Title | W4 |
---|---|
Course | Budowa i funkcja struktur komórkowych bakterii |
Institution | Uniwersytet Wroclawski |
Pages | 6 |
File Size | 261.7 KB |
File Type | |
Total Downloads | 43 |
Total Views | 179 |
Download W4 PDF
Budowa i funkcje struktur komórkowych bakterii wykład IV 26 III 2018r
- LPS –
1.
Synteza: lipid A i rdzeń są syntetyzowane po wewnętrznej stronie CM powstające podj. O-swoiste są przyłączane do baktoprenolu i przenoszone na rosnący łańcuch antygenu O ukończony LPS przenoszony do miejsca adhezji na zewnętrzną powierzchnię OM rfa, rfb, rfe – geny w chromosomie, 3 operony prawidłowa biosynteza LPS jest zależna od kluczowych białek błony komórkowej (poryny etc.)
2. Właściwości fizyko-chemiczne LPS: właściwości amfifilowe błona zewnętrzna ma budowę bardzo zwartą, trudno przepuszczalną dla związków hydrofobowych, które łatwiej przenikają przez błonę cytoplazmatyczną zjawisko tranzycji: zmiana stanu skupienia w zależności od temperatury i długości kwasów tłuszczowych (upłynnienie endotoksyny zależy od składu lipidu A) dodatek kationów dwuwartościowych wraz z obniżeniem pH otoczenia owocuje usztywnieniem cząsteczki środowisko alkaliczne = upłynnienie lipidu A 3.
Lipid A: odpowiedzialny za toksyczny efekt kotwiczy cały kompleks w błonie komórkowej aktywuje makrofagi, monocyty do produkcji mediatorów reakcji zapalnej: prostaglandyn, leukotrienów, αTNF i IL-1, IL-6, IL-8, IL-10 wysokie stężenie w środowisku wymienionych cytokin prowadzi do wielokierunkowego, toksycznego oddział. na człowieka lub zwierzęta: podniesienie temp. ciała, obniżenie ciśnienia krwi, aktywacja dopełniacza, rozsiane wewnątrznaczyniowe wykrzepianie krwi efekt: posocznica i wstrząs posocznicowy sepsa z punktu widzenia medycznego nie jest jednostką chorobową, a objawem istniejącej infekcji
4. O-specyficzny łańcuch polisacharydowy: warunkuje występowanie wariantów antygenowych LPS (serotypowanie bakterii, opis systematyczny szczepów, rodzajów etc.) rolę składników determinujących swoistość serologiczną antygenów O spełniają reszty cukrowe – terminalne lub występujące jako odgałęzienia boczne właściwości ochronne przeciwciał – wykorzystanie w szczepionkach; szczepionki antyidiotypowe aktywacja układu dopełniacza adhezyna receptor dla fagów 5.
Region rdzeniowy – rola biologiczna: receptor dla fagów aktywacja dopełniacza wiąże receptory na limfocytach T swoistość serologiczna LPS mutantów: disacharyd KDO-Hep KDO ważny dla wzrostu i metabolizmu komórki bakterii dotąd nie wyizolowano mutantów nie zawierających KDO, co wskazuje na jego istotną rolę w funkcjonowaniu bakterii
6. Białka surowicy wiążące LPS: HDL (High density lipoprotein)
LBP (Lipopolysaccharide Binding Protein) BPI (Bactericidal/permeability-increasing protein) laktoferyna septyna
Artykuł: Budowa chemiczna i biosynteza LPS – ważnego składnika osłony komórkowej bakterii Gram ujemnych. PHiMD. 2004, 58; 333-342 (http://www.phmd.pl/api/files/view/1760.pdf) 7.
Komórki organizmu uczestniczące w rozpoznawaniu LPS: monocyty i makrofagi PMC, np. neutrofile limfocyty T i B komórki śródbłonka naczyń krwionośnych i mięśni gładkich
8. Receptory na komórkach układu immunologicznego wiążące LPS: Oddziaływania LPS z komórkami docelowymi dla tej cząsteczki umożliwiają umieszczone na ich powierzchni receptory, które rozpoznają endotoksynę. Należą do nich: CD14 – na monocytach i makrofagach, rozpoznaje LPS+LBP, postać rozpuszczalna i związana z błoną komórkową receptor SP ( scravenger) – makrofagi, komórki śródbłonka, komórki Kupffera w wątrobie, wychwytują LPS z krwioobiegu selektyna L – glikoproteina ekspresjonowana na powierzchni leukocytów, wiążąc się z LPS warunkuje tworzenie się nadtlenku wodoru przez neutrofile β2-integryny – leukocyty, transmembranowy receptor dla LPS; receptor Toll-like 2 i 4, czyli TRL2 i TRL4 – receptory te zidentyfikowano u roślin, owadów, ssaków; funkcja kofaktorów przekazujących sygnał do wnętrza komórki w kompleksach receptorowych wiążących LPS, złożonych z CD14 9.
