Charakterystyka Ignacego Rzeckiego PDF

Preview

Summary

Charakterystyka Rzeckiego...

Description

Charakterystyka Ignacego Rzeckiego. Ignacy Rzecki miał czterdzieści lat. Był subiektem, przyjacielem i pracownikiem Stanisława Wokulskiego. Pochodził z rodziny ubogich mieszczan. Wychowywała go ciotka i ojciec. W sklepie Mincla nauczył się zawodu i zasad ciężkiej, uczciwej pracy. Był kawalerem. Od dwudziestu pięciu lat mieszkał w miejscu pracy, w niewielkim pokoiku przy sklepie. Miał psa, starego pudla Ira, który nie posiadał jednego oka. Ignacy Rzecki wyglądał na mężczyznę w średnim wieku. Zwracał na siebie uwagę innych, przez swój ubiór, ponieważ każdy jego element taki jak cylinder, krawat, spodnie, czy surdut pochodził sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat. Przykładem jest sytuacja kiedy był w teatrze i jego sposób ubierania wzbudził ogólne zainteresowanie. Rzecki wychowany przez ojca, który darzył dużym szacunkiem Napoleona, uważał, ze ród Bonapartych zwycięży i ponownie będzie potęgą. Interesował się sytuacją polityczną świata. Zawsze kiedy Stanisław Wokulski wracał z zagranicy wypytywał go w tej kwestii. W młodości Rzecki brał udział w Wiośnie Ludów, wtedy zaprzyjaźnił się z Augustem Katzem. Po tym jak popełnił on samobójstwo, Rzecki powrócił do Warszawy. Inną ważną dla niego osobą był Stanisław Wokulski. Traktował go jak własnego syna, chciał dla niego jak najlepiej włącznie ze swataniem Wokulskiego z Heleną Stawską, którą sam kochał. Jego sposób ubierania i zachowanie zdradzały brak odnalezienia się w epoce, w której przyszło mu żyć. W wolnym czasie lubił grać na gitarze. Był uczciwy, skromny i pracowity. Przejawiał cechy introwertyka, często czuł się samotny, pisał "Pamiętnik Starego Subiekta". Kiedy znajdował się w miejscu gdzie było bardzo dużo osób czuł się zagubiony. Nie potrafił zrozumieć antysemitów, ponieważ sam miał przyjaciół, którzy byli Żydami. Kochał Warszawę. Mimo tego, że pojawił się plan wyjazdu na wieś lub za granicę, nie zdecydował się on na to, ponieważ nie lubił zmian. Wolał snuć marzenia, których nigdy nie zrealizował. Jego niechęć do jakichkolwiek zmian widoczna była również w jego codziennym zachowaniu. Wszystko co robił było rutyną powtarzaną od wielu lat. Kiedy uczestniczył w licytacji kamienicy Łęckich, musiał opuścić miejsce pracy wcześniej niż zwykle, co spowodowało wyrzuty sumienia, świadczy to również o jego dużym poczuciu obowiązku. Chciał być potrzebny. Zdecydował się nawet pracować za darmo. Po jego śmierci doktor Szuman powiedział, że właśnie odszedł ostatni romantyk. Zachowanie Ignacego Rzeckiego wskazywało na brak odnalezienia się w epoce, w której żył. Nie potrafił iść z duchem czasu. Moim zdaniem jego cecha charakterystyczna była jego największą wadą, ponieważ znany był z tego, że bał się zmian. Uważam, że pomimo iż sprawiał wrażenie osoby nudnej, a wiele osób uważało go za dziwaka, to jego dobroć i prostoduszność sprawiły, że czytelnik ceni tę postać....