Egzamin luty 2017, odpowiedzi PDF

Preview

Summary

Download Egzamin luty 2017, odpowiedzi PDF

Description

Jenkins- tekst o Matrixie Matrix- miejsce zacierania się granic pomiędzy światem iluzji a rzeczywistości. Przykład rozrywki, która wykorzystuje konwergencję mediów (przenikanie filmów z dodatkowymi materiałami, np. komiksami) Matrix- era zbiorowej inteligencji (tworzenie wspólnej płaszczyzny dla odbiorców i twórców zarówno filmu, jak i komiksów itp. Film motywuje do pogłębiania wiedzy na dany temat) Opowieść transmedialna- opowieść rozwijająca się na różnych platformach medialnych (za pośrednictwem różnych środków przekazu), w której każdy tekst kultury jest elementem całości. Każda z forma powinna być samowystarczalna (tzn. nie trzeba oglądać filmu, żeby rozumieć i cieszyć się fabułą gry). Jeden element motywuje do sięgnięcia po kolejny. Żaden z nich nie powinien być przesiąknięty informacjami (brak redundancji). Kultowy film wg Umberto Eco- Ludzie mogą go analizować, rozmawiać o nim i postaciach tak, jakby wszystko było elementem ich sekciarskiego świata. Ponadto, film musi być encyklopedyczny (zawierać dużą dawkę informacji). Posiada wiele idei, jest tworzony po to, aby go cytować. Epistemofilia- pragnienie wiedzy. W filmie podtrzymywana przez liczne odniesienia Matrix- przykład filmu, gdzie umieszczono wiele zagadek, wskazówek. Odbiorca musi się namęczyć, żeby do nich dotrzeć- często wymagane jest oglądanie filmu klatka po klatce. Przykład transmedialności- elementy bilboardów w filmie zawierają kody, które pomagają w grze przejść na wyższy poziom Matrix- przykład franczyzy wytworów medialnych, np. McDonald kupuje prawa do wykorzystywania wizerunku, by tworzyć zabawki Kultura „media mix”- rozdzielenie treści pomiędzy różne środki przekazu, połączone z uzależnieniem od hipertowarzyskości (zachęceniem do różnych form uczestnictwa) Budowa narracji = sztuka budowania nowego świata, który jest większy niż ten przedstawiony w jeden dziele/medium Encyklopedyczna pojemność mediów cyfrowych- ludzie chcący pogłębić informacje zawarte w jednej historii sięgają po kolejne. Tworzą w ten sposób nowe opowiadania 1999 to rok który odmienił kinematografię. Średniowieczne opowiadania o Jezusie- przykład pierwszych opowieści transmedialnych (zawarte zarówno w Biblii, na obrazach i w przekazach ustnych) Opowiadania transmedialne tworzą coś na wzór mitów. Przykład: Wykreowanie przez Tolkiena Śródziemia Bohaterowie opowiadań transmedialnych nie muszą być w pełni opisywani, gdyż znamy ich z innych źródeł. Matrix- przykład „płytkiej pop mitologii” (wg niektórych) Rozumienie przyłączeniowe- sugerowanie interpretacji dzieła/sceny poprzez umieszczenie w nim konkretnego elementu lub sugerowanie sięgnięcia po książkę (np. bo w filmie nie zostało wszystko wytłumaczone) Pojawienie się kultury wiedzy umożliwia społeczeństwom zrozumienie i analizowanie uniwersalnych tekstów kultury Zmiana w komunikacji: kiedyś krytyka polegała na tym, że odbiorca krytykował autora; teraz mamy do czynienia z wieloma autorami i odbiorcami jednocześnie

