1 Samenvatting Où on va papa PDF

Preview

Summary

Samenvatting (Nederlands) over het Frans boek "Où on va papa?"...

Description

Où on va papa? Achterflap: Een vader schrijft een boek over zijn leven met zijn 2 gehandicapte zonen. Hij heeft nooit over zijn zonen gepraat uit vrees voor medelijden, maar vooral voor de vraag van mensen: Wat doen ze? Hij schrijft dit boek over hen omdat hij niet wilt dat ze vergeten worden. Hij vindt van zichzelf dat hij een slechte vader was voor hen. Hij haalde ook voordeel uit hun gebrek. De vader dacht vroeger om een strip te geven voor Kerstmis een Thomas en Mathieu, maar ze wisten toch niet hoe te lezen en zullen het nooit leren. Daarom zullen ze altijd speelgoedauto’s en kubussen krijgen. Maar toch zal hij een boek geven, een boek over hen. Zodat ze niet vergeten zullen worden. Hij geeft toe dat hij geen goede vader was; hij had geen geduld en steunde hen niet altijd en hij haalt zogezegd voordelen uit hun omdat hij zich geen zorgen moet maken over hun toekomst en hij profiteerde van een autosticker. Wanneer de vader en Thomas met de auto reden vroeg Thomas altijd: ‘waar gaan we heen, papa?’ Eerst antwoordde hij altijd met ‘naar huis.’ Maar hij blijft die vraag herhalen waardoor de vader niet meer een echt antwoord geeft. Hij verzint plaatsen waar ze eigenlijk nooit naartoe gaan, maar bij sommige plaatsen verwijst hij ook naar de dood: ‘We zullen beren aaien, die ons zullen opeten.’ ‘We gaan naar het zwembad en van de plank duiken in het zwembad waar geen water in zit.’ ‘We zullen naar de hel gaan.’ De vader drukt in zijn boek uit hoe hij het ongeluk had om 2 gehandicapte zonen te hebben. Want niemand hoopt om een abnormaal kind te krijgen, en al zeker geen 2. De vader zegt dat je ‘niet altijd kunt winnen’. Hij zegt dus dat hij niet gewonnen is met zijn kinderen. Maar toch worden continu kinderen geboren, ook kinderen waar er iets mee scheelt. Een dag zijn de vader en Thomas naar een klooster gegaan waar de tante van Thomas een non is. Ze mag hen niet zien en staat achter het gordijn, maar de zusters mogen hen wel zien. De zusters zien kinderen als de perfecte schepsels van God, die geen gebreken hebben. Voor deze ene keer hoorden de kinderen complimenten over zich. De dag dat de vader te weten kwam dat Mathieu een achterstand had, had hij het er moeilijk mee. Hij had nachtmerries. Wanneer ouders zeiden dat Mathieu veel vooruitgang had gemaakt, kon de vader enkel zijn welke vooruitgang hij niet gemaakt had. Mathieu kan zijn hoofd niet rechtop houden en had heel erg veel tijd nodig om te eten. ‘Wanneer een kind wordt geboren is het een wonder, wanneer een gehandicapt kind wordt geboren is het een omgekeerd wonder.’ Mathieu was een moeilijk kind: fragiele botten, niet knap en altijd verdrietig. De vader zou er alles aan willen doen om Mathieu niet meer zo te laten lijden en voelt spijt om hem zo gemaakt te hebben. De vader vertelt hoe hij wel eens Mathieu uit het raam wou smijten, maar omdat ze op de begane grond leven zou het toch niet veel succes hebben. Mathieu had wel 1 interesse: muziek. En ook zijn bal. Zijn vrouw was zwanger van een tweede kind. Stel je voor dat deze ook niet normaal zou zijn. Wanneer Thomas geboren wordt, wordt hij als een engel beschreven, maar helaas juichte de vader te vroeg. Thomas was ook niet normaal: hij was ook fragiel en altijd ziek.

Wanneer de dokter hem zei dat hij ook gehandicapt was, was dit voor de tweede maal het einde van de wereld voor de vader. Ze zijn onderweg naar Lourdes, de grootmoeder stelde voor om eens naar daar te gaan. De vader houdt immens van zijn zonen, maar noemt ze hen toch pummels of mioches. Wanneer het bijna Kerstmis is gaan de vader naar een speelgoedwinkel. Een verkoper vraagt hoe oud zijn kinderen zijn (9 en 11) en daarna stelt hij allerlei speelgoed voor die op vlak van denkvermogen veel te moeilijk zijn. Na de hele uitleg van de verkoper koopt de vader, zoals elk jaar, kubussen en speelgoedauto’s voor zijn zonen. Wanneer hij zijn zonen ziet slapen, vraagt hij zich af of ze dromen zoals andere kinderen. Zijn vrouw is voor een derde keer zwanger, het is een meisje. Deze is niet gehandicapt, ze is zelfs heel knap en intelligent. Later verlaat de moeder van zijn kinderen hem, daarna leert hij enkele vrouwen kennen, eerste een vrouw die het toch niet ziet zitten, maar later een vrouw (Josée) waarbij ze in elkaars smaak vallen. Zijn kinderen zijn erg liefdevol, ze knuffelen iedereen als ze in de supermarkt komen. Hij is bang ze te verliezen. Thomas heeft een nieuwe hobby ontwikkeld: tekenen en schilderen. De vader houdt niet van de termen ‘gehandicapt’, ‘abnormaal’ en ‘niet zoals de anderen’. Want, wat is dan wel normaal en de grote kunstenaars, muzikanten en denkers zijn ook ‘niet zoals de anderen’. Hij vergelijkt zijn zonen met bescheiden vogels. Thomas is 18 en mag stemmen. De vader heeft een telefoongesprek met Thomas en Thomas zegt enkel: naar waar gaan we, papa?, Martine, zijn denkbeeldige vriendin, en frieten....