Zajęcia korekcyjno kompensacyjne PDF

Preview

Summary

zajęcia korekcyjno kompensacyjne...

Description

ZAJĘCIA KOREKCYJNO KOMPENSACYJNE Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, a także specyficznymi trudnościami w uczeniu się (np. Dysleksja - trudności w czytaniu, dysortografia - trudności w opanowaniu pisowni, trudność komunikowania się za pomocą pisma - np. Pisanie wypracowań)

Główny

cel

zajęć

korekcyjno-kompensacyjnych

to

pomoc

dziecku

w

przezwyciężaniu trudności i umożliwienie prawidłowego funkcjonowania w zespole klasowym oraz osiąganie pozytywnych wyników szkolnych. W ramach zajęć reedukacyjnych nie można ograniczyć się wyłącznie do ćwiczeń opóźnionych lub zaburzonych funkcji. Ćwiczenia powinny uaktywniać pracę całego mózgu, aby kształcenie funkcji opóźnionych wspomagały inne funkcje poznawcze. Ważne jest, aby każde zajęcia zapewniły dzieciom materiał do myślenia, mówienia, stworzyły możliwości do ćwiczeń ruchowych oraz pozwoliły na odniesienie sukcesu. Ogólne wskazania terapeutyczne: - zachęcanie dziecka do pracy, - nagradzanie za prawidłowo wykonane czynności, - ukazywanie atrakcyjności wykonywanych zadań, - stopniowanie trudności, - nie dopuszczenie do tego, aby zabawa była chaotyczna, nużąca.

Na

zajęcia

korekcyjno-kompensacyjne kwalifikujemy

dzieci z

diagnozą

psychologiczno-pedagogiczną z poradni, ze stwierdzonym rodzajem trudności i opisanym sposobem pracy. Zajęcia powinien prowadzić nauczyciel posiadający kwalifikacje w zakresie terapii pedagogicznej. Zajęcia odbywają się na etapie nauczania zintegrowanego od I do III klasy, wskazane 2 razy w tygodniu. Liczba uczestników od 2 do 5.

 Podstawą pracy jest diagnoza z poradni, która powinna zawierać: - informację o przyczynach trudności, - informację o stanie psychicznym dziecka, - informację o zaburzeniach funkcji, - informację o analizie jakościowej trudności w czytaniu.  Wnioski po diagnozie pozwalają konstruować indywidualny program terapii.  W czasie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych obserwujmy dziecko pod kątem: - postępów w nauce, - niwelowania zaburzeń rozwojowych, - reakcji emocjonalnych dziecka, - motywacji do pracy,  Spostrzeżenia odnotowywane są w dzienniku lub na wpiętej kartce. Obraz dziecka widziany przez nauczyciela- terapeutę, może być zupełnie inny na zajęciach korekcyjnych niż w klasie wśród wielu uczniów.  Ocena postępów dziecka i obserwacja funkcjonowania pozwala na: - podjęcie decyzji o zwolnieniu ucznia z zespołu, gdy opóźnienia zostały wyeliminowane, - określenie dalszych kierunków terapii pedagogicznej, - obserwacji rozwoju dziecka i w razie czego, skierowanie na badania kontrolne np. Regres - cofanie się.  Nauczyciel-terapeuta przekazuje informacje nauczycielom uczącym np. W jaki sposób ma pracować z uczniem oceniać go itp.

Nauczyciel-terapeuta to kompetentny nauczyciel który: - Prężnie i sprawnie włada wiedzą merytoryczną, metodyczną w zakresie terapii pedagogicznej i poradnictwa terapeutycznego. - Wykazuje umiejętności diagnozowania działań terapeutycznych, konstruowania programu konkretnej działalności terapeutycznej. - Posiada własny warsztat diagnostyczny i terapeutyczny oraz dorobek w praktyce pedagogicznej pozytywną ocenę pracy w roli nauczyciela terapeuty.

- Posiada dokumentację przypadków, diagnozę wyjściową, końcową, program i plan jego realizacji, wytwory pracy dziecka wraz z ich analizą własne weryfikacje, modyfikacje programu. - Posiada wiarę, że to co robi jest słuszne, potrzebne.

Pojęcie dyskalkulii łac. calkulare - liczyć, dys - trudność Dyskalkulia to specyficzne zaburzenia zdolności matematycznych, manifestujące się kłopotami w wykonywaniu prostych działań, tworzeniu mniej lub bardziej złożonych układów przestrzennych, czy zrozumieniu poleceń w zadaniach napisanych jak i przeczytanych przez nauczyciela w trakcie lekcji czy sprawdzianu. W przypadku zupełnego braku możliwości matematycznych dziecka (pełna utrata zdolności liczenia) mówi się o akalkulii. Niewielki brak zdolności matematycznych określamy jako oligokalkulię. Obniżanie lub zanik zdolności matematycznych w wyniku choroby psychicznej nazywa się parakalkulią. Podstawowe formy dyskalkulii rozwojowej to: dyskalkulia werbalna – przejawia się zaburzeniem umiejętności słownego uchwycenia zależności matematycznych, takich jak oznaczenia ilości i kolejności przedmiotów i li‐ czebników, symboli działań i dokonań matematycznych, na przykład brak zdolności utożsamiania ilości z odpowiadającą jej liczbą; dyskalkulia praktognostyczna – przejawia się w trudnościach w manipulowaniu przedmiotami narysowanymi na papierze, na ekranie monitora komputerowego czy trzymaniu dłońmi, jak na przykład kostki do gry. Uczeń nie jest w stanie ułożyć patyczków czy kostek według ich wielkości, nie umie wskazać, który z dwóch patyczków jest grubszy, cieńszy czy tego samego rodzaju. dyskalkulia leksykalna – związana jest z brakiem lub znacznym ograniczeniem umiejętności czytania symboli matematycznych, cyfr, znaków działań. dyskalkulia graficzna – jest to niezdolność zapisywania symboli matematycznych, połączona

często

z

dysgrafią i

dysleksją liter.