Mediatory reakcji LPS: anafilatoksyny produkty metabolizmu kwasu arachidonowego Il-1 Il-6 Il-8 TNF
10. Wykrywanie endotoksyn: biologiczne testy: o Rabbit Pyrogen Test – test pirogenny (gorączkowy) z udziałem królików, zaszczepienie uszu o Limulus Amebocyte Lysate Test – koagulacja krwi (hemolimfy) skrzypłoczy (amebocyty), podobieństwo amebocytów i płytek krwi, koagulacja ma na celu unieruchomienie patogenu; amebocyty są aktywowane śladowymi ilościami LPS; degranulacji ziarnistości w amebocytach, uwolnienie peptydów wiążących się z LPS; czynnik C – działa jak proteaza serynowa (w obecności o
2+¿ ), aktywacja Ca¿
czynnika B, proteoliza koagulogenu, efekt – koagulacja hemolimfy; test komercyjny – LAL Neutrophil Chemiluminescence Test (Assay) – badanie chemiluminescencji krwi (neutrofilów i mediatorów reakcji zapalnej), skriningowy test biochemiczny
niebiologiczne testy: o metody spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego i spektometrii masowej w badaniach nad LPS wykrywanie składu i jego proporcji LPS ocena stopnia chemicznej jednorodności preparatu postać lotna (przemieszcza się w próżni pod wpływem pola, ponieważ sama zawiera ładunek)
o
analizowana substancja jest jonizowana strumieniem cząsteczek (jonizacja elektronów EI), powstające jony akumulują energię w czasie jonizacji i część z nich rozpada się na jony o mniejszych średnicach metody elektroforetyczne SDS-PAGE rozdział elektroforetyczny w żelu LPSu określenie długości LPS
11. VL-LPS (ang. very long LPS): wysoka funkcja ochronna dla bakterii, choć funkcja nie jest jednak do końca opisana Salmonella Erlangen - BIAŁKA POWIERZCHNIOWIE (OMP) –
1.
Wprowadzenie: 1976r – pierwszy opis kanału wypełnionego wodą – poryna od tego czasu dla wszystkich kanałów nieswoistych stosuje się tą nazwę wchodzą w skład błony zewnętrznej i stanowią około 50% masy OM (lipoproteiny, białka integralne, rzadko białka enzymatyczne) poryny występują nie tylko u bakterii G-, ale także u Corynebacterium, Nocardia, Mycobacterium
2. Kanały tworzone przez poryny w błonie zewnętrznej u różnych bakterii mają średnicę od 0,6 do 2,3 nm w związku z tym różnią się wielkością mogących się przemieszczać przez nie związków przepuszczalne są dla molekuł, których wielkość mieści się w przedziale od kilkuset Da do około 5 kDa 3.
Funkcje: adhezja antygeny dla przeciwciał receptory, np. dla bakteriofagów transport
4. Białka Omp bakterii G- mogą pełnić różnorodne funkcje biologiczne: strukturalne (OmpA) enzymatyczne: o proteazy (OmpT) o lipazy (Omp 1A) o acetylotransferazy (PagP) białek wiążących toksyny (OmpX) adhezyn (NspA, OpcA) kanałów przystosowanych do eksportu substancji (TolC) transportujące: o poryny dyfuzji ogólnej (OmpF, OmpC) – transportujące substancje na drodze transportu biernego o poryny specyficzne w stosunku do substratu (LamB, ScrY, FadL, Tsx) – transportujące substancje na drodze transportu biernego o aktywne transportery tworzące systemy transportowe wymagające energii (FhuA, BtuB) część białek OMP jest zaangażowanych w pompy efflux → zjawisko oporności na antybiotyki PYTANIE: Jaki jest udział białek OmpC i OmpF w utrzymaniu prawidłowej gospodarki jonowej w komórce? Poryny OmpF i OmpC są porynami dyfuzji ogólnej, a więc transportują substancje na drodze transportu biernego, zależnego od stężenia tej substancji po obu stronach membrany. Ich rola w utrzymaniu prawidłowej gospodarki jonowej w komórce polega na ułatwianiu przepływu jonów w poprzek błony zgodnie z ich stężeniem w środowisku jak i na terenie komórki bakteryjnej. 5. Budowa:
Integralne białka Omp zbudowane są z amfipatycznych, równolegle do siebie ułożonych beta-wstęg, które fałdują się w cylindryczne struktury występujące jako:
monomery (OmpA, FhuA) dimery (Omp1A) trimery (OmpF, LamB) wnętrza tych struktur tworzą kanał lub kanały, kontakt między monomerami jest stabilizowany dzięki wiązaniom hydrofobowym i polarnym.
