Absolutyzm we Francji - wypracowanie maturalne dot. czasu absolutyzmu PDF

Preview

Summary

wypracowanie maturalne, czasy od Henryka V, Ludwika XIII i Ludwika XIV...

Description

ABSOLUTYZM WE FRANCJI

W II poł. XIV w. i I poł. XV wieku Francja była pogrążona w długotrwałej wojnie stuletniej. W 1589 r. władzę przejął Henryk IV Burbon. Wprowadził on szereg reform, między innymi podatek La Paulette – od urzędów administracyjnych. Wprowadził specjalny urząd nadintendenta, który kontrolował inne urzędy. Zreorganizował armię, odzyskał królewszczyzny i popierał rozwój manufaktur. Był bardzo szanowanym i popieranym władcą. Zakończył walki religijne w kraju, wydając w 1598 r. edykt nantejski. Wprowadzał on tolerancję religijną, wolność wyznania oraz równouprawnienie protestantów i katolików. W zawartym edykcie hugenoci posiadali swobodę kultu za wyjątkiem Paryża. Po śmierci Henryka IV, w 1610, władzę przejął jego syn Ludwik XIII. Początkowo był zbyt mały by sam prowadzić rządy, dlatego w jego imieniu rządy sprawowała jego matka – Maria Medycejska. W tym okresie nastąpił kryzys i osłabienie władzy królewskiej. Ludwik XIII rządy przejął dopiero w 1617, kiedy miał zaledwie szesnaście lat. W 1624 roku powołał na stanowisko pierwszego ministra rady królewskiej kardynała Armanda de Plesis de Richelieu. Jego politycznym celem od początku rządów było umocnienie władzy Burbonów i podniesienie autorytetu Francji. Była wówczas państwem zdecentralizowanym, a francuskie prowincje cieszyły się dużą niezależnością. Spory wpływ na politykę miały stronnictwa arystokratyczne, które często swoje prywatne potyczki przenosiły na arenę polityczną państwa. Richelieu był przekonany, że jedyną możliwością na poprawę sprawy wewnetrznej jest przyporządkowanie wszystkiego racji stanu. Realizacja tych planów wiązała się z pokonaniem hugenotów i arystokracji. Wybuchła wojna z hugenotami, która swój przełomowy moment miała w 1627 gdy wojska Richelieu zdobyły twierdzę La Rochelle. Pozbawiono wówczas hugenotów wszelkich praw politycznych, zachowano im jednak prawo wolności wyznania, które potwierdzono w 1629 w edykcie łaski. Richelieu skutecznie też ograniczał prawa i przywileje szlachty: nakazał burzenia obwarowań wokół zamków szlacheckich, ograniczył ich wpływ na władzę lokalną, przekazując więcej uprawnień intendentom, którzy podlegali mu bezpośrednio. Kardynał odebrał również władzę realną radzie królewskiej. Jej uprawnienia przejął rząd złożony z ministrów. Richelieu kłądł również duży nacisk na rozwój gospodarczy państwa, dlatego promował handel, manufaktury i aktywność w koloniach, co szybko napędzało skarb państwa. Kardynał zmarł w 1642r., a rok później Ludwik XIII. Kardynał, jeszcze za czasów swojego życia, na swojego następcę wyznaczył kardynała Julesa Mazarina. Po śmierci Ludwika XIII, władzę w państwie objął 4-letni syn – Ludwik XIV. Tak jak w przypadku ojca, jego rządy sprawowała za niego matka. Realna władza należała jednak do kardynała. Mazarin tuż po przejęciu władzy zaostrzył podatki. Potrzebne mu były pieniądze na wydatki kierowane na wojnę trzydziestoletnią. Jego polityka fiskalna doprowadziła do wielu buntów, które przeszły do historii jako tzw. frondy. Na początku wystąpili przeciw niemu chłopi, których najbardziej dotykało podwyższenie podatków. Następnie sprzeciwił się parlament. Ci z kolei, którym przywileje odebrał Richelieu domagali się m.in. większego wpływu na

losy państwa, zlikwidowania urzędów intendentów oraz wprowadzenia zakazu aresztowania szlachty bez wyroku sądowego. Mazarini chciał pójść na ustępstwa wobec buntowników, jednak po podpisaniu pokoju w wojnie 30-letniej, wycofał się ze wszystkich ustaleń i przy pomocy wojska robił frondę parlamentarną. Pomimo wewnętrznego kryzysu społecznego, Mazarin prowadził skuteczną politykę zagraniczną. Za jego rządów Francja pokonała m.in. Hiszpanię, uzyskując nabytki w południowych Niderlandach i północnej Katalonii. Po śmierci Mazarina w 1661r. osobiste rządy przejął Ludwik XIV. Monarcha nie zamierzał z nikim dzielić się władzą. Do takiego rządzenia przygotowywał go Mazarin, który zaszczepił w małym chłopcu doktrynę absolutyzmu. Ludwik XIV od wczesnych lat uczony był kultury pałacowej, uczestniczył w spotkaniach z ministrami i politykami, z którymi często rozmawiał o polityce. Za jego rządów główne decyzje podejmowała składająca się z 7 ministrów Wysoka Rada, znana też jako Rada Stanu. Jej członkowie zajmowali się polityką zagraniczną oraz najważniejszymi kwestiami spraw wewnętrznych. Ministerstwa podzielono na trzy pod-instytucje : Radę Finansową; zajmującą się sprawami finansowymi, Radę Depesz; która prowadziła administrację państwową, oraz Radę Prywatną; do której należało sądownictwo oraz doradztwo królowi. Te najwyższe urzędy sprawowała szlachta urzędnicza i była bezwzględnie podległa władcy. Ludwik dokończył działania swoich poprzedników, Richelieu i Mazarina i praktycznie całkowicie odebrał realną władzę Radzie Koronnej. Ministrem finansów w okresie jego panowania był Jean Baptiste Colbert. Powstawały manufaktury, ograniczono import, wprowadzono wysokie cła na sprowadzane produkty, tak aby Francja uniezależniła się od importów z innych państw, a francuzi kupowali jedynie produkty wyprodukowane we Francji. Taki system budowanie potęgi państwa opartej na gospodarce określa się mianem merkantylizmu. Oprócz zmian w gospodarce, Ludwik XIV zmienił również system sądownictwa. Można wówczas było aresztować każdego bez wyroku sądowego. Dzięki temu, francuzi bali się sprzeciwiać władzy i podporządkowywali się każdemu wprowadzanemu prawu. W 1685r. Ludwik zniósł edykt nantejski, a hugenoci, którzy bali się kary śmierci za wyraz sprzeciwu, zaczęli emigrować z kraju. Ludwik XIV wprowadził kult swojej jednostki. Głosił, że „państwo to ja”, a powszechnie nazywano go królem słońce. Monety bite w okresie jego panowania przedstawiały wizerunek króla na tle promieni słonecznych. Ludwik rozbudował sferę kulturową i artystyczną we Francji. Całymi dniami przesiadywał w pałacu w Wersalu z Radą Prywatną, gdzie kultywował zwyczaje pałacowe. W historii zapisał się jako najdłużej panujący władca europejski, panował aż 72 lata....