Opracowanie- 1. Charakterystyka zygomycota- sprzężniowce Obejmuje grzyby tworzące z reguły grzybnię pozbawiona ścian poprzecznych, wielojądrową. Rozmnażanie płciowe na drodze gametangiogamii. Zarodnik PDF

Preview

Summary

opracowanie z mikobiologiii na teamt różnych mikroorgganizmów
1. Charakterystyka zygomycota- sprzężniowce
Obejmuje grzyby tworzące z reguły grzybnię pozbawiona ścian poprzecznych, wielojądrową. Rozmnażanie płciowe na drodze gametangiogamii. Zarodniki płciowe- zygospory, zarodniki bezpłc...

Description

1. Charakterystyka zygomycota- sprzężniowce Obejmuje grzyby tworzące z reguły grzybnię pozbawiona ścian poprzecznych, wielojądrową. Rozmnażanie płciowe na drodze gametangiogamii. Zarodniki płciowe- zygospory, zarodniki bezpłciowe- zarodniki sporangia lnie lub konidia. Mogą być pasożytami fakultatywnymi roślin i zwierząt. Rosną i rozwijają się bardzo szybko. Występuja najpospoliciej w glebie. Rozkładają wiele podłoży organicznych. Część znalazła zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym np. Mucor racemosus jest używany do wyrobów etanolu w warunkach beztlenowych.

2.Charakterystyka bakteriofagów Są to wirusy żyjące w komórkach bakteryjnych. Są bezwzględnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi, pozbawionymi zdolności istnienia poza kontrolą bakteryjną. Namnażają się wewnątrz żywej komórki bakteryjnej. Nie mają budowy komórkowej. Posiadają materiał genetyczny w postaci: ssRNA, ssDNA, dsDNA otoczonej płaszczem białkowym (kapsy dem)

3.Urzęsienie bakterii

4.Co to są prototrofy i auksotrofy Prototrofy - organizmy heterotroficzne, wymagające do wzrostu oprócz substancji mineralnych tylko jedno organiczne źródło węgla. Auksotrofy – organizmy żywe, pozbawione zdolności syntezy określonych, niezbędnych do ich wzrostu, skomplikowanych związków organicznych, takich jak witaminy, zasady purynowe czy aminokwasy. Organizm auksotroficzny musi pobierać ten związek z otoczenia, jako składnik swojego pożywienia.

5.Wiązanie azotu atmosferycznego przez bakterie. Bakteria - posiada zdolność:  Wiązanie azotu atmosferycznego polega na redukcji azotu cząsteczkowego (N2) do amoniaku (NH3) przez drobnoustroje przy udziale enzymów w których skład wchodzi nitrogenaza. Umozliwia ono pobieranie azotu z powietrza i włączenie go do związków organicznych. Wyróżniamy:  -symbiotyczne wiąezanie azotu ( np. przez bakterie Rhizobium) jest mozliwe przez symbiozę bakterii z rośliną  niesymbiotyczne wiązanie azotu (np przez bakterie azotobacter) jest przeprowadzone przez bakterie zyjące w glebie lub w wodzie

6.Opisać wirus mozaiki tytoniu Budowa wirusa mozaiki tytoniu (WMT)     

symetria helikalna (ślimakowata) kapsyd WMT (płaszcz białkowy)  2130 podjednostek białkowych podjednostka = 158 aminokwasów jednoniciowe RNA na każda podjednostke białkową przypadają trzy nukleotydy wirusy zawierają podzielone na wile grup ze względu na kształt, skład chemiczny, właściwości biologiczne

