Produkcja egzamin oidpowiedzi PDF

Preview

Summary

egzamin...

Description

1.

E. Zasada koncentracji polega na skupieniu czynników produkcji w określonym obszarze produkcyjnym w celu uzyskania wyższego stopnia wykorzystania tych czynników.

Usługi, definicja, cechy, projektowanie usługi.

Usługa –działanie podejmowane zwykle w celach zarobkowych w celu zaspokojenia potrzeb innego człowieka lub organizacji



 

 

Niematerialność. Proces realizacji usług ma charakter niematerialny, oznacza to ze nie da się ich spróbować, poczuć, usłyszeć przed dokonaniem zakupu. Nietrwałość. Nietrwałość usług przejawia się w tym, że nie można ich magazynować, przechowywać ani inwentaryzować to świadczy o ich nietrwałości Różnorodność. Oznacza, że standaryzacja i kontrola usług są utrudnione. Ponieważ świadcząc usługę nie możemy być pewni co do jej jakości i nie możemy zapewnić kontroli nad nią, jak to np. się odbywa w przypadku maszyn. Nierozdzielność. Oznacza, że nie możliwe jest fizyczne rozłączenie usługi z osobą wykonawcy, bo to on najczęściej jest istotą usługi Heterogeniczność. Różnorodność wykonania, czyli usługa nie może być dokładnie tak samo wykonana, uzależniona jest od tego, kto i kiedy ją wykonuje.

F. Zasada specjalizacji zaleca w procesie produkcyjnym ograniczenie różnorodności zadań produkcyjnych i asortymentu produkcji, co ułatwia organizację i planowanie oraz zwiększa efektywność produkcji. 1.

Rys.4. Dekompozycja systemu produkcyjnego z uwzględnieniem struktury komórek produkcyjnych. Możemy wyróżnić różnego rodzaju poziomy, stanowiska, gniazda produkcyjne, wydziały, zakłady produkcyjne itd. Interesuje nas struktura komórek produkcyjnych.

Projektowanie usług jest interdyscyplinarną dziedziną, która wykorzystuje kombinację metod i technik, zapożyczonych z różnych dziedzin wiedzy, takich jak psychologia, zarządzanie, etnografia, UX, design. Mając świadomość, że usługa jest niematerialna i nietrwała (występuje tylko wtedy, gdy z niej korzystamy), projektowanie usług dąży do takiej ich organizacji, by zapewnić jak najlepsze doświadczenia użytkowników usług przy jednoczesnej efektywności ich świadczenia przez usługodawcę

4.Proces produkcyjny, rodzaje procesów produkcyjnych Proces produkcyjny jest to całokształt czynności, w wyniku których z materiału lub materiałów wejściowych, powstaje gotowy produkt o określonej wartości użytkowej. Mając na uwadze najistotniejsze cechy procesu produkcyjnego można wydzielić: rodzaje procesów – wydobywcze i przetwórcze.

2.System produkcyjny i dekompozycja systemów produkcyjnych.

System produkcyjny – stanowi celowo zaprojektowany i zorganizowany układ materialny, energetyczny i informacyjny eksploatowany przez człowieka i służy produkowaniu określonych produktów (wyrobów i usług) w celu zaspokojenia potrzeb konsumentów. Z cybernetycznego punktu widzenia przedsiębiorstwo jest to system mający co najmniej jedno połączenie ( tzw. wejście), przez które otoczenie oddziałuje na system i co najmniej jedno połączenie tzw. wyjście, za pomocą którego system oddziałuje na otoczenie. Wszystkie wejścia mają charakter: - rzeczowy np.: maszyny surowce itp., - informacyjny np.: wskaźniki, zlecenia itp., Z których część można skwantyfikować, czyli wyrazić liczbowo, część za zaś jest niewymierna. W języku cybernetycznym określamy te wejścia jako zasileniowo – informacyjne.

WEJŚCIE

OTOCZENIE PRZEDSIĘBIORSTWO

Rys.5. Dekompozycja systemu produkcyjnego z uwzględnieniem faz realizacji procesu produkcyjnego. TPP

Faza przygotowania warunków Produkcja Likwidacja produkcji --------------------------CZAS------------------------------------------------------- Po fazie przygotowania warunków przechodzimy do rozwoju produkcji krzywa produkcji narasta, stabilizuje się na najwyższym poziomie i maleje. Produkcja trwa tak długo jak to wyniki z polityki przedsiębiorstwa wyrobu na rynku. Produkt o długim cyklu życia na rynku jest np.: Coca Cola. Są również produkty dwudniowe.

