Traktat z Utrechtu - wyklad PDF

Preview

Summary

wyklad...

Description

Traktat z Utrechtu (1713) przyznał południowe Niderlandy austriackiemu cesarzowi Karolowi VI. Ten ostatni był reprezentowany przez generalnego gubernatora i ustanowił dla codziennej administracji funkcję ministra pełnomocnego. Specyficzny charakter rządu austriackiego szybko się ujawnił; dynamiczny i chętny do regulacji, nie przestrzegał dawnych przywilejów: w 1719 r. Austriacy stracili w Brukseli starszego cechu François Anneessens. Jednak kraj szybko dostosował się do nowej władzy. W tym samym roku Karol VI założył w Ostendzie firmę, która pod nazwą Imperial East India Company (Keizerlijke Indische Compagnie) miała stymulować handel z Dalekim Wschodem. Jednak sprzeciw Anglii i Zjednoczonych Prowincji był zbyt silny i pomimo wielkiego sukcesu tej firmy (finansowanej głównie przez kapitał Antwerpii) Karol VI musiał zawiesić działalność w 1727 r. Ale smak jej przygody i inicjatywy był urodzony. Kiedy Karol VI zmarł, wybuchła wojna o sukcesję austriacką, a jego córka Marie-Thérèse musiała czekać na pokój w Aix-laChapelle (1748), aby uznano jej prawa do południowych Niderlandów. To właśnie w drugiej połowie XVIII wieku można było odnotować najbardziej niezwykłe osiągnięcia rządu austriackiego. Najważniejszym generalnym gubernatorem był popularny Karol Lotaryński,

który wyrwał Brukselę z szarości jej poprzedniego istnienia. Dużą rolę w rozwoju nowej Belgii odegrał przede wszystkim hrabia de Cobenzl, minister pełnomocny. Kobenzl, silny zwolennik Oświecenia, prowadził aktywną politykę gospodarczą i kulturalną. Zreformował też finanse i wiedział, jak wzmocnić centralną władzę Brukseli. Niderlandy Austriackie to nazwa południowych Niderlandów w okresie reżimu austriackiego w XVIII wieku (1714 - 1794). Traktaty z Utrechtu z 1713 r. I Rastatt z 1714 r. Położyły kres tej wojnie o sukcesję i zorganizowały między innymi przeniesienie Niderlandów hiszpańskich do rodu Habsburgów z Austrii, pomimo holenderskiej obecności wojskowej i trudnych początków z Austrią. Niderlandy przeżywały okres spokoju aż do wojny o sukcesję austriacką, do inwazji wojsk francuskich w 1744 r. Jednak traktat w Aix-laChapelle położył kres tej wojnie o sukcesję i przywrócił Holandii do Austria w 1748 r. W drugiej połowie wieku Holandia przeżywała długi okres pokoju, ożywienia gospodarczego (rolnictwo, główne prace, początek uprzemysłowienia), panowanie Marie-Thérèse i gubernatorstwo Charlesa-Alexandre de Lorraine . Jednak konserwatyzm organizacji politycznej Holandii zostanie skonfrontowany z oświeconym despotyzmem i pragnieniem centralizacji cesarza

Józefa II. Jego reformy, czasem niezdarne, doprowadzą do rewolucji brabanckiej i powstania efemerycznego państwa konserwatywnego, republiki zjednoczonych państw belgijskich (1790). Po dwóch odbudowach austriackich, austriackie Niderlandy zostały ostatecznie najechane i zaanektowane przez Republikę Francuską w 1795 roku. Brabancja Saksonii, księcia cieszyńskiego. Ruch ten rozpoczął się, gdy Józef II objął władzę po śmierci Marie-Thérèse w 1780 roku i był odczuwalny we wszystkich miastach i regionach państw belgijskich. Ta rewolucja doprowadziła do odrzucenia reform Józefa II, który chciał znieść szereg praw i przepisów na rzecz centralizującej polityki narzuconej z Wiednia. Ale niektórzy przywódcy rewolucji wyznają demokratyczne zasady podobne do tych, które były w tym samym czasie stosowane przez rewolucję francuską. Druga część przywódców rewolucyjnych chciała, przeciwnie, przywrócić zasady rządzenia, które w swoim czasie stanowiły postęp przeciwko feudalizmowi, wyrywając mu pewną liczbę przywilejów na rzecz władz lokalnych, ale podczas gdy utrzymanie władzy szlachty i wielu innych uprzywilejowanych organów miast. Prowizorycznie zjednoczeni pomimo różnic, rewolucjonistom w 1790 roku udało się pokonać armię cesarską w bitwie pod

Turnhout, co doprowadziło do zaniku władzy cesarskiej w Belgii i proklamacji zjednoczonych państw belgijskich. Ale te potrwają tylko rok. Namur będzie pierwszym miastem przejętym przez wojska austriackie. Flaga niepodległej Belgii będzie dziedzictwem państw belgijskich z lat 1789-1790, podobnie jak motto narodowe: „Unia to siła”....