7.Namnażanie się wirusów 1.ADSORBCJA- wirusa występuje w wyniki specyficznego oddziaływania między wirusem a receptorem na powierzchni błony cytoplazmatycznej komórki gospodarza 2.PRZENIKANIE- wirusa do komórki gospodarza odbywa się najczęściej na drodze fuzji osłonki wirusa z błoną cytoplazmatyczną komórki gospodarza lub endocytozy 3.ODSŁONIĘCIE WIRUSA- następuje zwykle w wyniku działania proteaz komórkowych otwierających kapsyd. Zostaje uwolnione wirusowe RNA oraz enzymy niezbędne do kontynuacji cykl. Na matrycy wirusowego RNA stworzy się DNA 4.NOWOUTWORZONE WIRUSOWE DNA WNIKA DO JĄDRA KOMÓRKOWEGO GOSPODARZA, gdzie ulega wzbudzeniu do chromosomu 5.W jądrze komórkowym zachodzi TRANSKRYPCJA WIRUSOWEGO DNA. Odbywa się ona pod wpływem polimerazy RNA 6.Cząsteczki wirusowego RNA powstałe w procesie transkrypcji opuszczają jądro. Działają one jako matryca do tworzenia białek. Proces syntezy białek w komórce na matrycy mRNA nazywany jest TRANSLACJĄ 7.TWORZENIE SIĘ RNA WIRUSA Z BIAŁKAMI I TWORZENIE KOMPLETNYCH CZĄSTEK WIRUSA (WIRIONÓW). 8. Opuszczenie komórki gospodarza, ulega ona zniszczeniu.

8. Etapy symbiozy korzeni z bakteriami Rhiozobium   

I - wnikanie bakterii - reakcja obronna rośliny - otaczanie bakterii celulozową błoną- do momentu wytworzenia naczyń przewodzących asymilaty z systemu naczyniowego rośliny do utworzonej brodawki II- faza właściwej symbiozy III faza- pasożytnictwo rośliny na bakterii (liza bakterii) lub bakterii na roślinie (zniszczenie brodawek i fragmentów korzenia)- faza ta zaczyna się z początkiem starzenia się rośliny

9. Charakterystyka Spiroplazmy  Spiroplazmy - dają się hodować na sztucznych pożywkach,  Drobnienie liści, zahamowanie wzrostu  Brak ściany, rybosomy, DNA  Kształt- spiralne, nitkowate, rozgałęzione, kuliste, owalne  Wymiary: 1. Spiralne- średnica 100-200 nm, długość 3-5 μm, średnica kulistych ok. 300 nm  Rozmnażanie- przez podział  Infekcja- naturalnie- owady- skoczki

10..Oddychanie beztlenowe. Oddychanie beztlenowe to taki typ biologicznego utleniania substratów pokarmowych, w którym, w przeciwieństwie do dobrze nam znanego oddychania tlenowego, końcowym akceptorem elektronów nie jest tlen, lecz inne związki, przyjmujące elektrony od cytochromów (azotany, siarczany, CO2). Wyróżniamy: Oddychanie azotanowe, w którym azotany V ulegają redukcji do azotanów I, które dają hydroksyloaminę, która z wodorem tworzy amoniak (redukcja asymilacyjna), lub ulegają redukcji dysymilacyjnej do azotu atomowego. Np. Micrococcus denitrificans, Thiobacillus denitrificans, Escherichia coli, Pseudomonas denitrificans, Micrococcus spp. Achromobacter spp. Oddychanie siarczanowe: dysymilacja – (droga kataboliczna)- siarczany przeprowadzane są do APS (adenozynofosfosiarczanu) i do siarkowodoru Asymilacja (anaboliczna)- siarczany są redukowane do siarczynów, a następnie siarczków, by jako grupa- SH być wbudowane w struktury związków organicznych (witamin, aminokwasów) bakterie: Desulfovibrio spp. Desulfotomaculum spp. Oddychanie węglanowe – węglany i CO2 ostatecznymi akceptorami elektronów, mogą się redukować do metanu. Fermentacja (mlekowa, octowa, alkoholowa): C6H12O6-----> C2H5OH + CO2 +H2O ATP W gorzelnictwie drożdże (Saccharomyces cerevisiae), w winiarstwie (Saccharomyces cerevisiae lub S. bayanus) w browarnictwie (S. uvarum lub cerevisiae )

11. Budowa ściany komórkowej - gramdodatnie - Bakterie gramdodatnie wybarwiają się metodą Grama na fioletowo. I tak bakterie gramdodatnie posiadają grubą (15 - 50 nm) ścianę, zbudowaną z wielu warstw mureiny; wybarwiają się, ponieważ barwnik z łatwością wnika pomiędzy jej cukrowe łańcuchy. Równie łatwo wnika do tych bakterii antybiotyk i, choć osłonięte grubszą ścianą, są bardziej podatne na działanie antybiotyków, niż bakterie gramujemne. - gramujemne - Bakterie ulegają odbarwieniu w alkoholu i nie są wybarwione. Bakterie gramujemne mają cienką (2-10 nm) ścianę i tylko jedną warstwę mureiny, pokrytą od zewnątrz tzw. lipopolisacharydem - błoną, składającą się z lipidów, cukrów i białek. Struktura ta utrudnia trwałe wybarwienie, utrudnia również wnikanie antybiotykom. 12.Co to są hydrolazy i liazy  

