Autorytety w życiu człowieka, Pan Tadeusz PDF

Preview

Summary

Każdy człowiek ma jakiś autorytet, kogoś, kogo uważa za idealny wzór do naśladowania. Dla jednych może być to jakaś postać historyczna, dla innych celebryta, a dla jeszcze innych członek rodziny. Biorąc pod uwagę jak istotną rolę odgrywają w życiu człowieka autorytety, jak bardzo ludzie wzorują się ...

Description

Każdy człowiek ma jakiś autorytet, kogoś, kogo uważa za idealny wzór do naśladowania. Dla jednych może być to jakaś postać historyczna, dla innych celebryta, a dla jeszcze innych członek rodziny. Biorąc pod uwagę jak istotną rolę odgrywają w życiu człowieka autorytety, jak bardzo ludzie wzorują się na ich postępowaniu, istotne jest kto został wybrany na wzór do naśladowania. W utworze „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza Sędzia wraz z Podkomorzym i Wojskim stanowili „naturalne autorytety”. Mimo, że dla młodzieży obyczaje szlacheckie nie były aż tak istotne, młodzi ludzie potrafili doceniać nauki starszego pokolenia. Nie tylko stanie na straży obyczajów, ale także, na przykład, zdolność rzucania nożem Wojskiego, bądź posiadana przez Podkomorzego tabakiera od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, budziły w młodzieży respekt i sprawiały, że Sędzia, Podkomorzy oraz Wojski byli wzorami do naśladowania. Rolę autorytetu w utworze pełnił również Maciek nad Maćkami. Jako najstarszy z rodu Dobrzyńskich, cechujący się honorowością i odwagą, to on ostatecznie zatwierdzał każdą decyzję, która miała zapaść w Zaścianku Dobrzyńskich. Autorytetem był także Jacek Soplica. Przed przemianą w księdza Robaka brat Sędziego był dumny, pyszny i porywczy. Posiadał również doskonałe zdolności strzeleckie i lubił się awanturować. Cechy te sprawiły, że był autorytetem dla innych szlachciców, ponieważ dla nich stanowił on idealnego członka narodu: lubiącego ucztować awanturnika, a jednocześnie zdolnego myśliwego. Dla Sędziego najważniejszą wartością była znajomość obyczajów. We fragmencie z utworu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza Sędzia ubolewa nad tym, że młodzież jest wysyłana do szkół, aby się uczyć, zamiast spędzać czas na dworach pańskich i tam wzorować się na zachowaniach szlachciców. Mężczyzna wprost mówi, że widzi jak młodzież cierpi na tej zmianie obyczajów. Zwraca uwagę, że czytanie książek nie nauczy ich jak żyć z ludźmi i światem. Sędzia wymienia również swój autorytet, którym był ojciec Podkomorzego. Mężczyzna bardzo docenia czas spędzony na dworze Pana. Dzięki niemu wie jak zajmować się usługami publicznymi oraz zawdzięcza mu, że: „Z opieki nie wypuścił, aż człowiekiem zrobił.”. Dowodem uczucia i szacunku jakim darzy ojca Podkomorzego, jest codzienna modlitwa za jego duszę. Oznajmia, że w jego domu zawsze będą o nim pamiętać. Sędzia stwierdza również, że tym, co zyskał na dworze ojca Podkomorzego, jest nauka grzeczności, która wcale nie jest łatwa i nieważna. Poprzez wybranie dobrego wzoru do naśladowania mężczyzna

nauczył się jak być człowiekiem grzecznym i uczciwym, a dla pokolenia Sędziego były to bardzo istotne cechy. Autorytet odegrał również ważną rolę w życiu Willa Treaty’ego, bohatera serii „Zwiadowcy” Johna Flanagana. Chłopiec żył w świecie, w którym każde dziecko, po ukończeniu piętnastego roku życia, musiało wybrać swojego mistrza oraz dziedzinę, w której będzie się specjalizować. Will chciał zostać rycerzem, jednak z powodu drobnej postury odrzucono jego kandydaturę. Zrozpaczonemu chłopcu została tylko opcja zostania zwiadowcą. Przygarnął go do siebie najlepszy w tym zawodzie Halt. Początkowo Will był bardzo negatywnie nastawiony do swoich obowiązków jako uczeń zwiadowcy, jednak poświecenie oraz upór Halta stopniowo go przekonywały. Szalę przeważył incydent, kiedy mistrz uratował chłopcu życie. Will, zainspirowany działaniami mężczyzny, zaczął się bardziej przykładać do treningów. Wzorując się na Halcie czynił coraz większe postępy, nie tylko pomagając innym, ale także samemu się rozwijając. Dzięki temu, że mężczyzna stał się dla niego prawdziwym autorytetem, a nie tylko nauczycielem, chłopak odnalazł cel w swoim życiu i czerpał przyjemność z tego co robił, dążąc do dorównania mistrzowi. Lorenzo de Medici, zarówno postać historyczna, jak i bohater utworu „Udręka i ekstaza” Irvinga Stone’a stał się autorytetem dla Michała Anioła. Chłopiec. rozwijając swój talent rzeźbiarski i malarski, w swoim życiu miał wielu mistrzów. Jednak, choć Lorenzo nie był artystą, to on stał się dla Michała Anioła autorytetem. Mężczyzna miał bardzo duży wpływ na życie i twórczość chłopaka. Kiedy rzeźbiarz obmyślał plany na swoje dzieła, zawsze myślał czy spodobało by się ono Lorenzo. Przed podjęciem każdej ważniejszej decyzji zastanawiał się czy de Medici poparłby go. Michał Anioł nie zawsze jednak zgadzał się z decyzjami Lorenza, na przykład kiedy mężczyzna kazał mu uczyć się pisać wiersze. Chłopak uważał, że to strata czasu i, że nie jest do tego odpowiednią osobą. Jednak, gdy Michał Anioł w późniejszym okresie swojego życia znajdował się w trudnych sytuacjach, to właśnie pisanie wierszy i myślenie o Lorenzo pomagało mu się uspokoić i rozwiązać problem. De Medici zainspirował Michała Anioła i nauczył go obycia wśród ludzi, dzięki czemu chłopak mógł rozwijać swoją karierę. Jednak nie każda osoba wybrana na autorytet, musi być odpowiednim wzorem. Hannah Marin, bohaterka serii „Słodkie kłamstewka” Sary Shepard, za swój wzór wybrała zmarłą przyjaciółkę Alison DiLaurentis. Alison była najwredniejszą dziewczyną w szkole. Dokuczała, przezywała i poniżała innych uczniów. Jednak wszystko jej wybaczano, ponieważ

