1. Pomiary głowy PDF

Preview

Summary

Download 1. Pomiary głowy PDF

Description

ORGANIZACJA BADAŃ ANTROPOMETRYCZNYCH. POMIARY GŁOWY. Jedną z podstawowych metod badawczych antropologii jest antropometria. Antropometria – termin pochodzi z greckich słów: anthropos – człowiek, metron – miara. Jest to zespół technik stosowanych w badaniach antropologicznych, czyli jedna z metod badawczych antropologii. Ma ona na celu przetłumaczenie rozmiarów i kształtów ludzkiego ciała na liczby i określone stosunki ilościowe. Zajmuje się pomiarem i opisem ludzkiego ciała. Do jej zadań należy

także

pomiarowych

wstępne i

opracowanie

obserwacyjnych

zgromadzonych

poprzez

wyliczenie

materiałów wskaźników,

charakterystyk i uzupełniających zestawień. Działy antropometrii: 1. antropometria właściwa – zajmuje się pomiarami cech mierzalnych ludzkiego ciała 

cefalometria – zajmuje się pomiarami głowy,



somatometria - zajmuje się pomiarami ciała z wyłączeniem głowy,



kraniometria - zajmuje się pomiarami czaszki,



osteometria - zajmuje się pomiarami kości z wyłączeniem czaszki,

2. antroposkopia - zajmuje się opisem cech niemierzalnych 

cefaloskopia – zajmuje się opisem głowy,



somatoskopia - zajmuje się opisem ciała z wyłączeniem głowy,



kranioskopia - zajmuje się opisem czaszki,



osteoskopia - zajmuje się opisem kości z wyłączeniem czaszki.

Rys historyczny antropometrii: Narodzin antropometrii w jej pierwotnych fragmentach treści upatruje się w czasach Hipokratesa i Arystotelesa. Do twórców antropometrii oraz kontynuatorów myśli antropologicznej zalicza się: Galena, Quĕteleta, P.Broca, E.Lotha, M. ĆwirkoGodyckiego,

B.Jasickiego,

S.Panka,

P.Sikorę,

E.Stołyhwo,

N.Wolańskiego,

Z.Drozdowskiego i innych. W systematyzowaniu technik pomiarowych ludzkiego ciała istotną rolę spełniły międzynarodowe kongresy antropologii i archeologii prehistorycznej, a szczególnie zorganizowane w Monaco (1906r.) i w Genewie (1912 r.). Opis pomiarów wykonywanych na ludzkim ciele i szkielecie, a także zasady rejestracji jego cech

opisowych zostały ujęte w klasycznym już dziś podręczniku Rudolfa Martina „Lehrbuch der Anthropologie”. Instrumentarium antropometryczne zostało stworzone dla ujednolicenia pomiarów ludzkiego ciała, umożliwiając obiektywizację wykonanych pomiarów niezależnie od środowiska.  antropometr  cyrkiel liniowy  cyrkiel kabłąkowy (mały i duży)  fałdomierz (kaliper)  taśma antropometryczna  waga lekarska  inne:

dynamometr,

goniometr,

profilometr,

pantograf,

torakograf,

aparat

fotograficzny, spirometr https://tiqdiet.com/wp-content/themes/tiqdiet/images/vitako/katalog-vitako.pdf ZOBACZ przykładowe instrumentarium antropometryczne, czyli czym „będziemy” się mierzyli

 skale pigmentacyjne: 1. Martin-Schultza – służy do oznaczania barwy oczu. Jest to 16 protez ocznych, oznaczonych od numeru 1 – oczy bardzo ciemne do 16 – jasnoniebieskie. 1–4

oczy piwne

5 – 12

oczy mieszane

13 – 16 oczy niebieskie 2. Fischer-Sallera – służy do oznaczania barwy włosów. Jest to zestaw pęczków włosów odpowiednio zabarwionych, oznaczone literami od A (włosy jasnoblond) do Y (kruczoczarne). Włosy rude oznacza się liczbami od I (jasnorude) do VI (ciemnokasztanowe). 3. Luschana- służy do oznaczania barwy skóry. Składa się z 36 wzorców barwnych płytek, podzielonych na grupy:     

płowobiała, białożółtawa, śniada, brunatna, brunatnoczarna.

ORGANIZACJA BADAŃ ANTROPOMETRYCZNYCH ORAZ ZASADY ICH REALIZACJI

A. Przygotowanie badań 1. Sprecyzowanie szczegółowego programu badań  Wybór i przygotowanie zespołu do badań  Przygotowanie instrumentarium oraz materiałów pomocniczych  Zebranie i przygotowanie zespołu prowadzącego badania  Przygotowanie pomieszczeń do badań B. Realizacja badań C. Zamknięcie badań ORGANIZACJA

BADAŃ

ANTROPOMETRYCZNYCH

ORAZ

ZASADY

ICH

REALIZACJI Przygotowanie badań 1. Sprecyzowanie szczegółowego programu badań a. określenie celu badań, oczekiwanych wyników ich adresatów, b. określenie cech, które poddajemy badaniom, c. ustalenie liczebności zespołu badanego, jego cech i zasad wyboru próby, d. ustalenie

zamierzonej

jakości

oczekiwanych

materiałów

pomiarowych

i obserwacyjnych, e. określenie stopnia wstępnego opracowania zgromadzonych materiałów. Należy określić szczegółowy harmonogram prac, potrzebne instrumentarium, określić zespół wykonujący badania, wykaz kosztów itd. Na tym etapie należy uzyskać zgodę na badania komisji bioetycznej. Dla naszej uczelni jest to Komisja Bioetyczna przy Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (http://www.bioetyka.ump.edu.pl/). PROSZĘ przeczytać informacje o zakresie działania Komisji Bioetycznej 2. Wybór i przygotowanie zespołu do badań Dobór osób poddawanych badaniom najczęściej polega na losowym wyborze osób z bardzo licznych zespołów, często z populacji. Rzadko zdarza się poddawanie pomiarom wszystkich