NOTATKI NA ANALIZĘ SYMBOLI ŚWIĘTA PRZESTRZEŃ: ŚWIĄTYNIA, PAŁAC, „ŚRODEK ŚWIATA” Hierofania - objawienie się świętości, każde wtargnięcie sacrum w sferę profanum; kluczowy termin w teorii religii M. Eliadego. Kratofania - najbardziej pierwotna i powszechna forma każdej hierofanii i teofanii, będąca manifestacją siły; przejawia się w zjawiskach przyrody będących narzędziami działania lub znakami udzielanymi ludziom przez bóstwa (grzmoty, błyskawice, powodzie, epidemie), w historii ludzkich społeczeństw (podboje, najazdy obcych armii), poprzez różnego rodzaju cuda (uzdrowienia, zmartwychwstania) Jak dochodzi do hierofanii?- w zwykłych, świeckich miejscach, np. w wydrążeniach skały zaczyna zbierać się woda; ludzie mogą oczekiwać jej – w ten sposób tworzy się mit jakiegoś miejsca, którego w pewny sposób ożywia się. Inny przykład- totem na środku jakiejś wioski Konsekracja przestrzeni - człowiek odkrywa miejsce, które staje się dla niego święte, np. źródło wody Orientatio – sposób odszukiwania miejsc świętych Geomancja – wykorzystywanie przez człowieka energii Ziemii i Kosmosu, a także wykorzystywanie znaków zawartych na ziemi, w piasku lub w topografii terenu Teofania – akt objawienia się Boga Konstrukcja przestrzeni świętej – miejsce oczyszczone i wyraźnie wyodrębnione od innych, zazwyczaj w centrum ( np. mandala- kwadrat wpisany w okrąg oznacza panteon bóstw tantryckich) Centrum świata – często utożsamiane ze świętą górą,która jest miejscem spotkania nieba i Ziemi (np. góra Tabor) ; często rezydencje królewskie były umiejscowione w centrum danego miasta; babiloński zikkurat to przykłady świętych (kosmicznych) gór Według tradycji mezopotamskiej, człowiek został stworzony w „pępku świata” Symbolika centrum – mity i legendy wprowadzają „drzewo kosmiczne”. Jest ono często utożsamiane ze wszechświatem, a także z drzewem centralnym, które podtrzymuje świat. Mity z labiryntem (labirynt to ochrona tego co na środku). „Tęsknota za rajem” - pragnienie człowieka, który chce na zawsze pozostać w sercu świata. Przekroczenie ludzkiego sposobu życia i uzyskanie boskiego. Dla katolika: osiągnięcie stanu ludzkości przed grzechem pierworodnym Tęsknocie za rajem często towarzyszy symbolika centrum ==> dążymy do raju, który jest naszym centrum CZAS Dla ludzi z kultur archaicznych: czas nie jest jednolity i ciągły. Można go podzielić na czas świecki i świąteczny (sakralny). Ten drugi jest ważniejszy. Wówczas wspomina się boskie dzieło stworzenia świata (kosmosu). Ta reaktualizacja, ciągłe wspominanie ma swoje odzwierciedlenie w wielu kulturach: odnowienie kosmosu ma miejsce co roku (cykliczność świąt), dlatego słowo kosmos = rok. Kosmogonia - całość wyobrażeń o pochodzeniu świata dla danej religii lub systemu filozoficznego oraz dział astronomii, który zajmuje się genezą i ewolucją ciał niebieskich, przeważnie tych z Układu Słonecznego. Coroczne wspominanie powstania świata utożsamiane jest z nowym narodzeniem człowieka i kosmosu Coroczne obrzędy (podczas, których wszystko ma wymiar sakralny) mają przypomnieć ludziom wagę i świętość wzorców Współobecność bogów i ludzi: ludzie i bóstwa współtworzą kosmos; istnienie ludzkie dane jest od bóstw

Mit opowiada historię sakralną , która dokonała się na początku czasu, ich bohaterami są bogowie tudzież bohaterowie kulturowi i dlatego ich czyny stanowią tajemnice. Człowiek staje się doskonały poprzez naśladowanie bóstw. Jego największym grzechem może być zatracenie pamięci zbiorowej. MITY I ICH CECHY (część opracowana przeze mnie nie na podstawie książki) Mit- opowieść o powstaniu, życiu bogów, demonów, ludzi, świata, której bohaterami były istoty boskie lub wyposażone w ponadludzkie właściwości; Mity przekazywane były z pokolenia na pokolenie od czasów najdawniejszych. Są to opowieści dotyczące powstania świata, zjawisk przyrodniczych, bogów i legendarnych bohaterów. Mity stały się podstawą literatury antycznej i wywarły olbrzymi wpływ na całą literaturę światową (aż do czasów dzisiejszych). Mit jest opowieścią o stałej warstwie fabularnej, przedstawiającą wierzenia danej społeczności. II) Funkcje mitów Ze względu na fakt, że mity stanowią nierozerwalny składnik kultury antycznej, tworzyły bowiem więzi społeczne, decydowały o obyczajach, tradycjach, religiach, dlatego też pełniły one następujące funkcje : a) funkcję poznawczą - umożliwiały interpretacje zjawisk przyrody b) funkcja światopoglądowa - stanowiły podstawę wierzeń religijnych c) funkcja sakralna (powiązane były z kultem poszczególnych bogów i rytualnymi obrzędami. III) Rodzaje mitów a) teogoniczne (gr. Theos - bóg) czyli mity mówiące o powstaniu bogów np. mit o Atenie, Afrodycie b) kosmogoniczne - mówiące o powstaniu świata c) antropogeniczne - mówiące o powstaniu człowieka np. mit o Prometeuszu d) genealogiczne - historia rodów np. mit o rodzie Labdakidów Definicja pojęcia archetypu : Archetyp jest to pradawne, niezmienne wyobrażenie tkwiące w świadomości zbiorowej każdej społeczności. Mity utrwaliły pierwsze wzory ludzkich zachowań i postaw np. Archetyp Prometeusza, który jest symbolem poświęcenia się dla dobra ludzkości. Mit występował jako alegoria moralna, wyraz dążeń człowieka, dlatego często nawiązania do mitów znajdziemy w filozofii i sztuce Carl Gustaw Jung wprowadza pojęcie archetypu jako prawzorzec doświadczeń egzystencjalnych lub typowe wzorce zachowań objawiające się przez symbole, która składają się na mity, które stanowią odwzorowanie archetypów ukrytych w ludzkiej podświadomości Emil Durkheim - mit jako rytuał odwzorowujący sytuacje społeczne Bronisław Malinowski - mit powiązany z wierzeniami i praktyką religijną u ludów prymitywnych Pierwsze mity kosmogoniczne (np. Polinezyjczyków) – prawzory rytuałów Mity mogą ulec degradacji w inne formy, np. legendy, bajki. Można to zauważyć w tekstach, gdzie detektyw (dobry) walczy z bandytą (zły). Jajo kosmogoniczne- symbol narodzenia przyrody (czasem też człowieka), symbol zmartwychwstania/odrodzenia się (jaja wkładano kiedyś do grobów) Mity powstały, bo człowiek chciał wytłumaczyć przyrodę, zachodzące zjawiska, powstanie świata, samego siebie...