Jama ustna i mm. żwaczowe PDF

Preview

Summary

Szczegółowe streszczenie książki, zawiera wszystkie istotne informacje potrzebne do kolokwium z głowy i szyi oraz egzaminu....

Description

Jama ustna (Cavum oris) i mięśnie żucia Jama ustna jest początkowym odcinkiem przewodu pokarmowego. Znajduje się tu również organum gustus – narząd smaku. Rozpoczyna się ona przez rima oris ograniczoną wargami. Przejęcie jamy ustnej w gardło stanowi isthmus faucium, ograniczoną od góry przez brzeg tylny podniebienia miękkiego, a od boków przez dwa łuki: arcus palatoglossus et palatopharyngeus. Jama ustna składa się z vestibulum oris (przestrzeń przed zębami) et cavum oris proprium. Między ostatnimi zębami, a gałęzią żuchwy występuje spatium retrodentale. Błona śluzowa policzków i warg przechodząc w błonę śluzową dziąseł tworzy u góry i dołu dwa zagięcia: fornix vestibuli superior et inferior. Do przedsionka jamy ustnej uchodzi ślina ze ślinianki przyusznej i wielu innych gruczołów. Labia Ograniczają szparę ust, a łącząc się po bokach tworzą anguli oris. Między bródką, a dolną wargą powstaje sulcus mentolabialis, a powyżej górnej wargi występuje biegnąca do nosa sulcus nasolabialis, ograniczoną z dwóch stron przez philtrum. Na wardze górnej rynienka ta przechodzi w tuberculum labii sup. Pod błoną śluzową warg znajduje się warstwa glandulae labiales. Buccae Składają się idąc od zewnątrz z: skóry, tkanki tłuszczowej, fascia buccopharyngea, m. buccinator, gld. buccales i błony śluzowej. Mięsień policzkowy przebija ductus parotideus, który w jamie ustnej uchodzi do papilla parotidea. Wśród gruczołów policzkowych obecna jest grupa gruczołów leżąca na wysokości zębów trzonowych, czyli gld. molares. Gingivae

Są przedłużeniem błony śluzowej jamy ustnej. Posiadają one powierzchnię zwróconą do jamy (podniebienną/językową) i zwróconą do ust (przedsionkową). W dziąśle wyróżniamy dziąsło wolne (gingiva marginalis + papillae interdentales) i dziąsło właściwe zębodołowe. Dziąsło wolne: Dziąsło brzeżne otacza szyjki zębów i pokrywa przyśrodkową cześć szkliwa. Wypełnia również przestrzenie międzyzębowe tworząc wcześniej wspomniane brodawki międzyzębowe. Krawędź dziąsła wraz z powierzchnią zęba tworzy kieszonkę – bursa gingivalis, z dnem – fundus bursae gingivalis, które stanowi przyczep nabłonkowy dziąsła. Na powierzchni dziąsło brzeżne od reszty dziąsła oddziela bruzda dziąsła. Dziąsło właściwe (gingiva propria): Zrośnięte jest z okostną wyrostka zębodołowego. Palatum Zrąb kostny palatum durum stanowią wyrostki podniebienne obu szczęk oraz blaszki poziome kości podniebiennych. Błona śluzowa w przedniej części jest silnie zrośnięta z okostną, a w tylnej (między nią, a okostną) znajdują się liczne gld. palatinae. W okolicy otworu przysiecznego leży mała papilla incisiva. W linii pośrodkowej przebiega raphe palati, a po bokach ku bokom biegną plicae palatinae transversae. Palatum molle stanowią dwa pokłady błony śluzowej oraz mięśnie, rozcięgno (aponeurosis palatina) i gruczoły zawarte między nimi. Na jego tylnej powierzchni widać przedłużenie – uvula, od którego odchodzą wspomniane wcześniej łuki. Tonsilla palatina Leży obustronnie w zagłębieniu między obydwoma łukami podniebiennymi, w zagłębieniu nazywanym sinus tonsillaris. Cześć tego zagłębienia niewypełniona przez migdałek to tzw. fossa supratonsillaris. Przednia powierzchnia migdałka jest wolna, podczas gdy tylna styka się z łukiem. Przedni biegun migdałka przykryty jest plica triangularis błony śluzowej.

