Examenopdracht Persoons Lindsay Jonckers PDF

Preview

Summary

Examenopdracht (paper) persoonsgericht werken. Ik had erg goede resultaten. Kan gebruikt worden als voorbeeld, inspiratie en/of uitleg. Of shameless copypaste, idgaf. Ik wil gewoon zelf nieuwe samenvattingen kunnen downloaden xxx...

Description

Examenopdracht Persoonsgericht werken: Casusanalyse

1. Psychosociaal centrum Sint-Alexius Elsene Het psychosociaal centrum (PSC) Sint-Alexius is een kleinschalig rehabilitatiecentrum dat psychosociale opvang en begeleiding biedt aan adolescenten en volwassenen met een psychotische problematiek. Ze bieden partiële hospitalisatie (nachthospitaal, daghospitaal en postkuur) en Assertive Community Treatment (ACT) aan. Ook zijn er twee initiatieven van beschut wonen aan het centrum verbonden. Nachthospitaal vangt de patiënten vooral ’s nachts op, want er wordt van hen verwacht een zinvolle dagbesteding te hebben. Daghospitaal is het omgekeerde. PSC biedt een zinvolle dagbesteding aan, maar ’s nachts slapen de cliënten huis. Postkuur houdt in dat er enkel samen gekookt en gegeten wordt met cliënten die zelfstandig wonen. In de praktijk lopen al deze vormen van zorg door mekaar. Het is niet zo strak afgelijnd zoals hierboven beschreven. De doelgroep bestaat uit mensen met een psychotische problematiek die moeilijkheden ondervinden bij de re-integratie in de maatschappij en nood hebben aan nazorg. Minimale zelfredzaamheid is een vereiste, alsook de bereidheid om aan een activiteit deel te nemen. Exclusiecriteria zijn een primaire diagnose van drugs- en/of alcoholmisbruik, mentale retardatie en ernstig impulscontroleverlies. 2. Takenpakket Mijn takenpakket was zeer gevarieerd en ik kreeg veel vertrouwen en handelingsvrijheid van mijn stagebegeleiders. Tijdens de eerste weken heb ik vooral samen met mijn stagebegeleiders alles wat uitgedokterd wat betreft de administratie en ben ik samen met hen op sjok gegaan met de cliënten. Al vrij snel mocht ik veel taken alleen doen. Zo heb ik zelf intakes afgenomen en nadien voorgelegd op de teamvergadering. Ik heb mini-teams geleid, verslagen opgemaakt van vergaderingen, intakes en activiteiten. Telefoontjes gepleegd en interne, zowel als externe mails gestuurd, patiëntendossiers geopend, bewindvoering opgestart, uitkeringen aangevraagd bij de FOD, patiënten ingeschreven bij Sociaal wonen en werkdocumenten in orde gemaakt. Ook trok ik er geregeld op uit met de patiënten. Naar het gemeentehuis om documenten betreffende domicilie te regelen, naar het OCMW voor een nieuw verblijfsvisum of een uitkering, ook naar de dokter van de FOD om een patiënt te laten beoordelen of hij al dan niet recht heeft op een hogere uitkering. Naar Actiris om een job te zoeken, naar de bank om samen overschrijvingen te doen of naar het centrum om samen te shoppen. Ik ben geregeld met verschillende patiënten naar een activiteitencentrum geweest, maar ook naar een PVT en verschillende rechtbanken. De ateliers mocht ik mee vorm geven. Muziekatelier, Knutselatelier en Kookatelier waren mijn favorieten.

