Herba Absinthii PDF

Preview

Summary

Herba Absinthii...

Description

Herba Absinthii Ziele piołunu FP VI

Roślina: Artemisia absinthium - Bylica piołun Rodzina: Compositae /Asteraceae/ Opis surowca: Surowcem jest ziele bylicy piołun zebrane w pierwszym roku wegetacji lub z roślin starszych zebrane w czasie kwitnienia. Wskaźnik goryczy surowca musi być nie niższy niż 500. Związki czynne: Goryczowe laktony seskwiterpenowe z grupy gwajanu: absyntyna i anabsyntyna, które podczas destylacji przekształcają się w chamazulen i dihydrochamazulen Występuje także olejek (ok.. 0,5 %), który zawiera azuleny, tujon, tujol, felandren, bisabolen i inne. Oprócz tego surowiec zawiera flawonoidy, lignany, garbniki. Działanie: Amarum, stomachicum, tonicum, metabolicum, spasmolyticum. Ziele piołunu należy do surowców goryczowo-aromatycznych, tzw. amara aromatica. Oznacza to, że surowiec zawiera zarówno związki goryczowe jak i olejek eteryczny. Gorycze pobudzają wydzielanie soku żołądkowego na drodze odruchowej jak i bezpośrednio. Niektóre składniki olejku również wykazują takie działanie za pomocą mechanizmów podobnych do tych, z jakimi działają gorycze, a także poprzez podrażnienie receptorów węchowych. Olejek zawarty w surowcu posiada działanie antyseptyczne oraz właściwości spazmolityczne w obrębie mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Składniki ziela piołunu powodują poprawienie przepływu żółci do dwunastnicy. Wyciągi mają działanie wzmacniające i regulujące przemianę materii. Zewnętrznie wyciągi z piołunu działają trująco na pasożyty skóry oraz na owsiki (Oxyuris). Z surowca przyrządza się napary i nalewki. Wyciągi podawane w większych dawkach lub przez dłuższy czas powodują zawroty głowy i zwiększenie agresywności. Jest to zawiązane z obecnością toksycznego tujonu w surowcu. Stanowiska: Roślina ta występuje w strefie klimatu umiarkowanego. W Polsce pospolita. Surowiec zbiera się ze stanu naturalnego i z upraw. Wygląd zewnętrzny: Główną masę surowca stanowią liście i koszyczki kwiatowe. Liście i pędy są szarosrebrzyście owłosione. Liście szczytowe podzielone, całobrzegie, lancetowate lub łopatkowate. Koszyczki kuliste, lekko

zwisłe, otoczone dwoma rzędami dachówkowato na siebie zachodzących listków okrywy. Składają się one z żółtych kwiatów rurkowatych, z których brzeżne są żeńskie, a środkowe - obupłciowe. Zapach jest swoisty, aromatyczny. Smak długotrwale gorzki. Cechy anatomiczne: W śródliściu występują gruzły szczawianu wapnia i sferokryształy inuliny. We wgłębieniach skórki znajdują się włoski gruczołowe typ composite. Włoski okrywające T-owate....