Uczeń nie

jest

w

stanie

napisać dyktowa‐ nych nazw a nawet ich skopiować, na przykład liczbę 1284 pisze jako 1000, 200, 80, lub 4.

dyskalkulia ideognostyczna – to przede wszystkim niezdolność zrozumienia pojęć i pewnych zależności matematycznych oraz wykonywania obliczeń w pamięci. Często uczeń jest w stanie przepisać lub przeczytać liczby ale nie rozumie co przeczytał lub napisał, na przykład umie zapisać, że 9 to to samo co 10 – 1, albo 3 x 3. dyskalkulia operacyjna – to bezpośrednie zaburzenie umiejętności wykonywania operacji matematycznych, a więc wyklucza rozwiązywanie przez osobę cierpiącą na ten typ dyskalkulii bardziej złożonych zadań. Dyskalkulia w przepisach prawa oświatowego Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r. z późniejszymi zmianami w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych. Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 września 1991r.o;systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 6. 1. Nauczyciel jest obowiązany, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, dostosowaćwymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Metody i techniki badań



Test Kalkulia III L. Kość



Trójkąt Liczbowy



Złożona Figura Reya



Diagnoza działalności matematycznej dzieci z klas początkowych E. Gruszczyk - Kolczyńskiej



Test Umiejętności Matematycznych U. Oszwy

Formy pomocy uczniowi z dyskalkulią



zajęcia korekcyjno - kompensacyjne



zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze



terapia pedagogiczna



konsultacje z nauczycielem matematyki



korepetycje

Zasady pomocy uczniowi z dyskalkulią: Współpraca pomiędzy dzieckiem, nauczycielem, rodzicami, terapeutą (kontrakty), Indywidualizacja oddziaływań, Wczesna interwencja (stygmatyzacja!?) Łączenie nauczania z pomocą psychologiczną Rozpoznawanie ryzyka dyskalkulii w szkole Klasa „0”: orientacja w schemacie ciała, relacje przestrzenne, porządkowanie, klasyfikowanie, porównywanie, orientacja w czasie, pojęcie liczby, przeliczanie, proste działania



Klasa I: odczytywanie i zapis liczb, operacje matematyczne, działania pamięciowe



Kłopoty z odczytywaniem czasu (chociaż godziny, połówki i ćwierci godzin mogą być



już znane).



Niepoprawne liczenie przedmiotów.



Zapominanie następnego etapu w jakiejś operacji.



Błędy "nieuwagi".



Niesprawdzanie pracy lub takie sprawdzanie, które nie jest skuteczne.



Trudności w rozumieniu logiki lub języka matematycznego



Powtarzanie liczby, symbolu (lub procesu), który był użyty w poprzednim obliczaniu



lub w poprzedniej części operacji.



Dziwaczne błędy; np. pisanie liczb (symboli), które wydają się pochodzić z



nikąd.



Powolne odpowiedzi. (To może być szczególnie widoczne przy obliczeniach



arytmetycznych "w pamięci" i pytaniach z tabliczki mnożenia).



Liczenie na palcach.



Wydaje się rozumieć temat na lekcji, ale nie w pracy domowej.



Trudności w uczeniu się granic liczbowych do 10 i 20 i w uczeniu się tabliczki



mnożenia.



Nie może zapamiętać liczb.



Trudności w planowaniu, organizowaniu i kontynuowaniu matematycznych procesów (rozwiązywaniu zadań).



Trudności w czytaniu mapy.



Trudności w uczeniu się podstawowych operacji i zastosowaniu ich poza lekcją



matematyki; np. obliczanie długości, ilości.



Trudności w rozumieniu i używaniu informacji statystycznych.



Częste naciskanie złych przycisków w kalkulatorze.



Awersja lub strach przed matematyką

Zasady pomocy uczniowi wg E. Gruszczyk - Kolczyńskiej 

wymagania oparte o sferę najbliższego rozwoju



kompleksowa opieka wychowawcza



prawidłowa relacja emocjonalna dziecko – dorosły



współpraca z rodzicami

Zasady redukowania lęku przed matematyką wg B. Butterwortha (2002) 

Krok pierwszy próba zatrzymania się (ogląd, szacowanie)



Krok drugi próba optymalnego wykorzystania posiadanej wiedzy, choćby ograniczonej

Źródła: - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. - Czajkowska, I., Herda, K. (2005). Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole. Warszawa: WSiP - Jarząb, J. (red.) (2002). Edukacja terapeutyczna. Toruń - Kość L., Psychologia i patopsychologia zdolności matematycznych, Warszawa 1982 - Kość L., Ponczek R, Test Kalkulia III podręcznik, Warszawa 1998 - Gruszczyk - Kolczyńska E., Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, Warszawa 1992 - Gruszczyk - Kolczyńska E., Dojrzałość do nauki matematyki, w: Biuletyn PTD Warszawa 2002 https://docplayer.pl/7271749-Specyficzne-trudnosci-w-uczeniu-siematematyki-wg-e-gruszczyk-kolczynskiej-trudnosci-typowe-dla-danegoucznia-zwiazane-z.html...