta Hexa Hepta Octa
NÚMERO DE OXIDACIÓN CON NÚMEROS ROMANOS. Tipo de Compuesto (Peróxido u óxido) de
Nombre del Elemento
Estado de oxidación del elemento en número romano entre paréntesis*
NÚMERO DE CARGA CON NÚMEROS ÁRABES.
Tipo de Compuesto (Dióxido (2-) u óxido) de
Nombre del Elemento
Estado de oxidación del elemento en número árabe seguido del signo de la carga entre paréntesis *
*Cuando el elemento sólo tenga un único estado de oxidación posible, NO se indica. Ejemplo: plata, magnesio, sodio, aluminio…
EJEMPLOS:
Fórmula
Prefijos multiplicadores
Cu2O
Óxido de dicobre
Número de oxidación con números romanos
CO2
Dióxido de cobre
H2O
Óxido de dihidrógeno
Óxido de cobre (I) Óxido de hierro (III) Óxido de bario Óxido de cromo (VI) Óxido de nitrógeno (I) Óxido de manganeso (IV) Óxido de carbono (IV) Óxido de hidrógeno
Na2O2
Dióxido de disodio
Peróxido de sodio
FeO2
Dióxido de hierro
H2O2
Dióxido de dihidrógeno
Peróxido de hierro (II) Peróxido de hidrógeno
BaO2
Dióxido de bario
Peróxido de bario
Ag2O2
Dióxido de diplata
Peróxido de plata
CuO2
Dióxido de cobre
CdO2
Dióxido de cadmio
Al2O6
Hexaóxido de dialuminio
BaO2
Trióxido de dihierro Dióxido de bario
CrO3
Trióxido de cromo
Fe2O3
N2O MnO2
Óxido de dinitrógeno Dióxido de manganeso
Peróxido de cobre (I) Peróxido de cadmio Peróxido de aluminio
Número de oxidación con números árabes seguidos del signo Óxido de cobre (1+) Óxido de hierro (3+) Óxido de bario Óxido de cromo (6+) Óxido de nitrógeno (1+) Óxido de manganeso (4+) Óxido de carbono (4+) Óxido de hidrógeno Dióxido (2-) de sodio Dióxido (2-) de hierro (2+) Dióxido (2-) de hidrógeno Dióxido (2-) de bario Dióxido (2-) de sodio Dióxido (2-) de cobre (1+) Dióxido (2-) de cadmio Dióxido (2-) de aluminio
Para determinar la fórmula de los compuestos a partir de su estado de oxidación, podemos hacer el mínimo común múltiplo entre la carga del oxígeno y la del otro elemento. Conocido el mínimo común múltiplo, sabemos las cargas a aportar por cada elemento, y determinamos la cantidad de átomos necesarios. Así para el Fe3+ al formar el óxido correspondiente: Si la carga del hierro es +3, harán falta dos hierros para que aporten carga neta +6, que es el valor del mínimo común múltiplo entre su carga y la del oxígeno -2. De la misma manera, si cada oxígeno aporta carga -2, harán falta tres oxígenos para que aporten carga neta -6. Fe2O3 Óxido de hierro (III).
Joseph Priestley Suele ser considerado como el descubridor del oxígeno, fue uno de los primeros en aislarlo en forma gaseosa.
“Al completar un descubrimiento nunca fallamos obteniendo un conocimiento imperfecto de los demás”...