Choroby wirusowe, bakteryjne, kandydoza w dermatologii PDF

Preview

Summary

Opracowanie zagadnień dotyczących opryszczki, półpaśćca, ospy, mięczaka zakaźnego, brodawek, grzybicy, kandydozy, łupieżu pstrego, chorób bakteryjnych....

Description

●Opryszczka zwykła Zmiany drobnopęcherzykowe, obecne głównie na granicy błon śluzowych i skóry, skłonność do nawrotów. Czynnik etiologiczny: Herpes simplex. HSV 1 – zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej, wargach, twarzy, tułowiu, kończynach, rzadziej na narządach płciowych. HSV 2 – zmiany w obrębie narządów płciowych i pośladków Zmiany nawrotowe – większość ludzi jest zakażona wirusem, infekcja jest w postaci utajonej przez całe życie w zwojach nerwowych, objawy są prowokowane np. gorączką, chorobami zakaźnymi, towarzyszą przegrzaniu lub ochłodzeniu. Wykwity to drobne pęcherzyki, na podstawie rumieniowej, tendencja do grupowania się. Początkowo wypełnione treścią surowiczą, potem ropną, w kilka dni pokrywają się strupami. Opryszczka trwa 6-10 dni. Rozpoznanie: 1. Zgrupowane, drobne pęcherzyki na rumieniowym podłożu 2. Nieznaczne pieczenie lub świąd 3. Szybki przebieg 4. Skłonność do nawrotów 5. Umiejscowienie na granicy skóry i błon śluzowych Leczenie: acyklowir lub silniejsza pochodna- penicyklowir.

●Półpasiec Zmiany pęcherzowe i pęcherzykowe o jednostronnym układzie, objawy bólowe. Czynnik etiologiczny: Herpesvirus varicellae. Wylęganie 1-2 tygodnie. Wykwitem pierwotnym jest pęcherzyk surowiczy o trwałej pokrywie. Pęcherze są zgrupowane lub rozsiane w obrębie zajętego segmentu. Umiejscowienie: najczęściej twarz (zwykle okolica unerwiana przez pierwszą gałęź nerwu trójdzielnego), tułów. Zmiany skórne mogą być poprzedzone nasilonymi nerwobólami, które trwają przez cały okres choroby. Powikłania: zajęcie rogówki, porażenie nerwów, przetrwałe bóle neuralgiczne. Leczenie: acyklowir. GKS w małych dawkach, aby zapobiec neuralgii.

●Ospa wietrzna

Ostra choroba zakaźna, rozsiane wykwity pęcherzykowo-krostkowe w obrębie skóry i błon śluzowych, niezbyt nasilone objawy ogólne. Czynnik etiologiczny: Herpesvirus varicellae. Znaczna zakaźność. Zmiany początkowo mają charakter grudkowo-rumieniowy, powstają pęcherzyki i krostki, które są zagłębione w środku. Potem tworzy się strup. Umiejscowienie: twarz, skóra owłosiona głowa, tułów, kończyny. Może towarzyszyć gorączka. Leczenie: antybiotyki aby zapobiec zakażeniom bakteryjnym. Acyklowir w ostrych przypadkach, zwłaszcza u dorosłych.

●Mięczak zakaźny Twarde, półprzezroczyste guzki, barwy masy perłowej, zagłębienie w środku, przy ucisku wydobywa się kaszkowata treść. Czynnik etiologiczny: Poxvirus Pierwotnym wykwitem jest guzek kopulasty lub okrągły, woskowobiały, pępkowaty wgłębienie w środku. Po nakłuciu wydobywają się masy perłowe. Wykwity liczne, ale mogą być też pojedyncze (wówczas są większe). Umiejscowienie: ręce, twarz, narządy płciowe. Rozpoznanie: 1. Niezapalne, twarde, półprzezroczyste guzki barwy perłowej z zagłębieniem na środku 2. Kaszkowata, perlista treść 3. Zakaźność Leczenie: łyżeczkowanie, mechaniczne usuwanie treści. Nalewka jodowa po każdym zabiegu.

