III budowa umowy miedzynarodowej i etapy zawierania umow1c0663009 fbbf1a167be26a462e31715570 a2bc765a1c22f46ba5ed56913 ef7a PDF

Preview

Summary

budowa umowy miedzynarodowej i etapy zawierania...

Description

BUDOWA UMOWY MIĘDZYNARODOWEJ: I. TYTUŁ – zwięźle przedstawia przedmiot regulacji umowy międzynarodowej; II. PREAMBUŁA – uroczysty wstęp do umowy międzynarodowej, który może zawierać (choć nie musi) następujące elementy: 1. intytulacja – wyszczególnienie państw kontraktujących bądź organów występujących w ich imieniu. Zawierana najczęściej w umowach bilateralnych. W umowach wielostronnych może być zastąpione zwrotem: „Państwa – strony niniejszej Konwencji”, 2. arenga - wskazanie motywów, dla których umowa została zawarta. Jest istotnym elementem, ponieważ w przypadku sporu interpretacyjnego dotyczącego stosowania umowy międzynarodowej, państwa często odwołują się do niej, by wskazać cel (cele) przyświecające zawarciu umowy, 3. narracja – wskazanie okoliczności bądź czynności, które towarzyszyły podpisaniu umowy, np. „po przedstawieniu pełnomocnictw”, „na konferencji międzynarodowej” (w KNZ: „Rządy nasze, za pośrednictwem zebranych w mieście San Francisco Przedstawicieli, którzy okazali swoje pełnomocnictwa, uznane za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodziły się przyjąć niniejszą Kartę Narodów Zjednoczonych”), 4. komparycja – wskazanie pełnomocników wyznaczonych do podpisania umowy. 5. stwierdzenie uzgodnienia tekstu umowy - osiągnięcia consensusu co do jego postanowień tak merytorycznych jak i formalnoprawnych, np. „uzgodnili co następuje”, „uroczyście przyjęli”; III. DYSPOZYCJA – jest częścią, w której państwa formułują swoje wzajemne prawa i obowiązki. Zawiera postanowienia: 1. merytoryczne – omawiające istotę normatywną umowy. Postanowienia te ujmowane są w jednostki redakcyjne tekstu prawnego, tj. rozdziały, sekcje, części, artykuły, paragrafy, itd. 2. formalnoprawne – wśród których najczęściej spotykanymi są: a. klauzula akcesyjna – zwierająca postanowienia dotyczące możliwości przystępowania do umowy międzynarodowej, np. „Konwencja będzie otwarta do podpisania przez wszystkie państwa” (umowa jest otwarta bezwarunkowo), „Konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy” (to umowa otwarta warunkowopółotwarta), b. klauzula denuncjacyjna – zawierająca postanowienia dot. możliwości wypowiedzenia umowy, np. „Państwo – Strona może wypowiedzieć Konwencję w drodze pisemnej notyfikacji złożonej na ręce Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych”, c. klauzula ratyfikacyjna (bądź zatwierdzenia) – określająca warunki, tryb, termin ratyfikacji (bądź zatwierdzenia) i wejścia w życie umowy międzynarodowej, np. „Konwencja podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po złożeniu dziesięciu dokumentów ratyfikacyjnych. W odniesieniu do każdego sygnatariusza, który dokona ratyfikacji w dalszej kolejności Konwencja wchodzi w życie z dniem złożenia dokumentów ratyfikacyjnych”, d. klauzula obowiązywania wraz z klauzulą prolongacyjną – zawierające postanowienia dot. czasu obowiązywania umowy oraz możliwości przedłużenia jej mocy obowiązywania, np. „Konwencja będzie obowiązywać 10 lat od dnia jej wejścia w życie, także w państwach, w odniesieniu do których wejdzie ona w życie z datą późniejszą. Jeżeli jednak Konwencja nie zostanie wypowiedziana, jej obowiązywanie ulega milczącemu przedłużeniu każdorazowo o pięć lat”, e. klauzula rewizyjna – określająca możliwość dokonywania zmian czy nanoszenia poprawek w umowie, np. „każde umawiające się państwo może w dowolnym czasie przez zawiadomienie skierowane do Sekretarza Generalnego NZ zażądać rewizji Konwencji”, f. klauzula sądowa bądź pozasądowa – zawierająca postanowienia dotyczące trybu załatwiania sporów wynikłych w związku z wykonywaniem lub interpretacją umowy (np. klauzula arbitrażowa, koncyliacyjna, konsultacji, bądź sądowa), np. „państwa oświadczają, iż w miarę możliwości spory będą rozstrzygać na drodze polubownej. Jeśli jednak w ciągu 6 miesięcy sporu nie uda się rozwiązać będzie on przedłożony do rozstrzygnięcia w postępowaniu arbitrażowym (klauzula arbitrażowa) lub koncyliacyjnym (klauzula koncyliacyjna)”, g. postanowienia dotyczące możliwości formułowania zastrzeżeń do umowy – przy umowach wielostronnych, np. „Państwa przy podpisaniu Konwencji mogą dokonać zastrzeżenia odnośnie do każdego z przepisów Konwencji w takim zakresie, w jakim ustawa obowiązująca na jego terytorium jest z tym przepisem niezgodna”, h. wskazanie depozytariusza umowy, np. „dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia zostanie zdeponowany u Sekretarza Generalnego Rady Europy”;

