Opracowanie - fenomenologiczna teoria Ja Carla Rogersa PDF

Preview

Summary

Download Opracowanie - fenomenologiczna teoria Ja Carla Rogersa PDF

Description

JAK CZŁOWIEK REALIZUJE PROGRAM INDYWIDUALNY – psychologia pozytywna Fenomenologiczna teoria Carla Rogersa Kładzie nacisk na doświadczenie wewnętrzne jednostki. Całość doświadczeń tworzy pole fenomenologiczne, które nie pokrywa się z polem świadomości. Świadomość obejmuje tę część doświadczenia (pola fenomenologicznego), które da się zwerbalizować. Im bardziej oddalamy się od z drowia tym trudniej nam werbalizować doświadczenia. Pojawiają się one w polu fenomenologicznym, czyli organizm ich doświadcza, ale nie docierają do świadomości. Jeśli symbolizacja doświadczeń w organizmie przebiega bez zakłóceń jest szansa na adaptacyjne zachowanie. Doświadczenia nieobjęte świadomością polegają procesowi subcepcji, czyli procesowi podświadomego spostrzegania doświadczeń. Jeśli doświadczenia są obronnie zniekształcane lub gdy świadomość im zaprzecza, towarzyszy temu lęk. Im większa część pola fenomenologicznego znajduje się poza świadomością tym strach, napięcie i lęk są większe. Empatia – szeroko pojęte rozumienie drugiego człowieka, współodczuwanie i współrozumienie świata, wniknięcie w świat drugiej osoby możliwe jest tylko przy dobrej znajomości własnego Ja. Koncepcja siebie i przystosowanie osobiste Doświadczenia objęte świadomością składają się na koncepcję siebie, czyli zorganizowaną, spójną postać pojęciową, składającą się ze spostrzeganych właściwości Ja, czyli samego siebie, oraz ze spostrzeganych relacji między Ja a innymi i między Ja a różnymi aspektami życia, a także wartości przypisywanej tym spostrzeżeniom. Obraz ja jest płynny i zmienny, jest procesem, lecz w każdym momencie stanowi specyficzną całość. Rozbieżności 1) Rozbieżność między Ja realnym a Ja idealnym jest miarą samoakceptacji. Poziom samoakceptacji świadczy o przystosowaniu osobistym jednostki – jeżeli akceptujemy siebie to akceptujemy też otoczenie, jeżeli nie akceptujemy siebie to stajemy się agresywni i wymagający wobec otoczenia. 2) Rozbieżność między polem fenomenologicznym a polem świadomości ma miejsce, gdy znaczna część doświadczeń jest obecna, ale nie jest uświadamiana. Obserwujemy niespójność uczuć, przekonań i gestów. Brak spójności (kongruencji) doświadczenia i jego świadomości współwystępuje z lękiem, a zachowanie ma charakter obronny. 3) Rozbieżności między rzeczywistością subiektywną (pole fenomenologiczne, świadome) a rzeczywistością zewnętrzną (obiektywną). Osoba widzi świat i relacje w sobie tylko właściwy sposób. Aktualizacja siebie – proces i warunki Najważniejszym dążeniem człowieka jest urzeczywistnienie wszelkich posiadanych potencjalności – tendencja do pełnego rozwoju i wzrostu we wszystkich aspektach życia. Człowiek ma organizmiczną tendencję do samourzeczywistnienia. O tym czy w efekcie zmiany następuje wzrost i umocnienie decyduje zdolność organizmu do rozpoznawania czynników sprzyjających, czyli organizmiczny proces wartościujący, który pomaga przybierać takie formy aktywności, które sprzyjają samoaktualizacji, a kontakt z doświadczeniem pozwala na korektę tych działań. Jeżeli rozwój dziecka przebiega w warunkach bezwarunkowej akceptacji, zachowuje ono kontakt z wewnętrznym głosem natury i może w sposób spontaniczny rozwijać swe unikalne potencjalności i uczy się akceptować innych. Osoba zdolna wypełniać swe potencjalności podążą w kierunku większego bogactwa wewnętrznego, zróżnicowania, niezależności i odpowiedzialności. Charakteryzuje ją: - otwartość na doświadczenie - brak nastawienia obronnego - jasna i dokładna świadomość - bezwarunkowe poczucie własnej wartości - harmonijne relacje z ludźmi czyli: - uświadamia sobie i włącza w koncepcję siebie zasadniczą część pola fenomenologicznego - nie zafałszowuje koncepcji siebie, będąc świadomą wielu różnych aspektów swego życia - jest zdolna integrować w spójną całość rozmaite elementy doświadczenia - prowadzi życie bogate w emocje, uczucia i odkrywa swe możliwości - jest refleksyjna, spontaniczna, giętka, zdolna do adaptacji, ufna, budząca zaufanie, twórcza, pewna siebie - doświadcza poczucia wolnej woli - zachowuje się w sposób autonomiczny, nie reaktywny Kiedy w polu fenomenologicznym pojawiają się doświadczenia niezgodne z ukształtowaną koncepcją siebie i introjektowanymi wartościami jednostka odczuwa lęk. Broni posiadanej koncepcji siebie i wartości wyobrażeniowych, ponieważ ta konstrukcja daje jej poczucie bezpieczeństwa. Zmiana wiąże się z koniecznością całkowitej reorganizacji systemu przekonań i wyobrażeń o sobie, dlatego broniąc posiadanej koncepcji siebie osoba jest gotowa zniekształcać i zaprzeczać rzeczywistości. Raz utraciwszy kontakt ze sobą dążymy do potwierdzania nieprawdziwej koncepcji siebie. Terapia skoncentrowana na kliencie i inne implikacje - autentyczność spójność (kongruencja) terapeuty - pełna akceptacja, bezwarunkowo pozytywne nastawienie wobec klienta - wrażliwość, precyzyjne i empatyczne zrozumienie tego co klient odczuwa, i tego, o co mu naprawdę chodzi Akcent na ciepło, szczerość, empatię, akceptację, autentyczność, spontaniczność ekspresji i godność klienta oraz stymulująca, rozwój osobisty i powstawanie więzi międzyosobowych, jako sposób na samopoznanie, odkrywanie ukrytych talentów, poprawa relacji w zespole. Otwartość na bycie procesem, umocnienie dążeń w stronę kierowania samym sobą, odchodzenie od masek, powinności i spełniania oczekiwań innych osób....