ZA BRODAWKI ODPOWIADA WIRUS BRODAWCZKA LUDZKIEGO.

●Brodawki zwykłe 1 typ, grudki o hiperkeratotycznej, nierównej powierzchni, brak objawów podmiotowych, samoistnie ustępują. Najczęściej wywołane przez HPV 2 (wirus brodawczaka ludzkiego). Wykwitem pierwotnym jest grudka, szarobrunatna lub zbliżona do koloru skóry, szorstka, wyniosła powierzchnia. Brodawki mogą być pojedyncze lub mnogie. Mogą się grupować i zlewać. Najczęściej w obrębie rąk, wałów paznokciowych, czasem pod płytką paznokciową. Przebieg przewlekły, wieloletni. Nowe wykwity blisko zmian pierwotnych. Rozpoznanie: 1. Niezapalne grudki o nierównej, przerosłej powierzchni 2. Liczne wykwity

3. Brak objawów podmiotowych 4. Umiejscowienie głównie na rękach i palcach 5. Pomocne badanie histologiczne Leczenie: zamrażanie płynnym azotem, łyżeczkowanie.

●Brodawki stóp/podeszwowe Są głębokie, bolesne, nieliczne lub powierzchowne (mozaikowe), zlewne. Wywołuje HPV 1 (głębokie) lub HPV 2 (mozaikowe) Brodawki głębokie (myrmecia) są pojedyncze, nieliczne, wnikają głęboko do skóry, wywołują odczyn zapalny i bolesność. Ustępując stają się czarne, podłoże jest zaczerwienione. Brodawki mozaikowe są rozległe, częściowo zlewające się, długotrwałe, nawracają. Rozpoznanie brodawek myrmecia: 1. Pojedyncze, głębokie brodawki 2. Na stopach 3. Bolesność 4. Badanie histologiczne Rozpoznanie brodawek mozaikowych: 1. Powierzchowne, rozlane wykwity 2. Na stopach 3. Badanie histologiczne Leczenie: Takie jak brodawek zwykłych

●Brodawki płaskie (młodzieńcze) Liczne, płaskie, jakby nałożone na skórę, gładkie grudki. Czynniki etiologiczne HPV 3, HPV 10, HPV 27, HPV 28. Grudki są płaskie, nieco błyszczące lub trochę chropowate, lekko wyniosłe ponad powierzchnię skóry, brunatnawe, zazwyczaj liczne i rozsiane. Najczęściej obecne na grzbietach rąk i dolnej części twarzy, na czole. Rozpoznanie: 1. Płaskie lub płasko-wyniosłe, niezapalne wykwity grudkowe 2. Duża liczba zmian 3. Na twarzy, grzbietach rąk 4. Brak objawów podmiotowych 5. Często w młodym wieku Leczenie: kwas witaminy A w płynie, środki złuszczające z siarką i rezorcyną. Powierzchowny masaż płynnym azotem

●Grzybica skóry gładkiej Zmiany mają charakter rumieniowo-złuszczający, obecne wykwity pęcherzykowe, krostkowe głównie na obwodzie. Szybki przebieg, ustępują bez blizn. Rozpoznanie: 1. Dobrze odgraniczone ogniska z przewagą zmian pęcherzykowych i krostkowych na obwodzie 2. Stan zapalny 3. Szybkie powstawanie i przebieg 4. Grzyb w łuskach i pokrywach pęcherzyków

●Kandydoza błon śluzowych Białawe plamy, jakby nałożone na błony śluzowe, przypominają ścięte mleko. Mogą się zlewać, zajmując rozległe powierzchnie. Błony śluzowe wykazują wtedy ostry stan zapalny, może temu towarzyszyć ból i pieczenie. Najczęściej w jamie ustnej oraz sromie i pochwie. Leczenie: pochodne ketokonazolu (flukonazol, amfoterycynę B).

