1.6 de sabijnse maagdenroof PDF

Preview

Summary

Vertaling van de latijnse tekst. Sint-Romboutscollege derde jaar....

Description

tekst 1.2: De Sabijnse maagdenroof Iedereen kent het verhaal over de stichting van Rome door Romulus in 753 v.C. Volgens de legende zou Romulus aanvankelijk te weinig voor zijn stad gehad hebben. Daarom verleende hij op grote schaal asiel aan misdadigers en armoezaaiers uit andere steden. Om zijn stad nog verder te laten uitgroeien, had Romulus dringend behoefte aan …. vrouwen! "Geen probleem!", dacht Romulus. "Gauw eventjes bij de buren aankloppen! Daar loopt genoeg schoon vrouwvolk rond." Maar dat was een een misrekening. De naburige Sabijnen keken vol minachting neer op de nieuwe stad, die vooral door uitschot en gespuis bevolkt was. Bovendien zagen ze de snelle groei van de stad als een bedreiging voor zichzelf en hun nakomelingen. Dus weigerden de Sabijnen hun dochters uit te huwelijken aan dat zootje ongeregeld. Furieus bedacht Romulus een gewelddadige list...

1. Let's party! Romulus beval schitterende spelen klaar te maken en nodigde de buren uit voor het schouwspel. Zij die, de nieuwe stad verlangden te zien, kwamen van overal samen. Vooral een grote menigte sabijnen kwam met vrouwen en kinderen naar Rome. Nadat ze gastvrij ontvangen waren, bezochten de stad die op korte tijd snel gegroeid was. daarna riep Romulus hen naar het schouwspel

Bij de aanvang van de festiviteiten zochten de vele Romeinse kerels naarstig een plaatsje in de buurt van een Sabijnse schone... De spelen waren nu volop aan de gang en de spanning was te snijden...

2. Op een gegeven teken... Maar terwijl de ogen en geesten van allen met spanning naar de wedstrijden gericht waren, werd plots een teken gegeven. Dadelijk grepen de Romeinse jongemannen zoveel mogelijk meisjes (quam+superlatief = zoveel...mogelijk). En terwijl ze werden ontvoerd, riepen ze met angstige stem: '' Wat doen jullie? Waarom roven jullie ons op zo'n wrede wijze?'' Toen ontstond een grote verwarring. De spelen werden in de steek gelaten. Van overal steeg het geroep, van overal het geschreeuw en gekern van meisjes en moeders. De vaders en broers, die hun dochters en zussen probeerden te verdedigen, werden gemakkelijk teruggedreven door de romeinen, omdat ze ongewapend en minder in aantal waren. Uiteindelijk vluchtten zij, die door woede en verdriet waren opgehitst, maar niets konden doen en ook voor zichzelf vreesden, naar huis.

3. Het zwakke geslacht? Intussen ging Romulus rond en probeerde de meisjes die verontwaardigd en totaal in de war waren te kalmeren. En hij leerde hen dat dit door hen een huwelijk aan de Romeinen was geweigerd. Hij ging verder op deze manier: " Kalmeer dus jullie woede, en geef jullie hart aan die mannen aan wie het lot jullie lichamen gegeven heeft. Want vaak is uit onrecht later dankbaarheid ontstaan. Bovendien zal de zorg en liefde van jullie mannen zelfs het verlangen naar jullie ouders compenseren. zelfs vleiende woorden kwamen erbij van de mannen die zeiden: "wij houden echt van jullie, zeer mooie en lieve meisjes. Al deze dingen zijn gebeurd uit verlangen en liefde." En deze vleiende woorden zijn zeer doeltreffende smeekbedes bij het karakter van de vrouw.

Maar de Sabijnse mannen zouden het daar niet bij laten. Vastbesloten wraak te nemen en hun vrouwen en dochters terug te halen, brachten ze een leger op de been en bereidden ze ene oorlog voor. Een jaar verstreek... Intussen hadden de Sabijnse vrouwen hun lot aanvaard. Ze leefden in harmonie met hun nieuwe echtgenoten en velen schonken hun man zelfs een kind. Ook Romulus had niet stilgezeten: de Capitolijnse heuvel, een hoge rots die de toegang tot de stad beheerste, had hij omgebouwd tot een onneembare vesting. Binnen die burcht hadden de bevolking en het leger zich teruggetrokken. Eindelijk was voor het Sabijnse leger het moment aangebroken om tot actie over te gaan. Onder leiding van hun koning Titus Tatius sloegen ze een kamp op voor de muren van Rome. Daar zagen ze plots Tarpeia, dochter van Spurius Tarpeius, die de leiding had over de verdediging van de vesting. Het meisje wou bij een vron water gaan halen voor een offer. Volgens de legende zou zij - onder impuls van de Sabijnse koning Titus Tatius - de stadspoorten geopend hebben en de Sabijnen in de vesting binnengelaten hebben. Titus Tatius had beloofd dat zij in ruil alles zou krijgen wat de Sabijnen aan hun linkerhand droegen. Nu stonden de Sabijnen erom bekend rijkelijk versierde juwelen te dragen. Dus droomde Tarpeia al weg over prachtige... Maar aan hun linkerhand droegen de Sabijnen ook... hun schilden. Eenmaal in de vesting binnengelaten, verpletterden ze het naive meisje onder hun zware schilden. Haar bedrog werd door de vijanden van Rome met bedrog terugbetaald. De steile rotshelling waar de verraadster Tarpeia was omgekomen, werd voortaan de Tarpejische rots genoemd. Vanaf dat moment werden alle landverrader van die rots gegooid. Nu de Sabijnen in de burcht waren, werd de situatie voor de Romeinen wel heel kritiek...

4. Het sterke geslacht! Reeds sloegen de romeinen op de vlucht, reeds riepen de Sabijnen: '' We hebben de trouweloze gastheren overwonnen!'' Nu weten ze dat meisjes roven iets heel

anders is dan vechten met mannen. Maar de Sabijnse vrouwen, om wie de oorlog ontstaan was, durfden zich te begeven tussen de suizende speren en de vechtende mannen te scheiden. Aan de ene kant smeekten ze hun vaders, aan de andere kant hun mannen: '' hou op met het bloed van de schoonvader en schoonzoon te vergieten, word liever boos op ons! Wij zijn immers de oorzaak van de oorlog, van de moord op en de wondes van onze echtgenoten en vaders.'' Deze woorden raakten de massa en de leiders. Het werd stil en rustig. Vervolgens gingen de leiders naar voren en sloten een verdrag. Ze sloten niet enkel vrede, maar maakten ook de 2 volkeren tot 1 volk

stockholmsyndroom De gegijzelde word verliefd op de gijzelnemer...