Timokracja. praca zaliczeniowa PDF

Preview

Summary

opracowanie tematu, prac zaliczeniowa z podstaw prawa...

Description

Timokracja i jej wyższość nad innymi systemami.

Timokracja jest to idealistyczny ustrój oparty o założenie, że władzę sprawują w nim ludzie posiadający pieniądze. Według ideologii głoszonej przez Platona (ur. 424/423 p.n.e., zm. 348/347 p.n.e.) w starożytnej Grecji był to ustrój opierający się na ideach Sokratesa tj. władza ludzi kierujących się honorem. Inaczej mówiąc miały być to rządy "najdzielniejszych". W swoim dialogu Państwo Platon opisał cztery nieidealne społeczeństwa timokrację, oligarchię, demokrację oraz tyranię, z których timokracja jest najbliższa ideałowi, kolejne zaś etapy degeneracji prowadzą ku coraz gorszym formom rządów, czyli demokracji i tyranii. Timokracja według Platona miała być ustrojem wojowników, podobnie jak w Sparcie. Jej wadą było to, iż rządzący czyli żołnierze kierowali się nie rozsądkiem a żądzą zaszczytów, sławy i ambicją. Inaczej timokrację definiował Arystoteles (ur. 384 p.n.e., zm. 322 p.n.e.), którego definicja nie jest do końca jasna natomiast przyjmuje się, iż słownikowe ujęcie timokracji nawiązuje do słów Arystotelesa o majątku. Greckie "time" to "oszacowanie" a "kratos" to "władza". Stąd też timokrację rozumiano jako formę rządów, polegającą na sprawowaniu władzy przez najbogatszych. I to właśnie definicje tego systemu według Arystotelesa najlepiej przyjąć jako definicje najbardziej pasująca do czasów współczesnych, w których oczywiście nie mamy już wojowników, a żołnierze są zawodem jak każdy inny bez wpływu na politykę zaś bogatych ludzi mamy wielu.

Poświęćmy chwile innym systemom, konkurencyjnym wobec timokracji. Według Platona najdoskonalszym systemem władzy była arystokracja czyli jak mówi encyklopedia PWN “arystokracja [gr. áristos ‘najlepszy’, kratós ‘władza’], elitarna warstwa społeczna, zajmująca najwyższą pozycję w społeczeństwie, do której

przynależność wynika ze szlachetnego urodzenia i jest dziedziczna (arystokracja rodowa); wykazuje tendencje do zamykania się przed napływem nowych osób. W starożytnej Grecji etos arystokracji kładł nacisk na oddawanie się ćwiczeniom fizycznym, poezji i muzyce, a dyskredytował pracę zarobkową; arystokracja nie uchroniła swojej ekskluzywności przed nowobogackimi; reformy Solona os łabił y znaczenie arystokracji rodowej, wprowadzając rządy obywateli mających odpowiedni status majątkowy; dalszym podważeniem jej roli były reformy Klejstenesa, które stworzyły podstawę demokracji ateńskiej. W starożytnym Rzymie funkcję arystokracji w podobny sposób pełnił „patrycjat.” System ten z oczywistych powodów absolutnie nie przystaje już do dzisiejszych czasów gdy nie mamy szlacheckich arystokratycznych rodów, a nawet jeśli gdzieś się jeszcze uchowały ich znaczenie jest marginalne. Wada arystokracji jest zabetonowanie sceny politycznej i umożliwienie awansu społecznego, a w dalszej kolejności zablokowanie możliwości koniecznych reform. Reformy Solona są degeneracją, o której mówią nauki platońskie. Ta degeneracja przekształciła system arystokratyczny właśnie w timokrację, ta zaś z biegiem czasu zdegenerowała w oligarchie czyli według słownika PWN ,, forma rządów polegająca na sprawowaniu w ładzy przez niewielką, uprzywilejowaną grup ę o silnych powiązaniach wewnętrznych.’’ Co do zasady timokrację i oligarchie należy rozumieć jako dość pokrewne ustroje. W obu przypadkach liczy się stan majątkowy i rządzą ludzie zamożni. Jednak oligarchie należy rozumieć jako zdegenerowaną formę timokracji. W timokracji rządzący są wprawdzie zamożni jednak szlachetni wywodzą się przeważnie z dobrych rodzin, nie koniecznie arystokratycznych jednak z tradycjami patriotycznymi dzięki czemu kierują się oni przede wszystkim dobrem kraju. W oligarchii zaś ludzie ci ulegają zepsuciu, zaczynają się kierować bardziej swoim interesem by w końcu skupić się na nim całkowicie. To budzi opór społeczeństwa, które z czasem doprowadza do przekształcenia systemu władzy w demokratyczny poprzez bunt.