●Łupież pstry Powierzchowne zakażenie naskórka, cechuje się żółtobrunatnymi plamami, umiejscowione głównie na klatce piersiowej. Czynnik etiologicznych to Pityrosporum furfur. Plamy lekko złuszczające się, różowe lub żółtobrunatne, liczne, nieregularny zarys. Złuszczanie ma charakter otrębiasty, plamy są widoczne po posmarowaniu nalewką jodową. Miejsce: klatka i cały tułów, szyja, owłosiona skóra głowy. Nasłonecznienie powoduje odbarwienia w miejscach grzybicy wraz z przebarwieniem skóry otaczającej (przypomina to bielactwo nabyte). Rozpoznanie: 1. Żółtobrunatne zabarwienie plam 2. Powierzchowne złuszczanie 3. Umiejscowienie w obrębie klatki piersiowej Leczenie: ketokonazol lub itrakonazol lub flukonazol. *** Zakażenia gronkowcowe: zapalenie mieszków włosowych, figówka, czyrak, czyrak gromadny, ropnie mnogie pach, ropnie mnogie niemowląt, liszajec pęcherzowy noworodków, zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków (SSSS) Zakażenia paciorkowcowe: główne zakażenie to róża Zakażenia mieszane: liszajec zakaźny, gram-ujemne zapalenie mieszka włosowego, piodermia przewlekła, niesztowica.

GRONKOWCE:

●Zapalenie mieszka włosowego Stan zapalny ujścia mieszka, przechodzi potem na cały mieszek i otoczenie. Wykwitem pierwotnym jest żółtawy pęcherzyk ropny o trwałej, napiętej pokrywie, czasem jest przebity włosem, otoczony jest rąbkiem zapalnym. Umiejscowienie: twarz, tułów, kończyny. Zmiany rozsiane lub zgrupowane. Leczenie: antybiotyki (neomycyna, tetracyklina).

●Figówka (przewlekłe zapalenie ropne mieszków włosowych) Przewlekła odmiana zapalenia mieszka włosowego. Występuje w obrębie owłosionej skóry twarzy. Wykwity krostkowe, grudkowe, mają charakter rozmiękających guzów ropnych. Brak zmian we włosach. Leczenie: trudne, antybiotyki ogólnie i miejscowo, witaminy grupy B i witamina C.

●Czyrak Ropne zapalenie okołomieszkowe z wytworzeniem czopa martwiczego. Czyraczność – liczne czyraki w rozmaitym okresie rozwoju, sprzyjają im choroby metaboliczne takie jak cukrzyca, choroby nerek itp. Wykwitem jest naciek zapalny w otoczeniu mieszka włosowego. Początkowo jest drobny guzek o sinoczerwonej barwie, boli. Potem na szczycie guzka pojawia się krosta przebita włosem, pod którą wytwarza się martwica i rozpad tkanek. Tkanka martwicza usuwana jest przez wyciśnięcie lub oddziela się sama w postaci czopa martwiczego. Głównie w okolicy wargi górnej, oczodołu i skroni. Leczenie: kompres ichtiolowy. Nacięcia aby usunąć czop martwiczy.

●Ropnie mnogie pach Głębokie guzy zapalne, skłonne do rozmiękania i bliznowacenia, zlokalizowane w okolicy pach. Mogą być też za uszami, okolica narządów płciowych, pośladków (tam, gdzie gruczoły apokrynowe). Czynnik etiologiczny to gronkowiec złocisty ale często współistnieje zakażenie Proteus, E.coli. Wykwitem jest guzek lub guz podskórny, ulegają one rozmiękaniu i przebiciu. Mogą powstawać przetoki i bliznowacenie. Na pachach, często obustronnie.

