Pień współczulny - Szczegółowe streszczenie książki, zawiera wszystkie istotne informacje potrzebne - Anatomia głowy dla stomatologów PDF

Preview

Summary

Szczegółowe streszczenie książki, zawiera wszystkie istotne informacje potrzebne do kolokwium z głowy i szyi oraz egzaminu....

Description

Pień współczulny – część szyjna Stanowi ją gruby powrózek nerwowy charakteryzujący się szarym kolorem i wrzecionowatym kształtem. Leży od tyłu od wielkich naczyń i n. błędnego, a do przodu od m. długiego głowy i szyi. Włączony jest w blaszkę przedkręgową powięzi szyi. Na wysokości C6 krzyżuje on t. tarczową dolną, niekiedy obejmuje ją tworząc ansa thyroidea. W dolnym odcinku zwykle rozdwaja się nad t. podobojczykową jako ansa subclavia. Zwój szyjny górny Ganglion cervicale sup. rozpoczyna się od podstawy czaszki i leży na wyr. poprzecznych górnych kręgów szyjnych oraz na m. długim głowy, do tyłu od t. szyjnej wew. i n. błędnego. Na wysokości C2/C3 przechodzi w gałąź międzyzwojową łączącą się ze zwojem środkowym. Zwój szyjny środkowy Ganglion cervicale med. występuje u 75% przypadków. Leży przeważnie na wysokości 5-6 kręgu szyjnego, w miejscu skrzyżowania pnia z t. tarczową dolną. Niekiedy istnieje jako podwójny zwój. Zwój kręgowy Ganglion vertebrale występuje w połowie przypadków. Jest stożkowaty i leży na wysokości 6-7 kręgu szyjnego do przodu od t. kręgowej. Zwój szyjne dolny Ganglion cervicale inf. łączy się zwykle z pierwszym/pierwszym i drugim zwojem piersiowym tworząc ganglion cervicothoracicum s. stellatum. Jest to zwój duży i nieregularnie gwiazdkowaty oraz spłaszczony. Znajduje się na wew. pow. tylnej ściany klatki piersiowej, między wyr. poprz. C7, a szyjką costa prima, ku tyłowi od t. podobojczykowej. Bocznie ogranicza go pień tarczowo-szyjny. Przykryty powięzią wewnątrzpiersiową i opłucną ścienną. Gałąź

międzyzwojową łącząca zwój gwiaździsty z kręgowym zwykle dzieli się na dwa grube pasma otaczające t. kręgową jako ansa vertebralis. Do tego, od dolnej części zwoju odchodzi jeszcze jedno pasmo, tworzące wspomnianą pętle podobojczykową, dochodzącą u góry do zwoju szyjnego środkowego, kręgowego lub do gałęzi międzyzwojowej. GAŁĘZIE Rami communicantes Zwoje szyjne, oprócz szyjno-piersiowego, nie mają gałęzi łączących białych, ponieważ w części szyjnej brak ośrodków współczulnych. Wyjątek stanowi ósmy segment, który oddawać może gałąź białą do zwoju gwieździstego. Odcinek szyjny pnia otrzymuje włókna przedzwojowe z ostatniego segmentu szyjnego oraz z 6 lub 7 górnych segmentów piersiowych rdzenia. Poprzez odpowiednie gałęzie białe i część piersiową pnia wstępują one do części szyjnej. Zwój górny wysyła gałęzie szare do górnych 4/3 nerwów szyjnych, a czasek też do C5. Ma on też połączenia z nerwami czaszkowymi (podjęzykowym i zwojem dolnym błędnego i językowo-gardłowego). Zwój środkowy łączy się najczęściej z nerwem C5 i C6. Gałęzie szare do nerwu C6 i C7 mogą wychodzić ze zwoju kręgowego. W zwoju gwieździstym rozpoczynają się gałęzie do nerwu C8 i T1, a czasek też do C7. N. jugularis odchodzi z wierzchołka zwoju górnego i biegnie w sąsiedztwie ż. szyjnej wew. do otworu szyjnego. Tutaj oddala się od żyły i rozdwaja na gałąź do zwoju górnego n. błędnego i gałąź do zwoju dolnego n. językowo-gardłowego. N. językowo-gardłowy dodatkowo otrzymuje włókna współczulne przez połączenie splotu bębenkowego z nn. szyjno-bębenkowymi.

Rami vasculares

N. caroticus internus Rozpoczyna się na górnym końcu zwoju górnego. Rozkrzewia się w ścianie t. szyjnej wew., wytwarzając plexus caroticus internus. Przedłuża się on w jej gałęzie jako splot: oczny, tętnicy przedniej i srodkowej mózgu, tętnicy naczyniówkowej. Splot szyjno-tętniczy wew. wysyła:  nn. cariotympanici – wychodzą z canalis caroticus i biegnąc przez canaliculi cariotympanici, przebijają ścianę przednią jamy bębenkowej. Tu łączą się z n. bębenkowym tworząc plexus tympanicus, który zaopatruje błonę śluzową jamy bębenkowej i trąbki słuchowej.  n. petrosus profundus odgałęzia się w miejscu wyjścia splotu z kanału kostnego. Opuszcza jamę czaszki przez foramen lacerum, przechodząc na jej podstawę i wnika do kanału skrzydłowego, tworząc razem z n. skalistym większym n. canalis pterygoidei. Po wyjściu z kanału dostaje się do dołu skrzydłowopodniebiennego, gdzie dochodzi do jednoimiennego zwoju jako radix sympathica. Po wyjściu t. szyjnej wew. z kanału do jamy czaszki splot zagęszcza się i zmienia nazwę na splot jamisty. Plexus cavernosus oddaje gałązki kierujące się do nerwów przebiegających w ścianie zatoki jamistej (3 nerwy mięśni ocznych). Ponadto odchodzą od niego:  rami hypophysei do przysadki  rami orbitales, które po przejściu przez fissura orbitalis sup. zaopatrują współczulnie m. oczodołowy, mm. tarczkowe i gruczoł łzowy.  radix symphatica zwoju rzęskowego, który składa się z włókien odchodzących ze splotu jamistego w pobliży wyjścia t. szyjnej wew. z zatoki jamistej i dalej przez szczelinę oczodołową górną dostają się do oczodołu. Włókna te przebiegają powyżej n. wzrokowego i dochodzą do zwoju rzęskowego. Przyłączają się