Demokracja chociaż z samego zamysłu wydaje się przeciętnemu obywatelowi sprawiedliwym i niemalże idealnym systemem ma bardzo wiele wad. Przede wszystkim cz ę sto zmieniaj ą ca si ę w ł adza de facto nie ponosi odpowiedzialności za żadne decyzje, które podejmie i za swoja nieudolność, do rzadkości należą przypadki faktycznego rozliczenia demokratycznego polityka ze skutków jego decyzji. Oprócz tego z powodu kadencyjności rządów rzadko kiedy polityk patrzy dalej niż do kolejnych wyborów. Nie ma żadnego powodu żeby planować dalekosiężne inwestycje czy strategie, w jego interesie leży nabrać jak najwięcej łapówek, ułożyć najkorzystniejsze dla siebie prawo żeby wyciągnąć maksimum ile się da ze swojej krótkiej kadencji. Ponad to demokracja sprawia iluzje realnego wpływu przeciętnego obywatela na politykę podczas gdy w rzeczywistości ulega on jedynie kłamstwom i obietnicom bez pokrycia wyrachowanych oszustów. Ponad to realny wp ływ obywatela jest zmniejszany przez nieuczciwe ordynacje wyborcze, które niesłusznie faworyzują duże partie polityczne.

Ale nie to jest największym zagrożeniem demokracji. Demokracja może bowiem zdegenerować do najokrutniejszej i najgorszej możliwej formy rządów tj. tyranii występującej w naszych czasach jako rządy totalitarne np. komunizm czy faszyzm. Innym zagrożeniem czyhającym na demokracje, chociaż nie aż tak groźnym jak tyrania jest zbyt słaba i rozproszona władza która w pewnym momencie musi się załamać prowadzić do anarchii czyli bezwładztwa. Nikt nie panuje wówczas nad danym terenem sprawiając, że drastycznie rośnie przestępczość, życie w takim kraju jest ciężkie i pełne niebezpieczeństw, nie można w spokoju prowadzić interesów i powiększać swojego majątku. Ponad to kraj dotknięty anarchia stanowi niezwykle ,,łakomy kąsek’’ dla silniejszych i lepiej zorganizowanych sąsiednich krajów.

Taki kraj wówczas podejmuje interwencje, pacyfikujące anarchistów i wprowadzając swojego władcę lub ewentualnie anektując dane tereny do swojego kraju kończąc historię demokratycznego państwa dotkniętego anarchią.

Moim zdaniem timokracja jest najlepszym ustrojem chocia ż mocno idealistycznym i praktycznie nie realnym w swojej oryginalnej formie. Na bardzo bogatych ludzi zawsze będą czyhać na tyle mocne pokusy, że szybko ustrój ten zregeneruje się w oligarchię. Natomiast optymalnym rozwiązaniem w moim mniemaniu jest połączenie cech timokracji i demokracji. To jest danie prawa głosu powszechnie, ale tylko ludziom o określonym majątku i dochodach czyli wprowadzenie cenzusu majątkowego. Ludzi, którzy posiadają jakiś majątek w danym kraju, mają określony interes w tym, żeby ten kraj dobrze się rozwijał i był bezpiecznym miejscem. Dzięki temu jest dużo większa szansa, że b ędą podejmować odpowiedzialne i rozs ądne decyzje przyczyniające się do wspólnego dobra. Uwalnia to też państwo od bolączki demokracji w postaci ludzi, którzy nic nie maja i którzy będą zawsze blokować rozwój i głosować oraz wspierać polityków, którzy im coś obiecują i dadzą mimo tego, że kompletnie nic do tego państwa nie wnoszą. Ludzie tacy zapisali się juz na kartach historii naszego kraju takim przykładem jest gołota w czasie demokracji szlacheckiej. Podczas każdej elekcji byli oni tanio przekupywani przez kandydatów niestety najczęściej prezentujący niekorzystne dla Polski interesy . Przykład ten pokazuje, że prawo głosu dla ludzi którzy nie maja nic lub maj ą bardzo niewiele jest dużym zagrożeniem dla państwa, a także blokerem rozwoju. Ponadto ludzie którzy sami nic nie mając będą się skłaniać w kierunku niezwykle szkodliwych ideologii takich jak komunizm lub socjalizm, opierających się na rabunku majątku bardziej zamo żnych obywateli licząc, że poprawi to ich sytuację materialną zamiast wziąć się do uczciwej pracy.

System takiego cenzusu majątkowego stawał się

dodatkową motywacją dla

obywateli żeby pracować, powiększać swój majątek i się rozwijać dzięki czemu staliby się wartościowymi obywatelami a gospodarka i kraj tylko by na tym zyskały.

Bibliografia

Encyklopedia PWN ,,arystokracja’’ Encyklopedia PWN ,,oligarchia’’ Encyklopedia PWN ,,timokracja’’ Typy i formy państwa. [WWSH] Zasady ustroju (budowy, struktury) państwa określone w Konstytucji RP. [WWSH] Arystoteles, Etyka nikomachejska [w:] Dzieła wszystkie, tom 5, tłum. Daniela Gromska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s.250-251....