Higiena osobista PDF

Preview

Summary

Download Higiena osobista PDF

Description

Higiena osobista człowieka Historia W Grecji od 776 r. p.n.e. odbywały się igrzyska olimpijskie, przyczyniały się do utrwalania zasad higieny osobistej, a zwłaszcza przestrzegania czystości ciała, wykonywania masaży, nacierania oliwką. Utrzymywano dużą sprawność fizyczną organizmu, stawiano z wzór ideały piękna i dobra, troszcząc się zarówno o duszę jak i ciało człowieka. 

Skrajność

W średniowieczu zapomniano o wielu zasadach dotyczących higieny osobistej , a dawne urządzenia służące do utrzymania higieny uległy zniszczeniu bądź zdewastowaniu. Brak higieny był często przyczyną chorób zakaźnych , które w średniowieczu dziesiątkowały ludność Europy. 

Współcześnie

Obecnie zwracamy na dużą uwagę na wiele zagadnień kultury życia codziennego, związanych ściśle z higieną. Do najważniejszych działów higieny osobistej lub osobniczej człowieka należy zaliczyć: higienę skóry, a także narządów zmysłów, psychiczną albo układu nerwowego, oddechowego, pokarmowego, krążenia i innych.

Higiena skory •

Skóra chroni środowisko wewnętrzne organizmu przez czynnikami zewnętrznymi: fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi.

•

Skóra spełnia funkcje: wydzielnicze (wydzielanie łoju i potu) oraz regulujące (wydzielanie ciepła z organizmu)

•

Do właściwości skóry należy również:

-wytwarzanie witaminy D pod wpływem naświetlania promieniami nadfioletowymi -ochrona przed wtargnięciem drobnoustrojów do organizmu.

Budowa skóry

1

Higiena rąk Ręce spełniają ważne funkcje w życiu człowieka, przede wszystkim pozwalają na wykonywanie świadomej pracy. Za pomocą dotyku odbierają bodźce ze świata otaczającego.

2

Ich codzienna pielęgnacja i utrzymywanie we wzorowej czystości świadczy o kulturze człowieka. Podstawowe zasady mycia rąk •

Ręce należy myć często i dokładnie

•

W bieżącej i ciepłej wodzie

•

Używać mydeł dodatkowo nawilżających skórę

•

Spłukiwać dokładnie ręce bieżąca wodą

•

Dokładnie (do sucha) wytrzeć skórę rąk

•

Zadbać o czystość paznokci

•

Podczas wykonywania czynności mocno brudzących (np. przy kontakcie z ziemią) używać rękawiczek jednorazowych.

Technika mycia rąk

Najczęśniej pomijane miejsca

3

Higiena narządy wzroku •

Narząd wzroku (jak i słuchu) zaliczamy do narządów zmysłów, które przyjmują bodźce ze środowiska zewnętrznego i przekazują do ośrodkowego układu nerwowego.

•

Higiena narządu wzroku opiera się zna zapobieganiu wadom wzroku takim jak: krótkowzroczność, dalekowzroczność, niezborność, daltonizm.

Krótkowzroczność •

Krótkowzroczność jest najczęstszą wadą występującą u dzieci w wieku szkolnym. Dziecko skarży się, że źle widzi przedmioty umieszczone w większej odległości.

•

Często po np. długim czytaniu, występuje zmęczenie oczu, pieczenie, palenie, łzawienie.

•

Dla poprawy ostrości widzenie często dziecko mruży oczy.

W krótkowzroczności lekarz przepisuje szkła dwuwklęsłe, które umożliwiają dobre widzenie na odległość i zapobiegają dalszemu rozwojowi wady.

4

Dalekowzroczność = nadwzroczność •

Wada polega na tym, że zarówno przedmioty położone blisko, jak i daleko są źle widziane.

•

Objawy: ból oczu, ból głowy, słaba ostrość widzenia, pieczenie lub palenie pod powiekami. Wada niejednokrotnie powoduje trudności w czytaniu i pisaniu.

•

W przypadku stwierdzenia dalekowzroczności należy nosić szkła dwuwklęsłe.

