Egzamin czerwiec 2016, pytania i odpowiedzi PDF

Preview

Summary

Elaborated by me, all topics for 3. test from farm animal nutrition...

Description

ŻYWIENIE - 3. KOLOKWIUM NORMOWANIE DAWKI POKARMOWEJ DLA DROBIU PRZEWÓD POKARMOWY PTAKÓW: - brak uzębienia - obecność wola - włókno pokarmowe trawione w obrębie jelit ślepych - krótkie jelito grube - obecność kloaki ŻYWIENIE DROBIU - wprowadza się zmiany w chowie z powodu zarządzeń UE, dotyczących poprawy warunku utrzymania zwierząt - alternatywne systemy mają ptakom zapewnić większy komfort psychiczny, możliwość swobodnego ruchu, kontakt z otoczeniem itd. - w tak zwanych proekologicznych zmodyfikowanych systemach żywienia uwzględnia się stosowanie całego ziarna pszenicy - przez dodawanie nierozdrobnionej pszenicy uzyskuje się zmniejszenie kosztów związanych ze śrutowaniem - w produkcji proekologicznych mieszanek nie stosuje się stymulatorów wzrostu, konserwantów, antyoksydantów.. - nioski na wolnych wybiegach mogą pobierać składniki pokarmowe z roślin i gleby - poprawia to kondycję jajek, ale rośnie też pobranie paszy - podawanie całego, nierozdrobnionego ziarna, żwirku, korzystnie wpływa na zachowanie ptaków głównymi składnikami diety ptaków są pasze treściwe: a. zboża: - kukurydza - pszenica - pszenżyto - jęczmień b. poekstrakcyjne śruty: - sojowa - rzepakowa

czynniki wpływające na żywienie: - kierunek użytkowania - masa ciała - system utrzymania - mikroklimat pomieszczeń - wiek i faza nieśności

kierunek użytkowy: a. nioski produkujące jaja konsumpcyjne: - w okresie nieśnym białko i zwiększone zapotrzebowanie na Ca b. nioski produkujące jaja wylęgowe: - typ nieśny i mięsny - możliwość zatuczenia osobników w okresie odchowu c. typ mięsny: - dawka zawierająca odpowiednią ilość energii i białka

masa ciała: a. typ nieśny lekki: - 1,7kg - wolne tempo wzrostu w okresie odchowu - wysoka nieśność (270-320 jaj) b. typ nieśny średnio ciężki - 2,3kg - średnie tempo wzrostu - nieśność (160-240 jaj) c. typ mięsny: - bardzo szybkie tempo wzrostu - koniec odchowu w 42-48 dniu

wiek a rozwój układu pokarmowego: kurczęta - układ pokarmowy jest rozwinięty, jednak nie osiągnął jeszcze pełnej dojrzałości

dorosłe osobniki - całkowicie rozwinięte kosmki jelitowe - stabilna mikroflora przewodu pokarmowego

- w pierwszych dniach życia kurczęta korzystają z zapasów zgromadzonych w woreczku żółtkowym - skład mikroflory przewodu pokarmowego dopiero się kształtuje

systemy utrzymania: klatkowy - wymagają bardzo starannego dopracowania receptor mieszanek treściwych, zapewniających dostarczenie wszystkich składników pokarmowych - ptaki nie mają dostępu do innych źródeł składników pokarmowych poza podawaną paszą - ograniczony ruch zmniejsza zapotrzebowanie na energię ściółkowy na wybiegach - wyższe zapotrzebowanie na energię - dieta musi być uzupełniana większą ilością aminokwasów siarkowych, niezbędnych w syntezie białka piór (narażone na większą stratę ciepła)

- nioski w klatkach zużywają o 15% mniej energii niż te, które są odchowywane w systemie ściółkowym - zwiększenie spożycia paszy w przypadku obniżenia temperatury otoczenia dodatek aminokwasów egzogennych: - zboża zawierają niewielką ilość aminokwasów - najczęściej białko jest uzupełniane w dawce pokarmowej za pomocą poekstrakcyjnej śruty sojowej - niezbędny jest dodatek aminokwasów syntetycznych (egzogennych) takich jak Met, Lys, Tre

