Kolokwium z medratów PDF

Preview

Summary

Do szybkiej powtórki tuż przed egzaminem...

Description

Udrażnianie dróg oddechowych metodami przyrządowymi.  



  







Uraz odcinka szyjnego  pozycja neutralna, żuchwa do przodu (musi być stabilizacja przez drugą osobę w osi GiS) Rurka ustno-gardłowa o Oddala język od tylnej ściany gardła, ma łukowate wygięcie odpowiadające krzywiźnie języka o Odległość od siekacza do kąta żuchwy, od płatka usznego do kącika ust o Koniec wew 1,5-2 cm ponad wejściem do krtani o Rozmiar 2,3,4 (dorosły drobny, średni, masywny) o Krzywizna rurki skierowana do dołu, wsuwając głębiej dokonuje się obrotu o 180 stopni o Jeśli zachowane są odruchy wprowadzenie tej rurki może spowodować wymioty lub kurcz głośni, ruszające się zęby o Tylko nieprzytomni Rurka nosowo-gardłowa o Szczękościsk, urazy twarzoczaszki  super o Gdy złamanie podstawy czaszki  rurka u-g o Dorośli – rozmiar 6 i 7mm o Odległość pomiędzy końcem nosa a płatkiem ucha o Zakładanie  uszkodzenie śluzówki oraz krwawienie o Gdy jest zbyt długa może wywołać odruch z tylnej ściany gardła i krtani  wymioty lub kurcz krtani Odsysanie płynnej treści z dróg oddechowych  cewnik do odsysania o szerokim świetlne  ostrożnie gdy pacjent ma zachowane odruchy bo inaczej wymioty Rurka krtaniowa Intubacja tchawicy o Kliniczne objawy prawidłowego umieszczenia rurki: skraplanie pary w rurce, unoszenie się klatki, szmer oddechowy podczas osłuchiwania płuc (okolice podobojczykowe, środkowo-pachowe), osłuchiwanie nadbrzusza  wdmuchiwanie powietrza do żołądka o K  7-8, M  7,5 – 9, u K na 21 cm, u M na 23 cm o Natlenowanie, laryngoskop, rurka, osłuchujemy o Jeśli za głęboko  szmer nie będzie słyszalny w okolicy lewej bo rurka będzie znajdować się w prawym oskrzelu  należy opróżnić mankiet uszczelniający, wysunąć rurkę o 1-2cm i ponownie napełnić mankiet o Zaintubowanie przełyku  hipoksja, rozdęcie żołądka, regurgitacja Konikotomia o Przecięcie błony pierścienno –tarczowej o Rozległe obrażenia twarzy, niedrożność na poziomie krtani spowodowana obrzękiem lub ciałem obcym o Konikopunkcja – kaniula o szerokim świetle, która się nie zagina oraz źródło tlenu pod wysokim ciśnieniem Maska krtaniowa z prowadnicą i bez o Objęcie wejścia do krtani elastycznym mankietem uszczelniającym i za pomocą połączonej do mankietu rurki wydobyciu dróg oddechowych powyżej poziomu ust Rurka typu i-gel lub typu COBRA o Pozwala na wentylację wyższymi ciśnieniami niż za pomocą rurki krtaniowej

Defibrylacja (AED i profesjonalna). AED      

Standardowe AED są odpowiednie dla dzieci powyżej 8 rż, u dzieci 1-8 używa się elektrod pediatrycznych razem z przystawką zmniejszającą energię defibrylacji z możliwością włączenia trybu pediatrycznego Gdy jest więcej ratowników należy przeprowadzać RKO podczas naklejania elektrod Natychmiastowa defibrylacja – największy wpływ na przeżycie w migotaniu komór Należy unikać przerw w uciskaniu przed jak po defibrylacji (przerwa do 5s po defibrylacji) Po przybyciu ZRM – AED powinno być zostawione podłączone podczas zabezpieczenia drożności dróg oddechowych i wykonywania wkłucia dożylnego Wymiana AED na defibrylator manualny powinna nastąpić po kolejnej analizie rytmu i defibrylacji

  



 





  



  

