Instrumenty stosowane w stomatologiizachowawczej 7 PDF

Preview

Summary

Magdalena Ogórek...

Description

Temat: Instrumentarium stosowane w stomatologii zachowawczej Stomatologia zachowawcza realizuje świadczenia leczniczo-profilaktyczne w zakresie próchnicy zębów oraz jej powikłań, łącznie z leczeniem endodontycznym oraz leczeniem podstawowym i profilaktyką chorób przyzębia. Zestaw do leczenia zachowawczego składa się z następujących instrumentów: - lusterko stomatologiczne - zgłębnik - pęseta stomatologiczna - nakładacz - upychadło kulkowe - ekskawator Instrumenty do opracowywania szkliwa: a) ręczne: - dłuta proste, - dłuta zagięte, - zrywacze szkliwa. W obecnej chwili nie są stosowane. b) maszynowe: - kamienie karborundowe są wykonane z węglanu krzemu i zabarwione tlenkami metali, na kolor biały, czerwony, czarny, szary i zielony. Dzielą się na drobno-, średnioi gruboziarniste. Mają różne kształty. Mogą być montowane i nie montowane. Obecnie nie są stosowane.

Kamienie karborundowe montowane

- kamienie diamentowe wykonane są z pyłu diamentowego lub nakładanych na podkładzie metalowym kryształków syntetycznego diamentu.

Wiertła diamentowe: a - stożek, b - płomień, c - kulka, d - odwrócony stożek, e - walec, f - krążek.

Instrumenty do opracowywania zębiny: a) ręczne: - toporki, - motyczki. W chwili obecnej nie są stosowane.

- wydrążacze (ekskawatory) usuwa się nimi odwapniona zębinę, wypełnienia czasowe oraz nadmiar podkładu z ubytku. Powinny być bardzo ostre. Zbudowane są z trzonu i końcówki roboczej (okrągłej lub owalnej), płasko ściętej. Ekskawatory mogą być instrumentami jednolub obustronnymi. b) maszynowe: - wiertła, zbudowane są z główki, szyjki i trzonu. Podział wierteł: 1.W zależności od tego do jakiej końcówki są zakładane: a) wiertła do prostnicy (trzon długi, gładko zakończony), b) wiertła do kątnicy (trzon krótki, nacięty na końcu), c) wiertła do turbiny (trzon krótki, cienki, gładko zakończony). Wiertła mogą być wykonane z utwardzanych stopów metali, węglików spiekanych lub pokryte pyłem diamentowym. 2. W zależności o kształtu główki: a) wiertła różyczkowe (różyczki) - główka jest w kształcie kuli, na powierzchni której znajdują się listki tnące. Służą one do: - usuwania próchnicy zębinowej, - powiększania światła ubytku, - trepanacji komory podczas leczenia chorób miazgi.

b) wiertła w kształcie odwróconego stożka - główka ma kształt odwróconego stożka, a listki tnące znajdują się na bocznych powierzchniach stożka i jej dnie. Służą do: - opracowywania dna ubytku, - opracowywania ścian bocznych ubytku.

Wiertło - odwróconego stożka

c) wiertła szczelinowe (szczelinowce) - główka ma kształt wydłużonego walca, który ma ściany karbowane, ostre i tnące. Używa się ich do: - opracowywania szkliwa i zębiny, - wycina się nimi i opracowuje szczeliny i rowki na powierzchni żującej zęba. Wśród tego typu wierteł można wyróżnić szczelinowce: - drobno karbowane, - grubo karbowane, - zwężające się od podstaw ku górze.

Wiertła szczelinowe

d) wiertła tarczowe (gwiazdki, koła zębate) - główka ma kształt koła zębatego lub gwiazdy. Stosowane są do: - podcinania brzegów zębiny.

Wiertła tarczowe - gwiazdki

e) wiertła specjalne - mają charakterystyczne kształty główek i przeznaczone są do wykonywania specjalnych zabiegów np.: płomień, gładzik, wiertła do usuwania ćwieków.

Wiertła specjalne: a - płomień, b - gładzik

Wiertło do usuwania ćwieków

Rodzaje separacji: - czasowa polega na chwilowym rozsunięciu zębów, na krótki czas. Do tego celu służą rozsuwacze proste i złożone. - stała polega na przebudowie podłoża kostnego za pomocą specjalnych aparatów ortodontycznych Instrumenty do rozdzielania zębów (separacji czasowej) należą do nich: - instrumenty proste - materiały pęczniejące (tamponiki z waty, kliny drewniane, kształtki gumowe). Ciała te, zakładane między sąsiadujące ze sobą zęby, pęcznieją pod wpływem śliny i odsuwają na pewien okres zęby od siebie. Nie mogą pozostawać dłużej niż 24 godziny w przestrzeniach międzyzębowych. - instrumenty złożone- rozsuwacze (Ivory’ego, Pery’ego, Elliota),

Rozsuwacze: Ivory'ego, Perry'ego, Elliota

Instrumenty do izolowania zębów od dostępu śliny: - językotrzymacz Egglera - służy do unieruchamiania języka i podtrzymywania wałków ligniny. Jest przeznaczony do pracy w obrębie żuchwy. Składa się z: podłużnego pręta, na który nałożona jest sprężyna i dwóch uchwytów: górny - szeroki i dolny - wąski. Dolny uchwyt obejmuje brodę pacjenta, a górny jest wymienny w zależności od tego, czy zabieg wykonuje się po stronie prawej czy lewej.