NIOSKI - kura nioska należy do grupy zwierząt o najwyższej produkcyjności w stosunku do masy ciała - przy tak dużym obciążeniu fizjologicznym organizmu nioski konieczne jest precyzyjne bilansowanie dawek pokarmowych lub pełnoporcjowych mieszanek i zapewnienie ptakom doskonałych warunków środowiskowych - korzystne jest podawanie nioskom mieszanki o strukturze mielonki wolniej pobieranej przez ptaki zapotrzebowanie kur niosek na składniki pokarmowe zależy od: - kierunku użytkowania - hybryd - rasy - masy ciała - wieku - fazy nieśności - ilości dziennie pobieranej mieszanki - systemu utrzymania - mikroklimatu pomieszczeń - pory roku okres żywienia można podzielić na dwie części: a. okres odchowu niosek - do ok. 20 tyg. b. okres nieśności - do ok. 20-74 tygodnia - w żywieniu kur stosujemy mieszanki pełnoporcjowe w postaci kruszonki lub granulatu zawierające wszystkie niezbędne składniki pokarmowe w odpowiednich proporcjach 1. Żywienie w okresie odchowu - do ok. 20 tyg. życia - okres odchowu może decydować o późniejszej użytkowości nieśnej - tempo wzrostu ptaków powinno być zgodne modelem wzrostu danego hybrydu - nie wolno przyspieszać dojrzewania płciowego kurek przy ich słabym rozwoju somatycznym - ptaki przedwcześnie rozpoczynające nieśność produkują drobne jaja i to kosztem organizmu i wcześniej kończą nieśność - w okresie odchowu stosuje się w mieszankach kokcydiostatyki stanowiące ochronę przed występowaniem kokcydiozy (ok. 4 tyg. przed rozpoczęciem nieśności są odstawiane, żeby kury rozwinęły własną odporność)

- ogólnie przez cały okres odchowu można stosować jeden rodzaj mieszanki (Bo ok. 14-15%), także 2-3 fazowe żywienie lub system wolnego wyboru przez kurki koncentratów białkowych i mieszanek zbóż ze składnikami mineralnymi i witaminowymi - ostatecznym wyznacznikiem prawidłowego odchowu musi być w sposób ciągły kontrolowana masa ciała kurek - zbyt lekkie kurki uzyskują słabą nieśność w początkowym okresie produkcyjności DO 6-7 TYGODNIA życia ptaków - prawidłowy wzrost i rozwój pasza podawana do woli

7-14 TYDZIEŃ życia ptaków - harmonijny rozwój organizmu (nieco wolniejsze) niższa wartość pokarmowa

17-20 TYDZIEŃ życia ptaków - okres przednieśny zwiększone zapotrzebowanie na białko i Ca

- do woli karmi się kurki hybrydów lekkich - ściśle określa się ilości podawanej mieszanki ptakom mieszańców średnio ciężkich i mięsnych - kontrola intensywności żywienia zapewnia wyrównane tempo wzrostu całego stada dzienne spożycie paszy: 10-40g/dzień/sztukę

dzienne spożycie paszy: 100-120g/dzień/sztukę

E= 11,5-11,7 MJ

E= 11-11,5 MJ

E=11,3-11,5 MJ

BO = 19-19,5% - można obniżyć do 15-16% pod warunkiem zapewnienia właściwej ilości aminokwasów egzogennych

BO= 14,5-15%

BP = 15,5 - 17 %

Ca = 0,9-1%

Ca = 0,8 - 0,9 %

Ca = 2,5-3%

Pdost = 0,4 - 0,45%

Pdost = 0,34 - 0,38%

Pdost = 0,38 - 0,4%

Na = 0,15%

Na = 0,15%

Na = 0,16%

2. Żywienie w okresie nieśności - 20-74 tyg. - użytkowość nieśna trwa 10-14 miesięcy - od nioski uzyskuje się średnio 19,6 kg łącznej masy jaj - szczególnie okres pierwszych 8 tygodni nieśności wymaga intensywnego żywienia, aby młode nioski mogły uzyskać pełną dojrzałość somatyczną - nioski w pierwszej kolejności zaspokajają zapotrzebowanie na energię, która determinuje ilość pobieranej mieszanki, a w niej wszystkich składników pokarmowych - jedynie dostosowanie zawartości białka, witamin, składników mineralnych do wartości energetycznej mieszanki może zapewnić prawidłowe żywienie kur - ilość pobieranej mieszanki limitowana jest mniejszą pojemnością przewodu pokarmowego, wynikającą z niskiej masy ciała kur

