Rodzaje policji w Niemczech do 1918 roku PDF

Preview

Summary

notatki...

Description

1. Rodzaje policji w Niemczech do 1918 roku.

Nieco inaczej przedstawiała się struktura instytucji policyjnych w zaborze pruskim. W miastach funkcjonowały prezydia policji, a w gminach wiejskich - policje gminne i oddziały żandarmerii. System służb porządkowych na tych terenach był dobrze rozwinięty. Policja pruska dzieliła się na: porządkową (prewencyjną), kryminalną i administracyjną. Ta ostatnia była instytucją niezmilitaryzowaną i nieumundurowaną, zatrudniała urzędników prowadzących działalność ewidencyjną i administracyjnowychowawczą. Z kolei podstawowym pionem policji wykonawczej była umundurowana policja porządkowa. Zobowiązana była ona do ochrony państwa, instytucji publicznych, osób i mienia przed bezprawnymi zamachami, zapobiegania czynom karalnym, zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzeń i pochodów, utrzymania porządku i czystości w miejscach publicznych. W policji prewencyjnej istniały ogniwa specjalistyczne: policja drogowa, pożarowa, wypadkowa, kolejowa i sanitarna. Policja kryminalna była nieumundurowaną formacją, wykonującą czynności śledcze. Mogła prowadzić działania operacyjne, a podporządkowana była organom wymiaru sprawiedliwości na obszarze swojego działania. W skład policji wykonawczej wchodziła także żandarmeria krajowa. Nadzór nad nią pełnili: minister spraw wewnętrznych, prezydent regencji i starostwa. Żandarmi pełnili służbę na terenach wiejskich, wykonując najczęściej funkcje porządkowe, ale wykorzystywana też była do tłumienia nielegalnych zgromadzeń, rebelii i strajków. Oprócz powyższych rodzajów policji i żandarmerii, w gminach zaboru pruskiego istniały policje gminne (lokalne), organizowane i zarządzane przez organy gminnej administracji. Zabór pruski. Działalność policji w XIX-wiecznym państwie pruskim miała 2 cele: podstawowy, czyli ochronę bezpieczeństwa i porządku, a równocześnie także popieranie „dobrobytu” społeczeństwa w najszerszym znaczeniu materialnym, moralnym i intelektualnym (policja dobrobytu — Wohlfartspolizei), czyli jego interesów określonych przez opinię publiczną — panujących poglądów etycznych, społecznych i obyczajowych, które stanowiły podstawę współżycia publicznego. Istniała policja polityczna, mająca na celu policyjną ochronę państwa i jego aparatu, o szerokim i mało sprecyzowanym zakresie działania, oraz policja bezpieczeństwa jednostki (Einzelsicherheitspolizei), chroniąca dobra i interesy społeczeństwa oraz poszczególnych osób. W każdej rejencji policja podlegała prezydentowi rejencji, który był zwierzchnikiem landratów w powiatach; w miastach powyżej 10 tys. mieszkańców policja podlegała burmistrzom, ale pod nadzorem pruskich władz państwowych (starostów, w dużych miastach — prezydentów rejencji); w gminach wiejskich przedstawicielami władzy państwowej z funkcjami policyjnymi byli sołtysi — najczęściej ziemianie, właściciele tzw. obszarów dworskich. W 1872 utworzono w prowincjach (z wyjątkiem Poznańskiego) niewielkie obwody policyjne (Amtsbezirke) z obywatelskim (nie zawodowym) kierownikiem (najczęściej był nim ziemianin); w Poznańskiem utworzono dystrykty policyjne z mianowanym komisarzem. W powiecie zwierzchnikiem policji był starosta, który także nadzorował jej działalność w obwodach, dystryktach, obszarach dworskich i w miastach poniżej 10 tys. mieszkańców. Organem wykonawczym policji w miastach, w których nie istniały królewskie dyrekcje policji, była miejska służba policyjna (Polizeisergeante, Polizeidiener), w tych zaś, w których dyrekcje takie istniały —

służba bezpieczeństwa (Schutzmannschaft); organem wykonawczym powiatowych i nadrzędnych władz policyjnych była żandarmeria, zorganizowana w sposób wojskowy i podległa kierownikom powiatów, rejencji, prowincji oraz — poprzez swojego szefa — ministrowi wojny....