AMK-mikro - bardzo przydatne PDF

Preview

Summary

bardzo przydatne...

Description

ANALIZA MARGINALNA KOSZTÓW

Dr Tamara Galbarczyk

OKRES KRÓTKI Prawo przychodów proporcjonalnych działa w okresie krótkim, gdy przy stałej technice i technologii, organizacji produkcji i zdolnościach produkcyjnych wzrost produkcji można osiągnąć powiększając nakłady czynników zmiennych. Zwiększenie nakładów jednego czynnika wytwórczego lub ich części (czynnik zmienny), gdy ilości pozostałych czynników są stałe powoduje początkowo więcej niż proporcjonalny wzrost produkcji w stosunku do nakładów, które ten wzrost wywołały, a następnie (jeśli zachwiane zostaną optymalne relacje w jakich czynniki te powinny być zastosowane przy danej technologii) wzrost mniej niż proporcjonalny. Zależność tę przedstawia krzywa produkcji w okresie krótkim (krzywa Knighta) Dopóki produkcja całkowita (TP) rośnie szybciej niż nakłady czynników zmiennych, koszty całkowite zmienne rosną wolniej niż produkcja, a odkąd produkcja rośnie wolniej niż nakłady czynników zmiennych – koszty całkowite zmienne rosną szybciej niż produkcja. Krzywa kosztów całkowitych zmiennych jest odwrotnością krzywej Knighta Koszty całkowite (TC – total cost) to suma kosztów związana z wytworzeniem określonej produkcji. Obejmują koszty całkowite stałe i koszty całkowite zmienne. TC = TVC + TFC Koszty całkowite zmienne (TVC – total variable cost) to koszty zmienne, związane z wytworzeniem określonej produkcji. Są to koszty, które zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji, czyli zależne od wielkości produkcji. Im większa wielkość produkcji, tym wyższe koszty całkowite zmienne. Są to np. koszty zużytych surowców i materiałów, wynagrodzenia robotników, koszty energii zużytej do napędu maszyn i urządzeń. Koszty całkowite stałe (TFC – total fixed cost) to koszty stałe, związane z wytworzeniem określonej produkcji. Są to koszty, które nie zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji, czyli niezależne od wielkości produkcji. Mogą się natomiast zmieniać pod wpływem innych czynników. Są to np. koszty amortyzacji, koszty oświetlenia hali fabrycznej, wynagrodzenia administracji i zarządu.

TC TVC TFC

TC

TVC

TFC

TP

Koszty krańcowe jest to przyrost kosztów całkowitych (lub całkowitych kosztów zmiennych) związany ze wzrostem produkcji o jednostkę C = P

MC=

VC P

Geometryczną miarą kosztów krańcowych jest tangens kąta nachylenia stycznych do kolejnych punktów na krzywej kosztów całkowitych (lub całkowitych kosztów zmiennych) w stosunku do osi odciętych

Krzywa kosztów całkowitych w okresie krótkim. Wyznaczanie kosztów krańcowych TC MCa=tgα MCb=tgβ MCpp=tgγ MCc=tgδ MCd=tg

D PP

C

B

MCbtgδ

A

γ β

δ

λ

α TP TPa TPb TPpp TPc

TPd

MC

tgλ tgα

tgδ tgβ tgγ TP TPa

TPb TPpp

TPc

TPd

Nachylenie stycznych do funkcji kosztów całkowitych TC najpierw maleje, a po przekroczeniu punktu przegięcia, rośnie. Nachylenie stycznej w punkcie przegięcia jest najmniejsze. Koszty krańcowe najpierw spadają, osiągają minimum dla produkcji TP pp (odpowiadającej punktowi przegięcia funkcji kosztów całkowitych i funkcji kosztów całkowitych zmiennych), a następnie rosną. Koszt przeciętny (ATC) jest to średni koszt wytworzenia jednostki wyrobu ATC=

TC TVC TFC TVC = = TP TP TP

TFC =AVC+AFC TP

Geometryczną miarą kosztów przeciętnych jest tangens kąta nachylenia prostych prowadzonych z początku układu współrzędnych do kolejnych punktów na krzywej kosztów całkowitych w stosunku do osi odciętych Krzywa kosztów całkowitych w okresie krótkim. Wyznaczanie kosztów przeciętnych TC C

PP

ATCa=tgα ATCpp=tgβ ATCpp...