3.Zasady racjonalnej organizacji procesów produkcyjnych.

WYJŚCIE

Rys.1. Przedsiębiorstwo jako system w ujęciu systemowym – „czarna skrzynka”. Podobny charakter mają wyjścia z systemu za pomocą, których przedsiębiorstwo kontaktuje się z otoczeniem. Dekompozycja systemu produkcyjnego (4 przekroje)

A. Zasada proporcjonalności zaleca właściwy podział zadań, procesu produkcyjnego w taki, sposób aby wszystkie operacje, fazy produkcyjne, stanowiska robocze i komórki produkcyjne były tak dopasowane do siebie, pod względem możliwości produkcyjnych. Warunek proporcjonalności można zapisać można zapisać:

5.Parametryczny opis procesu produkcyjnego Parametrami wejściowymi – nazywać będziemy parametry trzech czynników produkcji, które są przygotowywane na wejściu procesu produkcyjnego (również procesu projektowania) pod względem:  rzeczowym,  związków ilościowych  relacji czasowo – przestrzennych. Parametry wyjściowe – są to zbiory parametrów normatywnych, powstałe z przenikania się parametrów wyrobów i stanowisk roboczych. Obowiązują one w trakcie realizacji procesu produkcyjnego a uzyskiwane są po zakończeniu procesu projektowania. Dzielą się na parametry:  proste,  złożone,  rodzajowe.

Parametry wyjściowe złożone – dotyczyć będą zadania złożonego ze zbioru detalooperacji, realizowanych przez zbiór stanowisk roboczych.

gdzie: Ii – współczynnik liniowości procesu produkcyjnego, Ip – najkrótsza droga przemieszczania przedmiotów pracy, lrz – rzeczywista droga ruchu przedmiotów pracy C. Zasada ciągłości nakazuje eliminowanie z procesu produkcyjnego wszystkich przerw wpływających niekorzystnie na kształtowanie się parametrów produkcyjno – organizacyjnych i ekonomicznych. 6.Cykl produkcyjny, sposoby skracania cyklu produkcyjnego,

gdzie: Ic – współczynnik stopnia ciągłości procesu produkcyjnego, Ot – okres technologiczny cyklu produkcyjnego, Cp – cykl produkcyjny, Pp – przerwy w cyklu produkcyjnym, Wp – współczynnik przerw (przestoju) cyklu produkcyjnego. D. Zasada równoległości zaleca wytwarzanie poszczególnych wyrobów w cząstkowych, równoległych procesach produkcyjnych, co powoduje skracanie długości cyklu produkcyjnego. Poziom równoległości procesu produkcyjnego można scharakteryzować przy użyciu współczynnika:

Rys.3. Dekompozycja systemu produkcyjnego z uwzględnieniem dekomponowanych zasobów produkcyjnych -> interesują nas tylko zasoby produkcyjne.

Wydobywcze procesy produkcyjne – polegają na wydobywaniu kopalin użytkowych w postaci różnych form geologicznych. Przetwórcze procesy produkcyjne przekształcają surowce i materiały wyjściowe w produkty o zmienionym składzie chemicznym, stanie fizycznym, właściwościach mechanicznych i eksploatacyjnych. Można je podzielić, ze względu na techniki wytwarzania i organizacji ich przebiegu, na obróbczo – montażowe i aparaturowe. Procesy obróbczo – montażowe

Parametry wyjściowe proste – dotyczą zadania elementarnego, czyli detalooperacji wykonywanej na jednym stanowisku roboczym przez jednego pracownika.

Jeżeli równość ta zostanie zachwiana to mogą pojawić się tzw. „wąskie gardła” oraz nierytmiczność produkcji. B. Zasada liniowości – przebieg procesu powinien być jednokierunkowy bez nawrotów i skrzyżowań. Drogi przemieszczania pomiędzy stanowiskami produkcyjnymi powinny być możliwie najkrótsze. Miarą oceny liniowości jest współczynnik:

Rys.2. Dekompozycja systemu produkcyjnego z uwzględnieniem rodzajów realizowanych procesów. Procesy pomocnicze są to te procesy, które obsługują podstawowe procesy produkcyjne; są związane z kontrolą jakości, konserwacją itp. Procesy informacyjno – sterujące – polecenia służbowe wydawane przedsiębiorstwu. W tym układzie interesują nas tylko procesy realizowane w przedsiębiorstwie produkcyjnym.

