Miasto rozprawka - Stopień: 80% PDF

Preview

Summary

rozprawka na język polski - sklepy cynamonowe i lalka...

Description

Weronika P IIIB Życie w mieście posiada zarówno wiele wad jak i zalet. Hałas, harmider, chaos i tłumy ludzi w każdym miejscu i o każdej porze dnia. Trudno w nim o ciche miejsce, w którym moglibyśmy chwilę odpocząć i pobyć sami ze sobą, zbierając myśli i relaksując się. Codziennie widzimy w nim mnóstwo twarzy, tych znajomych, ale również kompletnie nam obcych. Wobec tego, czy miasto potęguje, czy łagodzi poczucie samotności? Odpowiedzi na to pytanie możemy poszukać w twórczości Bruna Schulza. W opowiadaniu „Sklepy cynamonowe” bohater wracając do domu po zapomniany portfel błądzi po mieście niczym po labiryncie. W ciemności ulice wydają się być takie same, dlatego trafia do tytułowych sklepów cynamonowych, pod gmach swojego dawnego gimnazjum oraz wsiada do stojącej dorożki. Skłania to czytelnika do refleksji na temat zawiłości miasta, która przerastając człowieka może być jedną z wielu przyczyn odczuwania zagubienia i samotności. W opowiadaniu „Ulica Krokodyli” Schulz przedstawia ową ulicę jako symbol nowego świata, postępu cywilizacyjnego i technicznego. Można było na niej dostrzec między innymi napisy w obcym języku czy tanią elegancję. Panował tam istny chaos, spekulacja i korupcja, co możemy porównać do ulic w wielkich miastach. Na Ulicy Krokodyli żaden cel nigdy nie zostaje osiągnięty. Ten fakt pogłębia uczucie pustki w człowieku, a także uczucie samotności. Bolesław Prus w swoim utworze pt. „Lalka” przedstawia obraz miasta podczas spaceru Wokulskiego po Warszawie. Podzielona jest ona na część bogatą – np. Aleje Jerozolimskie, ulica Marszałkowska, i biedną – Nalewki i Powiśle. W zamożnej części znajdowały się hotele, banki, dworzec kolejowy, a także miejsca rozrywki arystokracji – restauracje, kawiarnie, teatr. Natomiast obraz dzielnic biedy jest doskonałym przykładem naturalizmu. Prus opisuje dachy porośnięte mchem, okiennice zamknięte na sztaby, drzwi przybite gwoździami. Wokulski nawet porównał Powiśle do upadłej drabiny, po której nie da się już wspiąć. Te dwa światy – biedny i bogaty – nigdy się ze sobą nie przenikały. Taki skrajny podział może powodować zagubienie i zdezorientowanie, które dalej przeradza się w wewnętrzną pustkę i brak przydziału – czyli samotność. W „Lalce” Warszawa została też zestawiona z Paryżem. To francuskie miasto było świetnie zorganizowane, panowała tam harmonia nie tylko w gospodarce, ale również w relacjach międzyludzkich, czego zdecydowanie brakowało stolicy Polski. Potęgowało to samotność jednostki – Wokulskiego. Mimo faktu, że miasto nigdy nie śpi i otaczamy się w nim tysiącem ludzi, nadal możemy czuć się w nim samotni, co potwierdza jego opis w twórczości Schulza oraz postać Wokulskiego w „Lalce” Prusa. Ma ono swoje mroczne zakamarki i ciemne zaułki. Jest pełne korupcji, fałszywości i niesprawiedliwości, z którą nie każdy może sobie poradzić. Kontrasty i skrajności mogą wywoływać w człowieku rozmaite emocje, takie jak współczucie czy strach. Należy jednak pamiętać o tym, że każdy medal ma dwie strony i życie w mieście posiada również wiele zalet....