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

Mijn taak binnen deze casus was Roderick vergezellen naar de bank wanneer de bewindvoerder zijn maandelijkse ‘zakgeld’ stortte en nadien samen met hem sigaretten of dergelijke kopen. Ook mocht ik hem een klein bedragje laten afhalen zodat hij zelf wat dingetjes kon kopen, nadien nam ik de kaart weer mee naar het bureau. Zo zou de verleiding voor hem minder groot zijn om een groter bedrag af te halen en dit op te gokken of te verkwisten aan drugs. Waar Roderick volgens mij het meest aan had, waren onze gesprekken. Ik denk dat het in mijn voordeel speelde dat ik stagiaire was. We konden de gesprekken luchtig houden, maar er soms ook wat diepgang in brengen. De beslissing om hem naar zijn ouders te sturen is zeer plots gemaakt, tijdens het weekend. Niemand van de sociale dienst, dus ook ik niet, hadden hier inbreng in gehad. Ik was dus toch wel aangedaan toen hij me dat maandagochtend vertelde en ik voor de laatste keer zijn bankkaart mocht overhandigen. 3. Casusomschrijving Roderick* is een 40-jarige man met een psychose- en verslavingsproblematiek. Hij heeft een zwaar leven achter de rug. Hij is als kind meermaals misbruikt door zijn nonkel en een andere man en hij is het ‘zwarte schaap’ van de familie. Zijn vader kijkt enorm op hem neer. Zelf heeft hij ook al heel wat op zijn kerfstok. Hij is namelijk veroordeelt wegens brandstichting, diefstal en drugmisbruik, en ook heeft hij zijn neefje misbruikt. Zijn verslavingsproblematiek beperkt zich niet enkel tot drugs, maar ook tot gokken. Meestal is het ofwel gokken ofwel drugs, deze twee lijken mekaar af te wisselen. Toch is Roderick een lieve en zorgzame man, die spijt lijkt te hebben van zijn daden en andere mensen probeert te redden. Ook wanneer hij is gaan gokken, komt hij nadien heel angstig en gestresseerd vertellen wat hij gedaan heeft. Hij is namelijk zeer bang om buiten gegooid te worden. Roderick is al vaak gewaarschuwd dat hij zijn gokproblematiek onder controle moet krijgen, of dat er niets anders opzit dan hem weg te sturen. Hij staat onder bewindvoering, dus hij had zelf niet veel geld om te gokken. Hij is beginnen ‘lenen’ van andere patiënten en dat was de druppel. Uit bescherming voor zichzelf, maar ook uit bescherming voor de andere patiënten, heeft PSC besloten om Roderick naar zijn ouders te sturen. Ze gaan er van uit dat hij op het platte land (Ardennen) zijn gokproblematiek beter onder controle kan krijgen dan in Elsene, met de matongéwijk om de hoek. 3.1 Materieël levensgebied Roderick verblijft in het centrum (nachthospitaal). Hij staat onder bewindvoering omwille van zijn schuldenlast en onvermogen dit zelf terug te betalen. Zijn bankkaart houdt het centrum bij, op aanvraag van Roderick zelf. Hij beschikt niet over veel financiële middelen. Hij krijgt een uitkering van de FOD. Roderick heeft geen betaald werk, maar doet wel vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis. Hij is daar zeer graag gezien en haalt veel voldoening uit zijn vrijwilligerswerk. Helaas is het geslabakt omdat hij heel de dag doorbrengt in goktenten.

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

Hij verzorgt zichzelf niet. Hij heeft een slecht gebit en draagt vaak kleren die te klein zijn. Ook zijn lichaamshygiëne zit niet goed. Dit is niet omwille van materiële omstandigheden, maar eerder uit onverschilligheid. 3.2 Persoonlijk levensgebied Hij bevindt zich in de levensfase: middelbare volwassenheid (generativiteit vs stagnatie) volgens Erikson. Roderick is een 40-jarige man uit een gezin met 3 kinderen. Hij is de middelste van het gezin. Hij heeft nog een oudere broer en een jongere zus. Hij heeft met beide geen contact meer. Met zijn ouders heeft hij wel nog contact, hoewel dat niet al te positief verloopt. Hij is het zwarte schaap van de familie en zijn vader laat hem dat duidelijk merken. Zijn moeder zit in een tweestrijd. Enerzijds neemt zij het altijd op voor Roderick, maar anderzijds moet ze wel verder leven met de vader. Toch is het voor beide ouders oké dat Roderick weer bij hen komt wonen. Dat laatste is een ingrijpende gebeurtenis voor Roderick. Hij woont graag in het centrum en één van zijn angsten was buiten gegooid te worden. Toch lijkt hij er vrede mee gevonden te hebben. De vroegere gebeurtenissen in zijn leven hebben hem ongetwijfeld mee gevormd tot wie hij nu is. Hij is zelf misbruikt geweest en heeft dit ook bij zijn neefje gedaan. Hij had hier enorm veel spijt van en heeft een brief geschreven naar zijn neef. Deze heeft hem vergeven, maar wenst liever geen verder contact. Roderick snapt dit en is zeer opgelucht dat hij het leven van zijn neefje niet verpest heeft. (De jonge man is getrouwd en heeft 2 kindjes). Waarschijnlijk door zijn vele veroordelingen, zijn problematieken en zijn stempel als ‘zwart schaap van de familie’ heeft hij geen al te best zelfbeeld. Hij zegt zelf dat hij niets waard is en zijn familie, vooral zijn vader, beamen dit. Wanneer hij zijn verslaving(en) onder controle heeft en zijn vrijwilligerswerk goed gaat, bloeit hij open. Wanneer het bergafwaarts gaat, zegt hij tegen alle medewerkers dat hij niets waard is. Deze ontkennen dat en proberen hem op te beuren. Zelfverachting is een emotie die sterk bij Roderick aanwezig is. Hij uit dit vooral via externaliserend gedrag (gokgedrag, vlucht in drugs  coping). Ondanks zijn psychoseproblematiek is hij vrij gevoelig voor de emoties van zijn omgeving. Wanneer een patiënt of medewerker down lijkt, is hij degene die deze persoon komt opbeuren. 3.3 Interpersoonlijk levensgebied Roderick krijgt de nodige zorg in het centrum. Hij krijgt ondersteuning van de verpleging, de dokter, de psychologen, de psychiater en de maatschappelijk werkers. Nu hij weer naar zijn ouders gaat nemen zij een stukje van deze zorg over, maar nog steeds zal het centrum hem en zijn ouders bijstaan waar nodig.

