Skrót orzeczeń Prawo UNII Europejskiej PDF

Preview

Summary

Download Skrót orzeczeń Prawo UNII Europejskiej PDF

Description

1) C-26/62 van Gend & Loos 05.02.1963r. - przedsiębiorstwo dokonało importu substancji chemicznej z Niemiec do Holandii. Holenderskie służby celne obciążyły ją podwyższoną opłatą. Spółka po uiszczeniu dochodzi zwrotu, powołując się na sprzeczność przepisów celnych z art.12 Traktatu [dot. powstrzymania się od wprowadzania nowych ceł we wzajemnych stosunkach] - pytanie do TS czy przysługuje ochrona sądowa na podstawie art.12 [skuteczność bezpośrednia prawa wspólnotowego w sądach krajowych i ochrona sądowa praw indywidualnych na mocy tego prawa] - wspólnota stanowi nowy porządek; prawo może być źródłem uprawnień, nie muszą być nadane wprost – powstają w skutek zobowiązań -orzeczenie rozszerzyło zasadę bezpośr. Skuteczności pr. wspólnotowego na ochronę praw jednostek [mogą powoływać się na normy tego pr. Przed sądami krajowymi] 2) C-43/75 Defrenne v. Sabena - umowa o pracę w wieku 40 lat automatycznie wygasa, stwierdziła że jest to dyskryminacja, ponieważ mężczyzna na tym samym stanowisku w tym wieku nie traci pracy, dodatkowo wynagrodzenie nie było jednakowe. - kwestia czy przepisy traktatu wywołują skutki w stosunkach horyzontalnych – Trybunał dopuścił powołanie się na art. 157 TFUE ponieważ zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn jest fundamentalną zasadą UE. Jednostkom przysługuje ochrona prawna 3) C-41-74 Van Duyn v. Home Office - holenderce odmówiono zgody na wjazd do WB chciała być sekretarką w kościele scjentologicznym. Kościół nie był nielegalny w WB ale uznawano że jest sprzeczny z porządkiem publicznym. - powołanie na art.45 TFUE [ma skutek bezpośr.] oraz na treść dyrektywy dot. Pobytu i wjazdu pracowników innych państw członkowskich. Możliwe jest zabronienie wjazdu ze względu na osobiste i indywidualne zachowanie osoby. Powoływała się też na złą implementację dyrektywy przez WB - Trybunał zgodził się, że możliwe było wyrażenie zakazu wjazdu, dyrektywy mają skutek bezpośredni jeżeli spełniają kryteria oraz dodatkowy warunek związany z terminem implementacji 4) C-152/84 Marshall-I / Southampton and South-West Hampshire - pracownice wystąpiły przeciwko szpitalowi skarżąc się na dyskryminację związaną z wiekiem emerytalnym. Powołały się na dyrektywę, jednak rząd brytyjski twierdził, że jest to układ horyzontalny i dyrektywnie ma w tej sytuacji bezpośredniego skutku. - trybunał stwierdził, że szpital jest instytucją publiczną i nie jest to układ horyzontalny a wertykalny. Jednostka państwowa więc sprawa rozpatrywana w stosunku jednostka v.państwo, dyrektywa wywołała więc skutek bezpośredni 5) C-188/89 Foster v.British Gas - pracownice występują przeciwko pracodawcy ze względu na dyskryminację płci. Spółka powołana na mocy ustawy, posiadała monopol na dostawy gazu w kraju, członkowie powoływani przez sekretarza mógł on wydawać polecenia spółce i mogła ona wydawać projekty aktów [widoczna koncepcja emanacji państwa] - ETS: w odniesieniu do przepisów dyrektywy możliwe jest również zastosowanie mechanizmu wertykalnego efektu bezpośredniego. Jednostka może powołać się na przepisy dyrektywy w postępowaniu dotyczącym sporu z innym podmiotem indywidualnym gdy wykonuje ona zadania quasi państwowe i stanowi emanację państwa 6) C-14/83 von Colson i Kamann - dwie kobiety starały się o pracę w męskim więzieniu, nie dostały jej mimo wyższych kwalifikacji niż mężczyźni. Stwierdziły, że jest to dyskryminacja, domagały się zalbo zatrudnienia albo

