Title | Herba Polygoni avicularis |
---|---|
Course | Farmakognozja |
Institution | Uniwersytet Medyczny w Lodzi |
Pages | 2 |
File Size | 131.5 KB |
File Type | |
Total Downloads | 87 |
Total Views | 132 |
Herba Polygoni avicularis...
Herba Polygoni avicularis Ziele rdestu ptasiego FP VI
Roślina: Polygonum aviculare L. - Rdest ptasi Rodzina: Polygonaceae Opis surowca: Surowcem są pędy rdestu ptasiego zebrane w okresie kwitnienia. Związki czynne: Związki czynne: Surowiec zawiera przede wszystkim flawonoidy: kwercetynę, hyperozyd, awikularynę, oraz kwasy fenolowe, garbniki i związki krzemu. Działanie: Diureticum, metabolicum, antiphlogisticum. Zawarte w wyciągach z surowca flawonoidy zwiększają wydalanie moczu i ułatwiają usuwanie nadmiaru jonów sodowych i chlorkowych. Ponadto wyciągi z tego surowca w pewnym stopniu chronią wątrobę przed toksycznymi metabolitami. Duża wartość lecznicza związana jest z obecnością w surowcu związków krzemu, co prowadzi miedzy innymi do zwiększenia elastyczności tkanek ektodermalnych i przyspiesza rozwój tkanki łącznej. Wyciągi mają także działanie przeciwzapalne na błony śluzowe przewodu pokarmowego. Ziele rdestu jest stosowanie najczęściej w przewlekłych schorzeniach dróg moczowych, kamicy nerkowej, pomocniczo w chorobie gośćcowej, w chorobach płuc i w schorzeniach przewodu pokarmowego. Stanowiska: Roślina jest powszechna w Europie. U nas traktowana jako chwast. Surowiec pochodzi ze stanowisk naturalnych. Wygląd zewnętrzny: Surowiec stosunkowo łatwy do pomylenia z Herba Herniariae i Herba Poligoni hydropiperis. Od tego pierwszego surowca odróżnia go obecność tutek charakterystycznych dla rodziny Poligonaceae. Herba Herniariae posiada parzyste przylistki, które na pierwszy rzut oka można pomylić z tutkami. Od drugiego surowca różni się wielkością ( Herba Poligoni hydropiperis - pochodzi z większej rośliny). Oprócz tego rdest ostrogorzki ma charakterystyczny smak. Rdest ptasi ma łodygi walcowate, podzielone na międzywęźla szarawozielone, w węzłach otoczone zrośniętymi, srebrzystymi lub brunatnymi przylistkami, tworzącymi wcześniej wspomnianą tutkę. Liście są krótkoogonkowe o zmiennym kształcie, od równowąskich, eliptycznych do łopatkowatych. Ich blaszka jest całobrzega, naga i szarozielona. Okwiat - biały lub różowozielony. Kwiaty wyrastają po 2-5 w pachwinach liści. Owoc jest orzeszkiem. Surowiec nie posiada zapachu, smak ma ściągający.
Cechy anatomiczne: Liść ma budowę izolateralną, w miękiszu gąbczastym są duże gruzły szczawianu wapniowego. Komórki skórki duże, uwypuklone. Szparki typu solanaceae po obu stronach skórki. Przylistki tworzące gatkę składającą się z wydłużonych, prostościennych komórek. Komórki skórki pokryte prążkowaną kutykulą mają zarys wielokątny lub falistozatokowaty...