- lekkie, ruchliwe kury pobierają w stosunku do metabolicznej masy ciała więcej energii niż ptaki cięższe - istotnym elementem w dostosowaniu poziomu energii w mieszankach dla kur do warunków utrzymywania ptaków jest temperatura pomieszczeń - wartość energetyczna mieszanek wynika głównie z zawartości wprowadzonych zbóż stanowiących podstawową masę mieszanki - poziom włókna surowego w mieszankach dla kur jest elementem, który stwarza możliwości sterowania ilością zjadanej paszy przez nioski - niezwykle ważnym skutkiem nieprawidłowości w bilansowaniu aminokwasów mogą być zakłócenia w syntezie białek jaj, a tym samym zmniejszenie masy jaj - w chowie kur na ściółce i na wybiegu ptaki mają możliwości wtórnego pobierania składników pokarmowych, także przez koprofagię, natomiast kury utrzymywane w klatce, nie mające dostępu do podłoża, muszą otrzymywać szczególnie precyzyjnie zbilansowane mieszanki treściwie - radykalni przedstawiciele „ekologicznej” koncepcji żywienia drobiu negują konieczność stosowania premiksów mineralno-witaminowych, traktując je jako wprowadzanie elementów „chemii” do dawek pokarmowych - w celu poprawy wybarwienia żółtka stosuje się preparaty zawierające karotenoidy przechodzące wraz z tłuszczem do żółtka - kukurydza i susze z zielonek zasobne są w zeaksantynę, luteinę, ogółem ksantofile

kury lekkie nieśność > 85% masa ciała

nieśność < 85%

kury średnie nieśność > 85%

nieśność < 85%

1,5kg

1,7kg

1,6-1,8kg

2,1-2,3kg

100g/dzień

105g/dzień

110g/dzień

120g/dzień

energia

11,5-11,7 MJ

11,3-11,5 MJ

11,3-11,5

11,1-11,3

BO

16,5-17,5%

16-17%

15,5-16%

15,0-15,5%

włókno

4%

4,5%

4%

4,5%

Ca

3,5%

3,6 %

3,5%

3,5%

P przysw.

0,37%

0,36%

0,35%

0,33%

spożycie paszy

- kury lekkie wymagają większej koncentracji składników w mieszance pełnoporcjowej niż kury ciężkie - kury reprodukcyjne i towarowe

- u kur stad reprodukcyjnych do minimum należy ograniczyć stosowanie dodatków paszowych, utrudniają selekcję BROJLERY KURZE - posiadają genetyczny potencjał pozwalający im na szybkie tempo wzrostu - w doborze materiału rzeźnego istotną cechą jest dobra wydajność poubojowa, niski udział tłuszczu w tuszy, właściwa jakość mięsa i jego przydatność w przetwórstwie - jednak aby wykorzystać tę zdolność muszą mieć dostarczoną odpowiednio zbilansowaną paszę i zapewnione odpowiednie warunki środowiskowe - żywienie do woli - stały dostęp do paszy i wody w żywieniu kurcząt stosuje się pełnoporcjowe mieszanki treściwe , których skład dostosowany jest do okresu odchowu:

presta rter

starter

grower

finisher

3-14(21) dzień życia

14(21)-35 dzień życia

35-42 dzień życia

synteza białka

odkładanie białka i tłuszczu w ciele

dojrzewanie tuszki - stanowi dodatkowe abezpieczenie przed ewentualną obecnością kokcydiostatyków, leków i antybiotyków w mięsie i podrobach - mieszanki pozbawione kokcydiostatyków

