Analyse - Into the wild - Cijfer: 9 PDF

Preview

Summary

Download Analyse - Into the wild - Cijfer: 9 PDF

Description

Into the wild De voorbije weken hebben we ons beziggehouden met het lezen en bekijken van ‘Into the wild’ of ‘De wildernis in’. Het boek is geschreven door Jon Krakauer en de film werd geregisseerd door Sean Penn. Into the wild is een biografisch, waargebeurd werk dat het verhaal verteld van de jonge reiziger Christopher John McCandless, die de drastische beslissing maakt om zich af te zetten tegen de maatschappij en volledig van de natuur te gaan leven.

Vertelperspectief In het boek is de auteur, Krakauer, aan het woord. Hij geeft ons een inzicht in de gebeurtenissen in Chris’ leven, zowel in die, die voorafgaan aan zijn ultieme tocht naar Alaska, als in die, die in Alaska gebeuren. Hij doet dit aan de hand van interviews met mensen die Chris persoonlijk kenden of hem bijvoorbeeld een lift gaven. Daarnaast schetst hij een beeld van de omgeving en alle plaatsen waar Chris vertoefde en rondzwierf. Op het einde van het boek wordt er een soort van samenvatting van de film gegeven, in de laatste hoofdstukken ligt de focus minder op de geografische beschrijvingen en meer op het verhaal. “In september liftte hij over de U.S. Highway 101 naar Californië en trok hij in oostelijke richting de woestijn weer in. En begin oktober kwam hij aan in Bullhead City, Arizona.” In de film is het echter zijn zus, Carine, die vooral aan het woord komt. Wij zien dit als iets symbolisch, omdat Carine in zijn familie één van de weinige personen is waarmee Chris goed kon opschieten. Dit wordt afgewisseld met fragmenten waarin Chris te zien is op zijn tocht, bijvoorbeeld wanneer hij werkt bij Wayne Westerberg of zijn verblijf bij Jan en Rainey Burres. De feiten, die Krakauer in zijn boek beschrijft, zien we in de film gebeuren maar deze worden uiteraard niet even gedetailleerd beschreven.

Thema en motieven Het overheersende thema is het ontsnappen aan de samenleving door een volledige overgave aan de natuur. Chris begon al op zijn 16e met langere tijden rondzwerven en vertrok na zijn studies aan de Emory University te Atlanta voorgoed. Hij verliet Annandale in zijn gele Datsun om te beginnen aan zijn ultieme tocht naar Alaska. Chris wou hier een aantal maanden overleven, enkel met de middelen die de natuur hem bood. Hij verlangde één te worden met de natuur en te kunnen opgaan in de schoonheid hiervan. Chris was een jongen die het niet eens was met de kapitalistische en materialistische maatschappij. Zo komen we bij een ander betekenisvol element in het verhaal: geld. De 22-jarige jongeman was ervan overtuigd geen geld nodig te hebben, “it makes people cautious”. Aan het begin van zijn tocht doneerde hij dan ook al zijn overblijvend collegegeld aan een goed doel en vertrok met maar een aantal dollars op zak. Ook deze laatste dollars verbrandde hij toen hij zijn Datsun, die ingegraven was vanwege een storm, achterliet. Helemaal tegen het gebruik van geld was hij echter niet, hij besefte dat het soms noodzakelijk was, bijvoorbeeld om gerief te kopen voor zijn tocht door de wildernis, en ging daarom een aantal keer korte periodes werken. Familie is in zowel het boek als in de film een belangrijk en terugkerend motief. Gedurende zijn tocht laat hij niets weten aan zijn ouders, met wie hij geen uitstekende band had, maar ook niet aan zijn zusje, met wie hij wel heel close was. De slechte relatie met zijn ouders, in het bijzonder met zijn vader, verergerde toen hij ontdekte dat zijn vader een bigamist1 is. Ook de ‘gewelddadige’ behandeling van zijn vader met zijn moeder speelde hier een grote rol in. Chris en zijn zusje Carine

1 Iemand die tegelijkertijd met twee vrouwen getrouwd is.

waren twee handen op één buik en Chris had gevoel dat zij de enige persoon was die hem begreep. Ondanks de goede relatie met zijn zus, laat Chris doorheen het hele verhaal merken dat hij zijn geluk niet in relaties met anderen zoekt en geen belang hecht aan romantische banden. Op het einde van het verhaal laat hij wel merken dat hij zich wel eenzaam voelt en terug naar de menselijke wereld wilt. Een laatste belangrijk motief is de kritiek die er werd gegeven op de overmoed van de jonge reiziger. Na zijn tocht werd hij door velen omschreven als een ‘onwetende’ jongeman die zonder ervaring de wildernis introk en niet op de hoogte was van alle gevaren. Het was duidelijk dat Chris enkele fouten had gemaakt maar volgens Krakauer was hij niet ‘zoals de anderen’. In het boek wordt hij vergeleken met verschillende avonturiers die een gelijkaardige tocht hebben afgelegd. Dit element komt niet voor in de film hoewel in het boek hier telkens een uitgebreide beschrijving over gegeven wordt.