Hydrolazy- kataliza reakcji hydrolizy - rozkładu różnych wiązań z udziałem wody (przyłączana lub wydzielana) -> esterazy, glikozydazy, peptydazy, amidazy Liazy- odwracalna/nieodwracalna kataliza grup od substratu bez udziału wody (liza) -> enzymy katalizujące rozerwanie wiązania C-C, dekarboksylazy rozkładające wiązanie C-O, dezaminazy rozkładające wiązanie C-N

13.Ektomikoryza- ważniejsze właściwości i funkcje Ektomikoryzy to związki grzyba (z gromady Basidiomycota) z korzeniem, w których grzybnia wnika do korzenia międzykomórkowo (do miękiszu korowego, najdalej do ektodermy) oraz tworzy wokół korzenia tzw. „mufkę”. Komórki miękiszu korowego ulegają hipertrofii, a między nimi strzępki grzybni tworzą charakterystyczną sieć, tzw. siatkę Hartiga. Strzępki wnikają także na zewnątrz, do środowiska tworząc grzybnię ekstramatrykalną. W wyniku zastąpienia przez mufkę zanikają włośniki komórki skórki, korzeń staje się grubszy. Głównym celem wchodzenia przez grzyby w związki mikoryzowe jest uzyskiwanie od roślin substancji odżywczych, w zamian za zwiększoną powierzchnię chłonną i zwiększone zaopatrzenie rośliny w sole mineralne (2-3 razy więcej K i N, także więcej P, Mg, Ca, Mg, Fe i in.). Rośliny z korzeniami zmikoryzowanymi są odporniejsze na suszę, lepiej odżywione a także bardziej odporne na patogeny poprzez zwiększoną aktywność immunologiczną, blokadę korzeni dla patogenów przez grzyby mikoryzowe, wydzielanie przez nie szkodliwych dla patogenów metabolitów (m. in. antybiotyków) oraz regulacja populacji patogenów glebowych poprzez działanie antagonistyczne (konkurencja, antybioza)

14. Endomikoryza 

zwana także mikoryzą wewnętrzną lub mikoryzą arbuskularną; strzępki grzyba wnikają przez ściany komórkowe miękiszu kory pierwotnej korzenia tworząc masę skręconych strzępek we wnętrzu komórki, zwanych jako arbuskule. Strzępki faktycznie nie przenikają przez błonę komórkową, która tworzy wielokrotne wpuklenia wokół nich, zwiększając znacznie swoją powierzchnię kontaktu. U niektórych gatunków, w innych komórkach, strzępki tworzą ponadto pęchechyki wypełnione substancją olejową najprawdopodobniej o charakterze zapasowym. Grzyby nie wnikają głębiej niż do miękiszu kory pierwotnej korzenia.

15. Co ta są oligotrofy, autotrofy, heterotrofy, prototrofy i auksotrofy  



 

Oligotrofy- organizmy o małych potrzebach pokarmowych. Autotrofy- organizmy samożywne, organizmy zdolne do syntetyzowania związków organicznych z prostych związków nieorganicznych, wykorzystujące w tym celu energię świetlną (fotosynteza) lub energię uwalnianą w czasie reakcji chemicznych (chemosynteza). Autotrofami są wszystkie rośliny zielone, glony, sinice i niektóre bakterie. Heterotrofy- organizmy odżywiające się cudzożywnie. Nie potrafią wyprodukować materii organicznej z nieorganicznej i muszą ją pobierać ze środowiska. Do heterotrofów należy większość bakterii, grzyby, zwierzęta i nieliczne rośliny. Ze względu na źródła pokarmu wyróżniamy: holozoiki (roślinożercy, mięsożercy, wszystkożercy), pasożyty, saprobionty i symbionty. Prototrofy - organizmy heterotroficzne, wymagające do wzrostu oprócz substancji mineralnych tylko jedno organiczne źródło węgla. Auksotrofy – organizmy żywe, pozbawione zdolności syntezy określonych, niezbędnych do ich wzrostu, skomplikowanych związków organicznych, takich jak witaminy, zasady purynowe czy aminokwasy. Organizm auksotroficzny musi pobierać ten związek z otoczenia, jako składnik swojego pożywienia.

