Kazus art. 148 k.k PDF

Preview

Summary

kazus dotyczący zabójstwa w typie podstawowym...

Description

Jadwiga J. czekała w kuchni na męża Janusza J., który mimo później pory nie wrócił jeszcze do domu. Kiedy tylko mężczyzna wszedł do domu zaczęła go wyzywać i krzyczeć, że znowu wrócił pijany. Wszedł do kuchni i poinformował kobietę, że będzie spał w salonie, co jeszcze bardziej ją rozwścieczyło. Wówczas Jadwiga J. zaczęła ciągnąć męża w kierunku innego pomieszczenia, a kiedy ten się odwrócił wyciągnęła z szuflady nóż i wbiła go mężczyźnie w plecy. Janusz J. upadł na podłogę, stracił przytomność i zaczął intensywnie krwawić. Wówczas Jadwiga J. starała się udzielić mu pomocy, wezwała też pogotowie, niestety nie udało się uratować mężczyzny. Okazało się, że w czasie popełnienia czynu Jadwiga J. była w stanie nietrzeźwości. Po przeprowadzeniu sekcji zwłok stwierdzono, że rana zadana Januszowi J. miała 16 — 18 cm, uszkodzone zostały liczne newralgiczne dla życia organy, a nawet doszło do nacięcia żebra w linii mostkowej na przedniej części klatki piersiowej. Oceń odpowiedzialność karną Jadwigi J.

— art. 148§1, bo nic nie wskazuje, że byłby to typ kwalifikowany — od strony przedmiotowej zostały zrealizowane wszystkie znamiona z art. 148 — znamię skutku nastąpiło — skutek w postaci śmierci, Jadwidze należy przypisać skutek na płaszczyźnie empirycznej i normatywnej — zamiar ewentualny — przemawiało by to, że wezwała karetkę pogotowia — zamiar bezpośredni — użyła noża, zaczęła ciągnąć męża do innego pomieszczenia, nie miała noża pod ręką tylko wyciągnęła nóż z szuflady, szarpała mężczyznę, atakowała w plecy (bezbronnego człowieka), głębokość rany, miejsce zadania ciosu, wyładowanie ciosu, inicjatywa jest po stronie Jadwigi, kwestia kolejnego powrotu do domu męża, Wezwanie pogotowia miało wpływ na złagodzenie kary z art. 15 Pobudka była mało istotna, mąż nie był osobą rozpoczynającą awanturę, tylko Jadwiga, nie usprawiedliwiały zachowania Jadwigi Sposób działania, ilość ciosów, umiejscowienie i charakter spowodowanych ciosów, Działanie z zamiarem bezpośrednim nie jest równoznaczne z zaplanowaniem działania, może on mieć postać nagłego zaplanowania Zamiar bezpośredni nagły — gdy sprawca podejmuje czynności doprowadzające do Wszystkie sytuacji, gdy osoba sama wprowadziła się w stan nietrzeźwości nie będzie pływał łagodząco, jeśli wypijemy pewną ilość alkoholu to zawsze będzie on ograniczał w pewien sposób poczytalność, ale nigdy to nie będzie wpływało łagodząco na wymiar kary

Kazus 2 Między Zbigniewem Z., a jego synem Janem Z. często dochodziło do awantur, sprzyjał temu fakt, że obaj mężczyźni regularnie nadużywali alkoholu. W zajmowanym przez mężczyzn mieszkaniu wielokrotnie dochodziło do interwencji policji, które często kończyły się przewiezieniem Jana Z. na izbę wytrzeźwień. W dniu 10 stycznia 2020 r. mężczyźni już od rana spożywali alkohol. W pewnym momencie Jan Z. zaczął wyzywać ojca, który siedział na fotelu. Następnie uderzył ojca Zbigniewa Z. w twarz, a potem zaczął szarpać fotel, na którym Zbigniew Z. siedział. W reakcji na takie zachowanie syna, Zbigniew Z. chwycił leżący na ławie nóż i wbił w brzuch Jana Z. Bezpośrednio po ugodzeniu nożem Zbigniew Z. wezwał karetkę pogotowia, mimo to Jan Z. zmarł. Na ciele Zbigniewa Z. nie było żadnych śladów świadczących o użyciu wobec niego przemocy. Oceń odpowiedzialność karną Zbigniewa Z. (obrona konieczna)

Zbigniew tak naprawdę działał w celu odparcia zamachu ze strony syna, fakt, że nóż leżał gdzieś pod ręką. Zbigniew siedział a siedział stał — jeśli mamy nóż i chcemy osobę nastraszyć, miejsce zadania ciosu nie było przemyślane. Zbigniew wzywa karetkę, przekroczenie granic obrony koniecznej albo sprawca działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa albo w grę wchodziłby art. 156§3 — art. 156§3 k.k. — oddał cios na oślep i zaraz potem wezwał kartkę...