Romantyzm czy pozytywizm - rozprawka PDF

Preview

Summary

Rozprawka na temat: Romantyczna walka o wolność, czy pozytywistyczna praca u podstaw? - Którą postawę uznajesz za prawdziwy patriotyzm?...

Description

Romantyczna walka o wolność, czy pozytywistyczna praca u podstaw? - którą postawę uznajesz za prawdziwy patriotyzm? Patriotyzm oznacza umiłowanie i szacunek do ojczyzny, który wiąże się również z gotowością walki i poświęceniem za kraj. Postawa ta odegrała niezwykle ważną rolę w dobie romantyzmu i pozytywizmu, albowiem w obu epokach cel był ten sam - dobro narodu polskiego i wyzwolenie ojczyzny spod panowania zaborców. Jednak taktyki, które podjęto do osiągnięcia celu, znacznie się różniły. Romantycy stawiali uczucia i emocje ponad rozum, byli pełni zapału i chęci do walki, co doprowadziło do licznych buntów i powstań narodowowyzwoleńczych. Z drugiej strony pozytywizm zakładał, że tylko naród jako jedność da radę przeciwstawić się wrogowi. Według mnie romantyczna walka o wolność, ukazuje autentyczny patriotyzm. Aktywne angażowanie się w walkę z zaborcami, mimo wielu niepowodzeń, było postawą, która pełniła przykład dla Polaków przez wiele pokoleń i jest ceniona do dziś. Idea romantyzmu miała duży wpływ na przebieg wydarzeń historycznych w Polsce. Pisarze romantyczni w swoich tekstach zachęcają społeczeństwo do podejmowania działań w celu wyzwolenia i walki o wolność. Najważniejszym z nich był Adam Mickiewicz, który należał również do spiskowej organizacji narodowo-patriotycznej - Towarzystwa Filomatów. W swoim utworze “Konrad Wallenrod”, ukazał patriotyzm głównego bohatera, który przejawiał się w walce o kraj. Mickiewicz pisał ten utwór podczas przymusowego zesłania do Rosji. Autor aby zmylić rosyjską cenzurę, zastosował tzn. język ezopowy. W ten sposób “Konrad Wallenrod” stał się bezpośrednią literacką inspiracją do wybuchu powstania listopadowego. Główny bohater poematu Walter - jest Litwinem, wychowanym przez Krzyżaków. Tęskni jednak za ojczyzną i chce dla niej jak najlepiej, dlatego dokonuje zabójstwa giermka - Konrada Wallenroda - i podszywa się pod jego postać, przyjmując maskę krzyżacką. Bohater tak kieruje polityką zakonu by doprowadzić go do ostatecznej klęski. Niestety zostaje jednak zdemaskowany, po czym popełnia samobójstwo. Wallenrod jest bohaterem tragicznym, gdyż staje wobec wyboru pomiędzy dwoma racjami: miłość Aldony i dobro Litwy. Poświęca on własne życie dla ojczyzny, łamie zasady zarówno kodeksu zakonnego, zasady moralności jak i etyki chrześcijańskiej, albowiem dokonuje skrytobójstwa. Konrad jest też bohaterem sumienia, gdyż strategia podstępu i zdrady niszczy go i ponosi odpowiedzialność za swoje czyny skazując siebie na śmierć. Bohater dla ojczyzny poświęca miłość, honor i przyszłe zbawienie. Jego postawa i czyny pokazują jak ważna jest wolność narodu. Adam Mickiewicz odtworzył idee romantyzmu również w innych swoich dziełach. Jednym z nich były “Dziady” cz.III, nawiązujące do ówczesnej sytuacji politycznej w kraju, czyli czasu, kiedy Polska była pod zaborami. III część “Dziadów” powstała po klęsce powstania listopadowego, dlatego też autor w swoim utworze chciał przekonać walczących, że nie należy się poddawać. Mickiewicz w dramacie ukazuje wymiar cierpienia niewinnych Polaków. Przedstawione zostało to już w I scenie - “Więziennej”. Jeden z więźniów - Jan Sobolewski - opowiada co widział, gdy był prowadzony na śledztwo. Przed kościołem przygotowywano więźniów do transportu na Syberię. Byli to głównie młodzi chłopcy, z ogolonymi głowami, wychudzeni, niektórzy okrutnie pobici. Sobolewski rozpoznał wśród więźniów dawnego przyjaciela - Cypriana Janczewskiego którego więzienie całkowicie odmieniło. Zdając sobie sprawę jak przerażające jest

cierpienie młodych Polaków, Janczewski stara się być niezłomny i odważny, kiedy trzykrotnie krzyczy: “Jeszcze Polska nie zginęła!”.W ten sposób staje się on symbolem wielu nieugiętych Polaków, męczonych przez Rosjan. Wielki patriotyzm został jednak szczególnie zobrazowany w scenie II, czyli “Wielkiej Improwizacji”. Bohater, jak mówi, posiada zdolność współodczuwania cierpienia całego społeczeństwa: “Nazywam się Milijon, bo za miliony kocham i cierpię katusze”, dlatego za wszelką cenę dąży do uszczęśliwienia narodu. Konrad wypowiada długi monolog do Boga i pod wpływem silnych emocji zarzuca mu obojętność wobec świata i wobec narodu polskiego oraz posuwa się do ostatecznego bluźnierstwa, gdyż mówi, że Bóg jest carem. Bohater pokazuje swoją ogromną miłość do Ojczyzny i gotowość poświęcenia za nią swojego życia. Odnajdujemy w nim cechy prometejskie: z jednej strony bunt wobec Boga, a z drugiej strony chęć podjęcia samotnej walki o dobro narodu. Oba dzieła przyczyniły się do czynnej walki Polaków o wolność i swoje prawa. Pokazują, że patriotyzm przejawia się nie tylko w słowach, ale również w czynach. Adam Mickiewicz, mimo że nie uczestniczył w powstaniach narodowowyzwoleńczych, był wielkim patriotą. Jego utwory uczyły miłości do kraju oraz podtrzymywały Polaków na duchu, gdyż głosiły wiarę w zwycięstwo walki o naród. W “Konradzie Wallenrodzie” tragizm bohatera symbolizuje sytuację Polski, która znajdowała się pod panowaniem zaborców. Postać głównego bohatera pełni wzór prawdziwego patrioty. Podobną postacią - pełną odwagi i zapału do walki - jest Konrad w III części “Dziadów”, który utożsamia się z ojczyzną i nie waha się nawet sprzeciwić Bogu dla dobra narodu....