Zachowanie prospołeczne PDF

Preview

Summary

Notatki z psychologii społecznej ...

Description

Psychologia Społeczna Zachowania prospołeczne: pomoc drugiej osobie przynosząca pomyślność, korzyści zewnętrzne, Akt dobrej woli- pomoc drugiej osobie nie przynosząca żadnych korzyści zewnętrznych, może przynosić korzyści wewnętrzne na przykład poprawy samooceny Altruizm- poświęcenie na rzecz drugiej osoby, pomoc, która nie niesie żadnych korzyści dla pomagającego. Dlaczego pomagamy innym? 1. Przedłużenie genów- ludzie pomagają w celu przedłużenia gatunku na początek tym, którzy podzielają najwięcej naszych genów. Najbardziej skłonni jesteśmy do pomocy tym, z którymi jesteśmy najbliżej spokrewnieni: dzieciom, rodzicom, rodzeństwu a dopiero potem wujom, stryjom. 2. Przyzwyczajenie, obeznanie, podobieństwa- nie trzeba mieć wspólnych genów żeby pomagać, czasami wystarczą podobieństwa wygląd, statusu, systemu wartości etc., gotowość do pomagania innym ludziom może wynikać z przyzwyczajenia się do pewnych ludzi, nawet jeśli pod względem wyglądu, poglądów etc nie są do nas podobni, czarny wtorek 11 września 3. Pomagamy bo powinniśmy pomagać Norma wzajemności- nakazuje, że powinniśmy odpłacać się innym za przysługi jakie oni nam wyświadczyli, jeśli członkowie danej grupy bedą sobie pomagać jej przetrwanie jest bardziej prawdopodobne, warto pomagać innym ponieważ gdy my będziemy w potrzebie ową pomoc dostaniemy, norma wzajemności nakazuje nam odpłacanie usług jakie wyświadczyli nam inni, nie tylko materialnych ale także odwzajemnianie w postaci szacunku Norma społecznej odpowiedzialności- czujemy się zobowiązani do pomagania słabszym np. są bardziej chorzy, mają mniej pieniędzy lub dotykają ich inne braki, brak oczekiwania wzajemności, jednak udzielenie pomocy opartej na normie odpowiedzialności zależy od tego jak zinterpretujemy dane zachowanie, czy ten człowiek na pewno potrzebuje pomocy czy może posiedzi sobie i da rade sam ( atrybucja przyczyny) 4. Pomagamy gdy nam się to opłaca- w interakcji z innymi wymieniamy różne dobra np. pieniądze, dobra materialne, usługi, uczucia, w procesie tych transakcji kierujemy się strategią minimalizowania kosztów a maksymalizowania nagród (teoria minimaksowa), akty prospołeczne są

wynikiem kalkulacji zysków i strat, nagrody za zachowania prospołeczne mogą mieć charakter wewnętrzny jak poprawa samopoczucia i zewnętrzny uzyskanie społecznej aprobaty, pieniędzy, są również dwa rodzaje kar- kara wewnętrzna poczucie winy, zewnętrzna- brak społecznej aprobaty lub strata czasu 5. Pomagamy by zachować pozytywne mniemanie o sobie- zachowanie prospołeczne wynikają z potrzeby zachowania pozytywnej samooceny, udowodnienia sobie własnej wartości, nieudzielenie pomocy może prowadzić do poczucia winy i wstydu stygmatyzacja- negatywne kategoryzowanie, naznaczanie, etykietowanie nazywanie kogoś np. kryminalistą 6. Regulujemy stany emocjonalne- zachowania prospołeczne pozwalają kierować swoimi stanami emocjonalnymi Model pobudzania-bilansu polega na podjęciu próby pomocy po wcześniejszej kalkulacji kosztów np. czy uda mi się pomóc sąsiadce bitej przez męża, czy mi też się oberwie i kalkulacji zysków np. jeśli jej pomogę to przestanie krzyczeć i zasnę w spokoju. Zgodnie z tym modelem, ludzie są gotowi do udzielenia pomocy by zredukować własny dyskomfort. Model pomagania prowadzącego do poprawy nastroju- akt prospołeczny pozwala poprawić własny nastrój gdyż zwykle ofiarowanie pomocy odpłacane jest nagrodami: uśmiechem, komplementem, pomaganie to poprawa nastroju- redukcja poczucia winy, ulga po doświadczeniu huśtawki emocjonalnej, smutku 7. Wyjaśnienie altruistyczne: pomagając skupiamy się całkowicie na pomyślności innych- wzbudzenie empatii prowadzi do czystego altruizmu bo jednostka przestaje myśleć o swoim dobrze, SPRZECIW- instynkt przetrwania Czy uczynek Dobrego Samarytanina jest aktem czystego altruizmu? Można doszukać się, że oczekiwał on nagrody za ten czyn w niebie.

