Kryminalistyka-laboratorium 3 PDF

Preview

Summary

wykład laboratoryjny nr 3...

Description

KRYMINALISTYKA LAB. 3

Mechanoskopia Czym zajmuje się mechanoskopia? Termin mechanoskopia powstał z połączenia słów mechane czyli narzędzie i skopeo czyli oglądam. To wyjaśnia, że mechanoskopia była, oraz w znacznej mierze jest i dzisiaj, działem kryminalistyki mającym za przedmiot badań ślady powodowane przez narzędzia. Oprócz śladów powodowanych kontaktowym oddziaływaniem wszelkich instrumentów pracy i umożliwiających grupową lub indywidualną identyfikację tak rozumianego narzędzia. Przedmiotem badań mechanoskopijnych są także ślady odłamań i rozerwań spowodowanych oddziaływaniem różnorodnych sił na jednolity dotychczas przedmiot. Pojęcie zostało wprowadzone do literatury przedmiotu przez czeskiego kryminalistyka L. Havlicka w 1939 roku. Tradycyjnie przyjmuje się, że mechanoskopia to dział techniki kryminalistycznej zajmujący się badaniami zmierzającymi do identyfikacji narzędzi na podstawie pozostawionych przez nie śladów.

POJĘCIE ŚLADU KRYMINALISTYCZNEGO! Ślad mechanoskopijny to takie następstwa w zewnętrznej geometrii ciał stałych spowodowane działaniem narzędzi i innych przedmiotów, które mogą być wykorzystane jako rzeczowe środki dowodowe wówczas jeżeli mają związek z popełnionym przestępstwem. Rodzaje śladów: 1. Ślady w postaci odkształceń podłoża Powstałe w wyniku bezpośredniego kontaktu z określonym ciałem stałym – narzędziem, przedmiotem zarysowania, ześlizgi, wgniecenia, cięcia; 2. Ślady w postaci mechanoskopijnych uszkodzeń podłoża! powstałe w wyniku działania wypadkowej dwóch lub więcej sił – złamania, odłamania, pęknięcia, rozdarcia. Podział śladów •

MIKRO – dające się ujawnić w warunkach laboratoryjnych – np. ślady wewnątrz wkładki zamka przy włamaniu na tzw. pasówkę;

•

MAKRO – wszelkiego rodzaju odkształcenia, odpryski, odłamania ujawnione wzrokowo (lub przy pomocy światła kątowego).

Podział śladów narzędzi ze względu na rodzaj podłoża na którym wystąpiły: •

Występujące na metalu

•

Na maskach plastycznych

•

Na szkle

•

Na drewnie

•

Na wyrobach włókienniczych

•

Na ciele

Ślady mechanoskopijne dzieli się na: 1. Ślady w postaci odkształceń podłoża, a te z kolei dzieli się na: •

Statyczne – powstałe w efekcie wgniecenia się jednego przedmiotu w materiale drugiego, bez wzdłużnego przemieszczenia względem siebie. Są to ślady wgnieceń.

•

Dynamiczne – powstałe w wyniku jednoczesnego zagłębienia się narzędzia w głąb materiału i jego wzdłużnego przemieszczenia się względem powierzchni podłoża. Zarysowania, ześlizgi, cięcia, ślady skrawania.

•

W postaci mechanicznych uszkodzeń podłoża – powstałe w efekcie wypadkowej dwóch lub więcej sił. Uszkodzenia mogą wówczas powstawać również poza miejscem bezpośredniego zadziałania siły. Złamania, pęknięcia, odłamania, rozdarcia.

Zabezpieczenie techniczne śladów: o

Wykonanie fotografii

o

Zabezpieczenie wraz z podłożem

o

Odmodelowanie – np. replika sylikonowa

o

Zebranie podłoża i odpowiednie opakowanie – np. opiłki, wióry, fragmenty szyb.

Zabezpieczenie techniczne śladów powinno zagwarantować niezmienność indywidualnych, charakterystycznych cech znajdujących się na powierzchniach zabezpieczanych przedmiotów lub śladów. Sposoby zabezpieczenia technicznego śladu: 1. Zabezpieczanie wraz z podłożem, na którym znajduje się ślad 2. Odmodelowanie 3. Zebranie z podłoża do odpowiedniego opakowania 4. fortografowanie

Zabezpieczenie procesowe śladów obejmuje: 1. Opis w protokole oględzin z uwzględnieniem: rodzaju śladu i jego cech charakterystycznych (wymiarów, kształtu itd.), umiejscowienia, sposobu ujawnienia i zabezpieczenia, opisu innych czynności podjętych wobec śladu. 2. Dokumentację fotograficzną śladu, zawierającą zdjęcia śladu – wykonane techniką skalową, oraz jego lokalizacji. Ślad fotografuje się z podziałką skalową centymetrową lub milimetrową i numerem. Obiektyw ustawiony prostopadle do płaszczyzny śladu. 3. Opis i zabezpieczeni opakowania, w którym ślad umieszczono. 4. Dołączona do opakowania metryczka śladu. 5. Oznaczenie położenia śladu na szkicu miejsca zdarzenia.

