3. Budowa I Funkcje Neuronu PDF

Title 3. Budowa I Funkcje Neuronu
Author Tosia Kaczmar
Course Biologiczne podstawy psychologii
Institution Uniwersytet Gdanski
Pages 15
File Size 888.1 KB
File Type PDF
Total Downloads 28
Total Views 142

Summary

Download 3. Budowa I Funkcje Neuronu PDF


Description

BUDOWA I FUNKCJE NEURONU

1. Tkanka nerwowa = neurony + komórki gleju → Komórki nerwowe i komórki glejowe, z wyjątkiem mikrogleju, pochodzą z ektodermy;  mikroglej rozwija się z mezodermy. 2. Podział neuronów: → ze względu na kształt:  - jednobiegunowe (podwzgórze) - rzekomojednobiegunowe (zwoje czuciowe nerwów czaszkowych) - dwubiegunowe (siatkówka oka, błona węchowa) - wielobiegunowe (gwieździste, piramidowe, różnokształtne, gruszkowate, mitralne, ziarniste) → ze względu na neuryt  komórki wielobiegunowej: - typ Golgi I (długie dendryty - np. neurony ruchowe rdzenia kręgowego) - typ Golgi II (krótkie, rozgałęzione neuryty - np. neurony kojarzeniowe w istocie szarej mózgu i rdzenia kręgowego) → ze względu na czynność:  - hamujące i pobudzające - czuciowe, ruchowe, pośredniczące (interneurony) → ze względu na lokalizację  względem OUN: - w obrębie OUN - częściowo w OUN (np. motoneuron) - poza OUN (protoneurony, komórki zwojów autonomicznych, siatkówki, nabłonka węchowego) perikarion komórki = ok. 1/200 masy cytoplazmy neuronu (pozostała część tworzy wypustki) 3. Budowa neuronu u kręgowców

→ Neuron składa się z: a) ciała komórki - perykarionu - składa się z jądra i cytoplazmy - zachodzi w nim synteza białek b) wypustek - dendrytów, przewodzących pobudzenie do perykarionu - mają liczne rozgałęzienia, zgrubienia (kolce dendrytyczne) - w cytoplazmie znajdują się rybosomy związane z siateczką śródplazmatyczną, co świadczy o syntezie białek c) aksonu, który przewodzi impulsy nerwowe od ciała komórki do zakończeń nerwowych - pojedyncza wypustka - niektóre otoczone osłonką mielinową d) wnętrze neuronu wypełnione jest cytoplazmą → kolce dendryczne - niewielkie wypustki przystosowane do odbioru szczególnego rodzaju informacji; informacje te powodując długoterminowe zmiany w neuronie odgrywają kluczową rolę w procesach uczenia się i pamięci, ich liczba jest różna w zależności od czynności neuronu 4. Porównanie włókna bezrdzennego z rdzennym - włókna bezrdzenne otoczone są jedynie komórkami Schwanna, natomiast we włóknach rdzennych komórki Schwanna wytwarzają długą wypustkę wynikającą między akson a pokrywającą go komórkę; wypustka ta wielokrotnie owija się wokół aksonu, w wyniku czego powstaje osłonka z kilkunastu regularnych warstw błony komórkowej (błony białkowo-lipidowej), stanowiącą dobry izolator ze względu na dużą odporność elektryczną mieliny 5. Powstanie osłonki mielinowej

6. GLEJ → tkanka glejowa - komórki podporowe o licznych wypustkach (gwieździste) umiejscowione w OUN, oddzielają od siebie synapsy, neurony od krwi w naczyniach włosowatych oraz pełnią funkcje odżywcze i ochronne

7. Jak astrocyty pomagają aksonom w synchronizacji - mają liczne, szeroko rozgałęzione wypustki; przez złącza szczelinowe między astrocytami może odbywać się wymiana różnych związków Pełnią następujące funkcje: - stanowią element podporowy dla neuronów - wchodzą w skład bariery krew-mózg - magazynują nadmiar wody i jonów - wychwytują ze szczeliny synaptycznej i inaktywują niektóre neuroprzekaźniki - magazynują glutaminian, przez co zapobiegają gromadzeniu się tego neuroprzekaźnika w synapsie i przeciwdziałają szkodliwemu działaniu nadmiernej jego ilości