16. Metody wykrywania i identyfikowania wirusów  METODA SEROLOGICZNA: Kapsyd wirusa (białko) ma właściwości antygenowe - po wprowadzeniu do krwi zwierząt wyższych (stałocieplnych) stymuluje tworzenie specyficznych białek - przeciwciał (y-globulin). testy są specyficzne ponieważ przeciwciała łączą się tylko z białkiem danego wirusa. Specyficzna reakcja przeciwciał z określonym wirusem jest wynikiem połączenia białka przeciwciał z białkiem otoczki wirusa. Połączenie przeciwciał z nieoczyszczonym sokiem nawirusowanej rośliny daje reakcję aglutynacji(zlepianie). połączenie przeciwciał z oczyszczonym sokiem daje reakcję precypitacji (zmętnienie).  -METODA MOLEKULARNA Porównanie budowy badanego DNA do budowy wzorcowego (znanego)DNA.  METODA BIOLOGICZNA metoda roślin wskaźnikowych. Polega na użyciu roślin reagujących na określonego wirusa wyraźnymi i charakterystycznymi objawami. Rośliny wskaźnikowe: Datura, Pisum, Nicotiana, Fabaceae.  METODA WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNYCH Właściwości fizyczne wirusów to wrażliwośc wirusa na warunki środowiska gdy znajduje się on poza organizmem gospodarza.  punkt termicznej inaktywacji - najniższa temperatura w której wirus traci infekcyjnośc,  punkt granicznego rozcieńczenia - największe rozcieńczenie soku roślinnego w której wirus zachowuje infekcyjnośc,  trwałośc wirusa in vitro (20 stopni C) - liczba godzin w ciągu których wirus przetrzymywany w soku zachowuje infekcyjnośc  TEST ELISA Substrat umieszcza się w zagłębieniach płytek z przeciwciałami wyodrębnionymi z surowicy krwi. Jeżeli wirus jest obecny jego antygeny wiążą przeciwciała. W zagłębieniach płytek umieszcza się koniugat. Jeśli wirus jest obecny zatrzymuje na płytce przeciwciała z koniugatu. Jeśli nie są one wypłukiwane. W zagłębieniach umieszcza się tzw. wywoływacz fosfatazy. Żółte zabarwienie reakcji świadczy o obecności wirusa w badanej próbie.  METODA MIKROSKOPII ELEKTRONOWEJ  TECHNIKA DYFRAKCJI PROMIENI X.

17. Budowa bakteriofagów - są to wirusy komórek bakteryjnych; - namnażają się tylko wewnątrz żywej komórki bakteryjnej; - nie mają budowy komórkowej; - posiadają materiał genetyczny w postaci pojedynczej spirali DNA lub RNA lub podwójnej spirali DNA otoczonej płaszczem białkowym (kapsydem) którego zadaniem jest ochrona kwasu nukleinowego i współdziałaniem w infekcji; - kapsyd jest zbudowany z podjednostek białkowych ułożonych w uporządkowane struktury nadające fagowi określony kształt najczęściej kijanki - bakteriofagi mają kształt: ikosaedralny, nitkowaty, złożony

18. Oddychanie tlenowe TLENOWE: proces utleniania (głównie cukrów, białek i tłuszczów) pod wpływem enzymów, podczas którego powstają produkty finalne: dwutlenek węgla i woda oraz uwalniana jest energia. Oddychanie tlenowe jest wielostopniowym procesem redoks, w którym wodór jest przenoszony z glukozy na tlen. Jest mocno wydajne . !!!! Każdy etap przenoszenia elektronów → powstanie jednej cząsteczki ATP Synteza ATP = Fosforylacja tworzenie ATP ← energia z oddychania tlenowego = fosforylacja oksydatywna tworzenie ATP ← energia z oddychania beztlenowego = fosforylacja substratowa 19. Charakterystyka grzybów (fungi)  są organizmami heterotroficznymi  wspólnie z bakteriami uczestniczą w degradacji materii organicznej i obiegu pierwiastków w przyrodzie  mogą rozwijać się w szerokim zakresie temperatury...