Budowa: Jajowaty kształt, pokryte licznymi zagłębieniami, które zwykle prowadzą do przewodów – fossula tonsillares. Dzielą się one w głębi migdałka na cryptae tonsillares. Poszczególne dołki objęte są tkanką chłonną. Mięśnie podniebienia:  Musculus levator veli palatini – rozpoczyna się na dolnej pow. piramidy k. skroniowej i biegnie ku dołowi dochodząc do podniebienia. Podnosi on podniebienie miękkie oraz pociąga trąbkę słuchową, zaciskając jej ujście. Unerwiony jest przez gałązki splotu gardłowego.  Musculus tensor veli palatini – rozpoczyna się w fossa scaphoidea k. klinowej i biegnie do haczyka skrzydłowatego, przechodząc w ścięgno. Rozbiega się ono następnie wachlarzowato, kończąc się w rozcięgnie podniebienia miękkiego. Unosi podniebienie i napina między dwoma haczykami. Rozszerza trąbkę słuchową. Unerwiony przez gałązkę zwoju usznego.  Musculus palatoglossus – biegnie w jednoimiennym łuku. Obniża podniebienie lub podnosi język, zwężając cieśń gardła. Unerwiony gałązkami splotu gardłowego.  Musculus palatopharyngeus – biegnie w jednoimiennym łuku. Zbliża do siebie łuki podniebienne lub unosi krtań skracając gardło. Unerwiony przez splot gardłowy.  Musculus uvula – parzysty, rozpoczyna się na kolcu nosowym tylnym i biegnie do końca języczka. Unosi i skraca języczek oraz podniebienie miękkie. Działając jednostronnie zgina języczek w bok. Unerwiony przez splot gardłowy. Regio sublingualis Zawarta jest między dolną powierzchnią języka, a żuchwą. Podstawę tworzą mm. żuchwowo-gnykowe tworzące diaphragma oris. Od strony ustnej pokryta jest przez błonę śluzową przechodzącą na dolną pow. języka: od zewnątrz pokrywa ją lamina superficialis fascia cervicalis i skóra. Błona śluzowa uwypukla się przez leżącą tuż pod nią

ślinianką podjęzykową, tworząc plica sublingualis. Obydwa symetryczne fałdy biegną zbieżnie ku przodowi, kończąc się na caruncula sublingualis, na którym znajduje się ujście przewodów gruczołu podżuchwowego i podjęzykowego. Błona śluzowa dolnej części języka przechodząc w dno jamy ustnej tworzy frenulum linguae, po bokach którego przebiegają plicae fimbriatae. Mięśnie żucia:  Musculus temporalis – rozpoczyna się na płaszczyźnie skroniowej, ograniczoną w dużej mierze przez kresę skroniową dolną. Pole przyczepu sięga ku dołowi aż do grzebienia podskroniowego k. klinowej. Włókna zewnętrzne górnej powierzchni przyczepiają się do powięzi skroniowej. Mięsień ten biegnie pod łukiem jarzmowym i przyczepia się do wyr. dziobiastego żuchwy. Unosi żuchwę zaciskając zęby, cofa ku tyłowi żuchwę. Unerwiony przez nn. temporales profundi.  Musculus masseter – zaczyna się na k. jarzmowej i biegnie do kąta żuchwy (tuberositas massetrica) . Dzieli się na pars superficialis et profunda. Włókna pierwsze zaczynają się na dolnym brzegu łuku, a drugie na tylnej części. Unosi żuchwę i obraca ją nieco na zewnątrz. Warstwa głęboka cofa wysuniętą żuchwę. Unerwiony przez n. massetericus.  Musculus pterygoideus lateralis – leży w dole podskroniowym. Zaczyna się dwiema głowami: od grzebienia podskroniowego (górna) i od zew. pow. blaszki bocznej wyr. skrzydłowatego (dolna). Kończy się w torebce stawowej stawu żuchwowego. Skurcz jednostronny powoduje ruch boczny żuchwy w stronę przeciwną. Równoczesny wysuwa żuchwę do przodu. Unerwiony przez n. pterygoideus lateralis.  Musculus pterygoideus medialis – zaczyna się przyczepem do dołu skrzydłowego, piramidy k. podniebiennej i do guza szczęki. Kończy się na wew. pow. okolicy kąta żuchwy – tuberositas pterygoidea. Współdziała z żwaczem i skroniowym, unosi żuchwę i obraca ją lekko na zewnątrz. Unerwiony przez n. pterygoideus medialis....