8. Histologiczna budowa mózgu → podział komórek gleju - mikroglej (z mezodermy) - tkank- specyficzne, rezydentne makrofagi kontrolujące homeostazę i biorące udział w odpowiedzi immunologicznej - makroglej (z ektodermy) → Ośrodkowy układ nerwowy 1. Astrocyty - protoplazmatyczne - charakterystyczne dla istoty szarej; posiadają gęstą sieć krótkich wypustek przylegających do perikarionów, ścian naczyń lub opony miękkiej - włókniste - występują głównie w istocie białej; wypustki posiadają gliofilamenty; są mniejsze od protoplazmatycznych 2. Oligodendrocyty - formują osłonki mielinowe w OUN → Obwodowy układ nerwowy 1. Komórki Schwanna (lemocyty) - tworzą wzdłuż aksonów osłonkę mielinową (neurolemę lub neurolemmę) 2. Komórki satelitarne - przylegają do perikarionów neuronów zwojów nerwów czaszkowych, rdzeniowych i współczulnych

9. BARIERA KREW-MÓZG 1. Odpowiednie uporządkowanie komórek śródbłonka kapilar mózgowych. 2. Przez barierę krew mózg mogą przechodzić biernie dwie grupy cząsteczek: małe nie posiadające ładunku elektrycznego np. O2 i CO2 oraz cząsteczki mogące

rozpuszczać się w tłuszczach, z których zbudowane są ściany kapilar np. większość leków stosowanych w psychiatrii oraz substancje narkotyczne jak heroina, nikotyna, kannabinol 3. Bariera krew-mózg nie przepuszcza wirusów, ale również nie przepuszcza wielu potrzebnych związków chemicznych, włączając w to większość substancji odżywczych; dostarczenie ich odbywa się poprzez transport aktywny (np. substancje tak transportujące to glukoza - główne paliwo mózgu, aminokwasy elementy budulcowe białek, niektóre witaminy i hormony 10. ODŻYWIANIE NEURONÓW - silnie zależne od cukru prostego - glukozy (komórki rakowe, a także wytwarzające spermę komórki jąder) - duża dostawa tlenu potrzebna do metabolizmu glukozy 11. REGENERACJA KOMÓREK NERWOWYCH → Czynnik transkrypcyjny STAT3 ulega ekspresji w komórkach Schwanna i aktywuje się podczas urazu włókien nerwowych. Możliwa jest regeneracja włókien nerwowych w obwodowym układzie nerwowym, dzięki mechanizmowi licznie dzielących się komórki Schwanna. 12. PRZEKAZYWANIE IMPULSU MIĘDZY NEURONAMI

-

komórka nerwowa przekazuje informację sąsiednim komórkom za pośrednictwem synaps

→ synapsa to obszar styku zakończenia aksonu z: - dendrytem - synapsa akso-dendrytyczna - perikarionem - symapsa akso-somatyczna - aksonem - synapsa akso-aksonalna - efektorem - synapsy nerwowo-mięśniowe i nerwowo-gruczołowe

13. BUDOWA PŁYTKI MOTORYCZNEJ

14.

SYNAPSA - eksperyment Loewiego dowodzący, że nerwy wysyłają informacje nie tylko poprzez zmiany ładunków elektrycznych na błonach komórkowych, ale również przez uwalnianie związków chemicznych do przestrzeni międzysynaptycznych → synapsa - obszar zakończenia aksonu z różnymi częściami innej komórki np. dendrytem → rodzaje synaps: - chemiczna - elektryczna tzw. efapsa 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8.

