Boekverslag een weeffout in onze sterren PDF

Preview

Summary

Dit is een boekverslag van het boek "Een weeffout in onze sterren", inclusief een creatieve verwerking. ...

Description

Leesportfolio 5ET Nederlands

1

Inhoudsopgave: Boek 1 ) Een weeffout in onze sterren – John Green - 264 pagina’s Te vinden op p. 3, 4 en 5

2

Boek 1: Titel: Een weeffout in onze sterren Auteur: John Green 1) Korte inhoud: Een weeffout in onze sterren gaat over een 16-jarig meisje met kanker, genaamd Hazel. Haar ouders hebben bang dat ze door deze ziekte depressief zal worden, en sturen haar daardoor naar een praatgroep met andere kankerpatiënten, waar ze Augustus leert kennen. Augustus had eerder al een been verloren aan botkanker, en was nu nog in remissie. Hij maakte al meteen grote indruk op Hazel. In het verhaal worden ze al snel verliefd op elkaar, maar Hazel wil niet zo rap toegeven aan haar gevoelens omdat ze haar vergelijkt met een “tikkende tijdbom”, ze weet namelijk niet hoelang ze nog zal leven door de kanker. In het verhaal is Hazel verzot op het boek ‘Een vorstelijke beproeving’ van Peter van Houten, een auteur die in Amsterdam woont. ‘Een vorstelijke beproeving’ gaat over een ziek meisje, maar wanneer het verhaal plotseling in het midden stopt begint Hazel zich vragen te stellen. Ze wil graag weten wat er verder in het boek gebeurd. Doordat Hazel het boek aanraadde aan Augustus, las hij het en werd ook hij nieuwsgierig naar het missende einde van het verhaal. Augustus regelt later dat Hazel en hij naar Amsterdam kunnen reizen om zo Peter van Houten te ontmoeten en hun vragen te kunnen stellen. In Amsterdam beleven de twee een hele mooie tijd samen, maar de ontmoeting van Peter van Houten viel tegen. Hij bleek een boos, ongemanierd figuur te zijn met een alcoholprobleem, waardoor Hazel en Augustus dus niet de antwoorden kregen waarop ze gehoopt hadden. Eens ze terug thuis zijn blijkt dat Augustus’ kanker terug is. Augustus gaat snel achteruit en Hazel is in deze fase veel bij hem. Uiteindelijk wordt Hazel 's nachts door de moeder van Augustus opgebeld met de boodschap dat Augustus is overleden. Hazel is geschokt wanneer ze Peter Van Houten op Augustus' begrafenis ziet. Augustus had hem gevraagd te komen om Hazel de afloop van het boek te vertellen en om het goed te komen maken dat hij hun reis had bedorven, maar Hazel had geen behoefte aan contact en verzocht hem om te vertrekken. Een paar dagen later vertelde Isaac, een goede vriend van Augustus en Hazel, dat Augustus van plan was een einde aan het boek te schrijven voor haar. Ze gaat er naar op zoek, maar Hazel komt uiteindelijk erachter dat hij de pagina’s naar Van Houten heeft gestuurd om met behulp daarvan een goede lofrede voor Hazel te kunnen schrijven, in deze brief verklaarde hij ook zijn liefde voor Hazel. Dit was een mooie, liefdevolle verrassing voor Hazel na het overlijden van Augustus.

2) Leesbelevingservaring: Mijn ervaring met dit boek is positief. Ik heb het al meerdere keren gelezen aangezien het verhaal me keer op keer raakt. Het verhaal is zo mooi uitgeschreven dat het zware onderwerp, namelijk kanker, niet zo fel doorweegt als je aan het lezen bent. De auteur, John Green, heeft een mooie schrijfstijl vol mooie citaten en spreuken, die het lezen aangenaam maakt. Ik vond het onderwerp heel aangrijpend. Het verhaal gaat gepaard met onderwerpen zoals vriendschap, liefde, ziekte, dood, .. Allemaal aangrijpende onderwerpen. Omdat een van de hoofdonderwerpen kanker is, en iedereen wel iemand kent die te maken heeft gehad met deze ziekte, denk ik dat dit een zeer interessant onderwerp is om over te lezen. Ook is het boek geschreven vanuit een ik-persoon, namelijk Hazel. Zo kom je als lezer veel te weten over de gevoelens van Hazel en kan je je goed verplaatsen in haar emoties en gedachtes, dat maakt het lezen nog aangrijpender. De personages in het boek zijn goed uitgewerkt, met ieder hun eigen, unieke karakter en verhaal. Het zijn vooral geen clichéfiguren. Zoals Augustus, 3

een oprechte jongen met een goed hart die heel nonchalant en rustig overkomt. Of Hazel, een tienermeisje die al erg volwassen is voor haar leeftijd, waarschijnlijk met als oorzaak haar dodelijke ziekte. Of Peter Van Houten, een auteur die de mist in is gegaan met alcoholproblemen. Elk personage heeft zijn of haar unieke eigenschappen. Het verhaal op zich komt vlot op gang. Er wordt een groot verhaal verteld op slechts 264 pagina’s. Vanaf het moment dat Hazel en Augustus elkaar in de praatgroep leren kennen, gaat alles snel. Het verliefd worden, samen naar Amsterdam reizen, de plotselinge terugkeer van kanker en onvermijdelijke dood van Augustus,.. Dat alles op slechts 264 pagina’s. Alle gebeurtenissen zijn logisch uit elkaar voortvloeiend. Ik vond het verhaal zeer goed uitgelegd. Het werd geschreven in eigentijdse taal, wat het makkelijk maakte om te lezen. Ook werd er geen gebruik gemaakt van terugblikken of herinneringen, wat het verhaal dus ook niet verwarrend maakte, het verhaal was makkelijk te volgen. Wat me verraste was het einde van het verhaal. Ik dacht namelijk niet dat Augustus zou sterven. In het begin werd namelijk gezegd dat hij in remissie was van zijn kanker, en Hazel nu nog in strijd was met de ziekte. Wat ik dus verwachtte was dat Hazel zou sterven, wat niet het geval was. Verder vind ik de keuze van de titel niet geweldig. Ik wist bij het lezen van de titel namelijk niet waarover het boek zou gaan. Ik heb na het lezen van het boek opgezocht hoe men op de titel kwam, en dat vond ik persoonlijk vergezocht. Maar ik zou het boek wel zeker aanraden om te lezen. Volgens mij is dit boek geschikt voor eender welke leeftijd. Het is een mooi, realistisch en zeer aangrijpend verhaal.

