Czechowicz żal Różewicz Strach PDF

Preview

Summary

Wypracowanie na temat jak w opisie ...

Description

Pietno drugiej wojny światowej odcisnęło się nie tylko na gospodarce, demografii krajobrazie i zwykłych ludziach, ale dotknęło ono też literatury. Wielu artystów, którzy przeżyli wojnę zadawało sobie pytanie jak tworzyć poezje po tym wszystkim co się wydarzyło. Tadeusz Różewicz w utworze "Widziałem cudowne monstrum" pisze: " w domu czeka mnie zadanie: Stworzyć poezję po Oświęcimiu " Według mnie wiersz Jozefa Czechowicza "żal" i utwór Tadeusza Różewicza "Strach" łączy motyw cierpienia. Teza mojej pracy brzmi: Wiersze przedstawiają: strach, przerażenie i niepokój jaki towarzyszył ludziom przed wojną i po niej." Józef Czechowicz już samą swoją kompozycją wiersza pokazuje, że utwór ma ponury nastrój. Brak dużych liter i znaków interpunkcyjnych sprawia wrażenie smutku i zamętu. Podmiot liryczny jest starszą osobą, która widziała w swoim życiu nie jedno. Niszczone synagogi wydają mu się być czymś nierealnym, czymś na kształt snu albo złudzenia. Olinowanie statków staje w płomieniach, ludzi ogarnia żądza, zaczyna brakować jedzenia. "Człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach" pisał HerlingGrudziński i miał rację. Głód sprawia, że ludzie przestają zachowywać się normalnie, zaczynają myśleć tylko i wyłącznie o jedzeniu. W "Innym Świecie" Gustaw Herling-Grudziński opisywał, że był tak głodny, aż śniły mu się sny erotyczne w których to pożerał swoje kochanki. Czechowicz odmawia głosowi ludzi głodnych ludzkości, uważa, że nie są oni godni aby nazywać ich ludźmi. W wierszu "żal" podmiot liryczny przeczuwa nadciągającą nawałnice, boi się wojny oraz czuje swoją małość. Dopiero na końcu utworu pojawia się iskierka nadziei, jaskółka jako symbol wiosny, nadziei i szczęścia. Tadeusz Różewicz w swoim wierszu na samym początku wyjaśnia nam czego się boi i o zgrozo nie są to tortury czy głód tylko "mały urzędnik z teczką". Ten mały człowiek według mnie symbolizuje całą potęgę ZSRR. Różewicz był bardzo silnie związany z Borowskim i podzielał jego negatywny stosunek do komunizmu, czemu trudno się dziwić. Systemy totalitarne są prawdziwym utrapieniem dla artystów ponieważ ograniczają ich wolność i niezależność. Komunizm jako system totalitarny inwigiluje swoich obywateli, szczególnie tych którzy wydają się być niebezpieczni lub przydatni systemowi. Twórcy nie mogą spokojnie życie i pisać ponieważ wszystko podlega cenzurze, artyści żyją w strachu i niepokoju przed państwem. Podmiot liryczny przedstawia zbrodniczy system jako jednego urzędnika, który zadaje liczne pytanie, wypełnia ankiety i formularze a co za tym idzie wprowadza element komiczny. Kto z nas boi się urzędników? Bez odczytania symbolu urzędnika można spokojnie uważać, że w wierszu tym zastosowano jakiś kiepski rodzaj ironii lub wprowadzono nie zrozumiały żart. Mówiąc o strachu i niepokoju nie sposób nie wspomnieć o wierszu Zbigniewa Herberta "U wrót doliny", który pod postacią zbawienia przedstawia wizję obozu koncentracyjnego. Od samego początku zbawienie przebiega jakoś inaczej niż miało. Wybranych do zbawienia jest zaskakująco niewielu, zebrali się oni na wzgórzu pod strażą bezwzględnych aniołów stróżów. U wrót doliny ludzie są oddzielani od siebie, muszą oddać wszystkie swoje rzeczy a bezlitosnego obrazu dopełnia starowinka, której anioł nie pozwala zabrać martwego kanarka ze sobą. Niektórzy dobrowolnie poddają się nakazom aniołów mając nadzieje, że nie zostaną im odebrane chociaż listy i pamiątki. Tak naprawdę aniołowie to strażnicy w obozie lub kapo, a to zbawienie to nic innego jak piece krematoryjne. Strach, niepewność, niepokój, przerażenie to wszystko towarzyszyło ludziom w okresie II wojny światowej i jeszcze dług po niej. Koszmar jaki przeżyli zwykli ludzie trudno jest porównać z tym

jak odczuwali to artyści czuli na wszystko o wiele bardziej. Według mnie wiersze wyżej zestawione traktują dokładnie o tym co zawarłem w mojej tezie....