BO: 21-23% (0,48% Met, 1,2% Lys) E: 12 MJ

BO: ok. 18% (0,36% Met) E: 12,9-13,4 MJ

żywienie zwierząt hodowlanych: - żywienie dawkowane - oddzielne żywienie samców i samic

- kurczęta muszą mieć cały czas dostęp do paszy i wody, co wiąże się z całodobowym oświetleniem brojlerni - istnieją możliwości modyfikacji systemu żywienia brojlerów, np. stosowanie jednakowej mieszanki paszowej o wypośrodkowanym składzie przez cały okres odchowu kurcząt - czasem uzasadnia się celowość wyodrębniania szczególnego okresu żywienia piskląt i stosowania mieszanek o ograniczonej zawartości białka i tłuszczu w celu umożliwienia lepszego wchłaniania treści woreczka żółtkowego - w standardowym żywieniu brojlerów (przy 5-7 tygodniach odchowu największą ilość białka (21-23% podaje się kurczętom w pierwszym okresie odchowu, natomiast wyższy poziom energii metabolicznej (12,9-13,4 MJ/kg) w drugim i końcowym okresie - trawienie i wchłanianie niektórych składników pokarmowych poprawia się wraz z wiekiem kurcząt, w wyniku rozwijania funkcji wydzielniczych gruczołów przewodu pokarmowego - przyswajanie energii u brojlerów zwykle przewyższa 50%, przy czym kurczęta starsze lepiej ją wykorzystują niż młodsze - od wczesnej fazy wzrostu dobrze trawią i przyswajają białko - ptaki nie produkują enzymów endogennych trawiących włókno pokarmowe - nadmiar polisacharydów nieskrobiowych w paszy powoduje zmniejszenie tempa wzrostu i pogorszenie wykorzystania paszy u kurcząt makroelementy: Ca 9g, P 6g, Na 1,6g (konieczne dodatkowe wprowadzanie ich do paszy) - skrobię zbożową trawią bardzo dobrze, gorzej skrobię roślin strączkowych, najgorzej ziemniaków - pozytywnie na brojlery działają antybiotyki paszowe, probiotyki, substancje zakwaszające, enzymy rozkładające polisacharydy nie skrobiowe, preparaty zawierające fitazę - 5-7 dni przed ubojem nie stosuje się kokcydiostatyków PASZE TREŚCIWE ZIARNA ZBÓŻ: - podstawowa pasza treściwa - duża zawartość SM (85-90%), w tym dużo skrobii (45-70%) - wysoka strawność substancji organicznej - wysoka zawartość energii - mało tłuszczu i ubogie w składniki mineralne - fosfor, to w 50% fosfor w związkach organicznych słabo przyswajalnych - duża twardość ziarna (gniecenie lub śrutowanie przed podaniem) - ilość energii w dawkach: Drób – 60-85% Su – 10-40% Bo mleczne i Ov – 5-25% Kukurydza E = 13,8 MJ BO = 94 g/kg - pasza wysokoenergetyczna (duża zawartość skrobi, duża zawartość tłuszczu 4-5%) - niewielka ilość włókna

- pasza wybitnie węglowodanowa - białko o niskiej wartości biologicznej - niedobór aminokwasów egzogennych: lizyny i metioniny, tryptofanu (dawki pokarmowe z większym udziałem kukurydzy wymagają zbilansowania aminokwasów) - posiada dużo tłuszczu - prawie nie zawiera substancji antyodżywczych - zastosowanie w żywieniu trzody chlewnej i drobiu - wycofywana z dawki pokarmowej trzody chlewnej w końcowym okresie odchowu (powoduje zmianę barwy słoniny na żółtą - w połączeniu ze śrutą sojową może być wykorzystywana w żywieniu wszystkich gatunków - ziarno twarde, wymaga śrutowania