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

Hij heeft enkel een goede relatie met zijn moeder en met sommige patiënten. De relatie met zijn vader en andere familieleden verloopt moeizaam of is er niet. Zijn foute vrienden probeert hij de rug toe te keren, maar dat is niet altijd makkelijk voor hem. Zijn liefdesrelaties houden niet lang stand. Hij plukt vrouwen ‘uit de goot’ omdat hij denkt deze te moeten redden. 3.4 Maatschappelijk levensgebied De regelgeving omtrent bewindvoering is van toepassing. De opname van Roderick was een vrijwillige opname, dus de wettelijke kaders omtrent gedwongen opname zijn niet van toepassing. Roderick kampt met een psychoseproblematiek en heeft in instellingen gezeten. De kans bestaat dus dat hij een stempel zal opgedrukt krijgen door de maatschappij. Zijn familie doet dit alleszins al wel. Hoewel dit ook kan samenhangen met zijn crimineel verleden en het misbruik dat voorgevallen is. 4. Probleemstelling en concepten PROBLEEMSTELLING: Roderick weg sturen, was het bevestigen van één van zijn angsten. Toch ging het centrum ervan uit dat een tijd op het platte land, samen met zijn ouders en vooral zonder de matongéwijk om de hoek, hem goed zou doen. Dit zou een manier moeten zijn om hem van zijn verslaving af te helpen. Zal deze beslissing bijdragen tot herstel? Deed het centrum hier effectief goed aan of zijn ze toch wat kort door de bocht gegaan? TRAUMA Wanneer een persoon één of meerdere pijnlijke gebeurtenis(sen), mentaal en/of fysiek, meemaakt kan dat een grote impact hebben. Het individu loopt een ‘wonde’ op. Deze wonde kan lelijk dichtgroeien en bij bepaalde triggers weer opengereten worden of ze kan, bij goede zorg, op een gezonde manier helen. Een litteken zal echter steeds aanwezig blijven. COPINGGEDRAG Een manier ontwikkelen om met bepaalde gebeurtenissen om te gaan. De gebeurtenissen die vooraf aan copinggedrag gaan, zijn meestal pijnlijke gebeurtenissen. Men probeert de pijn te verzachten of te ontlopen via bepaalde gedragingen. Dit is ook een manier om te gebeurtenis te verwerken. 5. Analyse Deze twee begrippen hangen volgens mij nauw samen met de uitgelegde casus. Ik ga ervan uit dat Roderick meervoudig, kinderlijk trauma heeft opgelopen door het misbruik als kind door zijn nonkel en een andere man. Het misbruik heeft herhaaldelijk plaats gevonden, namelijk enkele jaren aan een stuk. Het heeft op verschillende levensgebieden invloed gehad, vandaar ook complex/meervoudig trauma. Roderick heeft de jaren nadien de gevolgen van zijn trauma ondervonden. Het ging niet goed met hem. Volgens mij kon er wel