osobników określonego zespołu, jak np. kadra narodowa w danej dyscyplinie sportu czy finaliści zawodów. Po wybraniu zespołu przeprowadza się spotkanie organizacyjne, informując o celu badań, ich przebiegu, osobach je prowadzących. Należy uzyskać zgody od osób zarządzających daną grupą (np. dyrektor szkoły, szpitala, klubu sportowego), osoby bezpośrednio odpowiedzialnej za grupę (np. nauczyciel, trener) i obowiązkowo!!! zgodę prawnych opiekunów osób nieletnich lub zgodę badanych pełnoletnich. 3. Przygotowanie instrumentarium oraz materiałów pomocniczych Zestawienie instrumentarium wynika z programu badań; należy je sprawdzić i przygotować dwa komplety, aby istniała możliwość wymiany uszkodzonego w czasie badań. Wyniki zapisujemy na ankietach, kartach pomiarowych, odpowiednio przygotowanych do celów badań z uwzględnieniem kolejności wykonywanych pomiarów. Ważne jest również przygotowanie odpowiedniej ilości materiałów kancelaryjnych. 4. Zebranie i przygotowanie zespołu prowadzącego badania 

zapoznanie z programem badań, celem i odbiorcą wyników,



omówienie planowanych pomiarów i obserwacji, treści pytań wywiadu z demonstracją poszczególnych czynności,

5.



przeszkolenie członków zespołu w wykonywaniu pomiarów i obserwacji,



wykonanie badań pilotażowych na przykładzie kilku osób. Przygotowanie pomieszczeń do badań

Pomieszczenia winny być duże, dobrze ogrzane, oświetlone, zapewniać dyskrecję, przewietrzone, uwzględniać wymogi ciszy i spokoju itd. Zapewnić należy również odpowiednią ilość szatni. B. Realizacja badań Przed rozpoczęciem badań należy sprawdzić instrumentarium. Badania przeprowadza się najczęściej systemem obwodowym, na poszczególnych stacjach, w których skład wchodzi osoba mierząca i sekretarz. Pomiary na stacji powinny być wykonywane przy użyciu jednego instrumentarium lub jednej części ciała. Kolejne stacje muszą być tak ustawione aby uwzględniać zadania wykonywane na poprzedniej i następnej stacji. Ważny jest odpowiedni

ubiór badanego, jego stan psychiczny i fizyczny, stan zdrowia, samopoczucie, czas snu i posiłków. C. Zamknięcie badań W toku badań możliwe jest popełnienie pomyłek; do najczęściej występujących należą: 

indywidualne błędy osoby mierzącej,



tendencja do zaokrąglania przy odczytywaniu liczb,



niewyraźne dyktowanie pomiarów,



niedokładne instrumentarium,



nieodpowiednie oświetlenie,



niewłaściwe ustawienie osoby mierzącej,



niewłaściwe ustawienie osoby mierzonej,

Po zakończeniu pomiarów porządkuje się karty, sprawdzając ich zapisy wszystkie zapisy dokonano i czy wyniki są realne.

POMIARY CIAŁA

Punkt antropometryczny – ściśle określony punkt na kościach lub częściach miękkich posiadający swoją nazwę, skrót i definicję. Płaszczyzna frankfurcka – szczególnie ważna przy opisie i niektórych pomiarach głowy. Wyznaczają ją dolne brzegi oczodołu oraz górny brzeg guzka ucha i winna być równoległa do podstawy.

Punkty antropometryczne zapisujemy małą literą, wyjątkiem są dwa skrajne punkty ciała: Vertex (V) i Basis (B), jako skrajne punkty ciała (choć Basis jest jedynym punktem leżącym poza ciałem)

POMIARY GŁOWY Pomiary głowy: 

długość głowy (g –op)



szerokość głowy (eu – eu)



szerokość twarzy (zy – zy)



długość twarzy (n – gn)



długość nosa (n – sn)



szerokość nosa (al – al)

pomiar cyrklem kabłąkowym

pomiar cyrklem liniowym

1. alare (al) – najbardziej bocznie wysunięty punkt skrzydeł nosa. Punkt parzysty. Służy do pomiaru szerokości nosa. 2. euryon (eu) – najdalej bocznie położony punkt na części mózgowej głowy lub czaszki. Punkt parzysty, służy do pomiaru szerokości głowy lub czaszki. 3. glabella (g) – leży na kości czołowej, między łukami nadbrwiowymi w linii środkowej ciała. Służy do pomiaru długości głowy. 4. gnathion (gn) – leży na dolnym brzegu żuchwy (najniżej położony punkt) w linii środkowej ciała. Służy do pomiaru długości twarzy. 5. nasion (n) – leży na połączeniu kości nosowych i kości czołowej w linii środkowej przedniej ciała. Służy do pomiaru długości nosa. 6. opisthocranion (op) – najdalej występujący ku tyłowi punkt części mózgowej głowy lub czaszki w linii środkowej tylnej ciała. Służy do pomiaru długości części mózgowej głowy lub czaszki. 7. subnasale (sn) – leży na granicy wargi górnej i przegrody nosowej w linii środkowej przedniej ciała. Służy do pomiaru długości nosa. 8. Vertex (V) – najwyższy punkt głowy przy ustawieniu jej w poziomej frankfurckiej. Służy do pomiaru wysokości ciała i długości niektórych jej odcinków. 9. zygion (zy) – punkt położony najbardziej bocznie na łuku jarzmowym. Punkt parzysty, służy do pomiaru szerokości twarzy....