odszkodowania. Sąd krajowy zadał pytanie Trybunałowi ponieważ przepisy dyrektywy nie były jasne, nie było bowiem mowy o sankcjach. -sankcja za dyskryminację powinna mieć charakter surowy i odstraszający, brak skutku bezpośredniego, prawo krajowe nie było zgodne -ETS: prawo krajowe należy interpretować tak szeroko, by było ono zgodne z dyrektywą. Okazało się że pracodawca nie ma obowiązku zatrudnienia kobiet. 7) C-6/90 i 9/90 Francovich, Bonifaci i inni v. Włochy - dyrektywa 80/987 dotycząca ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy. Państwo włoskie nie implementowało tej dyrektywy i w związku z tym nie ustanowiono tam gwarancji wypłaty zaległych wynagrodzeń w przypadku upadłości pracodawcy. Francovich i reszta powołali się bezpośredni na przepisy dyrektywy i żądali od państwa włoskiego wypłaty wynagrodzenia ewentualnie odszkodowania za szkodę. - Trybunał wywnioskował istnienie zasady odpowiedzialności państwa za szkodę powstałą w związku z naruszeniem prawa unijnego i brakiem implementacji dyrektywy 8) C-46/93 i 48/93 Brasserie du Pecheur i Factortame - naruszenie przez Niemcy i WB bezpośrednio skutecznych przepisów TWE [art.28 i 43] W Niemczech – ustanowienie prawa czystości piwa które zabraniało używania nazwy piwo w stosunku do napojów wyprodukowanych bez zachowania wymogów określonej receptury. Do momentu uznania przepisów za niezgodne z TWE, francuski podmiot nie mógł sprzedawać piwa na terenie Niemiec i poniósł szkodę. Casus brytyjski dotyczył przepisów ustanawiających wymóg brytyjskiego obywatelstwa lub siedziby dla podmiotów pragnących zarejestrować statek rybacki jako brytyjski. Spółki mogły powołać się na skutek bezpośredni -ETS bezpośr. Skutek zapewnia minimalną ochronę jednostki. Państwo ma obowiązek naprawienia szkody jeżeli jest spowodowana działaniem organu prawodawczego, może być to działanie lub zaniechanie. 9) C-294/83 Les Verte v. Parlament Europejski - Partia zielonych chce unieważnienia decyzji kancelarii Parlamentu Europejskiego dot. podziału środków z budżetu wspólnotowego na zwrot kosztów kampanii wyborczych. Zarzuciła 7 powodów nieważności, parlament zarzucił brak legitymacji procesowej – partia powstała z połączenia dwóch partii biorących udział w wyborach - skargę należy uznać za zasadną, akty dotyczą stowarzyszenia bezpośrednio i indywidualnie, należy uwzględnić zarzut naruszenia art.7 ust. 3 aktu z 1976r. - ETS: stwierdza nieważność decyzji Prezydium PE dot. Podziału środków z pozycji 3708 oraz przepisów Prezydium w spr. Wykorzystania środków na zwrot wydatków ugrupowań politycznych biorących udział w wyborach ‘84r. 10) C-138/79 Roquette Freres v. Rada UE - Spółka domagała się unieważnienia rozporządzenia Rady zmieniającego poprzednie rozp. Ustalające postanowienia dla izoglukozy. Poza zarzutami materialnymi podnoszą zarzut formalny – brak uzyskania wymaganej opinii PE która jest naruszeniem wymogu proceduralnego - powód i PE stwierdzają że przyjęcie rozporządzenia przez Radę bez poszanowania procedury konsultacji ustanowionej w art.43 Traktatu musi być traktowane jako nieważne z powodu naruszenia wymogu proceduralnego 11) C-6/64 Flaminio Costa v. E.N.E.L. - Ustawa włoska nr 1643 z 6 grudnia 1962 roku znacjonalizowała wytwarzanie i dystrybucję energii elektrycznej. Adwokat F. Costa jako użytkownik prądu i jednocześnie akcjonariusz upaństwowionej

