Zygmunt Bauman - Streszczenie Dwa szkice o moralności ponowoczesnej PDF

Preview

Summary

Notatka zawiera 4 wzory osobowe według Zygmunta Baumana, lektura wymagana była na zaliczenie przedmiotu współczesna włoska literatura postkolonialna ( kierunek: italianistyka z elementami studiów nad chrześcijaństwem, studia stacjonarne II stopnia, specjalność: mediacja językowa, kultura i turystyk...

Description

Nasze cztery wcielenia - wzory osobowe według Zygmunta Baumana Tożsamość jest zadaniem do wykonania, i zadaniem, przed jakim nie ma ucieczki. Bauman wyróżnił 4 ponowoczesne wzory osobowe: włóczęgi, gracza, turysty i spacerowicza (metafory dla oddania całokształtu życia nowoczesnego). Co istotne - nie wybieramy spośród tych wzorów jednego, do którego nieustannie dążymy, ponieważ w każdym z nas istnieje jakaś cząstka każdego z tych wzorów, którym jednak nie łatwo żyć ze sobą w zgodzie. Spacerowicz: Wszystko widzący, ale sam niewidziany, ukryty w tłumie, ale do tłumu nienależący, spacerowicz ma prawo czuć się panem stworzenia. Jest reżyserem sztuk, w których przechodnie, nie wiedząc o tym i nie protestując, są aktorami (anonimowość). Metaforą spacerowicza można określić typ współczesnego konsumenta. Dziś spacerowiczem może być każda osoba, która dysponuje czasem i pieniędzmi. Miejscami, w których najczęściej można spotkać spacerowiczów, są centra handlowe i hipermarkety. Oprócz spaceru konsument ma inny cel: jest nim konsumpcja lub dokonanie zakupu; delikwent może usiąść na ławeczce, aby odpocząć, może się wzmocnić kawą i ciastkiem, by później kontynuować swój spacer po hipermarkecie. Sceneria pasaży, ich specyficzny klimat mają za zadanie zrelaksować konsumenta, zatrzymać go na dłużej w sklepie, uatrakcyjnić jego pobyt, zmusić do zakupu, choć spacerowicz często nie zdaje sobie z tego sprawy. Włóczęga: Kiedyś - wędrował bez z góry określonej trasy, wałęsał się bez celu. Dziś, tzn. w świecie późnej nowoczesności - każdy z nas jest po trosze włóczęgą. Zaczynamy żyć chwilą, nie planujemy swojej przyszłości, nie wyznaczamy celu, bo przecież w ponowoczesności wszystko bez przerwy się zmienia, nic nie jest pewne. Charakteryzuje włóczęgę fakt, że nie tylko poddaje się on biernie zmianom, ale ponadto nieustannie ich z własnej woli poszukuje i do nich dąży. Włóczęga w zmianie widzi szansę na poprawienie swojego bytu. Aby skonstruować lepsze życie i przyszłość nie zawaha się porzucić miejsca, do którego zresztą nie jest silnie przywiązany; wciąż poszukuje nowych miejsc i doświadczeń, odczuwa potrzebę odmienienia losu; życie to głównie ruch i zmiana. Turysta: Można go określić jako kolekcjonera wrażeń. Bardzo często opuszcza dom, aby podróżować. Co więcej: turysta płaci, a więc i wymaga tego, aby świat, który zwiedza, stał się tego wartym. Jest to możliwe tylko wtedy, kiedy spełnia on żądania turysty. Tubylcy zamieszkujący tereny, po których turysta podróżuje, muszą być świadomi jego wymagań i się im podporządkowywać. Można powiedzieć, że tubylcy są „wliczeni w cenę”, konieczne jest, aby pozowali do zdjęć, czy sprzedawali swoje rękodzieła. Turysta, w przeciwieństwie do włóczęgi, nie chce odmienić swego losu, ponieważ nie odczuwa takiej potrzeby; nie jest bezdomny, ma swoje miejsce z którym jest związany, choć często pragnie się od niego oddalić, ale tylko na chwilę i po to, aby zebrać nowe wrażenia oraz doznania. Turysta ma pieniądze i przede wszystkim ma dokąd wracać, chce jedynie wzbogacić skarbiec swych wrażeń, zobaczyć coś, czego jeszcze nie widział. Gracz: Walczy o pozycję, o miejsce w strukturze społecznej. Istotą bycia graczem jest gotowość do podjęcia ryzyka: w grze nie ma pewności - gracz nieustannie poszukuje zwycięstwa, choć musi liczyć się także z przegraną. Jeśli ją poniesie, to się nią nie zniechęca, podejmuje ryzyko na nowo, bo przecież, jak zakłada ponowoczesność, zawsze można zacząć od nowa. Życie jest grą i proces życiowy składa się z serii gier. W tym świecie nie wszystko może się wydarzyć, ale nic zdarzyć się nie musi....