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

degelijk sprake zijn van een posttraumatisch stresssyndroom, wat misschien samen met zijn drugsgebruik bijgedragen heeft tot zijn psychoseproblematiek. Doordat het misbruik op een jonge leeftijd startte, heeft het een zeer ontwrichtende werking gehad op zijn persoonlijkheidsontwikkeling. Roderick heeft een enorm laag zelfbeeld, vindt dat hij voor niets of niemand goed genoeg is en dat kenmerkt zich in de relaties die hij aangaat. Zowel de vriendschappelijke als amoureuze relaties. Hij laat zich meeslepen door jongens/mannen waar hij naar op kijkt. Hij denkt door te doen wat ze van hem verlangen hij eindelijk erkenning krijgt. Roderick is een makkelijk slachtoffer. De brandstichting waarvoor hij veroordeelt is, was een ‘vriendendienst’. Hij heeft samen met twee ‘vrienden’ het huis van een ex-vriendin van één van deze vrienden in brand gestoken. Hij heeft de meeste schuld op zich genomen, maar uit de psychologische gesprekken blijft dat hij helemaal niet het meesterbrein achter deze actie was. Zijn amoureuze relaties kennen net een omgekeerd verloop. Hij plukt (bijna letterlijk) vrouwen uit de goot, omdat hij denkt hen te moeten redden. Waarschijnlijk heeft hij ook het gevoel dat andere vrouwen hem niet zien staan, dus dat enkel vrouwen die onderaan de ladder staan voor hem vallen. Dat zij hem als ‘redder’ aanzien en hij zo een vorm van liefde terug krijgt. Meestal heeft deze liefde een artificieel karakter en houdt deze niet lang stand. Op veel sociale steun in zijn gezin of naaste familie kon/kan hij niet rekenen, hij wordt namelijk uitgesloten binnen zijn familie. Bij zijn broer en zus heeft hij geen contact meer, net zoals de anderen van de familie, behalve zijn ouders. Hoewel de relatie tussen vader en zoon zeker niet stabiel is. Ik weet niet of dit komt door het misbruik, dat misschien te pijnlijk is voor de familie om onder ogen te zien. Of door zijn crimineel verleden of psychoseproblematiek. Eender welke reden, het is niet bevorderlijk voor het herstel van zijn opgelopen trauma. Hij gaf zelf aan het meeste steun te vinden bij de psycholoog en de gezamenlijke gesprekken met zijn moeder. Het moment dat Roderick in de psychiatrie terecht kwam, is het herstelproces pas kunnen beginnen. De stress en onaangename gevoelens die met zijn trauma gepaard gaan wegen zwaar. Hij ontwikkelde verschillende manieren om hier mee om te gaan. Copingmechanismes genoemd. Een manier van stresshantering is identificatie met de dader, dat is een vorm van plaatsvervangende controle. Hij werd als kind misbruikt door zijn nonkel en een andere man en op zijn beurt heeft Roderick zijn neefje misbruikt. Het feit dat hij zélf seksueel misbruik heeft gepleegd kan een copingstrategie zijn om met zijn misbruik om te gaan. Zo treedt hij uit de slachtofferrol en bekomt hij zelf de dader. In tegenstelling tot zijn nonkel en de andere man heeft hij wel schuld bekent aan zijn neef en om vergeving gevraagd. Roderick’s zelfbeeld is laag. De emotie die bij Roderick veelal op de voorgrond treedt is zelfverachting, verwarring en psychische pijn. Andere emoties komen bijna niet naar voren. Wel moet ik erbij vermelden dat deze afvlakking ook omwille van zijn psychotische problematiek zal komen. De manier waarop hij omgaat met zijn emoties bevindt zich op het