do nerwów rzęskowych krótkich i zaopatrują m. rozwieracz źrenicy i m. rzęskowy. Z plexus ophthalmicus odchodzą gałązki towarzyszące n. wzrokowego (jedna z nich wnika do niego) i gałązki do n. nosowo-rzęskowego, których włókna poprzez nn. rzęskowe kierują się do gałki ocznej. Nn. carotici externi Wychodzą z przedniej części zwoju szyjnego górnego w postaci 3-6 gałązek. Dochodzą do t. szyjnej zew. i w jej ścianie tworzą plexus caroticus externus. Splot ten ku dołowi przechodzi w plexus caroticus communis, a ku górze towarzyszy odgałęzieniom tętnicy szyjnej zew. wytwarzając wokół nich jednoimienne sploty. Splot t. twarzowej oddaje korzeń współczulny do zwoju podżuchwowego, a splot t. oponowej środkowej – korzeń współczulny zwoju usznego. W miejscu podziału t. szyjnej wspólnej do jej splotu dochodzą gałązki od n. językowo-gardłowego i od n. błędnego. W tym miejscu splot oddaje gałązki do kłębka szyjnego. Nn. carotici communes Odchodzą najczęściej od zwoju środkowego, łącznie z gałęziami pozostałych zwojów tworzą splot szyjno-tętniczy wspólny. Odchodzą od niego liczne gałązki do gruczołu tarczowego. Nn. vertebrales Mogą odchodzić od zwoju kręgowego lub gwieździstego. Większy n. kręgowy od górnej części zwoju gwieździstego wstępuje zwykle za t. kręgową, gdzie dołącza do niego n. od zwoju kręgowego, który biegnie po przedniej pow. t. kręgowej. Wspólnie tworzą wokół niej plexus vertebralis. Wnika on wraz z t. kręgową do czaszki i przechodzi w sploty t. podstawnej. Gałęzie do t. podobojczykowej Odchodzą od zwoju gwieździstego lub od pętli szyjnej i docierają do swojej tętnicy tworząc plexus subclavius, który przechodzi w tt.

tarczową dolną i piersiową wew. jako plexus thyroideus inf. et plexus thoracicus internus. Rami viscerales Rami laryngopharyngei Odchodzą przyśrodkowo od zwoju górnego i pod t. szyjną wew. kierują się do gardła i krtani. Gałęzie gardłowe tworzą splot gardłowy z gałęziami n. IX i X, a gałęzie krtaniowe dochodzą do nn. krtaniowych. Rami esophagei et rami tracheales Unerwiają cz. szyjne tych narządów, odchodzą od zwoju gwieździstego. Nervi cardiaci viscerales  Nervus cardiacus cervicalis sup. – wychodzi od zwoju górnego i biegnie przyśrodkowo od pnia współczulnego na m. długim szyi, z tyłu od t. szyjnej wspólnej. Dalej biegnie wzdłuż pnia ramienno-głowowego, a następnie po prawej tylnej stronie łuku aorty dochodzi do części głębokiej splotu sercowego. Po stronie lewej biegnie wzdłuż t. wspólnej lewej, po lewym obwodzie łuku aorty i wnika do części powierzchownej splotu sercowego.  Nervus cardiacus cervicalis med. – jest najsilniejszym nerwem sercowym, rozpoczyna się w zwoju środkowym, sąsiednim odcinku pnia lub w zwoju kręgowym. Przebieg jest różny. Może biec samodzielnie, może łączyć się w pień z innymi nerwami, niemal zawsze zespala się z pozostałymi nerwami sercowymi.  Nervus cardiacus cervicalis inf. – rozpoczyna się w zwoju gwieździstym, czasem odchodzi od pętli podobojczykowej. Niekiedy poszczególne korzenie biegną aż do splotu sercowego jako oddzielne nerwy. Sam nerw obustronnie uchodzi do splotu sercowego głębokiego.

UNERWIENIE: Część szyjna pnia współczulnego unerwia głowę i szyję, kończynę górną i serce. Podrażnienie zwoju szyjnego górnego powoduje zwężenie naczyń i zwiększenie wydzielania potu w obrębie głowy. Ponadto stwierdza się rozszerzenie źrenicy (mydriasis) i wytrzeszcz (exophthalmus). Wyłączenie tego zwoju powoduje objawy odwrotne: przekrwienie i zmniejszenie pocenia, źrenice są zwężone, szpara powiekowa zwęża się, a gałki osadzają się głębiej (enophthalmus). Jest to tzw. zespół Hornera. Pojawia się on przy wyłączeniu któregokolwiek odcinka części szyjnej pnia, przez który biegną włókna przedzwojowe biorące początek w rdzeniu kręgowym, na pograniczu części szyjnej i piersiowej. Znajduje się tam centrum ciliospinale....