Historia - bitwa na Łuku Kurskim PDF

Preview

Summary

Praca o bitwie na Łuku Kurskim...

Description

Bitwa na Łuku Kurskim W 1943 r., po klęsce niemieckiej pod Stalingradem, natarcia Armii Czerwonej sprawiły, że Niemcy znaleźli się w defensywie. Dzięki przewadze Rosjanom udało się odzyskać m.in. Charków, Kursk i Izjum na wschodniej Ukrainie. Tym samym wojska radzieckie rozciągnęły się na zbyt długiej lini frontu, tworząc charakterystyczny łuk, którego sercem było miasto Kursk. Właśnie tam doszło do największej bitwy pancernej w dziejach świata. Hitler postanowił doprowadzić do rozstrzygającego starcia na froncie wschodnim, licząc, że poniesione straty zmuszą Stalina do zawarcia pokoju. Do armii niemieckiej wcielono kolejne roczniki rekrutów i zaczęto dostarczać nowoczesne czołgi, mające stać się równorzędnym przeciwnikiem dla radzieckich. Armia Czerwona zaangażowała wszystkie siły, aby przygotować się do bitwy. Na początku lipca zgromadzili wokół Kurska prawie dwukrotnie więcej piechoty od Niemców, dwa razy tyle czołgów, artylerii oraz samolotów. Cały rejon był obsadzony ponad milionem żołnierzy, wspierani przez 3444 czołgi, 2172 samoloty oraz ponad 19 tysięcy dział. Niemcy przeznaczyli do natarcia ok. 900 tysięcy żołnierzy (wojska Wehrmachtu i Waffen SS), ok. 2700 pojazdów pancernych, ponad 2000 samolotów i ok. 10 tysięcy dział. Dzięki działalności szpiegów Armia Czerwona znała cel i czas niemieckiego ataku. Mogła więc starannie umocnić swoje pozycje oraz ustawić pola minowe. Sprowadzono także rezerwy wojsk pancernych i artylerię. Atak rozpoczął się 5 lipca 1943 r. Początkowo na odcinku północnym, pomimo zaciętej obrony, niemieckie czołgi przedzierały się przez wojska radzieckie. Kluczowy okazał się 7 lipca, kiedy posuwając się nie dalej niż 12 km, czołgi zatrzymały się. Dalsza bitwa zmieniła się w starcie pozycyjne. Pierwsze dni walki były przerażające: tumany kurzu, zdezorientowana piechota oraz setki czołgów, których załogi w słuchawkach słyszały krzyki płonących żywcem żołnierzy. Armie walczące na odcinku po łudniowym spotka ły si ę 12 lipca w okolicy wsi Prochorowka, przez którą Niemcy przerzucali swoje główne siły by ominąć umocnienia ustawione w drodze do Kurska. To właśnie tam doszło do największego pojedynku pancernego. 600 niemieckich Panzer III, Panzer IV, Stug-ów, Panter i Tygrysów stanęło naprzeciw armii radzieckiej składającej się z 850 T-34, T-70 oraz Churchillów Mk 4. Starcie trwało kilkanaście godzin i szybko zamieniło się w serię pojedynków pancernych. Tego dnia jednak niemiecka ofensywa została zatrzymana. Brak wsparcia piechoty sprawił, że nawet najlepsze czołgi Wehrmachtu stawały się bezbronne. Był to pierwszy przypadek, w którym Blitzkrieg (wojna błyskawiczna, polegająca na rezygnacji z ataku na całej lini frontu, a przeprowadzeniu uderzeń w wybranych miejscach) zakończył się zanim zdołano przebić się przez linie radzieckiej obrony. W starciu tym klęske ponieśli Niemcy, mimo że ich straty w ludziach i sprzęcie były mniejsze od radzieckich. Od 5 do 25 lipca III Rzesza straciła 300 tysięcy żołnierzy, a wojska sowieckie straciły ok. 450 tysięcy. Jednym z głównych powodów zwycięstwa Armii Czerwonej było oparcie swojej strategii na masowym wykorzystaniu czołgów T-34 i T-75. Niemcy, natomiast, polegali na ciężkich Tygrysach oraz na Panterach, które cierpiały na problemy techniczne. W historii II wojny światowej bitwa na Łuku Kurskim stanowiła punkt zwrotny w przebiegu walk na froncie wschodnim. Odtąd przewaga była po stronie ZSRR, który przeszedł do stałych działań ofensywnych....