12 - pytanie 12 egzamin PDF

Preview

Summary

pytanie 12 egzamin...

Description

12. Zbiorniki kuliste. Zbiorniki kuliste służą do magazynowania pod ciśnieniem różnych substancji zwłaszcza zaś gazów w postaci skroplonej(głównie propanu i butanu) lub lotnej( przede wszystkim gazu świetlnego). Zasady obliczeń wytrzymałościowych zbiorników ciśnieniowych podane są w UDT, które ujmują zagadnienie naprężeń dopuszczalnych i współczynników zmniejszających dla spoin inaczej niż PN-64/B-03200. W przypadku, gdy zbiornik kulisty służy do magazynowania cieczy, należy przy wyznaczaniu grubości ścianki uwzględnić dodatkowo ciśnienie hydrostatyczne cieczy i sposób podparcia zbiornika. Zgodnie z normą BN65/8814-03 minimalna grubość ścianki płaszcza zbiornika kulistego wynosi 7mm. Przy określaniu grubości obliczeniowej płaszcza nie uwzględnia się ciężaru własnego, obciążenia śniegiem i wiatrem oraz jednostronnego nagrzania zbiornika, gdyż szczegółowa analiza wykazała że obciążenia te mają minimalny wpływa na grubość ścianki w porównaniu z ciśnieniem wewnętrznym w zbiorniku. Ze względu na zużycie materiału jak i na trudności technologiczne związane z obróbką blach grubych dąży się do możliwie najmniejszej grubości ścianki zbiornika. Należy więc dążyć do stosowania na zbiorniki kuliste stali wysoko wytrzymałych.

Podział na kwadraty sferyczne(rys. 3-100b), przy większych średnicach zbiornika, dodatkowo pociętych na paski podłużne (rys.3-100c), jest w zbiornikach kulistych najkorzystniejszy, ale ze względu na trudność montażu jest stosowany b. rzadko. Najczęściej stosowany jest południkowo – równoleżnikowy podział powłoki, mimo że wymieniony podział w porównaniu z podziałem na kwadraty sferyczne zwiększa ilość odpadów blach, długość spoin i liczbę segmentów o różnych wymiarach, ale ułatwia montaż i utrzymanie dokładnego kulistego kształtu zbiornika. Wszystkie styki blach powłoki wykonuje się jako czołowe, krawędzie blach ukosuję się w zależności od grubości na X lub V. Odpowiedni kształt nadaje się blachom przez prasowanie na gorąco lub zimno. W pobliżu podpór zbiorników kulistych występują w powłoce zaburzenia błonowego stanu, tym niekorzystnym wpływom należy przeciwdziałać prze:  ukształtowanie podpór w ten sposób, aby zakłócenia siłami reakcji były minimalne,  zwiększenie liczby podpór,  połączenie podpór z powłoką w punktach położonych w strefie równika Przytwierdzenie podpór do zbiornika na poziomie równika, przy dużych pojemnościach zbiornika powoduje wykonywanie wysokich podpór słupowych. W tych przypadkach stosuję się często słupy ukośne. Albo wykonuje się żelbetowy fundament pierścieniowy na którym opiera się zbiornik za pośrednictwem szeregu skośnych słupków stalowych.

Blacha pionowa przejmuje ciężar zbiornika, pozioma zaś parcie wiatru, przy czym żadna z nich nie krępuje swobody odkształcenia zbiornika pod wpływem temperatury. Naprężenia dodatkowe, wywołane w płaszczu zbiornika wywołane przez punktowe podparcie można w przybliżeniu obliczyć, traktując płaszcz jako półpłaszczyznę obciążoną okresowo. Podparcie zbiornika na pierścieniu stosuję się przy średniej wielkości zbiorników na ciecze i dużych zbiornikach na gazy, gdy nie przewiduje się przeprowadzenia wodnej próby ciśnieniowej. Podparcie zbiornika na pierścieniu wywołuje w dolnej części płaszcza zbiornika dodatkowe naprężenia od zginania i dlatego stosowane jest tylko gdy wypełnienie zbiornika nie stanowi zasadniczego co do wielkości obciążenia, np. w pojemnikach reaktorowych.

Zbiorniki wielowarstwowe W zbiornikach wielowarstwowych zamiast grubych ścianek, których wykonanie jest trudne i kosztowne, wykonuje się płaszcz zbiornika z kilku powłok blach nakładanych na siebie warstwami. Blachy łączy się przerywanymi spoinami w celu ominięcia poślizgu blach pomiędzy sobą w czasie tłoczenia. Blachy stosunkowo cienkie (15-20mm) jako bardziej jednorodne mają dużo wyższe właściwości mechaniczne(zwłaszcza udarność)....