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

continuüm tussen de twee extremen: internaliserende respons en externaliserend gedrag. Hij kampt met een depressie, slaapproblemen en schuld en schaamte. Deze zijn volgens mij niet enkel te herleiden naar zijn psychoses en medicijngebruik. Ook uit hij deze emoties via grensoverschrijdend, roekeloos en spanningsvol gedrag. Vooral naar zichzelf toe. Dit externaliserend gedrag is een vorm van tension reduction. Het gaat namelijk over drinken, roken en zijn verslavingsproblematiek (gokken – drugs). Uiteraard zullen er nog verschillende andere factoren, facetten omtrent trauma, stress en emoties meespelen maar daaromtrent weet ik te weinig over de casus om er juist over te kunnen schrijven. Ik vermoed dat er ook iets is misgelopen in de hechting, omwille van bepaalde gedragingen die hij stelt maar dit kan ook samenhangen mijn zijn psychoseproblematiek. Dit zijn dus puur speculaties van mezelf. Roderick is in de psychiatrie terecht gekomen omwille van zijn psychoseproblematiek. Over zijn opgelopen trauma was niet veel geweten, wel wisten ze dat hij kampte met een verslavingsproblematiek. Dit is echter een exclusiecriteria van PSC Sint-Alexius, maar hij leek deze tijdens het moment van opname goed onder controle te hebben en de visie op papier en praktijk kan nogal wat afwijken. Het is belangrijk voor de getraumatiseerde dat hij een goede en veilige relatie met de hulpverlener(s) kan opbouwen. Vooral met de psycholoog moet een empathisch engagement zijn. Het trauma moet erkend worden en het aangedane onrecht mag niet meer genormaliseerd worden. Dit kan de hulpverlener doen door zijn verontwaardiging te uiten en zich empathisch op te stellen tegenover de cliënt. Ook zijn er duidelijke grenzen en afspraken nodig. Deze afspraken hebben betrekking op hoe om te gaan met crisismomenten, aandacht voor ondersteunde actoren, spreken over de depressie en eventuele automutilatie of zelfmoordneigingen en wat wel en niet mag gezegd worden. Deze laatste kan erg moeilijk zijn want het slachtoffer heeft vaak nog steeds het gevoel dat hij de dader niet mag verraden. We spreken van een destructieve kracht (verwerpen-verworpen worden). Roderick heeft de psycholoog vertelt over het misbruik dat hij gepleegd heeft en de spijt die ermee gepaard gaat. Hij is zelf tot het besef gekomen dat zijn daden fout waren en hoopte dat hij het leven van zijn neef niet had verpest zoals zijn nonkel en die man bij hem hadden gedaan. Met behulp van de psycholoog heeft hij een brief geschreven naar zijn neef. De wetenschap dat hij het leven van zijn neef niet helemaal verpest had, heeft hem enige gemoedsrust kunnen bieden. Dit is volgens mij al een mooie stap in het herstelproces. Naarmate de hulpverleners Roderick beter leerden kennen werd ook duidelijk dat hij zijn toevlucht in sigaretten, drank en drugs of gokken zocht. Roken doen enorm veel mensen, inclusief het personeel, dus daar zijn ze mild voor. Zijn drankgebruik is (nog) niet problematisch te noemen, maar het gokken en de drugs wel. Wanneer zijn druggebruik afnam, nam zijn gokgebruik toe en omgekeerd. Deze leken mekaar af te wisselen. Hopelijk is de psycholoog hierop ingegaan, maar dat weet ik niet. Drugsmisbruik en

Lindsay Jonckers

Persoonsgericht werken

2018-2019

impulscontroleverlies behoren namelijk tot de exclusiecriteria van het centrum. Het centrum trof maatregelen door Roderick zijn bankkaart op de sociale dienst te houden, met toestemming van Roderick uiteraard. Ook gingen de verschillende personeelsleden regelmatig in gesprek met hem omtrent zijn verslavingen. Er werd dan vooral gewezen op de exclusiecriteria, dat ze hem niet verder kunnen helpen indien hij zijn verslaving niet onder controle krijgt. Uiteraard lukte hem dit niet zonder de juiste hulp en begon hij geld af te troggelen van andere patiënten. Dit was de druppel en Roderick werd weggestuurd naar zijn ouders, waar hij eigenlijk niet naar toe wil. De stress die Roderick al vanaf een jonge leeftijd te verduren kreeg (PTSS?) en zijn vroegtijdig drugsgebruik kunnen beiden bijgedragen hebben tot zijn psychoseproblematiek. De centra waar hij verbleef richten zich op de psychose en eventuele oorzaken die deze hebben uitgelokt. Bij het achterliggend verhaal en bijkomende copingmechanismes wordt weinig gedaan. Om weer terug te koppelen naar de probleemstelling, ik begrijp dat het centrum hem weg heeft gestuurd. Het staat namelijk in het regelement dat impulscontroleverlies en drugmisbruik exclusiecriteria zijn. Ook moeten ze aan het welzijn van de andere patiënten denken. Psychiatrische patiënten met psychoseproblematiek zijn vaker slachtoffer dan dader. Dit blijkt ook uit het geld dat de patiënten zomaar aan Roderick, hun medepatiënt uitleenden. Ook snap ik hun redenering dat een open instelling in hartje Brussel, naast de matongéwijk misschien niet de meest ideale plaats is om af te kicken van een verslaving. Het platte land, zonder veel afleiding lijkt inderdaad meer geschikt. Toch vind ik dat ze kort door de bocht zijn gegaan. Ze hebben toegegeven aan zijn angst om weggestuurd te worden en deze actie zal zijn herstel niet bevorderen. Integendeel. Hij heeft geen goed contact met zijn vader, broer en zus. Veel steun zal hij thuis dus niet krijgen. Hij zal volgens mij meer geïsoleerd geraken, samen met zijn donkere emoties en zal dus zijn gekende of misschien zelfs nieuwe copingmechanismes hanteren. In mijn opinie hadden we hem naar een centrum moeten sturen dat wél in zulke zaken gespecialiseerd was. Of om rekening te houden met de tendens van vermaatschappelijking, eventueel e...