AED posiada mikroprocesory analizujące różne cechy EKG  częstotliwość, amplituda Nie są przeznaczone do wykonywania zsynchronizowanych wyładowań Przerwa przeddefibrylacyjna – czas pomiędzy przerwaniem uciskania a wykonaniem defibrylacji o Musi być skrócona do minimum  5-10 sekundowa przerwa zmniejsza szanse na skuteczność defibrylacji o Może być skrócona poniżej 5 sekund poprzez kontynuację uciśnięć w trakcie ładowania defibrylatora o Rękawiczki – minimalizują ryzyko przypadkowego porażenia Usuwamy włosy  pomiędzy owłosioną klatą po elektrodami zostaje uwięzione powietrze  niedostateczny kontakt elektrody ze skórą  zwiększony opór, zmniejszona skuteczność defibrylacji  ryzyko powstania łuku elektrycznego  oparzenie klatki pacjenta Golenie zmniejsza nieznacznie opór przezklatkowy Siła przyłożenia łyżek o Trzeba mocno przycisnąć do klatki  zmniejsza opór, lepszy kontakt elektrody ze skóra, zmniejsza V klatki o Naciskanie siłą 8kg u dorosłych, 5 kg u dzieci o ile defibrylacja jest wykonywana przy użyciu łyżek dla dorosłych o Klasyczne łyżki – warstwa metalu, aby poprawić przewodnictwo wskazane jest umieszczenie pomiędzy metalem a skórą materiału przewodzącego o Używanie łyżek bez materiału  zwiększa opór klatki  ryzyko powstania łuku elektrycznego Ułożenie elektrod o Przepływ prądu przez serce w trakcie wyładowania będzie największy, jeśli pomiędzy elektrodami znajdzie się okolica serca objęta migotaniem o Osoby z rozrusznikami lub ICD  jakieś info aby nie doszło do uszkodzenia urządzenia podczas defibrylacji  łyżki należy umieścić co najmniej 8 cm od urządzenia o Usunąć plastry z lekami  łuk elektryczny o Prawa elektroda  prawa strona mostka, poniżej obojczyka o Lewa elektroda  koniuszkowa, w linii środkowopachowej, na wysokości V6 EKG o Inne ułożenia: standardowa koniuszkowa, druga w górnej części pleców po prawej stronie o Z przodu nad lewą okolicą przedsercową, druga z tyłu w stosunku do serca (poniżej lewej łopatki) Ułożenie w arytmiach przedsionkowych o Typowa przednia – koniuszkowa o Przednio – tylna Defibrylacja powinna być wykonywana w fazie końcowej wydechu  klatka ma najmniejszy opór RKO przerywa się wtedy kiedy konieczna jest ocena rytmu i dostarczenie wyładowania przez 2 min (30:2) Defibrylatory jednofazowe: o Prąd jednobiegunowy  biegnący w jednym kierunku o I defibrylacja  360 J o II  360 J Defibrylatory dwufazowe: o Najpierw prąd płynie w kierunku wartości dodatnich, potem się odwraca i płynie w kierunku ujemnych o Fala dwufazowa ścięta wykładniczo (BTE) i dwufazowa rektalinearna (RLB) o Efektywniej leczą komorowe komorowe zaburzenia rytmu, powodują mniejsze oparzenia. o Nie powinna być niższa niż 120 J dla fali RLB, 150 J dla BTE  przynajmniej 150 J o II defibrylacja  wyższa energia o Jeśli rytm do defibrylacji powraca po skutecznej defi należy zrobić wyładowanie energią, którą była skuteczna. Optymalna energia  która spowoduje defibrylację, jednocześnie wywołując najmniejsze możliwe uszkodzenie mięśnia sercowego. 1-fazowe  30-40 Amperów, 2-fazowe  15-20 U dzieci – 4 J/kg  do 9 Kardiowersja o Migotanie przedsionków, napadowy częstoskurcz nadkomorowy o Wyładowanie ma być zsynchronizowane z załamkiem R  komorowe, przedsionkowe zaburzenia rytmu o Załamek T  unikamy dostarczenia energii podczas refrakcji względnej serca  nie dochodzi do migotania komór

U przytomnych pacjentów przed kardiowersją  znieczulenie ogólne, sedację Migotanie komór, VT bez tętna wymagają wyładowań niezsynchronizowanych Jeśli pacjent stabilny  EKG z 12 odprowadzeniami  czas trwania QRS przekracza 0,12 s (3 małe kwadraty)  częstoskurcz z szerokimi QRS, jeśli krótszy z wąskimi o Niestabilny  kardiowersja do 3 prób Migotanie przedsionków – kardiowersja AF o Fale dwufazowe  120-150 J Trzepotanie przedsionków i napadowy częstoskurcz nadkomorowy o Jednofazowe 100 J, dwufazowe 70-120 J, kolejne wyładowania stopniowo zwiększane energie Częstoskurcz komorowy o VT z tętnem jednofazowa 200 J, dwu 120-150 J o Bez tętna jeśli się utrzymuje należy rozważyć zmianę ułożenia łyżek o Z szerokimi QRS: Stymulacja o U pacjentów z objawową bradykardią – oporna na leki antycholinergiczne o Bradykardia...