Motywy- romantyzm cz. II PDF

Preview

Summary

Notatka z wykładu o motywach romantyzmu cz. II...

Description

MOTYWY- ROMANTYZM CZ. II ARKADIA 

„Pan Tadeusz” Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz, tęskniąc za ojczystym krajem, wykreował jego obraz w swoim poemacie epickim. Stworzył idealną przestrzeń, w której chce się żyć. Soplicowo leżące na Litwie, miejsce akcji Pana Tadeusza jest bajeczną krainą, żyjącą własnym rytmem, z dala od chaosu wielkiego świata. Panuje tu harmonia, spokój, każdy zna swoje miejsce. Przyroda wyznacza rytm pracy i życia mieszkańcom Soplicowa. Obraz Soplicowa wzbogacają metaforyczne opisy przyrody: las, słońce, burza, dzięki czemu widzimy przyrodę jak z baśni. To wszystko podkreśla niezwykłość tego świata. Soplicowo jako utracona kraina dzieciństwa to miejsce, z którym wiąże się tradycja, kojarzy się z gościnnością, życiem zgodnym z rytmem natury oraz pięknymi pejzażami. 

„Nowy wspaniały świat” Aldous Huxley

Obywatele Republiki Świata ukazani w powieści uprawnieni są do swobodnego dysponowania swoim wolnym czasem, jednak wybór możliwości, w jaki mogą go spędzać ogranicza się do oglądania czuciofilmów, spędzania czasu w licznych lokalach, aktywności seksualnej czy doświadczania podróży narkotycznych wywoływanych somą. Sztuka została całkowicie zastąpiona przez popkulturę i ma dostarczać jedynie doznań zmysłowych. Wszystko to ma na celu uczynienie z człowieka idealnego konsumenta, który ciągle zarabia wydaje. Najważniejsze jest to, aby obywatele nie mieli czasu do zastanowienia się nad sensem swojego istnienia. Piętnowana jest chęć przebywania w samotności. Mimo iż, ludzie wydają się szczęśliwi jest to uczucie pozorne. Huxley ukazuje świat pozbawiony pokoju zarówno duchowego jak i społecznego jednostki. Szczęśliwi ludzie to tacy, którzy nie są świadomi lepszych możliwości, żyją we własnych światach odpowiednio pod nich stworzonych. 

„Przedwiośnie” Stefan Żeromski

Miejscem, w którym główny bohater powieści, Cezary Baryka mógł czuć się bezpiecznie był jego dom rodzinny. Chwile beztroskiego dzieciństwa bohater spędził w Baku, gdzie jego ojciec Seweryn pracował jako urzędnik. Matka zajmowała się domem i wychowywaniem syna. Cezary był oczkiem w głowie rodziców ze względu na to, że nie miał rodzeństwa. Rodzice go rozpieszczali, nie brakowało mu niczego. Gdy wybuchła I wojna światowa, spokojne dzieciństwo Cezara zostało przerwane. Po latach gdy Cezary spotkał ojca, wyruszyli razem w podróż do Polski. Cezary wierzył, że zastanie tam wysoko rozwiniętą cywilizacje naukowo-techniczną. Jego ojciec – Seweryn Baryka, opowiedział mu przed śmiercią zmyśloną historię o szklanych domach, ogromnym postępie cywilizacyjnym i dobrobycie. Cezary po przyjeździe do Polski szukał w niej obiecanych „szklanych domów”. Nie znajdując ich przeżył gorycz rozczarowania. FANTASTYKA I JEJ FUNKCJE W SZTUCE 

„Romantyczność” Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz w swojej balladzie „Romantyczność” opisuje sytuacje, w której młoda dziewczyna, Karusia widzi ducha swojego ukochanego. Dziewczyna całkowicie traci kontakt z rzeczywistością przez co lud sądzi, że ona oszalała. Zebrani mieszkańcy miasteczka nie widzą Jasieńka, ale wierzą, że jego duch nawiedza dziewczynę. Z tą opinią zgadza się również narrator, który zamierza pomodlić się za duszę chłopaka. Głos zajmuje także Starzec, który reprezentuje światopogląd oświeceniowy. Nie wierzy Karusi, uważa że jest obłąkana i nie należy jej słuchać. Starzec poznaje rzeczywistość w sposób naukowy i odrzuca istnienie zjawisk nadprzyrodzonych. Nie zgadza się z nim narrator, mimo że również jest osobą wykształconą. Uważa, że prawdę można odkryć za pomocą intuicji, a najdoskonalsze narzędzie poznania to dusza. Utwór ma pokazać nowe, romantyczne widzenie świata. Poeta uczynił bohaterką swojej ballady prostą dziewczynę, która potrafi dostrzec więcej niż uczony

Starzec. W ten sposób ukazał ograniczenie poznawcze oświeceniowych klasyków, dostrzegających wyłącznie potwierdzone naukowo fakty. 