IV. TESTIMONIUM – zakończenie umowy międzynarodowej: 1. stwierdzenie dotyczące liczby egzemplarzy umowy i języków, w jakich została ona zawarta, np. „Karta została podpisana w językach: chińskim, francuskim i rosyjskim, a teksty te uznano za jednakowo autentyczne”, 2. stwierdzenie dotyczące miejsca i daty podpisania umowy, np. „sporządzono w San Francisco dnia dwudziestego szóstego czerwca tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego roku”, 3. korraboracja – tzw. wzmocnienie umowy międzynarodowej - tradycyjna formuła, stwierdzająca, iż: „pełnomocnicy należycie umocowani podpisali umowę”, bądź „niżej podpisani należycie do tego upoważnieni przez ich odnośne Rządy podpisali niniejszą umowę”, 4. podpisy – są składane wg następujących zasad: umowy bilateralne: a. zasada alternatu – umowy dwustronne – umowa, która jest przeznaczona dla określonej strony, zostanie podpisana przez jej przedstawiciela po lewej stronie egzemplarza (na pierwszym miejscu), natomiast po prawej stronie podpisze przedstawiciel strony przeciwnej. W związku z tym, oba egzemplarze umowy międzynarodowej będą się różniły kolejnością złożonych podpisów, co dowodzić ma formalnej równości stron umowy, umowy multilateralne: b. zasada alfabetyczna – wg nazw państw, a nie wg nazwisk przedstawicieli, c. reguła określona jako pêle-mêle (franc. „nieład, bałagan”) - przedstawiciele państw w dowolnym miejscu pod umową międzynarodową umieszczają swoje podpisy.

ETAPY ZAWIERANIA UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH: 1. Negocjacje (rokowania), 2. Parafowanie (oznacza wstępne wyrażenie zgody na wynegocjowane postanowienia), 3. Podpisanie (ewentualnie przy trybie prostym wymiana dokumentów, not; art. 12 KWPT): Tryb prosty: podpisanie równoznaczne z wyrażeniem zgody na związanie się umową, Tryb złożony: 4. Ratyfikacja (Prezydent RP) lub zatwierdzenie (Rada Ministrów), 5. Wymiana lub złożenie dokumentów ratyfikacyjnych (wywoła bezpośrednie skutki w sferze międzynarodowej), 6. Rejestracja (dotyczy umów międzynarodowych bez względu na tryb, w jakim zostały przyjęte; art. 102 KNZ: 1. Każdy traktat i każdy układ międzynarodowy, zawarty przez któregokolwiek członka Narodów Zjednoczonych po wejściu w życie niniejszej Karty, powinien być możliwie jak najprędzej zarejestrowany w Sekretariacie i przez Sekretariat ogłoszony. 2. W razie gdyby jakikolwiek tego rodzaju traktat lub układ międzynarodowy nie został zarejestrowany zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, to żadna ze stron umawiających się nie będzie mogła powoływać się na taki traktat albo układ przed którymkolwiek organem Narodów Zjednoczonych.), 7. Publikacja (podlega przepisom wewnętrznym poszczególnych państw), 8. Wejście w życie....