Lekcja 11. Biblijna wizja końca świata PDF

Preview

Summary

Lekcja 11. Biblijna wizja końca świata...

Description

Lekcja 11 Biblijna wizja końca świata

Apokalipsa św. Jana (gr. ‘odsłonięcie, objawienie’, czyli utwór opisujący czasy O czym jest ostateczne) – ostatnia księga Nowego Testamentu. Powstała pod koniec I w. n.e., Apokalipsa św. autorem jest św. Jan, który spisał swoje wizje ( wizja (łac. visio ‘widzenie, Jana? zjawisko, idea’, w tym ‘widzenie nadprzyrodzone’) – widzenie, wyobrażenie, obraz wytworzony w wyobraźni; wizja prorocza obejmuje przedstawienie wydarzeń mających się rozegrać w przyszłości, zawiera sensy filozoficzne i religijne, wyjaśniające istotę rzeczywistości i historii). Apokalipsa św. Jana to księga prorocka, tj. zawiera prorocze wizje wydarzeń towarzyszących końcowi świata i wyjaśniającej sens dziejów. Zawiera szereg wizji dotyczących końca świata, ale wymowa jest optymistyczna – zapowiada zbawienie i odkupienie wiernych. W kompozycji wyróżniają się cykle: 7 listów do 7 Kościołów, 7 pieczęci, 7 trąb, 7 znaków, 7 czasz i plag, pojawia się także smok walczący z niewiastą, na koniec zwycięstwo Chrystusa i nowa Jerozolima niebiańska. Czterej jeźdźcy Apokalipsy (oznaczają plagi, które spadną na ziemię przed końcem świata):

Co symbolizują

- na białym koniu – symbolizuje zwycięstwo Ewangelii

czterej jeźdźcy

- na koniu o barwie ognia – symbolizuje wojnę

Apokalipsy i

- na czarnym koniu – symbolizuje głód

symboliczne

- na trupio bladym koniu – symbolizuje śmierć

zwierzęta?

Plagi symbolizują także postacie siedmiu aniołów z trąbami. Symboliczne zwierzęta – lew, wół, orzeł, zwierzę z ludzką twarzą. Język Apokalipsy św. Jana jest mistyczny, symboliczny, bogaty w obrazy, Jaki jest język jednocześnie bardzo dynamiczny, pełny kolorów i kontrastów, który utrudnia Apokalipsy św. odczytanie treści objawienia, liczne parafrazy i cytaty ze Starego Testamentu.

Jana?

Motyw cierpienia – w Biblii łączy się z grzechem i poczuciem odrzucenia. W Co oznaczają Psalmie 13 Bóg, spersonifikowany jako król, odwraca od grzesznika swoją twarz, motywy by okazać mu niełaskę, w Księdze Hioba cierpienie ma charakter jednostkowego biblijne? doświadczenia egzystencjalnego, próby wiary, a w Apokalipsie zyskuje wymiar

totalny, wszechogarniający i jest karą za grzechy ludzkości. Motyw lęku – w księgach Starego Testamentu – Bóg budzi grozę swą potęgą i nieprzewidywalnymi wyrokami zarówno opowieści o Abrahamie, jak i w Księdze Hioba. Bojaźń Boża, czyli zgoda na los, którym kieruje Bóg, i podporządkowanie się jego woli i nakazom, jest w Biblii hebrajskiej podstawą cnoty (sprawiedliwego, etycznego postępowania). Motyw marności – vanitas – występuje w rozważaniach nad sensem życia. W Księdze Koheleta, w której wielokrotnie powtarza się zwrot „marność nad marnościami i wszystko marność” („vsnitas vanitatum et omnia vanitas”), przeważa nastrój pesymizmu. Szczęścia nie dają ani wartości materialne, ani sława czy mądrość. Motyw miłosierdzia – w psalmach błagalnych, np. Psalmie 13, a także w przypowieściach ewangelicznych. Samarytanin ulitował się nad pobitym Żydem (Łk), ojciec przebaczył marnotrawnemu synowi (Łk), gospodarz winnicy hojnie zapłacił za krótkotrwałą pracę (MT). Przypowieści te zawierają przesłanie, że miłosierdzie człowieka rodzi się ze współczucia, zawiera w sobie pragnienie pomocy i wyraża się konkretnym czynem. Motyw miłości – w Pieśni nad Pieśniami, która mówi o uczuciach Oblubienicy i Oblubieńca. Alegoryczna wykładnia tej księgi każe w Oblubieńcu widzieć Boga, Chrystusa, a w Oblubienicy duszę ludzką, naród wybrany lub Kościół (jako wspólnotę wiernych). Nowy Testament nadaje miłości centralne znaczenie etyczne (św. Paweł w Hymnie o miłości wywyższa miłość ponad wszystkie inne wartości). Bez miłości wszelka mądrość i dobre uczynki są bezwartościowe. Motyw ufności – często powiązany z motywem lęku – Abraham nie waha się oddać Bogu swojego syna Izaaka na ofiarę całopalną, gdyż ufa, że Bóg wypełni daną mu obietnicę. Hiob, dotknięty niezawinionym cierpieniem, mimo że skarży się na niesprawiedliwość Boga, pozostaje mu wierny. Także w Psalmie 23, w którym Bóg jako Dobry Pasterz pasie swoje owce na zielonych łąkach i przeprowadza je przez „ciemną dolinę”, czyli cierpienie i śmierć....