Postęp w zakresie techniki, technologii i organizacji produkcji poprzez:  zastosowanie wyspecjalizowanych maszyn i urządzeń,  integrację podzielonych procesów pracy, 2. Wzrost wydajności produkcji wskutek wzrostu ilości wytworzonych wyrobów 3. Obniżanie kosztów wytwarzania, będących wynikiem powyższych zjawisk. Skoncentrowanie produkcji związane ze specjalizacją może jednak wywołać niekorzystne efekty, takie jak:  Większe tzw. koszty stałe, które należy ponieść przy zakupie  Zwiększenie inercji systemu produkcyjnego,  Zwiększenie się niepewności wytwarzaniu produkcji finalnej G. Zasada rytmiczności – równomierności wskazuje na potrzebę planowania przebiegu produkcji w ustalonych rytmach, co daje regularne powtarzanie tych samych zjawisk w procesie produkcyjnym, w odniesieniu do tego samego odcinka czasu (rytmu). H. Zasada elastyczności mówi o konieczności szybkiego i łatwego przystosowania procesu produkcyjnego do nowych warunków, zmieniających się w zależności od konkretnej sytuacji.

gdzie: lr = współczynnik równoległości procesu produkcyjnego, Cpr – cykl produkcyjny przy równoległym przebiegu procesu produkcyjnego, Cprz – rzeczywisty sykl produkcyjny. .

Cykl produkcyjny – jest to okres niezbędny do wykonania określonego zadania produkcyjnego w danych warunkach techniczno – ekonomicznych i przy normalnym toku produkcji oraz przy określonym poziomie organizacji procesu produkcyjnego. Schemat struktury cyklu produkcyjnego: 1. Okres roboczy:  czas trwania operacji technologicznej (okres technologiczny),  czas trwania operacji naturalnych,  czas trwania operacji kontrolnych,  czas trwania operacji konserwujących,  czas trwania operacji transportu, 2. Okres przerw: a) przerwy wynikające z organizacji procesu produkcyjnego:  w związku z obróbką partii  w oczekiwaniu na zwolnienie stanowiska roboczego,  czas oczekiwania w magazynach. b) przerwy wynikające z organizacji dnia roboczego: planowane przerwy wewnątrz zmian,  przerwy między zmianowe,  wolne zmiany i dni wolne od pracy,  inne zmiany Wybór formy ruchu (przekazywania) wyrobu ze stanowiska na stanowisko robocze (w cyklu produkcyjnym), w trakcie trwania operacji technologicznych może dotyczyć następujących układów:  szeregowego,

 

szeregowo – równoległego (kombinowanego), równoległego.

1. Szeregowy przebieg wykonania partii detali. Szeregowy ruch partii od operacji do operacji lub stanowiska na stanowisko polega na tym, że obrobione detale przekazywane są do następnej operacji po wykonaniu operacji poprzedniej na wszystkich „S” sztukach partii.

3. Równoległy przebieg wykonania partii. Równoległy ruch partii, oznacza iż poszczególne detale przechodzą na następne operacje natychmiast po wykonaniu operacji poprzedniej, co stwarza sytuacje, w której jedna partia jest w jednoczesnej, równoległej obróbce w kilku operacjach na różnych stanowiskach roboczych.

Rys.3 Struktura zapasów wewnątrzkomórkowych na pokładzie linii produkcyjnej. Zapasy operacyjne obejmują detale aktualnie obrabiane na stanowiskach roboczych, której wielkość obliczamy z następującej zależności:

gdzie:

Zcop - zapas cykliczny operacyjny, dji,- liczba i-tych detali obrabianych jednocześnie na stanowisku roboczym dla j- tej operacji, Lmj - liczba stanowisk roboczych wykonujących

Zapasy miedzyo peracyine obejmuje detale znajdujące się aktualnie pomiędzy stanowiskami roboczymi i oczekujące na daną obróbkę (na następnych stanowiskach roboczych, zgodnie z marszrutą technologiczną).

Okres technologiczny Otsz partii detali stanowi sumę czasów trwania wszystkich kolejnych n operacji technologicznych:

gdzie: S – wielkość partii produkcyjnej, tj– czas jednostkowy j-tej operacji, N – kolejny numer operacji w procesie technologicznym detalu. 2.

Szeregowo – równoległy przebieg wykonania partii.

Szeregowo – równoległy ruch partii od operacji do operacji lub stanowiska na stanowisko polega na tym, że obrobione detale przekazywane są do następnej operacji wcześniej niż zakończona jest operacja na wszystkich sztukach partii.Detale są przekazywane tak, aby zapewnić maksymalną ciągłość obróbki na poszczególnych stanowiskach.