Pszenica E = 12,8 MJ BO = 119 g/kg - podstawowe zboże w żywieniu człowieka - wykorzystywana również w żywieniu drobiu (do 50% dawki) i trzody chlewnej - przy stosowaniu dużej ilości pszenicy niezbędny jest dodatek karotenoidów - zawiera arabinoksylany zwiększające lepkość treści pokarmowej u młodych zwierząt - duża zawartość białka - brak ograniczeń w stosowaniu paszy (smaczna i łatwostrawna) - podawanie tucznikom w nadmiernych ilościach - obtłuszczanie tusz - ziarno najlepiej podawać w postaci grubej śruty (tuczniki) lub w formie granulowanej (ptaki) - w żywieniu koni musi być zmieszana z innymi paszami (bardziej włóknistymi) by zapobiec kolce - w żywieniu bydła i owiec mieszana z innymi zbożami, śruta grubo zmielona Jęczmień E = 11,8 MJ BO = 110 g/kg - stosujemy w żywieniu drobiu niosek i stad rodzicielskich - ze względu na dużą zawartość włókna nie stosuje się dużych ilości tego zboża w żywieniu kurcząt brojlerów (do 10%) - wykorzystywany w żywieniu trzody chlewnej - stosowany w żywieniu koni, jako zamiennik owsa - zawiera β-glukany zwiększające lepkość treści w przewodzie pokarmowym Pszenżyto - skrzyżowanie pszenicy i żyta (mniejsze wymagania glebowe, większa wydajność i wyższa wartość odżywcza) - posiada dużo białka (jest ono bogatsze w Lys niż białko pszenicy) - ma mniej substancji antyodżywczych i wyższą strawność składników pokarmowych niż żyto - dobre wyniki w tuczu świń

- dobre w żywieniu drobiu (mieszanki dla starszych kurcząt i niosek) - u Ru może zastępować inne zboża bez ograniczeń Żyto - typowe zboże chlebowe - dużo węglowodanów, mało tłuszczu i włókna (podobne do pszenicy) - w porównaniu z pszenicą ma mniej białka, ale o większej wartości odżywczej (więcej Lys) - niska strawność - dużo subst. antyodżywczych - w zbyt dużych ilościach (zwłaszcza u młodych) powoduje zaburzenia w trawieniu i objawy zatruć - w ziarnach może być sporysz - śruta żytnia najczęściej jest stosowana w żywieniu trzody chlewnej, zwłaszcza tuczników - w mniejszych ilościach podawana innym gat. zwierząt - nie jest dobrą paszą dla drobiu (niechętnie pobierana, powoduje biegunki) - świeże jest niebezpieczne dla koni - może powodować kolkę (morzysko) Owies - ziarno owsa pozbawione plewek przez łuskanie posiada wartość energetyczną jak kukurydza - smaczne, zdrowe zboże - dobry w żywieniu rozpłodników (ogierów, buhajów, knurów i tryków) - dobra pasza dla owiec i świni - konie, krowy - nie stosowany w żywieniu brojlerów kurzych - stosowany w tuczu gęsi PRODUKTY UBOCZNE PRZEMYSŁU: Poekstrakcyjna śruta sojowa E = 9,2 MJ BO = 450 g/kg P = 2,2g/kg - lektyny i inhibitory trypsyny zostają unieszkodliwione w procesie tostowania - posiada wysoką wartość biologiczną białka (bogate w aminokwasy egzogenne, zwłaszcza w lizynę) - duża zawartość fosforu (zboża mają ok. 1,1-1,6 g/kg) - wykorzystywana w żywieniu: - drobiu - trzody chlewnej - młodych przeżuwaczy - psów - kotów - podstawowy składnik paszy dla psów i kotów (wysokobiałkowa śruta sojowa) Poekstrakcyjna śruta rzepakowa E = 7,8 MJ

BO = 351 g/kg - zawiera substancje antyżywieniowe - glukozynolany (zaburzenie metabolizmu jodu i hormonów tarczycy) - duża zawartość włókna (ok 12 %), dlatego u drobiu może stanowić do 10% dawki - stanowi bogatsze źródło składników mineralnych niż śruta sojowa