była piękna i popularna. Hannah, wraz z trzema innymi dziewczynami, zaprzyjaźniła się z Alison, kilka miesięcy przed tragedią, jaką była śmierć dziewczyny. Po jej odejściu Marin zapragnęła stać się drugą Alison. Zaczęła ćwiczyć by stać się szczuplejszą. Wraz ze zbliżaniem się do upragnionego wyglądu Hannah stawała się coraz bardziej podobna do zmarłej koleżanki. Zaczęła manipulować innymi. Poniżała i dokuczała własnym przyjaciółkom, które już wkrótce przestały się z nią spotykać. Stworzyła wokół siebie grupkę popularnych osób. Mimo, że dziewczyna osiągnęła swój upragniony cel, wcale nie stała się przez to lepsza. Wzorując się na nieodpowiedniej osobie, zmieniła swoje życie na gorsze. Bohaterowie „Stowarzyszenia umarłych poetów” N.H. Kleinbauma, wybierając na swój autorytet profesora Johna Keatinga, poprawili swoje życie. Mimo, że chłopcy żyli w otoczeniu świetnych nauczycieli oraz ambitnych rodziców, to nowy profesor o odmiennym podejściu do nauczania stał się dla nich autorytetem. John Keating zachęcał ich do realizacji marzeń i rozwijania pasji. Pomagał im w zmienianiu siebie i rozwoju osobistym. Inspirował chłopców pozostawaniem wiernym własnym poglądom. Nie zmienił swojego podejścia do nauczania nawet po namowach dyrektora szkoły. Uczniowie, wybierając Johna Keatinga na swój autorytet, nauczyli się czerpać prawdziwą radość z życia. Objęcie Annalise Keating za wzór do naśladowania przez Michaele Pratt, bohaterkę serialu „Sposób na morderstwo”, przyniósł odwrotny skutek. Wzorując się na swoim autorytecie, dążąc do zrównania się z nią, Michaela zniszczyła sobie życie. Dziewczyna zapisała się na studia prawnicze w Filadelfii, aby uczyła ją znana pani adwokat, Annalise Keating. Marzeniem studentki było zrobienie takiej samej kariery jak nauczycielka. Prawniczka na każdym roku wybierała grupę uczniów, którzy pomagali jej w prawdziwych rozprawach sądowych, dlatego też gdy Michaela została przez nią wybrana, myślała, że zrobienie kariery będzie łatwiejsze. Dziewczyna bardzo starannie przygotowywała się do każdej sprawy i na każdym kroku próbowała udowodnić Annalise, że jest godna miejsca w grupie pomocników. Starała się zadowolić kobietę, jednak będąc zaślepiona swoim wyobrażeniem o idealnej nauczycielce, Michaela nie dostrzegła jak bardzo spaczona w rzeczywistości jest adwokatka. Annalise mieszała w sprawach sądowych, szantażowała innych prawników i swoich klientów oraz zatajała część istotnych danych podczas rozpraw. Młoda studentka zorientowała się jednak zbyt późno, jaka naprawdę jest nauczycielka. Michaela była świadkiem morderstwa, które kobieta starała się za wszelką cenę zataić przed

policją, dlatego zabroniła studentce zgłaszać się na komisariat w roli świadka. Ciężar wiedzy jaką posiadała oraz utrata wzoru do naśladowania sprawiły, że Michaela przestała czerpać radość ze studiów oraz nie potrafiła wykonywać codziennych czynności bez pomyślenia w jakiej sytuacji się znalazła. Autorytety w życiu człowieka mogą odgrywać bardzo dużą rolę. Dowodem na to jest choćby wymieniona powyżej postać Johna Keatinga, który miał

ogromny wpływ na

chłopców, bądź Lorenza de Medici, który ukształtował sposób myślenia Michała Anioła, co wpłynęło na dzieła tworzone przez artystę. Roztropne wybieranie autorytetu jest bardzo ważne, ponieważ czerpiąc przykład ze złej osoby można nic nie zyskać, a wręcz stracić, tak jak Hannah wzorując się na Alison....