spółki akcyjnej Edisonvolta uważał, że ustawa ta naruszyła przepisy art. 37,53,93 i 102 Traktatu EWG, w związku z tym zażądał od sądu wystąpienia w trybie art. 177 Traktatu o wykładnię tych przepisów - dotyczy zgodności ustawy z traktatem, zarzut oparty na obowiązku stosowania przez sąd wewn. Aktu ustawodawczego -rząd włoski podnosi zarzut bezwzględnej niedopuszczalności ze wzg. Na to że sąd krajowy zobowiązany jest do stosowania ustawy wewn. Traktat EWG ustanowił własny porządek Pr. Kt ma charakter wiążący dla sądów krajowych, państwa nie mogą uznawać pierwszeństwa prawa krajowego przed wspólnotowym -w przypadku powstania kwestii interpretacji traktatu należy bezpośrednio zastosować art. 177 niezależnie od przepisów prawa krajowego -wg. Art. 53 p. czł. Zobowiązały się nie wprowadzać nowych ograniczeń w wykonywaniu przez jednostki z innych państw działalności gospodarczej na swoim terytorium; zakaz podejmowania działań sprzecznych z zasadami z art. 37 ust. 1 tzn. mających za przedmiot lub skutek spowodowanie dyskryminacji między jednostkami z państw członkowskich w zakresie warunków zaopatrzenia lub zbytu za pośrednictwem monopoli lub określonych podmiotów 12) C-70/88 PE v. Rada UE [Czarnobyl] - PE skarga przeciwko rozporządzeniu Rady ws. Max dozwolonej dawki napromieniowania żywności i paszy będąca rezultatem wypadku jądrowego lub innego przypadku zagrożenia radiologicznego, podczas konsultacji z Radą proszony o opinię nie zgodził się z podstawą prawną przyjętą przez KE dla opracowania projektu i zwrócił się do KE o nowy. KE nie zastosowała się, RUE uchwaliła rozporządzenie, podniosła zarzut niedopuszczalności skargi. -Skarga o naruszenie równowagi instytucjonalnej wniesiona przez PE jest dopuszczalna tylko gdy jej celem jest ochrona kompetencji PE i gdy opiera się na zarzucie ich rzekomego naruszenia. Trybunał stwierdził że taka luka proceduralna nie może przeważyć nad generalną zasadą utrzymania równowagi. -TS przyznał PE prawo do wniesienia skargi o unieważnienie przeciwko aktom KE lub RUE pod warunkiem że celem jest ochrona uprawnień PE 13) C-120/78 Cassis de Dijon - Firma Rewe-Zentral-AG zgłosiła wniosek do Federalnego Monopolu Spirytusowego o wyrażenie zgody na import z Francji trunku pod nazwą Cassis de Dijon, o zawartości alkoholu 15-20%. Zarząd monopolu stwierdził, że pozwolenie takie nie jest w konkretnym przypadku wymagane, jednakże Cassis de Dijon nie może być dopuszczony do obrotu na terytorium RFN, ponieważ nie zawiera wymaganej przez prawo ilości alkoholu. Odpowiednie przepisy prawne nie dopuszczają wyjątków od tej regulacji. Firma Rewe odwołała się do sądu administracyjnego. Sprawa została skierowana do właściwego trybunału finansowego Hesji, który zwrócił się w trybie art. 177 Traktatu EWG z zapytaniem do Trybunału Sprawiedliwości - Zdaniem Komisji Wspólnot, wyznaczenie przez ustawodawstwo niemieckie minimalnej zawartości alkoholu w trunkach dopuszczanych do obrotu na rynku niemieckim mogłoby być usprawiedliwione, jeżeli następowało w interesie konsumenta lub dla ochrony przed nieuczciwą konkurencją. Jest jednak niedopuszczalne na mocy art. 30 Traktatu EWG, jeżeli prowadzi do zakazu dystrybucji produktów typowych dla innych państw członkowskich, wytworzonych według charakterystycznej receptury i znanych z niższej zawartości alkoholu. 14) C-8/74 Procureur du Roi v. Benoit i Gustave Dassonville - Artykuł1 belgijskiego dekretu królewskiego nr 57 z 2 grudnia 1934 roku uzależniał obrót i magazynowanie alkoholi zaopatrzonych w oznaczenie miejsca ich pochodzenia od posiadania oficjalnego dokumentu. potwierdzającego prawo do używania tego oznaczenia. Dotyczyło to tylko tych oznaczeń, na które rozciągnięte zostały ww. przepisy. Odnosiły sięone m.in. do oznaczenia ‘Scotch whisky" (szkocka whisky). Gustave Dassonville Właściciel przedsiębiorstwa zajmującego się