Rozpoznanie: 1. Głębokie guzy, jamy wypełnione ropą, przetoki, bliznowacenie 2. Okolice gruczołów apokrynowych 3. Przewlekły przebieg Leczenie: maść ichtiolowa 10%, antybiotyki Niekiedy przeszczep. Wtedy wcześniej trzeba podać klinamycynę i rymfampicynę.

●Liszajec pęcherzowy noworodków Zakażenie gronkowcowe, zmiany pęcherzowe i pęcherzowo-ropne obecne w pierwszych tygodniach życia. Brak objawów ogólnych. Pęcherz początkowo jest wypełniony treścią surowiczą a później surowiczo-ropną.

●Zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków pochodzenia gronkowcowego Uogólnione zapalenie skóry o ciężkim przebiegu, występują poronne pęcherze, spełzanie naskórka (jak w oparzeniach czy nekrolizie Lyella). U dzieci w pierwszych 3 miesiącach, rzadko u dorosłych, ciężki przebieg. Pęcherze są płaskie, bardzo wiotkie, szybko się przerywają z wytworzeniem rozległych powierzchni bez naskórka, co przypomina oparzenie II stopnia. Zmiany obejmują zwykle całą skórę. Rozpoznanie: 1. Uogólnione, złuszczające się i wysiękowe zmiany zapalne, co powoduje płatowe oddzielanie naskórka 2. Płaskie, wiotkie pęcherze 3. Choroba rozpoczyna się w pierwszych miesiącach życia 4. Szybki przebieg Kwas fusydowy, mupirocyna – dobre wyniki po stosowaniu miejscowym Penicyliny, cefalosporyny – ogólne, działają u dzieci Makrolidy, doksycyklina – gdy nie można w/w lub u dorosłych

PACIORKOWCE:

●Róża Ostry stan zapalny skóry i tkanki podskórnej, wysoka temperatura i szybki przebieg. Obrzęk, ostry stan zapalny, wyraźne, strome odgraniczenie od otoczenia. Nieregularny kształt ogniska, częste smugowate wypustki związane z szerzeniem zakażenia drogą chłonną. Znaczna

spoistość ogniska, skóra wygładzona, napięta, lśniąca. Płyn wysiękowy gromadzi się w warstwie brodawkowatej, co może powodować oddzielenie naskórka i powstanie pęcherzy. Czasem objawy krwotoczne. W ciężkich przypadkach martwica i zgorzel. Ból, pieczenie. Najczęściej na twarzy, kończynach. Powikłania: ropowica, zapalenie naczyń chłonnych i żylnych Rozpoznanie: 1. Ostry stan zapalny wyraźnie odgraniczony 2. Nagły początek, szybki przebieg 3. Podwyższenie temperatury, dreszcze Leczenie: półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny. Kompresy ichtiolowe.

MIESZANE:

●Liszajec zakaźny Powierzchowne wykwity pęcherzowo-ropne, zasychające w miodowe strupy, krótki okres trwania. Zakażenie mieszane, powyżej 70% to paciorkowce i/lub gronkowce. Wykwitem jest pęcherz o wiotkiej pokrywie, szybko ulega przerwaniu. Dominacja miękkich, miodowych strupów. Najczęściej na częściach odsłoniętych (twarz, otoczenie jamy ustnej), nos, okolica płytek paznokciowych. Rozpoznanie: 1. Pęcherzowo-ropne wykwity, zasychające w miodowe strupy 2. Części odsłonięte jako lokalizacja 3. Nagły początek 4. Brak objawów podmiotowych 5. Szybki przebieg Leczenie: półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny. Gdy uczulenie to erytromycyna.

●Niesztowica Wykwit pęcherzowo-ropny, przekształcający się w owrzodzenie pokryte strupem. Etiologia taka sama jak w liszajcu zakaźnym. Początkowo pojawia się wiotki pęcherz wypełniony ropą, którego dno rozpada się i tworzy się owrzodzenie. Umiejscowienie: kończyny dolne, podudzia, tułowie, pośladki. Leczenie: antybiotyki....