Bohater Naszych Czasów a PDF

Preview

Summary

bohater naszych czasów notatka. bohater naszych czasów notatka.. bohater naszych czasów notatka....

Description

BOHATER NASZYCH CZASÓW 1. Powieść psychologiczna – odmiana powieści, której głównym tematem są przeżycia wewnętrzne bohatera, jego doznania, emocje, relacje z innymi ludźmi i sposób odbierania świata.duchowy portret pokolenia bez nadziei i celu Lermontowa uznaje sie za prekursora powieści psychologicznej Powieść składa się z 5 nowel powiązanych ze sobą bohaterem- psychologiczne stopniowe odsłanianie bohatera od zewnątrz do wewnatrz. Chronologia w narracji jest zakłucona, brak ciągłości W powieści, autor zajmuje współczesny jak na swoje czasy, moralne i etyczne kwestie: dobro i zło, miłość i przyjaźń, śmierć i religia, mianowanie osoby i wolności woli. Prace Psychologia jest to, że Lermontow koncentruje się na osobowości bohatera, jego duchowych przeżyć. Czytelnik jest prezentowany „nagi” dusza Pieczorin. Powieść „Bohatera naszych czasów” – historia jego duszy. 2. Narrator informuje o czym będzie książka. Autor zaprzecza jakoby „Bohater…” był opisem jego przyjaciół. Ma on ukazywać wady całego pokolenia. Sugeruje też że w powieści jest ukryty kontekst polityczno-społeczny 3. Bohater nie może być bohaterem w tradycyjnym znaczeniu tego słowa, jest sceptycznych człowiekiem, który umie obserwować tylko siebie: „Już od dawna żyję nie sercem, ale głową. Moje własne namiętności i pasje odważam z rosnącą ciekawością, ale bez współczucia”. Rozpacza nad wieczną niezmiennością i tępą, instynktowną bezsensownością swojej egzystencji. Wciąż tęskni za szczerością i wolnością i nie może się zobowiązać, uszanować żadnych zasad. Ten typ postaci jest specyficzną charakterystyką tych czasów, na którą wpływa historia prądów intelektualnych i mentalności. 4. Pieczorin nazwisko pochodzi od imienia wielkiego rosyjskiego Peczora, znajduje się niedaleko Onega (stąd, jak już wspomniano, i nazwisko Oniegin). I ten związek nie jest przypadkowe. Dlaczego to powieść skoro składa się z opowiadań – wspólni bohaterowie i spojne wydarzenia Różne perspektywy, różni narratorowie: Pieczorin, Maksym, podróżnik Maksym stara się go opisać pozytywnie, mimo złych rzeczy. Maksym był dobrym człowiekiem, ale Pieczorin go nie doceniał, nie czuł tego co Maksym. Spędzali razem czas, ale nie mogli się zaprzyjaźnić. Dla Pieczorina liczyła się rasowość. Maksym nie jest obiektywny, a podróżnik tak, Pieczorin nie. Po wydaniu tej książki Lermontow został zesłany na Kaukaz

Proszę odnaleźć w tekście fragmenty, w których Pieczorin analizuje i ocenia: - swoje zachowanie i motywy postępowania (co najmniej 5) - zachowanie, cechy i uczucia innych bohaterów powieści (co najmniej 5) „Często zadaję sobie pytanie, po co tak uporczywie ubiegam się o miłość młodziutkiej dziewczyny, której uwieść nie chcę i z którą nigdy się nie ożenię? Na co ta kobieca kokieteria? Wiera kocha mnie bardziej, niż księżniczka Mery kiedykolwiek pokocha; gdyby mi się wydawała pięknością nie do zdobycia, to, być może, znęciłaby mnie trudność przedsięwzięcia...”

„Kochałeś mnie jak własność, jak źródło radości, niepokojów i smutków następujących po sobie kolejno, bez których życie jest nudne i jednostajne.” „W twojej naturze jest coś szczególnego, tobie tylko właściwego, coś dumnego i tajemniczego; w twoim głosie, cokolwiek byś mówił, brzmi moc nieodparta; nikt nie umie tak ustawicznie chcieć być kochanym; w nikim zło nie bywa tak pociągające; niczyj wzrok nie obiecuje tyle szczęśliwości'; nikt nie potrafi lepiej wykorzystać swych walorów i nikt nie może być tak prawdziwie nieszczęśliwy jak ty, ponieważ nikt w takim stopniu nie stara się zapewnić siebie, że jest przeciwnie.” 5) Do czego dąży Pieczorin? Co chce osiągnąć? Czego chce od życia?

- rozrywki - szuka wrażeń - nie wie czego chce - jest zagubiony - nie wyznaje żadnych wartości 6) Jak można zinterpretować śmierć Wulicza w kontekście jego zakładu z Pieczorinem? - zamierzona lub zaplanowana - przeznaczenie ma wielką moc - motyw fatum? Pieczorin jest niczym Hamlet – analizuje swoje życie zamiast przeżywać. Można go porównać różnież do Eugeniusza Oniegina...