Synapsa chemiczna Impuls elektryczny do błony presynaptycznej Pęcherzyki z mediatorem synaptycznym Mediator do szczeliny synaptycznej Dyfunduje Błona postsynaptyczna, gdzie znajdują się receptory Mediator po połączeniu Depolaryzacja

→ W synapsie elektrycznej (efapsy) nie ma szczeliny synaptycznej (połączenie typu neksus), a przewodzenie odbywa się na drodze elektrycznej aktywacji błony postsynaptycznej; efapsy nie wykazują opóźnienia synaptycznej → synapsy ,,en passant’’ - między nerwowym włóknem autonomicznym a komórkami mięśni gładkich

→ Rodzaje synapsy ze względu na funkcję: - pobudzające - acetylocholina (synapsy cholinergiczne: synapsy nerw-mięsień), noradrenalina (synapsy adrenergiczne) - hamujące - kwas gammaaminomasłowy (GABA)(synapsy gabaergiczne), glicyna →

Noradrenalina produkowana jest na zakończeniach zwojowych sympatycznej części układu wegetatywnego (?) → Ponad 50% synaps to synapsy hamujące → Rodzaje synaps ze względu na miejsce występowania: - akson + dendryt - synapsa aksodendrytyczna - akson + ciało drugiego neuronu - synapsa aksosomatyczna - akson + akson - synapsa aksoaksonalna - synapsa nerwowo-mięśniowa - połączenie aksonu z włóknem mięśniowym - synapsa nerwowo-gruczołowa - połączenie aksonu z gruczołem

16. PRZEWODNICTWO SYNAPTYCZNE → potencjały miniaturowe (prepotencjały) - niewielkie zmiany potencjału powodowane przez stały wyrzut małych ilości mediatora, rola rozrusznika synapsy → opóźnienie synaptyczne - czas, w którym impuls nerwowy przechodzi przez synapsę

17. DZIAŁANIE POŁĄCZENIA NERWOWO-MIĘŚNIOWEGO narządami czucia mięśniowego są wrzecionka  nerwowo-mięśniowe ułożone równolegle do komórek mięśniowych → unerwienie czuciowe wrzecionek nerwowo-mięśniowych - wrzecionka nerwowo-mięśniowe zawierają receptory wrażliwe na siły rozciągania; rozróżnia się receptory pierścieniowo-spiralne, ich pobudzenie jest przekazywane do ośrodka nerwowego → unerwienie ruchowe wrzecionek nerwowo-mięśniowych - włókna mięśniowe śródwrzecionowe są unerwione przez motoneurony gamma oraz motoneurony beta - rozróżnia się motoneurony statyczne i dynamiczne - rolą włókien śródwrzecionowych jest regulacja wrażliwości wrzecionek na siły rozciągania - motoneurony gamma i beta typu statycznego utrzymują wrażliwość wrzecionka na stałym poziomie przez dłuższy czas, natomiast motoneurony gamma i beta typu dynamicznego odpowiadają za skurcz trwający krótko

18. Przewodnictwo impulsu w obrębie synapsy nerwowo-mięśniowej

19. MECHANIZM UWALNIANIA MEDIATORA Z PĘCHERZYKÓW SYNAPTYCZNYCH

20. Rodzaje hamowania synaptycznego - hamowanie postsynaptyczne - cały neuron zostaje zahamowany przez komórkę hamującą, występują tu połączenia aksosomatyczne, aksodendrytyczne; mediator jest hamujący,zostaje zahamowany cały neuron hamowanie zwrotne motoneuronu - specyficzny przypadek, gdzie im bardziej będziemy pobudzać motoneurony, tym on bardziej będzie się hamował przez komórki Renchowa - hamowanie presynaptyczne - acetylocholina wstępnie depolaryzuje fragment aksonu i impuls biegnący zostaje przez to wytłumiony → autoreceptory - receptory presynaptyczne mogące wyłapać dany mediator z innej komórki, są wrażliwe na mediator wydzielany z błony presynaptycznej; każdy nadmiar wydzielanego mediatora wychwytywany jest przez autoreceptor stanowiący dodatkowo czynnik hamujący samoograniczenie procesu poprzez autoreceptory