hurtową sprzedażą alkoholu – nabył we Francji whisky sprowadzoną przez inne przedsiębiorstwa z Wielkiej Brytanii (nie należącej wówczas jeszcze do Wspólnoty), a następnie sprowadził ją do Belgii. Whisky by la zaopatrzona w brytyjską nalepkę potwierdzającą pochodzenie towaru i w kwit uiszczenia akcyzy we Francji, natomiast Dassonville nie dysponował dowodem autentyczności (świadectwem pochodzenia) szkockiej whisky. - Komisja zajęła stanowisko, zgodnie z którym jakikolwiek środek niezależnie od jego natury i treści wpływający na swobodny przepływ towarów stanowi środek o analogicznym do ograniczenia ilościowego 15) C-405/98 Konsumentombudsmannen przeciwko Gourmet International Products AB - Zakazane jest reklama napojów alkoholowych w radiu i telewizji. zakaz reklamy w czasopismach nie obejmuje wydawnictw .GIP wydaje magazyn pod tytułem Gourmet. Numer 4 (Sierpień- Październik 1997) edycji przeznaczonej dla prenumeratorów zawierał 3 strony z reklamą napojów alkoholowych, w tym jedną czerwonego wina i dwoma promującymi whisky. Reklamy te nie występowały w edycji sprzedawanej w sklepach. Według informacji dostępnych we wniosku o wydanie orzeczenia wstępnego, magazyn w 90% prenumerowany jest przez handlowców, producentów oraz sprzedawców detalicznych, zaś w 10% przez osoby indywidualne. Szwedzki rzecznik praw konsumenta wystąpił do Stockholms Tingsratt z wnioskiem o zakazanie GIP tego rodzaju reklamy napojów alkoholowych, która jest adresowana do konsumentów. - powstały wątpliwości, czy krajowe przepisy wprowadzające całkowity zakaz prowadzenia określonego sposobu reklamy można uznać za środek o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych w rozumieniu art. 30 [28] TWE oraz czy te przepisy są zgodne ze swobodą świadczenia usług. - Należy uznać, że tego rodzaju zakaz reklamy wpływa na marketing produktów pochodzących z innych państw członkowskich w stopniu większym, niż na marketing produktów krajowych i z tego powodu stanowi utrudnienie w handlu miedzy państwami członkowskimi, objęte art. 30 [28] TWE. Jednakże, ograniczenie to może być uzasadnione względami ochrony zdrowia publicznego, które jest wartością ogólną, uznaną przez art. 36 [30] TWE. 16) C-267/91 Postępowanie karne przeciwko Bernardowi Keck i Danielowi Mithouard - Każdy środek, który może bezpośrednio lub pośrednio, rzeczywiście lub potencjalnie, ograniczać handel wewnątrz wspólnotowy stanowi środek o skutku podobnym do ograniczeń ilościowych, zakazany przez art. 30 [28] TWE. Jednak zastosowanie przepisów prawa krajowego, ograniczających lub zakazujących dokonywania określonych czynności związanych ze sprzedażą produktów z innych państw członkowskich, nie wpływa bezpośrednio lub pośrednio, rzeczywiście lub potencjalnie, na handel między państwami członkowskimi tak długo jak długo przepisy te znajdują zastosowanie do wszystkich handlowców prowadzących działalność na terytorium danego państwa oraz tak długo jak długo wpływają one w takim samym stopniu, pod względem prawnym lub faktycznym, na wprowadzanie do obrotu i sprzedaż produktów rodzimych i importowanych z innych państw członkowskich - Postępowanie karne wszczęte przeciwko Panom Keck i Mithouard za sprzedaż produktów w niezmienionym stanie po cenie niższej od ceny nabycia (sprzedaż ze stratą), co stanowiło naruszenie art. 1 francuskiej ustawy. Na swoją obronę Panowie Keck i Mithouard twierdzili, że zawarty w tych przepisach ogólny zakaz odsprzedaży ze stratą jest sprzeczny z art. 30 [28] TWE, zasadą swobodnego przepływu osób, usług i kapitału oraz wolną konkurencją na terytorium Wspólnoty 17) C 34/95, C 35/95, C 36/95 - w których rzecznik praw konsumenta występuje przeciwko De Agostini i przeciwko TV Shop i Sverige Ab - Wymogi ukierunkowane jedynie na operatorów zagranicznych, stawiające ich w mniej korzystnej pozycji niz posiadajacy monopol podmiot krajowy, służy ograniczeniu konkurencji. Zatem pañstwo je wprowadzajace nie respektuje zobowiazañ wynikajacych z art. 59 Traktatu