Najkrótszy czas przebiegu partii detali jest w układzie równoległym, ale jest większa ilość operacji transportowych (duża wada). 7. Zapasy produkcji w toku Zapasy produkcji są to materiały, detale zespoły lub wyroby gotowe, które znajdują się w kolejnych stopniach (stadiach) zaawansowania procesu produkcyjnego. I tak można wyróżnić zasadnicze stadia odpowiadające różnego rodzaju zapasom:  sfera przedprodukcyjna (zaopatrzeniowa); obejmuje tzw. zapasy materiałowe  sfera produkcji; obejmuje tzw. zapasy produkcji w toku, czyli w trakcie realizacji cyklu produkcyjnego,  sfera poprodukcyjna (zbytu); obejmuje tzw. zapasy wyrobów gotowych Zapasy produkcji, w każdej sytuacji, są niezbędne do utrzymania ciągłości i równomierności przebiegu procesów produkcyjnych. Wielkość ich powinna być na takim poziomie, aby nie były zbyt małe, gdyż wtedy w. Rys.1 Związek zarządzania produkcją a logistyką produkcji. Schemat klasyfikacji zapasów produkcji w toku:  międzykomórkowe,  wewnątrzkomórkowe: o pozacykliczne, o cykliczne:  operacyjne,  międzyoperacyjne:  obrotowe,  transportowe,  awaryjne,  kompensacyjne.

Zapasy obrotowe powstają w wyniku nierówności (braku synchroniczności) czasów operacji pomiędzy współpracującymi stanowiskami roboczymi - poprzednim i następnym. Wielkości tych zapasów są zależne od czasów operacji oraz ich wzajemnego usytuowania Zasady transportowe tworzą detale znajdujące się w trakcie przekazywania ich z jednej operacji obróbczej na następną. Wielkość tego zapisu można obliczyć:

gdzie:

Zt - zapas transportowy, Tdost - okres czasu między dwoma dostawami pakietu transportowego lub partii detali z jednej operacji na następną, Τ - takt spływu partii.

Zapas kompensacyjny tworzony jest w sposób celowy dla wyrównania ewentualnych różnic w wydajności pracy robotników, które mogą wystąpić w ciągu zmiany roboczej: Jego wielkość obliczamy ze wzoru:

gdzie:

Zk - zapas kompleksowy,

- suma maksymalnych odchyleń w rzeczywistym czasie do czasu normatywnego Zapasy awaryjne są to zapasy konieczne ze względu na możliwości wystąpienia awarii, któregoś ze stanowisk roboczych i tworzone w celu zachowania ciągłości produkcji.

Rynek dostawców Pośrednicy

Logistyka Zaopatrzeni

Magazyn surowców Logistyka Produkcji Proces produkcyjny Rys.2 Schemat międzykomórkowych.

kształtowania

się

zapasów

Oprócz tego wyróżnia się następujące stany zapasów międzykomórkowych: Zapasy międzykomórkowe Zmk dzieli się na:  zapas bieżący Zmkb ,  zapas zabezpieczający Zmkz,  zapas maksymalny Zmk max ,  zapas minimalny Zmk min ,  zapas średni Zmk śr , Z rysunku wynika, iż zapas bieżący waha się w granicach od maksymalnego do minimalnego, minimalnego w sytuacjach, gdy czas (tsp) pomiędzy spływem kolejnych partii produkcyjnych jest wielkością stalą. Zapas wewnątrzkomórkowy obejmuje przeciętną liczbę określonych wyrobów (detali) znajdujących się w trakcie obróbki, w określonej komórce produkcyjnej pierwszego stopnia (KP1). Dzielą się one na zapasy pozacykliczne i cykliczne.

W powyższych zależnościach wyraźnie widać, iż wielkość zakładki „a” stanowi (n-1) czasu operacji mniejszej występującej w każdej kolejnej parze operacji. Wobec tego można zapisać ogólny wzór w postaci:

gdzie: Otsz.r – okres technologiczny dla układu szeregowo – równoległego S, tj, n – określenia jak wyżej tmn /j:j-1/ – czas operacji mniejszej w każdej kolejnej parze porównanych operacji.