6. Pospolitym modelem budowy Omp jest beta-baryłka: baryłka przebija całą błonę glicyna, reszty tryptofanu, tyrozyna Artykuł: Białka osłony komórkowe pałeczek jelitowych i ich udział w patogenności oraz odporności przeciwbakteryjnej. Post. Hig Med. Dosc. 2009. 63: 176-199 (http://www.phmd.pl/api/files/view/25864.pdf) 7. Insercja Omp do błony OM: prekursory białek: cytoplazma, usuwanie sekwencji sygnałowej dojrzałe polipeptydy: błona cytoplazmatyczna – translokaza SEC: cytoplazmatyczne białko secA o właściwościach ATPazy + kompleks 6 białek tranblonowych; → przestrzeń periplazmatyczna fałdowanie Omp, tworzenie monomerów, dimerów, trimerów: fałdowanie: białka FOLDAZY: SurA, FkpA, PpiD, DsbA bakterie, które mają defektywną syntezę LPS, mają także zaburzenia w fałdowaniu i umiejscawianiu białek Omp → prawidłowy LPS = prawidłowy proteom u bakterii (Wyjątek: N.meningitidis: mutanty pozbawione możliwości syntezy kompletnego LPS prawidłowo umiejscawiają Omp w OM) Omp85 – ewolucyjnie konserwatywne, geny obecne we wszystkich zsekwencjonowanych genomach bakterii Gram ujemnych; homologiem tego białka jest białko występujące w mitochondriach – Tob55 lub Sam50, w chloroplastach – Toc75 → prawdziwość założeń teorii endosymbiozy? 8. OM i enzymy: OM jest ubogo enzymatyczna generalnie w OM bakterii G- zlokalizowanych jest znacznie mniej białek enzymatycznych w porównaniu do CM w OM można stwierdzić aktywność enzymatyczną: o fosfolipaz, o lizofosfataz, o proteaz, o peptydaz sygnałowych 9. Środowisko ma ogromny wpływ na przebieg syntez i obecność danych struktur w komórce – presja środowiskowa! 10.
Środowisko a ekspresja Omp: obecność maltozy lub maltodekstyn w środowisku – ekspresja białka LamB E.coli niedobór fosforanów podwyższa ekspresję białka OprP u P.aeruginosa drobne zmiany strukturalne w obrębie LPS mogą zaburzać ekspresję białek błony zewnętrznej m.in. OmpF czy OmpA wskazując w ten sposób na kluczową rolę LPS w procesie insercji poryn do OM
ZADANIE: Regulacja syntezy poryn OmpC i OmpF odbywa się na zasadzie dwuskładnikowego systemu regulacyjnego, jaki to ma związek z ochroną komórki bakterii przed kwasami żółciowymi w organizmie wyższym?
11. Omp jako czynniki wirulencji:
Białka błony zewnętrznej
Gatunek N.meningitidis N.gonnorhoeae Inne gatunki z rodzaju Neisseria 12.
Związane z adhezją 5 klas białek Proteina II lub białko Opa nieznane
Funkcjonujące jako poryny PorA, PorB Proteina IA i Proteina IB nieznane
Blokujące wiązanie przeciwciał 4 klasy białek Proteina III nieobecne
Adhezja z udziałem Omp: Tia, Tib u E.coli (jelita) BabA2 H.pylori (błona śluzowa jelita) OmpD S.Typhimurium (jelita) Opa, Opc H.influenzae (nabłonek górnych drób oddechowych) MOMP (Major Outer Membrane Protein) Chlamydia oporność na sole żółciowe i detergenty: OmpT, OpU Vibrio cholerae
Artykuł: Rola niefimbrialnych adhezyn: białka błony zewnętrznej i lipopolisacharydu w adhezji i inwazji bakterii do komórek gospodarza. 2010. Kosmos. (http://kosmos.icm.edu.pl/PDF/2010/161.pdf) 13. Udział Omp w odpowiedzi immunologicznej: OmpC S.Typhimurium pośredniczy w przyleganiu bakterii do makrofagów funkcją immunologiczną poryn S.Typhimurium jest także zdolność do indukowania uwalniania podczas infekcji z ludzkich monocytów: czynnika nekrotycznego nowotworu (TNF-α), IL-1α, IL-6, IFN- ɣ, IL-4 z ludzkich limfocytów 14. Powtórz: ścieżki aktywacji dopełniacza: 4 droga? niektóre cukry bakteryjne mogą aktywować składowa C3
15.
Funkcje Omp a aktywacja dopełniacza: Omp wiążą białko C3b oraz C4b – degradacja, rozbicie konwertaz Omp przyłączają czynnik B- blokowanie powstawania konwertazy C3bBb Omp S.enterica – hamowanie polimeryzacji MAC powierzchnia komórki Aeromonas hydrophila bardziej efektywnie wiąże C1q, kiedy w błonie zewnętrznej występuje poryna o masie 39 kDa – aktywacja komplementu drogą klasyczną
16. OmpA → LPS? Makrofagi ludzkie i mysie mogą ulegać aktywacji w wyniku ich połączenia z OmpA K.pneumoniae. Obserwacja ta daje podstawę do wysunięcia hipotezy, iż w związku z tym, że OmpA występuje często w błonie zewnętrznej Enterobacteriaceae i jest białkiem konserwatywnym, układ immunologiczny kręgowców nabył zdolność do rozpoznawania tego białka na powierzchni drobnoustrojów, co umożliwia aktywację układu immunologicznego poprzez tę klasę bakteryjnych protein. Mutanty bakteryjne w stosunku do białka OmpA nie się zdolne do prawidłowej syntezy LPS i odwrotnie....