Materiał porównawczy! jest uzyskiwany w ramach realizacji czynności: przeszukania pomieszczeń, zatrzymania i przeszukania osoby, kontroli pojazdów itd.! Szczególnej ochrony wymagają części robocze narzędzi, na nich bowiem mogą znajdować się substancję pochodzące z podłoża, na które narzędziem tym oddziaływano. Rodzaje materiału porównawczego: •

Wzorzec materialny – narzędzia, przedmiot, rzeczy

•

Ślady wykonane zgodnie z wzorcem – ślady powstałe podczas naturalnego użytkowania narzędzia

•

Ślady pobrane z wzorca – narzędzia cechujące duży wymiar lub brak możliwości wyłączenia z użytkowania

•

Ślady zabezpieczone na miejscu

Źródłem materiału porównawczego mogą być również zbiory kryminalistyczne zawierające: a) Złamane wkładki bębenkowe zamków wpuszczonych w drzwi montowane w mieszkaniach b) Sfałszowane monety obiegowe i pamiątkowe c) Podrobione znaczki probiercze Materiał porównawczy mogą stanowić ślady porównawcze wykonane wytypowanym narzędziem. Ślady porównawcze winny być wykonane w podłożu o takich samych lub zbliżonych właściwościach, do właściwości materiału, na których występują ślady dowodowe. Technika wykonania śladów powinna być zbliżona do techniki naniesienia śladów dowodowych.

Formy badań mechanoskopijnych 1. Badania identyfikujące – co to jest, od czego pochodzi dany ślad, w jaki sposób powstał? - ustalenie właściwości badanego śladu, wnioskowanie o sposobie jego powstania, typowanie narzędzi użytych, pokreślenie przydatności śladów do dalszych badań - w badaniach tych wykorzystywane są wzorce kryminalistyczne, w postaci m. In. Katalogów z danymi oraz oryginalne wyroby udostępniane biegłym przez producentów 2. Badania porównawcze – polegają na wyszukaniu w materiale dowodowym i porównawczym takich samych cech, umożliwiających identyfikację grupową i indywidualną - pozwalają na stwierdzenie zgodności lub odmienności cech nadesłanego materiału dowodowego i porównawczego 3. Badania na całość – stwierdzające czy dane części stanowiły całość

Badania mechanoskopijne zmierzają do identyfikacji narzędzia na podstawie pozostawionego przez nie śladu oraz ustalenia, iż 2 lub więcej obiektów badań stanowiło uprzednio całość. Odbywa się to w drodze wnioskowania z faktury i kształtu badanych powierzchni oraz drogą rekonstrukcji określonego elementu na podstawie krawędzi jego rozdzielonych fragmentów. Mechanoskopijne badania fragmentów rozdzielonego przedmiotu pozwalają w pewnych okolicznościach ustalać kierunek, z którego działała destrukcyjna siła. Przy ustaleniu strony, z której szyba została stłuczona, należy brać pod uwagę: 1. Pęknięcie promieniste - powstają w skutek małej elastyczności szkła. 2. Koncentryczne - biegną okręgami dookoła miejsca uderzenia i krzyżują się z pęknięciami promienistymi. 3. Stożkowy kształty wybitego otworu - czasami podczas uderzenia w szybę dochodzi do wybicia w niej otworu. Wtedy można wnioskować o tym, z której strony leciał pocisk. 4. Drobne, łukowate odcinki w postaci tzw. fali.

Termin TRASEOLOGIA powstał z połączenia słowa trase – słowo, nauka. Określa się w nim dział kryminalistyki obejmujący ujawnianie, utrwalanie i badanie śladów lokomocji, czyli przemieszczanie się ludzi, zwierząt, pojazdów kołowych oraz przesuwania się przedmiotów. Śladem może w takiej sytuacji być pojedynczy odcisk spodu obuwia lub ciąg odcisków obu nóg tworzący ścieżkę chodu zwaną ichnogramem. Z ichnogramu może wynikać odpowiednio więcej informacji: o długości kroku; o kącie stawiania stóp, o szerokości chodu i trasie, marszu oraz biegu. Z pojedynczego śladu można wnioskować o płci i (w przybliżeniu) o wzroście osobnika, o sile nacisku, o nawykowym sposobie chodzenia, o rodzaju obuwia i czasie używania. Ponadto ślad umożliwia nader często indywidualną identyfikację trzewika dzięki swoistym cechom typu mechanoskopijnego. Dlatego należy bardzo starannie zabezpieczać dowodowe ślady traseologiczne, najpierw poprzez fotografię oraz dokonując odlewów śladów wgłębionych albo przeniesienie ich na folię śladów nawarstwionych na twardym gładkim podłożu substancją sypką lub odwarstwionych z podłoża pokrytego podobną substancją. Ze śladów traseologicznych powodowanych przez koła pojazdów można wnioskować o rozstawie kół, rozstępie osi, o typie opony, o kierunku poruszania się pojazdu....