→ Wnioskowanie Sheringtona dotyczące synaps hamujących - Gdy mięsień jest pobudzony, prawdopodobieństwo pobudzenia mięśnia antagonistycznego maleje. Sherrington wywnioskował, że interneuron motoryczny jednego mięśnia, zahamował jednocześnie neuron motoryczny innego mięśnia. 20. Prawo Dale’a - Jeden może syntetyzować i uwalniać do swoich zakończeń tylko jeden mediator (obowiązywało do lat osiemdziesiątych XX wieku) - mediator - związek podstawowy, o małej cząsteczce - modulatory - polipeptydy i cały szereg innych związków o dłuższych łańcuchach (np. puryny, tlenek azotu) 21. SYNAPSA - ROZWÓJ 1) Na wczesnych etapach rozwojowych każde włókno mięśniowe otrzymuje synapsy od kilku neuronów ruchowych. Włókno mięśniowe stopniowo zwiększa masę synapsy z jednym aksonem i odrzuca pozostałe. 2) We wczesnych etapach rozwojowych neurony znajdujące się w zwojach układu współczulnego otrzymują synapsy od wielu aksonów. Później każda z komórek odrzuca aksony od jednych neuronów, ale przyjmuje aksony od innych. Chociaż jedna komórka może otrzymywać aksony z wielu różnych neuronów, poszczególne dendryty zazwyczaj tworzą trwałe synapsy tylko z jednym aksonem. Ten akson może tworzyć wiele rozgałęzień, które mogą tworzyć bardzo wiele połączeń na tym dendrycie.

22. MEDIATORY - transmitery pobudzające: acetylocholina, kwas glutaminowy, kwas asparaginowy, aminokwasy - transmitery hamujące: kwas gammaaminomasłowy (GABA), glicyna (aminokwas) - neuromodulatory: +/- efekt działania zależy od typu receptora, z którym się łączy; dopamina (DA), noradrenalina (NA), adrenalina, serotonina, 5-hydroksytryptamina (5HT), histamina - neuropeptydy: większość hormonów - ACTH, betaendorfina, hormony tarczycy, hormony wzrostu, oksytocyna, wazopresyna → Receptory błonowe są swoiste dla danych mediatorów, wiążą się też z innymi substancjami: - agonistami receptora (działa podobnie jak mediator) - antagonistami (bloker podstawowego mediatora) → NEUROPRZEKAŹNIKI - aminokwasy: glutaminian, GABA, glicyna, asparaginian - zmodyfikowane aminokwasy: acetylocholina - monoaminy: indolaminy - serotonina; katecholaminy: dopamina, noradrenalina, adrenalina - peptydy: endorfiny, substancja P, neuropeptyd Y - puryny: ATP, adenozyna - gazy: NO - tlenek azotu → ACETYLOCHOLINA - działanie: a) rozszerzenie naczyń krwionośnych; b) obniża ciśnienie krwi; c) zwalnia częstość akcji serca; d) zmniejsza siłę skurczu mięśnia sercowego, skurcze mięśni gładkich oskrzeli, jelit i pęcherza moczowego; e) zwężenie źrenic; f) zwiększenie wydzielania gruczołów; g) skurcz mięśni prążkowanych (receptory nikotynowe) - niedobór - choroba Alzheimera, urojenia - nadmiar - spazmy, drgawki - występowanie w OUN: a) płytki motoryczne b) niektóre j.j. nakrywki (LDTg. PPTg), j. podstawne Meynerta, pęczek przekątny Broca, j.j. przegrody, prążkowie, kora nowa c) układ wegetatywny (z wyjątkiem włókien zazwojowych synaptycznych)

→ KATECHOLAMINY 1) dopamina - działanie: a) motywacja b) nagroda c) ruch - niedobór - choroba Parkinsona, depresja - nadmiar - schizofrenia, agresja - występowanie: istota czarna, VTA, j. łukowate podwzgórza (=PIH - inhibitor wydzielania prolaktyny) 2) noradrenalina - działanie: a) zwiększa pobudzenie i czujność b) zapamiętywanie i przypominanie c) koncentracja i lokomocja - niedobór - depresja, przemęczenie - nadmiar - mania, lęk, bóle głowy - występowanie: m. sinawe, pole boczne nakrywki, zazwojowe włókna synaptyczne → SEROTONINA (5-hydroksy-tryptamina) - działanie: a) nastrój i sen - niedobór - depresja, bezsenność, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne; może być przyczyną tzw. nagłej śmierci łóżeczkowej czasami występującej u niemowląt, gdyż niski poziom serotoniny wywołuje spadek tętna i temperatury ciała, co prowadzi do śmierci - nadmiar - senność, brak motywacji - Prosac - inhibitor wychwytu zwrotnego 5-HT) → AMINOKWASY 1) GABA - działanie: a) hamuje neuron nadający - niedobór - pląsawica Huntingtona, lęk, epilepsja - nadmiar - ospałość, brak motywacji - występowanie: kora mózgu i móżdżku, prążkowie,gałka blada, istota czarna 2) glicyna - działanie: a) wspomaga układ pokarmowy podczas przyjmowania silnie działających leków b) regulacji poziomu cukru we krwi - występowanie: rdzeń kręgowy (komórki Renshawa)