Niezborność - astygmatyzm Daltonizm •

Niezborność/ astygmatyzm – wada polega na zniekształceniu widzianego obrazu. Przyczyną jest nieprawidłowy kształt i wypukłość rogówki. Astygmatyzm wyrównywany jest przez specjalne szkła, zwane cylindrycznymi.

•

Daltonizm – wada polega na nieprawidłowym widzeniu barw. Dotyczy częściej chłopców niż dziewcząt. Zaburzenia widzenia barw dot. zazwyczaj koloru czerwonego i zielonego.

•

Nie znana jest metoda leczenia.

Ludzie z daltonizmem nie mogą pracować w lotnictwie, marynarce, kolejnictwie itd.

Higiena układu krążenia •

Choroby układu krążenia zajmują w Polsce pierwsze miejsce pod względem umieralności.

•

Tempo życia, narastanie stresów, trudności zaczynają w ostatnich latach przekraczać zdolności adaptacyjne człowieka i odbijają się na układzie krążenia.

•

Zadaniem higieny jest zapobieganie chorobom układu krążenia.

•

Dużą rolę odgrywa: właściwy wypoczynek, odpowiednia ilość snu, rodzaj wykonywanej pracy (warunki pracy), gimnastyka poranna itd.

Czynniki ryzyka w rozwoju chorób układu krążenia W grupie podstawowych czynników ryzyka istnieją takie, które nie udaje się modyfikować, oraz te które można wyeliminować lub zmniejszyć ich wpływ na rozwój choroby. Czynniki niemodyfikowalne: •

Wiek;

5

•

Płeć;

•

Czynniki dziedziczne.

Czynniki możliwe do modyfikacji (na drodze eliminacji lub leczenia) •

Nałóg palenia tytoniu;

•

Wysoki poziom cholesterolu we krwi;

•

Wysoka wartość ciśnienia tętniczego;

•

Brak aktywności fizycznej;

•

Otyłość lub nadwaga;

•

Cukrzyca.

Uzupełniające czynniki ryzyka: •

Stres;

•

Niedobór w organizmie: żelaza, kwasu foliowego, witaminy C;

•

Okres pomenopauzalny u kobiet (niedobór estrogenów).

Higiena układu oddechowego •

W higienie układu oddechowego należy zwrócić uwagę na czynności fizjologiczne, tj. prawidłowe oddychanie, na znaczenie zdrowotne powietrza otaczającego oraz zapobieganie chorobom i dolegliwościom układu oddechowego.

•

W celu ochrony przed chorobami dróg oddechowych lub zapobiegania im należy przestrzegać następujących wskazań higienicznych: w czasie kichani, kaszlu zasłaniać nos i usta, wykonywać codziennie ćwiczenia oddechowe, uprawiać wybraną formę aktywności fizycznej na świeżym powietrzu.

Prowadzi to do zwiększenia odporności i możliwości adaptacyjnych ustroju.

Higiena układu nerwowego i higiena psychiczna Do podstawowych zasad higieny układu nerwowego należy: unormowany tryb życia, właściwy rytm pracy i wypoczynku, czyli tzw. przestrzeganie biorytmu dziennego lub tygodniowego. 6

Higiena psychiczna, dąży do zachowania zdrowia jednostki, na podstawie higieny ogólnej, psychiatrii, psychologii, socjologii i innych dziedzin pokrewnych. Wypracowała własne metody: diagnostyczne, terapeutyczne i profilaktyczne.

Metody diagnostyczne -badania lekarskie (internistyczne, psychiatryczne itd.) -badania psychologiczne (badania cech osobowości pacjenta, poziomu jego inteligencji) -badania socjologiczne (wywiad i lustracja środowiskowa).

Metody terapeutyczne : •

Farmakoterapia

•

Psychoterapia indywidualna

•

Autopsychoterapia (samowychowanie)

•

Psychoterapia grupowa

•

Psychoterapia środowiskowa (zmiana układu warunków naturalnych w środowisku pacjenta).

Metody profilaktyczne : •

Pogadanki uświadamiające z zakresu rozwoju fizycznego i psychicznego

•

Racjonalne organizowanie warunków pracy i wypoczynku zgodnie wymogami nauki o zdrowiu psychicznym

•

Ustawodawstwo ( np. o hałasie i zakłóceniu ciszy).

7...