3) creatieve verwerking: Ik heb bij dit leesverslag gekozen om 2 recensies over het boek te vergelijken. Recensie 1 Een weeffout in onze sterren, het is inderdaad een mooi boek. Het verhaal is ontroerend, de gebeurtenissen verrassend en de emoties puur. Daarnaast zijn de overpeinzingen van Hazel en August mooi en diepzinnig. Het is echt een stel tieners met een goede set hersenen. En toch.. Als ik deze factoren bij elkaar optel zou ik de volgende formule hebben: ontroering + verrassing + emoties + mooi en diepzinnig = geweldig boek. Toch kom ik daar niet op uit. Ja, het is mooi geschreven, en ja het is ontroerend. Maar ik mis iets. Het boek heeft me niet bij de strot gegrepen en pas weer losgelaten na het laatste woord. Ik kon het boek zelfs makkelijk wegleggen, en later weer oppakken. Dat zou niet moeten, op de recensies afgaand. Een boek als De dag dat ik doodging van Tania Bongers vond ik veel heftiger, veel harder binnenkomen. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog gespannen, misschien was ik te sceptisch, of misschien vind ik literatuur voor jongeren gewoon niet interessant genoeg. Wat het ook is: Ik heb veel minder genoten van Een weeffout in onze sterren dan ik van tevoren had verwacht. Het is een mooi boek, absoluut. Het is meeslepend, ontroerend en puur, maar het is wellicht gewoon niet een boek dat voor mij bestemd is. Jammer, want ik keek hier zo naar uit. Toch is hier ook een voordeel uit te halen: Ik kan dit boek nu tenminste achter me laten. Ja, het is mooi, maar het wordt nooit mijn boek van het jaar. Bron: https://tessaheitmeijer.com/2014/01/02/recensie-een-weeffout-in-onze-sterren/ Recensie 2 Het boek sleept je vanaf de eerste pagina mee in het leven van Hazel. De korte hoofdstukken, vlotte schrijfstijl en rode draad van harde grappen door de hoofdpersonen zelf maken dat je ondanks het zware onderwerp met een lach en een traan door het boek vliegt. Een weeffout in 4

onze sterren focust niet op het ziek zijn, maar op het leven. Daarbij komen de gebruikelijke problemen en onzekerheden van een puber kijken. Hoewel het boek dus makkelijk wegleest, is het erg intelligent geschreven. Ik zou het omschrijven als literatuur voor beginners: het heeft een aantal filosofische uitstapjes en staat vol met verwijzingen naar grote werken. Een voorbeeld hiervan is de titel zelf, die uit Shakespeares Julius Caesar komt. Het evenwicht tussen deze lastigere onderwerpen en de luchtige anekdotes is de grote kracht van Een weeffout in onze sterren. Dankzij de enorme hype rondom The fault in our stars, is het een echte must read geworden. Het is een eerlijk boek, zonder nodeloos sentiment, maar krachtig in zijn eenvoud en ongeveinsdheid. Verwacht geen fantastische plots of diepzinnige karakterontwikkeling, maar ga met een doos tissues en een kop thee op de bank zitten en laat jezelf voor een middag meevoeren in de wereld van Hazel. Bron: https://lauraleest.wordpress.com/2015/04/11/recensie-john-green-een-weeffout-in-onzesterren/

Als ik beide recensies vergelijk met mijn eigen ervaringen met dit boek, is recensie 2 het betrouwbaarst. Ik kan eigenlijk ook meteen zeggen dat recensie 1 niet overeenkomt met mijn mening over het boek. Zoals er in recensie 1 gezegd wordt dat je het boek zomaar kan wegleggen tijdens het lezen was bij mij niet het geval. Het was zo meeslepend dat ik wou blijven verder lezen. Ook zei de auteur van deze recensie “of misschien vind ik literatuur voor jongeren gewoon niet interessant genoeg”, wat ik ook verkeerd vind. Ik vind namelijk dat je geen leeftijd kunt plakken op dit boek, het is geschikt voor iedereen. Recensie 2 daarentegen vond ik wel kloppen. Het boek sleept je inderdaad mee vanaf de eerste pagina. Ook vind ik, net zoals de auteur van deze recensie het neerschreef, dat de zwaardere onderwerpen niet zo hevig doorwegen tijdens het lezen door de schrijfwijze en de (soms aanwezige) humor in het verhaal. Het is in deze recensie, net zoals in mijn mening, een mooi boek.

4) Bronvermelding: Boek: Green J. , Een weeffout in onze sterren , Lemniscaat , 2012 Gebruikte bronnen: Bron: https://tessaheitmeijer.com/2014/01/02/recensie-een-weeffout-in-onze-sterren/ Datum van gebruik: 03/11/2017 Bron: https://lauraleest.wordpress.com/2015/04/11/recensie-john-green-een-weeffout-in-onzesterren/ Datum van gebruik: 03/11/2017

5...