Sprawozdanie nr. 3 PDF

Preview

Summary

Sprawozdanie nr. 3Wykonał: Celem ćwiczenia było zapoznanie się z możliwościami teodolitu oraz tachimetru, poznanie ich budowy, działania, tego jak z nich korzystać. Celem był również pomiar kąta poziomego, pionowego oraz pomiar kątów pionowych, obliczenie wysokości obiektu niedostępnego. Tachimetr t...

Description

Sprawozdanie nr. 3

Wykonał:

1. Celem ćwiczenia było zapoznanie się z możliwościami teodolitu oraz tachimetru, poznanie ich budowy, działania, tego jak z nich korzystać. Celem był również pomiar kąta poziomego, pionowego oraz pomiar kątów pionowych, obliczenie wysokości obiektu niedostępnego. 2. Tachimetr to instrument geodezyjny przeznaczony do pomiarów kątów poziomych, kątów pionowych oraz odległości. Teodolit pozwala na mierzenie kątów poziomych, pionowych oraz płaszczyzn. Do zmierzenia odległości potrzebne jest również lustro, zwane również pryzmatem, które umieszcza się na tyczce i do niego tachimetr mierzy odległość. Tachimetr składa się z: pokrętła ogniskowego, uchwytu lunety, okularu lunety, śruby zaciskowej koła pionowego, śruby leniwej koła pionowego, wyświetlacza, gniazda połączenia szeregowego, libelli rurkowej, znaczka osi obrotu lunety, baterii BT-52QA, dźwigni zatrzasku baterii. 3. Pomiar kątów poziomych. Dziennik pomiaru kątów poziomych Str. ..........

1

Oznaczenie celu

Numer stanowiska

I położenie lunety

2

II położenie lunety

A Odczyty:

Średnie kierunki

A średnia

średnia Odczyty: B

B

I z położenia: II

c

cc

c

cc

g

c

cc

c

cc

g























4

5

zredukowane

Sumy średnich odczytów I+II dla poszczególnych kierunków

Data:

Różnica sum obliczonych w kol. 9

Sekretarz:

6

c

 7

cc

g

c cc

g

c

cc

g

c





‘ 











8

9

cc



10

0 5 0 0 A 124 6 0 06 25 324 7 0 07 00

S

1 2 448 0 8 3 5 213 213 3 8 0 0 0 0 04 00 426 0 7 1 0 1 0 03 75 2 0 213 0 8 B 337 10 25 137 10 75 474 1 5 1 5 1 0

A B

S

78 1 1 98 0 0

Obserwator:

½ różnicy = kąt

g

3

Obliczenia kontrolne

Kierunki zred.

2 15 30 278 1 4 15 45 356 3 8 7 4 1 5 84 70 0 19 19 4 8 0 00 00 298 0 0 00 30 84 85 396 0 0 0 6 0

7 5 39 6 5 3 19 8 7 0

Szkic kątów Uwagi 11

Ćwiczenie wyglądało następująco: Dokonaliśmy odczytów punktów A i B dla pierwszego położenia lunety, następnie dokonujemy pomiarów dla drugiego położenia lunety, mając wyniki liczymy średnią zarówno dla punktu A jak i B, następnie liczymy kąty zredukowane poprzez różnice punktu B i A dla pierwszego położenia, zapisujemy wynik i ponownie wykonujemy obliczenie dla położenia drugiego, w przypadku gdy różnica wychodzi ujemna dodajemy do niej 400 gradów. Kolejnym krokiem jest policzenie średniej kierunków zredukowanych, średnia ta jest wartością, którą chcieliśmy osiągnąć, pozostało nam teraz dokonać obliczeń kontrolnych. Sumujemy średnie odczyty z obu położeń lunety dla punktu A, to samo robimy dla punktu B, wyniki zapisujemy. Następnie wykonujemy różnice sum punktów B i A, w przypadku gdy wcześniej dodawaliśmy do obliczeń 400 gradów tutaj również musimy dodać taką samą ilość. Ostatnim krokiem jest podzielenie różnicy na dwa. 4. Pomiar kątów pionowych.

1

Oznaczenie celu

Numer stanowiska

Dziennik pomiaru kątów pionowych Str. .......... I położenie lunety A Odczyt: OL g 2

c

II położenie lunety A

średnia Odczyt: B cc

B

OP c

3

cc 4

g

c

cc

Kąt pionowy z położenia I i II

Suma odczytów:

Średni kąt pionowy

g średnia αL=100 -OLg α=1/2(αLαP= OP -300 αP)

Sekretarz:

OI + OII Błąd indeksu g

 =½ (OL+OP –400 )

c

5

cc

g

6

c

cc

7

g

c cc 8

g

c

Uwagi i szkice

cc 9

A

96 4 5 4 4 0 8

2 30 4 0 4 5 3 4 5 9

2 5

3

5 7 4 2

3 5 5 39 9 5 - 0 2 0 0

A

92 2 1 2 2 4 1

3 30 7 8 7 0 7 7 0 8

9 0

7

7 7 7 9

7 7 8 40 0 2 8 0 00 0 1

S

Data pomiaru: Obserwator:

11

Ćwiczenie wyglądało następująco: Pierwsze co musimy zrobić to wycelować na punkt A, następnie dokonujemy pomiaru i odczytujemy wartość z wyświetlacza kąta pionowego, schodzimy leniwką z punktu A i wracamy na niego, dokonujemy drugiego odczytu, liczymy średnią z tych pomiarów. Obracamy nasz instrument oraz lunetę o 200 gradów i ponownie dokonujemy tych samych odczytów oraz liczymy ich średnią. Kolejnym krokiem jest obliczenie kąta pionowego z położenia I oraz II, dla pierwszego położenia od 100 gradów odejmujemy naszą średnią, następnie od średniej z drugiego położenia lunety odejmujemy wartość 300 gradów. Z otrzymanych wyników robimy średnią. Ostatnim krokiem będzie policzenie błędu indeksu, poprzez zsumowanie odczytu pierwszego oraz drugiego, od naszej sumy odejmujemy 400 gradów i otrzymany wynik dzielimy na dwa.

5. Niwelacja trygonometryczna.

Ćwiczenie wyglądało następująco: Wykonaliśmy takie same czynności jak w przypadku poprzedniego ćwiczenia, ale był również wymierzony dodatkowy punkt B, co więcej, policzyliśmy długość mierzonego elementu oraz błąd pomiaru, wyniki końcowe dla pierwszego schematu obliczeń to Δh=2,314 ± 0,005, natomiast dla drugiego Δh=0,513 ± 0,002. Wzory użyte do obliczenia wysokości oraz błędu to:...