UWARUNKOWANIA ZACHOWAŃ PROSPOŁECZNYCH: Kiedy ludzie o dobrym sercu pomagają/nie pomagają? Niejednoznaczność sytuacji- eksperyment z zadymionym pokojem, gdy sytuacja jest niejednoznaczna ludzie starają się zachować zimną krew by nie być posądzonym o panikowanie lub nie chcą wyjść na głupka zjawisko niewiedzy wielu

czyli ignorowanie zagrożenia poprzez obserwację innych opanowanych świadków, którzy tak naprawdę próbują zachować zimną krew chcąc nie wyjść na panikarzy. Liczba świadków w sytuacji jednoznacznie rozpoznanej jako wypadek- jeśli wiemy, że jesteśmy jedyną osobą, która może pomóc innej w potrzebie najczęściej od razu podejmujemy działanie, jednak w sytuacji gdy jest więcej świadków pewnego niebezpiecznego zdarzenia występuje zjawisko rozproszenia odpowiedzialności czyli przekonanie o tym, że inni udzielą pomocy. Modelowanie- wystarczy aby jedna osoba przełamała barierę i udzieliła pomocy a reszta ruszy za nią Charakter groźnego wydarzenia- obserwatorzy niechętnie interweniują gdy groźna sytuacja dzieje się pomiędzy osobami sobie bliskimi twierdząc że jest to ich prywatna sprawa, aby ktoś udzielił pomocy ofiara musi dać znak że nie jest prywatna sprawa Spostrzegane podobieństwo podobieństwo do ofiary wypadku- podobieństwo fizyczne, psychiczne,które zwiększa poczucie jedności, wspólnoty ‘my’ Fizyczna atrakcyjność ofiary Presja czasu- wynikająca z pośpiechu ogranicza gotowość pomagania Kim są ludzie, którzy udzielają pomocy? Osoby mające poszerzone poczucie my- otwarte na pomoc ludziom o odmiennych poglądach, innej rasy, wychowani w takim świetle Płeć- mężczyźni pomagają w sytuacji fizycznego zagrożenia, kobiety psychologiczne Zaangażowanie religijne wierzący-ludzie częściej udzielają pomocy, Empatia- uruchamia interwencję poprzez umiejętność wczucia się w sytuację innej osoby Potrzeba aprobaty - pomagają osoby potrzebujące społecznego uznania MODEL INTERWENCJI W NAGŁYCH WYPADKACH Zachowanie obserwatorów w nagłych wypadkach- model interwencji

Pomoc zostanie udzielona ofierze w momencie kiedy obserwator dostrzeże sytuację, uzna ją za niebezpieczną, weźmie na siebie odpowiedzialność, podejmie właściwą decyzję jak pomóc i uczyni to w odpowiedni sposób 1. 2. 3. 4. 5.

Dostrzeżenie sytuacji Rozpoznanie sytuacji jako niebezpiecznej Wzięcie na siebie odpowiedzialności za udzielenie pomocy Podjęcie decyzji o tym w jaki sposób udzielić pomocy Sposób wyrażania aktu pomocy KTO NIE AKCEPTUJE POMOCY

Możliwość odpłacenia za gest pomocy- ludzie wolą kiedy ktoś za dobry gest oczekuje rewanżu, coś za coś. Zagrożenie samooceny- osoby z wysoką samooceną niechętnie akceptują pomoc. Pomoc od przyjaciela- balans kontroli, łatwiej się zrewanżować często są w pobliżu. Zaawansowany wiek- ludzie starsi częściej odmawiają pomocy JAK ZWIĘKSZYĆ GOTOWOŚĆ DO ZACHOWAŃ PROSPOŁECZNYCH 1. Kształtowanie osobowości altruistycznej 2. Modelowanie zachowań altruistycznych w rodzinie, nagradzanie za dobre uczynki, aranżowanie dobrych uczynków które wpływają na dalsze zaangażowanie, NAGŁE WYPADKI Przeobrażenie elementów sytuacji które wpływają na zahamowanie gotowości niesienia pomocy, stworzenie dobrych warunków, redukcja niejednoznaczności sytuacji,konsultacja sposobu udzielenia pomocy, kontrola sposobu pomagania, NALEŻY KSZTAŁCIĆ I APELOWAĆ...