Magazyn wyrobów gotowych Pośrednicy Rynek odbiorców

Logistyka Dystrybucj

8.Typy produkcji Typem organizacji produkcji (krótko - typem produkcji) nazywamy stopień specjalizacji stanowiska roboczego i związany z nim poziom stabilności wykonywanej tam produkcji. . Stosuje się dwa mierniki: a) współczynnik liczby detalooperacji przypadających na stanowisko robocze, b) współczynnik obciążenia stanowiska roboczego określoną detalooperacją, Pierwszy współczynnik zależności:

określamy

przy

użyciu

następującej

gdzie: k- współczynnik liczby detalooperacji (lub liczby przezbrojeń) w badanej komórce produkcyjnej, dp - liczba wykonywanych przezbrojeń w diagnozowanej komórce produkcyjnej, Ld- liczba stanowisk roboczych w diagnozowanej komórce produkcyjnej. Drugim ze wspomnianych mierników jest współczynnik obciążenia stanowiska roboczego

gdzie: nij - współczynnik obciążenia j-tego stanowiska roboczego ij-tą detalooperacją, zgi - zadanie godzinowe i-tego detalu, mgij - możliwość godzinowa ij-tej detalooperacji, Ni - program produkcyjny i-tego detalu, Fj- fundusz czasu pracy j-tego stanowiska roboczego, tij - pracochłonność jednostkowa (normatywna) ij-tej detalooperacji, φj - planowany, korekcyjny współczynnik wykonania normy. Produkcja jednostkowa (indywidualna) - produkcją pojedynczych wyrobów (lub niewielkiej ilości wyrobów) o najmniej stabilnym charakterze produkcji na stanowiskach roboczych i najniższym stopniu ich specjalizacji. Produkcja jednostkowa charakteryzuje się następującymi cechami:  asortyment produkcji jest różnorodny,  park maszynowy uniwersalny, przystosowany do wykonywania różnorodnych operacji,  wykwalifikowana kadra pracowników inż. technicznych,  elastyczne normy czasu,  nie pogłębiony techniczny podział pracy i potrzeba opanowania większej liczby zawodów,  Produkcja seryjna polega na jednoczesnej i bezpośrednio następującej po sobie produkcji określonej liczby (serii, partii) jednakowych wyrobów. Cechą charakterystyczną produkcji seryjnej nie jest określona liczba produkowanych wyrobów, lecz podobieństwo wyrobów i stopień specjalizacji stanowisk roboczych.  serie powtarzają się w bliżej nieokreślonych, nierównomiernych odstępach czasu, względnie też w rozważanym przedziale czasu nie zostają wcale powtórzone,  stopień powtarzania operacji uzależniony jest w dużej mierze od poziomu realizacji procesu unifikacji, Produkcja średnioseryjna wyróżnia się następującymi cechami:  w produkcji występuje asortyment różnych typów wyrobów w większej części jednej wielkości,  powtarzanie produkcji tych samych wyrobów odbywa się w określonych odstępach czasu,  przebieg produkcji jest w większej części ustabilizowany,  specjalnego,  spływ produkcji odbywa się seriami (partiami) w rytmicznie występujących okresach powtarzalności. Produkcja wielkoseryjna wyróżnia się następującymi cechami:  asortyment produkcji obejmuje wyroby jednego typu lecz różnej wielkości,  produkcja przejawia całkowitą stabilizację, czyli wytwarzane są takie same wyroby w kolejnych przedziałach czasu, Produkcja masowa polega na długotrwałej lub stałej produkcji jednakowych wyrobów (detali) na stanowiskach roboczych o najwyższym stopniu specjalizacji tych stanowisk i największej stabilności produkcji. Produkcja masowa wyróżnia się następującymi cechami:  niezmienne obciążenie stanowisk roboczych,  wymaga starannego i dokładnego technicznego przygotowania produkcji,  stanowiska robocze usytuowane są w kolejności biegu procesu technologicznego wyrobu, tworząc często linie produkcyjne,  występuje pełna powtarzalność operacji na stanowiskach roboczych,  roboczych,  występują krótkie cykle produkcyjne i niskie koszty produkcji.

c) d) e) 

prognozy i informacje rynkowe o konstrukcji wyrobu i funkcjach użytkowych o jakości i koszcie własnym decyzje związane z programem produkcji doświadczenie produkcyjne załogi

Kapitał a)

Produkcja nierytmiczna – nie wykazuje żadnej lub jedynie minimalną powtarzalność operacji na poszczególnych stanowiskach roboczych, co powoduje dużą częstotliwość ich przezbrojenia. Charakteryzuje się:  niskim stopniem oprzyrządowania,  dużymi wadliwymi zapasami produkcji w toku,  najczęściej stosowaną technologiczną strukturą produkcji,  opiera się na zleceniowym systemie planowania produkcji,  bieżącym dysponowaniem obciążenia stanowisk roboczych. Rodzaje form nierytmicznych W głębszym podziale formy nierytmiczne można poklasyfikować na for...