3) kwas glutaminowy - działanie: a) umożliwia przewodzenie impulsów nerwowych b) uczestniczy w przemianach azotowych - nadmiar - uszkodzenie komórek nerwowych 4) kwas asparaginowy - działanie: a) uczestniczy w biosyntezie puryn i pirymidyn b) poprawia koncentrację - nadmiar - zbyt duży napływ wapnia do komórek mózgowych, co z kolei przyczynia się do powstawania wolnych rodników i zabija komórki mózgowe - występowanie: główne przekaźniki w OUN ssaków 23. WYCHWYT ZWROTNY NORADRENALINY - mechanizm polegający na ponownym wchłonięciu neuroprzekaźnika znajdującego się w szczelinie synaptycznej przez neuron presynaptyczny. Proces ten odbywa się za pomocą specjalnych białek transportowych (transporterów neuroprzekaźnika) - pozwala na ponowne wykorzystanie neuroprzekaźnika - w przypadku noradrenaliny 80% ulega wychwytowi zwrotnemu, zaś pozostałe 20% jest rozkładane przez enzymy takie jak MAO i COMPT lub ulega rozproszeniu - dokonywany zarówno w mechanizmie presynaptycznym (wychwyt typu 1) lub orzez nieneuronowe komórki z pobliża (wychwyt typu 2) - hamowanie wychwytu zwrotnego poprzez blokowanie transporterów powoduje wzrost stężenia neuroprzekaźnika i silniejsze pobudzenie odpowiednich receptorów

24. RECEPTORY BŁONOWE - swoiste dla mediatorów, ale łączą się także z innymi substancjami, które mogą działać jak agoniści (tak jak swoisty mediator) lub antagoniści (blokery) → rodzaje receptorów: - jonotropowe szybkie - wywołują zmiany przepuszczalności jonów (otwierają kanały jonowe) - metabotropowe wolne - z układem drugiego przekaźnika (białko G, kinazy białkowe→cAMP; IP3 - trójfosforan inozytolu; DAG - diacyloglicerol) ostatecznie działają na kanały jonowe lub zmieniają metabolizm komórki 25. PRZEWODNICTWO SYNAPTYCZNE → Synapsa metabotropowa korzysta z wtórnego  neuronu postsynaptycznego. Schemat przedstawia sekwencję zdarzeń na synapsie metabotropowej, prowadzących do aktywacji wtórnego przekaźnika w neuronie postsynaptycznym.

→ agonista - czynnik współdziałający, o podobnym działaniu do czegoś; rozumiany również jako substancja łącząca się z receptorem, wywołując reakcję w komórce; przeciwieństwo antagonisty; jest substancją naturalną (hormon, neurotransmiter) lub sztuczna (lek, narkotyk) → częściowy agonista - wywołuje reakcję receptora, jednak nie tak silną jak pełny agonista → antagonista - blokuje receptor przed aktywowaniem go przez agonistę 26. PODTYPY RECEPTORÓW 27. DZIAŁANIE SUBSTANCJI PSYCHOAKTYWNYCH NA SYNAPSĘ DOPAMINOWĄ - Substancje psychoaktywne mogą wpływać na każdy aspekt funkcjonowania synapsy, od syntezy neuroprzekaźnika przez jego wydzielanie, aż do wychwytu zwrotnego - Wszystkie substancje mające wpływ na zachowanie działają na synapsy (np. nikotyna, kofeina, opiaty, kokaina, tetrahydrokannabinol) przyłączają się do określonych receptorów w mózgu...


Similar Free PDFs