Językotrzymacz Egglera

- koferdam (ślinochron)- służy do całkowitej izolacji leczonych zębów od dostępu śliny. Jest niezastąpiony w zabiegach endodontycznych. Koferdam to cienki gumowy płat o wymiarach 15 x 20 cm, w którym za pomocą dziurkacza robi się otwory na zęby. Przy użyciu kleszczy zakłada się klamry na zęby, a następnie zakłada się trzymadełko do gumy (ramek) i ewentualnie ciężarki. Założenie koferdamu musi być połączone z użyciem ślinociągu.

Ślinochron: a - dziurkacz, b - kleszcze do klamer, c - klamry, d - płat gumowy

- ślinociąg - składa się z przewodów wyprowadzających i wymiennej końcówki (plastikowej, jednorazowej). Ślina jest odsysana przez wytworzenie ujemnego ciśnienia. Ślinociąg wchodzi w skład wyposażenia podstawowego. - ssak - urządzenie służące do pochłaniania wody i śliny w o wiele większym stopniu niż ślinociąg. Ssak jest niezbędny do pracy na „cztery ręce” przy pacjencie leżącym. Narzędzia do uzupełnienia brakujących ścian zęba Są to różnego rodzaju: - paski celuloidowe - wykorzystywane są przede wszystkim przy wypełnianiu ubytków na ścianach stycznych. - paski metalowe - wykorzystywane są przy odbudowywaniu brakujących ścian zęba, zakłada się je do formówek. - formówki: →formówka jednościenna z napinaczem zbudowana jest z paska metalowego, którego brzeg żujący jest nieco wypukły, dziąsłowy zaś nieznacznie wklęsły. Po obu stronach paseczka znajduje się kilka otworków w które wchodzą kolce dwóch ramion napinacza. Kręcąc śrubę zmniejsza się rozwartość ramion i naciąga pasek obejmujący ząb. →formówka pierścieniowa z napinaczem składa się z paska metalowego, którego dwa końce po zwinięciu w pierścień wsuwa się w podłużne wieko napinacza i dopasowuje do obwodu zęba za pomocą śruby.

Formówki: a - pierścieniowa, b - jednościenna Ivory'ego

- kształtki - są celuloidowe, dostosowane do poszczególnych zębów, wykorzystywane są do odbudowy brakującej ściany zęba - pierścienie - stosuje się podczas odbudowy większych ubytków, gdyż mogą pozostawać na kilka dni. Instrumenty stosowane do rozmieszczenia i formowania materiału do wypełnienia w ubytku: - nakładacze - służą do wprowadzania materiału wypełniającego do ubytku. Również można nimi kształtować wypełnienie oraz usuwać nadmiar materiału. Są najczęściej instrumentami dwustronnymi. Składają się z rękojeści i łopatek ustawionych pod różnymi kątami w stosunku do uchwytu. - upychadła - rozmieszcza się nimi i upycha materiały w ubytku. Są one dwustronne (czasami są połączone z nakładaczem). Mają one kształty: - walca, kulki (do cementów) - odwróconego stożka i walca o karbowanej podstawie (do amalgamatów).

Amalgamat można również nabierać tzw. przenośnikiem Eliota i pistoletem. Za pomocą pistoletu „wstrzeliwuje się” porcje materiału do ubytku w zębie.

a - nakładacze, b - upychadła

Instrumenty do wykańczania wypełnień: - paski ścierne - mogą być pokryte pyłem diamentowym lub szklanym - krążki ścierne - krążki gumowe, - gładziki, - wiertła diamentowe.

Paski i krążki ścierne

Zestaw służący do przygotowania materiałów do wypełnień: - płytki szklane (strona matowa, strona gładka), - łopatki metalowe, kościane, plastikowe, - wstrząsarki do amalgamatu i cementów (pakowanych w kapsułkach), kiedyś używało się moździerzyka, mieszadła i kroplomierz do rozrabiania amalgamatu, - bloczki papierowe i plastikowe łopatki

Zestaw do przygotowania wypełnień: płytki szklane, łopatki: plastikowa i metalowa...