Drama - Stopień: 5 PDF

Preview

Summary

Metoda...

Description

s. Wioletta Maroń II Rok PSTK

Drama Słowo drama pochodzi z języka greckiego i oznacza działam, usiłuję. Drama jako jedna z metod aktywizujących stosowanych w katechezie (ale nie tylko), to spontaniczne odegranie przez uczniów jakiejś sceny lub dalszego ciągu jakiejś fikcyjnej sytuacji, która powinna stać się wstępem do dalszej rozmowy. Sytuacja powinna zawierać problem oraz możliwość postawienia pytania: Jak te wydarzenia mogłyby się potoczyć dalej? Drama jest jedną z trudniejszych metod nauczania, które mogą zapewnić osiągnięcie wspomnianych zamierzeń. Jest środkiem wyrazu siebie samego i powinna być stosowana w pracy z dziećmi starszymi i z młodzieżą, ponieważ młodzi ludzi czują potrzebę wyrażenia siebie i bycia wysłuchanym. Stosowana przez nas metoda może być nazwana dramą, jeśli wystąpią w niej jednocześnie następujące elementy:  Fikcja – drama to działanie w czasie i przestrzeni, podczas dramy wykorzystuje się ciało, emocje i umysł. Kreuje się pewną rzeczywistość, czasami kompletnie wymyśloną. Można również używać muzyki, koloru, materiałów i światła.  Rola – konieczne jest wejście w rolę określonej postaci przy pomocy wiedzy ogólnej, empatii oraz wyobraźni. Uczestnik dramy stwarza swój sposób przedstawienia danej postaci.  Improwizacja – element improwizacji odróżnia dramę od teatru, ponieważ osoba aktywnie biorąca udział w dramie bazuje nie na określonym dialogu i konkretnym ukazaniu postaci, ale wykorzystuje własną wiedzę, przemyślenia i emocje we wcieleniu się w swoją postać. Drama nie jest odtworzeniem jakiejś sztuki, ale jest osobistym przekazem uczestnika dramy. Rola zatem sprowadza się do działania, które nie wiadomo jak się zakończy i to jest improwizacja.  Refleksja – warto, aby uczestnicy dramy podzielili się swoimi przeżyciami, doświadczeniami. Poprzez dramę można w różny sposób ukazać i podać rozwiązania problematycznych kwestii. Refleksja może mieć charakter indywidualny lub grupowy. Brak refleksji może mieć niekorzystny wpływ na grupę czy klasę, ponieważ drama sprowadzałaby się tylko do odegrania sceny i niczego więcej, a przecież bogactwo przeżyć, emocji, doświadczeń stanowi niesamowity materiał do analizy. Drama jest działaniem, ale takim, które prowadzi do osobistej i twórczej refleksji.

Drama powinna być wykorzystywana w odpowiednim celu:  Każda drama jest inscenizacją i ma zawierać w sobie element tajemnicy - Drama nie jest zwyczajnym przedstawieniem teatralnym, nie ma tu aktorów ani widzów, nie ma również wyreżyserowanej sytuacji, ważna jest spontaniczność i twórcza improwizacja osób które wcielają się w role.  Najistotniejsze miejsce w dramie zajmują osobiste przeżycia uczestników.  Należy pamiętać o wyjściu z roli na koniec dramy – ważne jest by każdy z uczestników wyszedł z roli by nie był naznaczony negatywnie bądź pozytywnie.  Nie można się śpieszyć.  Należy zmieniać techniki w dramie, aby była ciekawsza.  Drama wymaga zawsze omówienia. Dlatego jej uczestnicy powinni wyartykułować swoje przeżycia. - autorefleksja, dzielenie się swoimi przeżyciami, świadectwo Katechetom bliska jest odmiana dramy nazywana bibliodramą. Są to różnego rodzaju techniki dramowe do pracy z Biblią. Bibliodrama jest sposobem interakcyjnego odczytywania Biblii. Tekst czyta się dobitnie i po omówieniu wstępnym odgrywa się go w formie scenki. Następnie wydobywa się doświadczenie grających i patrzących. Dalej bierze się pod uwagę religijne i życiowe problemy uczestników. Doświadcza się biblijnego świadectwa wary. Jest to wspólny proces, umożliwiający grupie spotkanie z tekstem. W bibliodramie nie chodzi tylko o czytanie Pisma Świętego z podziałem na role, ale o osobiste wypełnienie danej roli i wyższe, wspólne i bardzo refleksyjne przyswojenie treści przez uczestników. Potrzebny jest szereg dobrze przygotowanych pytań. Po pierwszym odegraniu sceny pytamy, między innymi o identyfikację z osobami (np. Która osoba przypadła ci do gustu, a która nie? Którą chciałbyś być? ). "Bibliodrama jest otwartym procesem interakcji między tekstem biblijnym i jakąś grupą, w którym próbuje się zintegrować przekaz biblijny z osobistymi doświadczeniami. Celem jest nowe doświadczenie religijne i zrozumienie Biblii na bazie identyfikacji uczestników z postaciami i sytuacjami biblijnymi. Oprócz tego uczestnik dramy zdobywa predyspozycje, dzięki którym człowiek może głębiej poznać orędzie Boże. Uczeń jako uczestnik dramy więcej widzi, ma szerszą wyobraźnię, czulszą wrażliwość. Drama może uwrażliwić młodego człowieka, „spulchnić” jego człowieczeństwo, wyćwiczyć ogólnoludzkie sprawności, które stanowić mogą lepszą bazę i oparcie dla właściwej katechezy. W czasie stosowania metody dramy następuje także integracja klasy z katechetą. Poprzez lekcję religii dąży się do spotkania i pogłębionej przyjaźni z Bogiem. Osiągnięciu tego zamierzenia sprzyja przyjazna i życzliwa relacja z nauczycielem. Poza tym, uczniowie w klasie również integrują się ze sobą, tworzą tym samym wspólnotę katechetyczną, wspólnotę wiary.

Metoda dramy pozwala na emocjonalne, bezstresowe i skuteczne zdobywanie wiedzy. Jest to niezwykle cenne, ponieważ zdobyta wiedza ma wymiar typowo osobisty i indywidualny dla uczestnika dramy, pomimo tego, że sama drama odbywa się w grupie. Drama przyczynia się do interioryzacji treści i wartości. Uczestnik dramy poprzez środki wyrazu artystycznego, które sprzyjają jego rozwojowi, głębiej poznaje poruszane treści i poprzez osobiste zaangażowanie może się zapoznać, przyjąć i uznać poznane wartości za swoje. W końcu drama pobudza do twórczego myślenia i działania, rozbudza refleksje, pomaga w zrozumieniu człowieka, uczy aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazje, także elokwencję i plastykę ciała. Uczestniczący w tej metodzie aktywizującej uczniowie, nabywają umiejętność współżycia i pracy w grupie, wchodzenia w rolę. Ponadto rozwija się więź w klasie – grupie, poczucie współpracy i współodpowiedzialności, pobudzona zostaje ciekawość ucznia, a jednocześnie wyzwolone jego predyspozycje twórcze....