Symbolische ruimte Voordat Chris naar Alaska vertrekt om zich echt af te zonderen en de wildernis in te trekken, is hij continu op weg. Op zoek naar nieuwe avonturen, trekt hij liftend door het land. Dit staat symbool voor het feit dat hij de weg als zijn thuis beschouwt en moeite heeft om zich lang te vestigen op één plaats. De wildernis als decor speelt de rode draad van het verhaal, zowel in de film als in het boek. Chris wilt niets te maken hebben met de maatschappij en het liefst enkel afhankelijk zijn van zichzelf. We merken dit door het feit dat hij helemaal alleen vertrekt, zonder iemand, zowel zijn ouders als de mensen die hij voor zijn intrek in de woestenij van Alaska ontmoette, te laten weten waar hij zich bevindt, uitgezonderd van twee kaartjes waarop hij vermeldt dat hij definitief vertrekt, of te zorgen dat hij bereikbaar is. De bus, die hij de “Magic Bus” noemde, in de wildernis maar ook het geld dat hij gedurende zijn trektocht, voor hij naar Alaska vertrekt, verdient staat symbool voor het feit dat ongeacht hoe graag we willen ontsnappen aan de samenleving, we deze toch nog nodig hebben. Chris koopt met het geld dat hij verdient op verschillende plaatsen kampeerspullen om te kunnen overleven in Alaska. De bus die hij onderweg vindt, een element dat normaal niet thuishoort in de wilde natuur, geeft hem een soort van houvast tijdens zijn verblijf in de wildernis.

Opvoeringsanalyse Qua decor zijn de woestenij en de verlaten vlaktes en woestijnen waar Chris doortrekt duidelijk erg belangrijke elementen, ze benadrukken hoe alleen hij is in een enorme wereld. Dit zien we doorheen heel de film, maar een uitstekend voorbeeld hiervan is de openingsscène. Hierin wordt het duidelijk dat Chris een hele tocht aflegde om tot bij de bus te komen en wordt er ook veel aandacht geschonken aan bijvoorbeeld de uitgestrekte, witte vlaktes van bergtoppen en aan alle lift pogingen die hij ondernam om op zijn bestemming te geraken. Een ander belangrijk element in deze eerste scène is de muziek, de rustige melodie ondersteunt de beelden en geeft de rustgevende sfeer van de stilte en het alleen zijn in de wijde natuur zeer goed weer. https://www.youtube.com/watch?v=vDm4Ei_s0nY In de laatste scène, wanneer Chris in een zeer zwakke levensconditie verkeert, is de mimiek een belangrijk element. Hij krijgt hallucinaties en wordt steeds zwakker en zwakker. Dit kunnen we duidelijk waarnemen door zijn mimiek, hij weent en zijn gezicht vertrekt van de pijn. Hij schreeuwt het uit wanneer hij merkt dat hij zal sterven door de giftige plant die hij heeft gegeten. Het feit dat hij zal sterven wordt duidelijk door zijn verdwaasde blik. Ook de kostumering is in deze scène een opvallend en ondersteunend element. Chris ziet er erg

levenloos, bleek en vermagerd uit. Het wordt hier snel duidelijk dat hij er zeer slecht aan toe is en het niet meer lang zal uithouden. Door het sterke contrast tussen voor en na de vergiftiging krijg je als kijker een onbehaaglijk en angstig gevoel. https://www.youtube.com/watch?v=I70sIrfz0_c

Persoonlijke mening Wij hebben erg genoten van het kijken van de film maar het boek kon ons beiden niet overtuigen. We hadden gevoel dat het meeslepende effect uit de film niet doorgetrokken werd naar het boek omdat dit vooral beschrijvingen en feiten omvatte. We zouden het boek liever gelezen hebben als er meer ‘verhaal’ in zat, voor ons leek het meer op een neergeschreven documentaire. Hierdoor werd het snel saai en hadden we beide weinig motivatie om het uit te lezen. Het verhaal kon ons echter wel erg boeien, het verwonderde ons en gaf ons ergens ook zin om even te ontsnappen aan de maatschappij....