„Wesele” Stanisław Wyspiański

Stanisław Wyspiański inspirując się autentycznym ślubem poety Lucjana Rydla z chłopką Jadwigą Mikołajczykówną, na którym był, stworzył dramat „Wesele”. Przedstawia w nim między innymi relacje inteligencji z Krakowa wraz z chłopami oraz wady z nimi związane. Wyspiański wzbogaca akt 2 nierealnymi postaciami oraz fantastycznymi wydarzeniami. Chochoł, który był słomianą osłoną zostaje zaproszony przez Rachelę i Państwa Młodych. Zapowiada on przyjście kolejnych zjaw. Stańczyk, błazen królewski pojawia się Dziennikarzowi, aby skonfrontować jego podejście do walki o wolność. Wytyka mu brak chęci działania i uleganie zaborcom. Krytykuje postawę rezygnacji i poddania się. Ostatnią postacią historyczną jest Upiór, który ukazuje się Dziadowi. Uosabia on Jakuba Szelę, przywódcę rabacji galicyjskiej. Dla Dziada rabacja jest uporczywym wspomnieniem niechlubnej przeszłości, która przypomina o krwawych konfliktach chłopów i szlachty. Upiór symbolizuje pozorną zgodę obu warstw społecznych, które na weselu wspólnie się bawią, lecz w rzeczywistości mają odmienne interesy i poglądy. Zjawy pojawiają się w utworze, aby uświadomić bohaterom to co robią źle i jakie mają obowiązki wobec narodu. 

„Dziady cz. II” Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz w swoim dramacie opisuje uroczystość wywoływania duchów zwanych „Dziadami”. Guślarz jako przewodnik obrzędu wzywa duchy i ofiaruje im pomoc. Dziadom towarzyszy gromada wieśniaków, którzy tłumnie przybyli, aby dowiedzieć się od duchów, jak postępować, by po śmierci trafić do nieba. W zamian mają dla nich posiłek, modlitwę i są gotowi spełnić w miarę swoich możliwości ich wszelkie prośby. Pierwsze wywołane duchy to dzieci, Józio i Rózia. Na ziemi nie zaznały cierpienia, ponieważ żyły beztrosko jak w raju, spełniano ich wszystkie zachcianki. Winą dzieci jest to, że nie poznały zmartwień, bólu i nieszczęścia za życia. Karą Józia i Rózi jest to, że nie mogą się dostać do nieba, dręczy je „nuda i trwoga”. Proszą mieszkańców wsi o dwa ziarna gorczycy, która ma być namiastką goryczy życia. Przed odejściem przekazują żywym przestrogę: „Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie”. Wszystkie duchy pojawiające się w dramacie przychodzą, by ostrzec ludzi przekazują im prawdy moralne i w ten sposób uczą jak żyć, by zasłużyć na miano człowieka. EMIGRACJA/ ZESŁANIE 

„Stepy akermańskie” Adam Mickiewicz

„Stepy akermańskie” to utwór, który otwiera cykl „Sonety krymskie” napisany przez Adama Mickiewicza na zesłaniu w wyniku skazania po procesie Filomatów i Filaretów. Podmiot liryczny, który jest emigrantem, podróżnikiem wrażliwym na piękno natury opisuje swoją jazdę przez step, porównując ją do morskiej podróży. Odniesienie do kraju ojczystego pojawia się w ostatniej strofie jako puenta utworu. W tym miejscu możemy dostrzec tęsknotę za Litwą. O tym, jak bardzo wędrowiec oddalony jest od swojej ojczyzny, świadczy to, że mógł usłyszeć motyla i lecące żurawie, a głos z Litwy do niego nie dociera. Kraj ojczysty jest poza ogromną przestrzenią, jaką ogarnia zmysłami podmiot liryczny. Podmiot liryczny jest smutny przez fakt, że nie może wrócić na Litwę. 

„Pan Tadeusz” Adam Mickiewicz- inwokacja

Utworem otwierającym poemat autorstwa Adama Mickiewicza jest „Inwokacja”. Przedstawia ona obraz ojczystego kraju z perspektywy emigranta, który poszukuje bezpiecznego domu za granicą. W pierwszych wersach utworu, narrator ukazuje miłość do Litwy. Postrzega swój kraj, w którym spędził beztroskie dzieciństwo jako miejsce święte, pozbawione jakichkolwiek wad. Ojczyzna jest dla narratora największą wartością, która w codziennym życiu często zostaje pomijana. Wielu Polakom łatwo przychodzi poszukiwanie wad ojczystego kraju. Człowiek nie docenia czegoś, dopóki tego nie

straci. Narrator doświadczył emigracji, dlatego zdaje sobie sprawę z jej konsekwencji osamotnienia i nostalgii. Poemat ma na celu ukazanie Polakom piękna ich ojczyzny w czasach świetności. W ten sposób, Mickiewicz chciał zmotywować swoich rodaków do walki o odzyskanie niepodległości po upadku powstania listopadowego....