+ pszenżyto, żyto, owiec + poekstrakcyjna śruta słonecznikowa, arachidowa (różnice pomiędzy śrutą poekstrakcyjną, ekspelerem a makuchem) + wywar kukurydziany (świeży i suszony) +drożdże piwne, młóto, kiełki (świeże, suszone, kiszone) + wysłodki, melasa + otręby + serwatka, maślanka, mleko odtłuszczone + mączka rybna, mączka z krwi a. śrutę poekstrakcyjną (1-2% tł.) b. makuch (8-12% tł.) - przez tłoczenie drobno zmielonych i podgrzanych nasion za pomocą prasy hydraulicznej - otrzymuje się twarde tafle kruszone przed podaniem zwierzętom c. ekspelery (5-8% tł.) - przy zastosowaniu pras ślimakowych bądź wrzecionowych w wysokiej temp. - w postaci drobnych grudek d. wytłoki (10-14% tł.)

PASZE TREŚCIWE Kukurydza E = 13,8 MJ BO = 94 g/kg - pasza wysokoenergetyczna (duża zawartość skrobi, duża zawartość tłuszczu 4-5%) - niewielka ilość włókna - pasza wybitnie węglowodanowa - białko o niskiej wartości biologicznej - najwyższa wartość energetyczna ze wszystkich zbóż uprawianych w PL - niedobór aminokwasów egzogennych: lizyny i metioniny, tryptofanu (dawki pokarmowe z większym udziałem kukurydzy wymagają zbilansowania aminokwasów) - posiada dużo tłuszczu - prawie nie zawiera substancji antyodżywczych ( β- glukan) - ziarna smaczne, chętnie zjadane, dobrze trawione - zawiera dużo TOKOFEROLU i KSANTOFILI  nadają intensywne zabarwienie żółtku jaja i skórze tuczników - tłuszcz bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe - kiedy dużo kukurydzy  zółtawa, miękka słonina - zastosowanie w żywieniu trzody chlewnej i drobiu(brojlerów i kur niosek) - wycofywana z dawki pokarmowej trzody chlewnej w końcowym okresie odchowu (powoduje zmianę barwy słoniny na żółtą - w połączeniu ze śrutą sojową może być wykorzystywana w żywieniu wszystkich gatunków - ziarno twarde, wymaga śrutowania Pszenica E = 12,8 MJ BO = 119 g/kg - podstawowe zboże w żywieniu człowieka - wykorzystywana również w żywieniu drobiu (do 50% dawki) i trzody chlewnej - przy stosowaniu dużej ilości pszenicy niezbędny jest dodatek karotenoidów - wysoka koncentracja energii - pasza smaczna, łatwostrawna - zawiera arabinoksylany zwiększające lepkość treści pokarmowej u młodych zwierząt - duża zawartość białka - brak ograniczeń w stosowaniu paszy (smaczna i łatwostrawna) - stosowana w żywieniu wszystkich grup produkcyjnych Su - podawanie tucznikom w nadmiernych ilościach  obtłuszczanie tusz - ziarno najlepiej podawać w postaci grubej śruty (tuczniki) lub w formie granulowanej (ptaki, nie oblepia dzioba) - w żywieniu koni musi być zmieszana z innymi paszami (bardziej włóknistymi) by zapobiec kolce - w żywieniu bydła i owiec mieszana z innymi zbożami, śruta grubo zmielona - substancje antyodżywcze: - rezorcynole - β-glukany - lektyny  aglutynacja komórek

Jęczmień E = 11,8 MJ BO = 110 g/kg NEL = 7,4 MJ - główne zboże paszowe uprawiane w Polsce - wysokie plony na glebach lepszych - skarmia się ozimy i jary - wyższa wartość energii od owsa, ale niższa niż pszenica i kukurydza. - może być stosowane w dużych ilościach jako jedyne zboże w opasie Bo i jagniąt - stosujemy w żywieniu drobiu niosek i stad rodzicielskich - ze względu na dużą zawartość włókna nie stosuje się dużych ilości tego zboża w żywieniu kurcząt brojlerów (do 10%) - wykorzystywany w żywieniu trzody chlewnej(dobre przyrosty) - tuczniki mają twardą i jędrną słoninę - stosowany w żywieniu koni, jako zamiennik owsa - podając opaso...