- Przepisy szwedzkiej ustawy o radiofonii stanowily, iz ogloszenie reklamowe, które jest emitowane w telewizji nie moze byc ukierunkowane na pobudzenie uwagi dzieci ponizej 12 roku zycia - Calkowity zakaz reklamy skierowanej do tej grupy konsumentów Trybunal uznal za srodek nieadekwatny do celu zwlaszcza, ze ochronie nieletnich moga sluzyc instrumenty mniej restryktywne dla wymiany uslug. Reklamodawca – firma de Agostini argumentowala, ze sporna reklama telewizyjna byla jedyna skuteczna forma promocji pozwalajaca jej na wejscie na rynek szwedzki. Na marginesie podjêtych rozwazañ nie mozna pominac faktu, ze w materii regulacji, w której ustawodawca wspólnotowy wprowadzil już jednolite standardy ochrony uczestników rynku (w tym przede wszystkim ochrony konsumentów), przepisy krajowe nie moga byc bardziej restryktywne. 18) C 110/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej - Niniejsza sprawa dotyczy postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, które Komisja Wspólnot Europejskich wszczęła przeciwko Republice Włoskiej w trybie art. 226 WE. Według Komisji Republika Włoska, wprowadzając do kodeksu drogowego uregulowanie zakazujące ciągnięcia przyczep motorowerom, motocyklom, motocyklom trzykołowym i pojazdom czterokołowym uchybiła bowiem zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 28 .Artykuł 28 WE zakazuje ograniczeń ilościowych w przywozie oraz wszelkich środków o skutku równoważnym między państwami członkowskimi. Jednakże zgodnie z art. 30 WE art. 28 WE nie sprzeciwia się zakazom lub ograniczeniom w przywozie, które są uzasadnione w szczególności względami porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub ochrony zdrowia i życia ludzi, o ile te zakazy lub ograniczenia nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji, ani ukrytych ograniczeń wymiany handlowej między państwami członkowskimi....