Obszar Wernickiego PDF

Preview

Summary

psychologia...

Description

Ośrodek Wernickego – obszar kory mózgowej inicjujący i kierujący procesami rozpoznawania głosek, wyrazów i zdań oraz czynnościami nadawania mowy. Uszkodzenie tego ośrodka sprawia, iż wypowiedzi są prawidłowe pod względem ruchowym, lecz mimo to całkowicie niezrozumiałe. Znajduje się w tylnej części zakrętu skroniowego górnego płata skroniowego kory mózgu (Pole Brodmanna 22). Jego uszkodzenie prowadzi do afazji recepcyjnej (nazywanej także afazją czuciową, afazją płynną, afazją fluentną lub afazją Wernickego). Nazwa obszaru pochodzi od jego odkrywcy, Carla Wernickego (1874). Ten naukowiec odkrył ten obszar, obserwując ludzi, którzy doznali uszkodzenia grzbietu płata skroniowego mózgu.

Zwykle, choć nie zawsze, znajduje się w lewej półkuli. Dotyczy to 90% osób praworęcznych i 70% osób leworęcznych.

Ludzie, którzy mają obrażenia w okolicy Wernickego, mogą rozwinąć się w stan zwany afazją Wernickego. Charakteryzuje się niemożnością zrozumienia języka, powtarzaniem słów lub fraz, pomimo zachowania artykulacji dźwięków mowy.

W 1874 opublikował pracę na temat afazji, którą niektórzy autorzy uważają za pierwszą teorię neurolingwistyczną. Ten naukowiec zaproponował, aby istniało „centrum słuchowych obrazów słów”, które znajduje się w pierwszym zakręcie skroniowym. To centrum pozwala nam zrozumieć język, który słyszymy.

Teza Wernicke utrzymuje, że istnieją dwa anatomiczne miejsca dla języka. -

Pierwszy to obszar przedni, który znajduje się z tyłu płata czołowego (obszar Broca). Obszar ten zawiera „wspomnienia” ruchów mowy, kontrolując w ten sposób produkcję języka. Drugi byłby znany jako obszar Wernickego, zlokalizowany w tylnym płacie skroniowym. Znajdziesz w niej „obrazy dźwięków”, czyli te, które zajmują się przetwarzaniem słów, które słyszymy i nadają im znaczenie.

Obszar Wernickego jest połączony z innym obszarem mózgu zwanym obszarem Broca. Strefa ta znajduje się w dolnej części lewej półkuli płata czołowego i kontroluje funkcje motoryczne związane z produkcją mowy.

Różnica między obszarem Broca a obszarem Wernickego polega na tym, że ten pierwszy odpowiada głównie za planowanie produkcji mowy, podczas gdy ten drugi otrzymuje język i interpretuje go. Obszar Broca i obszar Wernickego są połączone strukturą zwaną łukowatym pęczkiem, który jest dużą wiązką włókien nerwowych.

Główne funkcje obszaru Wernicke związane są z procesami odbioru i rozumienia języka. Dzięki kilku eksperymentom wykorzystującym obrazy mózgu w obszarze Wernicke znaleziono trzy obszary, które są aktywowane zgodnie z wykonywaną funkcją: - Jeden jest aktywowany, gdy wymawiamy słowa, które sami emitujemy. - Druga odpowiedź na słowa wypowiedziane przez inną osobę, ale także aktywowana przez zapamiętanie listy różnych słów. - Trzeci natomiast wiąże się z planowaniem produkcji mowy. Pokazuje to, że ogólnym celem obszaru Wernicke jest przedstawienie sekwencji fonetycznych (dźwięków). Albo te, które słyszymy od innych ludzi, te, które generujemy sami lub te, które pamiętamy z naszej pamięci.

Kiedy czytamy książkę, nie przechowujemy w pamięci obrazów słów, ale raczej pamiętamy słowa w formie języka. Dzieje się tak, ponieważ to, co postrzegamy przez nasze zmysły, zwykle staje się językiem po przetworzeniu. Następnie jest przechowywany w pamięci w tym „formacie”.

Pokazuje to, że ogólnym celem obszaru Wernicke jest przedstawienie sekwencji fonetycznych (dźwięków). Albo te, które słyszymy od innych ludzi, te, które generujemy sami lub te, które pamiętamy z naszej pamięci.

Dokładniej, obrażenia w okolicy Wernicke spowodowałyby: - Problemy odróżniania fonemów języka (to znaczy odgłosów języka). To bezpośrednio powoduje, że mowa nie jest rozumiana. - Ze względu na trudności z identyfikacją dźwięków języka często zdarza się, że ci pacjenci łączą się ze sobą w sposób niespójny. - Ze względu na poprzednią rzecz, nie będą oni w stanie wywołać graficznych reprezentacji fonemów, po zmianie pisma.

Zamiast tego wskazują, że zmiana chorobowa zlokalizowana na obszarze Wernickego spowodowałaby wyłącznie zaburzenie zwane „czystą głuchotą na słowa”. Wydaje się, że wpływa to tylko na odbiór języka, dzięki czemu pacjenci lepiej rozumieją język pisany.

Ponadto zachowali identyfikację dźwięków niewerbalnych (takich jak syrena, kichnięcie ...) i pisanie. Obszar mózgu pełniący kluczową rolę w komunikacji językowej nazywa się ośrodkiem Wernickego. Mieści się on w lewej półkuli, a dokładniej w obszarach 21 i 22, zgodnie z klasyfikacją stworzona przez niemieckiego neurologa Korbiniana Brodmanna.

Ośrodek Wernickego jest ściśle powiązany z pierwotną korą słuchową. Jest to w pełni zrozumiałe, bo rozumienie języka dotyczy nie tylko języka pisanego, ale również słów, jakie słyszymy. Jeżeli chodzi o budowę tego ośrodka, to bardzo istotnym elementem są jego połączenia z ośrodkiem Broki, który odpowiada za generowanie mowy. Pomiędzy ośrodkami Wernickego i Broki istnieje mnóstwo włókien kojarzeniowych, które tworzą tzw. pęczek łukowaty.

Ośrodek Wernickego pełni takie funkcje, jak: -

Rozumienie języka, zarówno pisanego, jak i mówionego. Przetwarzanie semantyki języka, rozumienie znaczenia słów i nadawanie słowom znaczenia. Planowanie mowy, szczególnie jej semantycznych i pragmatycznych elementów.

Co ciekawe, w przypadkach gdy ośrodek Wernickego zostaje uszkodzony u dziecka, mózg radzi sobie z tym zaburzeniem w zaskakujący sposób. Jako że organ ten jest u dzieci niezwykle plastyczny, nowy ośrodek mowy może zostać utworzony w prawej półkuli. Dzięki temu skutki uszkodzenia niektórych obszarów mózgu u dzieci, które nie do końca wykształciły zdolności posługiwania się językiem, są odwracalne....