Metamorphoses Daedalus en Icarus PDF

Preview

Summary

Verbeterde tekstvertaling van het verhaal van Daedalus en Icarus. Icarus vliegt te dicht bij de zon en verbrandt zijn vleugels waardoor hij neerstort....

Description

Met. VIII Ovidius Daedalus en Icarus Een ontsnappingsroute door de lucht Intussen was Daedalus, die de lange ballingschap op Kreta grondig beu, en die getroffen was door heimwee en door de zee. Hij zei “ Ook al verspert hij het land en het water, de hemel staat toch open! Wij zullen daarlangs gaan! Minos mag dan alles bezitten, de lucht bezit hij niet.” Genie aan het werk Hij zei dat en bedacht een onbekende/nieuwe kunst en vernieuwde de natuur. Want hij legde veren op een rij beginnend van de kleinste, terwijl een kortere veer op een langere volgde, zodat je meende dat die veren op een helling gegroeid zijn. Zo ontstaat vaak stilaan een panfluit met ongelijke riethalmen. Toen bond hij het midden van de veren met draad en het onderste van de veer met was en hij boog de samengelegde veren zo met een kleine welving dat hij echte vogels nabootste. Kinderlijk De jongen Icarus stond erbij en, niet wetend dat hij met zijn leven speelde, greep hij nu eens met een stralend gezicht de pluimveertjes die door een zacht briesje waren bewogen, dan weer maakte hij de goudgele bijenwas week met zijn duimen en verhinderde met zijn spel het wonderbaarlijke werk van zijn vader. Nadat hij de laatste hand had gelegd aan het begonnen werk, hield de maker zelf zijn lichaam in evenwicht tussen de twee vleugels en hij hing in de bewogen lucht. Een bezorgde vader Hij onderrichtte ook zijn zoon en zei “ik raad je aan om in het midden van de weg te vliegen, Icarus, opdat het water de veren niet zwaarder maakt als je te laag zal gaan en opdat de zon je veren niet verbrand als je te hoog zal gaan. Vlieg tussen beide! Ik beveel je niet naar Bootes, Helice of het getrokken zwaard van Orion te kijken. Volg een weg onder mijn leiding!” Tegelijkertijd leverde hij de vlieginstructies over en maakte hij de onbekende vleugels vast aan de schouders. Tussen het werk en de waarschuwingen werden de wangen van de oude man nat en de handen van de vader trilden. Hij gaf zijn zoon kussen, die niet opnieuw herhaald konden worden. Nadat hij zich had opgetild met zijn vleugels, vloog hij voorop en vreesde voor zijn metgezel, zoals een vogel die zijn teder jong weg van het hoge nest de lucht in leidt, hij spoorde hem aan om hem te volgen en leerde de schadelijke kunst aan en hij bewoog zelf zijn eigen vleugels en keek om naar die van zijn zoon. Een tragische vlucht Iemand die meet een trillende hengel vissen ving, een herder steunend op zijn stok en een boer steunend op een ploegstaart zagen hen en stonden verstomd en ze geloofden dat ze goden waren, omdat ze konden vliegen. En het aan Juno gewijde Samos lag al aan de linkerkant (Delos en Paros waren al achtergelaten) en rechts was Lebinthos en het aan honing gewijde Calymne, wanneer zijn zoon zich begon te verheugen door de roekeloze vlucht, liet hij zijn leider in de steek, aangetrokken door het verlangen naar de hemel, vloog hij hoger, de nabijheid van de verzengende zon maakte de geurige was, de boei van de veren, week, de

was was gesmolten. Hij sloeg vederloze armen en ving zonder roeispanen geen lucht op, en zijn mond, die de naam van zijn vader riep, werd opgevangen door het donkerblauwe water, dat naar hem is genoemd. Een gebroken man Maar de ongelukkige vader, die geen vader meer was : “Icarus”, zei hij “Icarus, Waar ben je?” zei hij “Waar moet ik je zoeken? Icarus!” herhaalde hij. Hij bemerkte de veren in het water vervloekte zijn kunst, hij begroef zijn lichaam en de aarde werd genoemd naar de begravene....